นักเรียนหมอขอเมาท์

ลำดับตอนที่ #62 : เมาท์ : วิชา เวชศาสตร์ฉุกเฉิน

ภาควิชาเวชศาสตร์ฉุกเฉิน (ER)


 

          สำหรับภาควิชาภาควิชาเวชศาสตร์ฉุกเฉินนี้ แม้น้องๆ นศพ จะได้ผ่านไปผ่านมากันตั้งแต่ ชั้นปีที่ 4-5 มาแล้ว แต่น้องๆ จะได้กลับมาเรียนอย่างจริงจัง ในชั้นปีที่ 6 ซึ่งใช้เวลาปฏิบัติงานเป็นเวลา 1 เดือน  โดยสถานที่ที่เราปฏิบัติงานก็จะตั้งอยู่ตรงด้านหน้าของ รพ. ชั้น G ตึกเพชรรัตน์ นั่นเอง


          โดยภาควิชาเวชศาสตร์ฉุกเฉิน เป็นสาขาวิชาที่เกี่ยวกับ ภาวะฉุกเฉินต่างๆ ที่จำเป็นต้องได้รับการรักษาอย่างทันท่วงที แต่บ่อยครั้งก็จะต้องรับหน้าที่ตรวจคนไข้ที่ไม่ค่อยจะฉุกเฉินซักเท่าไรอยู่เป็นประจำ โดยคนไข้ที่จะมาหาเรานั้น จะมีทุกเพศทุกวัย ตั้งแต่เดินมาได้เอง จนกระทั่งขาขาดต้องแบกกันมาส่ง รพ. เรียกได้ว่าเป็นหน้าด่านของสมรภูมิ ที่จะต้องรับมือกับคนไข้จำนวนมาก และหลากหลาย เพราะเหตุนี้ จึงต้องมีการแบ่งสรรปันส่วนในการทำงานอย่างเป็นระบบ โดยจะมีการแบ่งคนไข้เป็นกลุ่มต่างๆ ดังนี้ คือ
    1. Non-urgent    กลุ่มที่ไม่เร่งด่วน รอได้ เช่น ยาหมด ปวดเมื่อย อ่อนเพลีย กินไม่ได้ นอนไม่หลับ ฯลฯ
    2. Urgent    เป็นกลุ่มที่ค่อนข้างเร่งด่วน อาจต้องพิจารณาประเมินให้การรักษาอย่างเหมาะสมในเบื้องต้นก่อน และต้องเผ้าระวังอาการ ซึ่งอาจรุนแรงขึ้นได้ เช่น ปวดท้อง เจ็บหน้าอก เหนื่อย หอบ ฯลฯ
    3. Emergency    ชื่อก็บอกอยู่แล้วว่าฉุกเฉิ้น ฉุกเฉิน เช่น อุบัติเหตุต่างๆ หมดสติ ถูกยิง ฯลฯ

          สำหรับภาควิชานี้น้องๆ ก็จะต้องฝึกทักษะที่สำคัญต่อการเรียนหมอ นั่นคือทักษะการเป็นคนกินง่าย นอนง่าย ตื่นง่าย ไม่เรื่องมาก เนื่องจากการปฏิบัติงานจะแบ่งเป็น 3 ช่วง คือช่วงเช้า(08.00-16.00) ช่วงบ่าย(16.00-24.00) และช่วงดึก(24.00-08.00) พี่ขอรับประกันได้ว่า Biological Clock ของน้องๆ จะเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง อาจต้องฝึกกินข้าวเย็นช่วง 5 ทุ่ม หรือฝึกเข้านอนตอน 9 โมงเช้า หรืออาบน้ำกันตอนตี 2 (เป็นเวลาต่อเนื่องกัน 1 เดือน) . . . -_-“


          สิ่งที่จะได้ฝึกฝน ก็คือการดูแลคนไข้เบื้องต้นในภาวะต่างๆ ว่าจะต้องให้การรักษาเบื้องต้นอะไรบ้าง การทำหัตถการที่จำเป็นในการช่วยชีวิต เช่น ใส่ท่อช่วยหายใจ ฯลฯ และส่งต่อไปยังเพื่อนๆ ที่อยู่เวร ตามภาควิชาต่างๆ (555) ความท้าทายก็คือต้องประมวลความรู้ความสามารถจากหลายภาควิชาที่เคยผ่านๆ มา มาใช้จริงกับการดูแลคนไข้ ซึ่งบ่อยครั้งก็ทำเอาหัวหมุนได้ง่ายๆ . . . นอกจากนี้ น้องๆ อาจยังได้มีโอกาสฝึกฝนภาษาอังกฤษ เพื่อใช้ในการสื่อสารกับคนไข้ต่างชาติ ที่แวะเวียนกันมาช่วงเทศกาลในเมืองไทยอีกด้วย