นักเรียนหมอขอเมาท์

ลำดับตอนที่ #27 : เมาท์ : Tea Time กับพี่นศพ. #1

Tea Time กับพี่นศพ. #1

           สวัสดีค่ะน้องๆ  ขอต้อนรับเข้าสู่บทความจิบน้ำชายามว่างนะค้า...   คอลัมน์นี้เหมาะกับคนว๊างว่าง โดยเฉพาะคนหัวใจยังว่างนี่เข้ามาเลยค่ะ  มาพักผ่อนกะพี่ๆ  มามะพี่จะต้อนรับอย่างดี อิอิ  ....  ล้อเล่นนะคะคุณน้องขา...  จะยังว่างหรือไม่ว่างก็เข้ามาได้เลยค่ะ

           สำหรับเรื่องที่จะประเดิมเป็นเรื่องแรกสำหรับบทวามนี้ก็คือ  “ ศัพท์การ์ตูนญี่ปุ่น ”  ค่ะ   น้องๆอย่างง  เห็นพี่ๆเป็นนักศึกษาแพทย์น่าจะเคร่งเครียดไม่มีเวลาว่างมาทำอะไรไร้สาระ(เรอะ!)  แต่จริงๆแล้วพวกพี่หลายคนโคตรจะไร้สาระเลย 55+ โดยเฉพาะพี่คนนึงแหละ      เหอะๆ  

            แม้ว่าการเรียนแพทย์ดูเหมือนจะหนักและเหนื่อยต้องอาศัยความถึกและทนก็ตาม   แต่ถ้าเรารู้จักการแบ่งเวลาให้เป็น  เรียนเป็นเรียน เล่นเป็นเล่นก็โอเคล่ะน้อง  อย่างตัวพี่เองเนี่ยเวลาเรียนพี่ก็ไปเรียน(เป็นบางครั้ง)  เวลาว่างๆ พี่ก็เล่นเน็ต อ่านนิยาย อ่านการ์ตูน   ที่ศาลายาอันเป็นสถานที่ที่พวกพี่เรียนกันตอนปีหนึ่งเนี่ย เป็นสถานที่อันเหมือนสวรรค์บนดินเลยน้อง  เน็ตแรงมากๆเป็น wireless น้องอยากจะเล่นที่ไหนก็เล่นได้ขอให้มันอยู่ในมหาลัยก็แล้วกัน  แถมยังร้านเช่าการ์ตูนอันเป็นที่สิงสถิตของพี่  มีทั้งนิยาย การ์ตูน พ็อกเก็ตบุ๊คส์ มากมายให้เลือกยืมอ่าน ค่าบริการก็แค่สมัครสมาชิกเพียงห้าสิบบาท ใช้ได้ตลอดปีที่น้องอยู่ศาลายาเลยนะ  ค่าเช่าการ์ตูนก็ 3 บาทต่อเล่ม นิยายก็ตามความหนาของหนังสืออ่ะน้องคุ้มค่าคุ้มราคาจริงๆ แถมน้องอาจได้เพื่อนใหม่ ได้กิ๊กที่นี่ได้ด้วยนะ แบบว่าเป็นพวกโอตาคุเหมือนกันอะไรงี้  

           อ้อ อีกอย่างที่โรงพยาบาลวชิระของเราก็มีร้านการ์ตูนอยู่ใกล้ๆด้วยนะ อยู่ตรงข้ามโรงพยาบาลเลยอ่ะน้อง ลูกค้าก็มีตั้งแต่น้องๆ พรีคลินิก ไปจนถึงพี่ resident กันเลยทีเดียว คาดว่าในอนาคตถ้าพี่ได้เข้าไปเรียนที่โรงพยาบาลเมื่อไหร่พี่คงรีบไปสมัคร ทันทีเลยแหละ (ตอนนี้พี่เรียนที่คณะวิทย์พญาไท ข้างโรงพยาบาลรามาธิบดีจ้ะ)

 
           พาน้องออกนอกเรื่องไปน๊านนาน มาเข้าเรื่องกันดีกว่า  น้องๆ หลายคนพออ่านการ์ตูน หรือฟังเพื่อนๆคุยกันอาจเจอคำบางคำที่น้องสงสัยจริงจริ๊ง ว่ามันหมายความว่าไงฟะ  พี่ก็เคยเป็นบ้าง  วันนี้พี่ก็เลยลองรวบรวมศัพท์การ์ตูนต่างๆมาให้น้องๆ ดูกัน และสำหรับคนที่เชี่ยวอยู่แล้วพี่ก็ต้องขอโทษเอาไว้ ณ ที่นี้ด้วยถ้าเป็นการสอนจระเข้ให้ว่ายน้ำ หุหุ  หากมีข้อผิดพลาดประการใดน้องก็คอมเมนต์แก้มาได้เลยนะจ๊ะ  ไม่ต้องเกรงใจ ^ ^


คำเตือน : บทความนี้ไม่เหมาะกับบุคคลผู้ใสบริสุทธ์ไร้เดียงสา  เนื่องจากอาจมีภาพบางภาพ เนื้อหาบางตอนที่ทำให้ท่านใจแตกได้  หึหึ  เราเตือนท่านแล้ว  หากท่านยังยืนยัน นั่งยัน นอนยันจะอ่าน  ก็เชิญท่านมาพบกับความมืดมิดได้เลยค่ะท่านผู้ชม


           ก่อนอื่นจะ ขอแนะนำศัพท์ทั่วๆไปก่อนน้า  แล้วตอนต่อๆไปจะมาเป็นสาย หุหุหุ


Cartoon (การ์ตูน)  เป็นคำที่มีความหมายกว้างๆ หมายถึงอะไรที่ใช้คนวาด ไม่ว่าจะวาดด้วยมือ หรือวาดด้วยคอมพิวเตอร์ก็ตาม จะเป็นภาพนิ่งๆ หรือเป็นภาพเคลื่อนไหวก็ตาม ทั้งหมดเรียกว่าการ์ตูนได้หมดเลยค่ะ

Comic  (คอมมิค)   เป็นศัพท์ที่ชาวตะวันตกเรียก หนังสือการ์ตูน ที่แสดงออกมาเป็นกรอบ ช่องคำพูด เจาะจงเฉพาะ หนังสือภาพการ์ตูนเท่านั้น จะสีจะขาวดำ ก็เรียกคอมมิคได้ แต่จะเป็นแค่ภาพนิ่งเท่านั้น จะวาดด้วยคอมพ์แล้วนำมาปริ๊นต์ลงกระดาษ และเย็บเป็นเล่มๆ ก็เรียกว่าคอมมิคเหมือนกัน

Manga  (มังงะ) เป็นคำภาษาญี่ปุ่นสำหรับเรียกการ์ตูนช่อง ถ้ามังงะเรื่องไหนที่ฮอทฮิตมักถูกนำไปสร้างเป็นอะนิเมะ เป็นภาพเคลื่อนไหวให้เราๆได้ดูชมอย่างสะดวกมากขึ้น   มังงะส่วนใหญ่จะเน้นเส้นมากกว่ารูปทรงและการให้แสงเงา การจัดช่องภาพจะไม่ตายตัว   การอ่านมังงะจะอ่านจากขวาไปซ้ายตามวิธีเขียนหนังสือแบบดั้งเดิมของญี่ปุ่น ตัวละครมักจะดูเหมือนคนตะวันตก มีผมสีต่างๆกัน หรือไม่ก็มีตาโตเกินมนุษย์ เค้าว่ากันว่าเอาแบบมาจากตัวการ์ตูนของดิสนีย์(พี่ก็พึ่งรู้นะเนี่ย)   แต่อย่างไรก็ตามก็ยังมีนักเขียนการ์ตูนบางท่านที่ไม่ได้วาดตาใหญ่ๆเสมอไปนะ คะ

Anime (อะนิเมะ)  มาจากคำว่า animation นั่นเองค่ะ แปลตรงๆ ก็หมายความว่า ภาพการ์ตูนเคลื่อนไหว  คำนี้เกิดจากคนญี่ปุ่นพูดคำว่า animationไม่ชัด  แล้วคนฝรั่งก็เรียกคำนี้ทับศัพท์ ที่คนญี่ปุ่นออกเสียงไม่ชัดอีกที  เกิดเป็นศัพท์ใหม่ (งงดีเนอะ)

Doujin (ดูจิน ) Dojin (โดจิน) หรือ Doujinshi (ดูจินชิ)  แปลตรงๆ ว่า  สิ่งเดียวกันแต่ต่างคนทำ  ก็คล้ายๆกับว่าเป็นการ์ตูนเลียนแบบ ล้อเลียน  พูดง่ายๆก็คือ เอาตัวการ์ตูนจากเรื่องๆนึงมาสร้างเรื่องใหม่ ดัดแปลงไปตามใจชอบ อาจจะทำเป็นการ์ตูนตลก การ์ตูน H(อันนี้ก็หื่นไป)   การ์ตูน Y ไปเลยก็ได้ อย่างเช่น วาดแฮร์รี่จี๋จ๋ากับมัลฟอย  อร๊างงง  > . < 

Seinen (เซเน็น) ใช้เรียกระดับของการ์ตูนญี่ปุ่นที่มีผู้ชายอายุ 18-25 ปีเป็นกลุ่มเป้าหมายหลักค่ะ หรืออาจจะมีอายุมากกว่านี้ก็ได้ไม่ว่ากัน โดยบางเรื่องมีกลุ่มเป้าหมายเป็นนักธุรกิจวัยกลางคน  อาจจะมีติดเรทบ้าง เพราะเป็นการ์ตูนสำหรับผู้ใหญ่    ตัวอย่างการ์ตูน เช่น  ชานะนักรบเนตรอัคคี  โชบิทส์  อีวานเกเลียน  xxxโฮลิค

Shonen (โชเน็น)  แปลตรงตัวได้ว่าเด็กผู้ชายอายุน้อยค่ะ  แต่โดยทั่วไปแล้ว คำว่าโชเน็นเนี่ยจะถูกใช้เป็นคำเรียกการ์ตูนญี่ปุ่นที่มีเด็กวัยรุ่นชายเป็นกลุ่มเป้าหมายหลัก จะเรียกว่าการ์ตูนผู้ชายก็ได้ค่ะ ตัวอย่างเช่น สึบาสะ ดราก้อนบอล ฮันเตอร์ x ฮันเตอร์  ชาแมนคิง วันพีซ ฯลฯ ส่วนใหญ่มักเป็นแนวๆต่อสู้ (ไม่ว่าจะเป็นในสนามรบ สนามกีฬา หรือบนเตียง อะเฮ่ย ไม่ใช่ๆ)  แบบที่น้องๆผู้ชายชอบอ่ะค่า  ตัวละคนจะมีผู้ชายมากมาย เนื้อเรื่องเน้นความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนชาย (ถ้ามากกว่าเพื่อนจะเป็น yaoi นะเออ  ถ้าอยากรู้รายละเอียดต้องรอไปคราวหน้าค่ะน้อง สายนี้คนชอบเยอะ หุหุ)   สำหรับตัวละครหญิงในเรื่องมักสวยเว่อร์ อกอึ๋ม หุ่นเอ็กซ์ สนองความต้องการของคุณผู้อ่านผู้ชายดีๆนี่เองล่ะค่ะ   อาจเรียกได้ว่าเป็น Fan service นั่นเอง 

Fan service  จะเป็นฉากที่ไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่องเลย  แต่ก็ทำให้คนอ่านมีความสุข เช่นพวกฉากหลุดๆ ติดเรท วับๆแวมๆ ที่หนุ่มๆชอบ  อารมณ์ประมาณอกเด้งดึ๋ง  ฉากไปเที่ยวทะเลมีสาวๆใส่ทูพีซอวดเรือนร่าง แนวๆนั้นล่ะค่ะ

Shojo   (โชโจะ)  แปลตรงตัวว่า "เด็กผู้หญิงอายุน้อย"  คำนี้ถูกใช้เรียกการ์ตูนญี่ปุ่นที่มีเด็กวัยรุ่นหญิงเป็นกลุ่มเป้าหมาย หลัก   เนื้อเรื่องมักเป็นเรื่องของความรัก และมักมีตัวละครเอกเป็นเด็กผู้หญิง   แต่ก็มีการ์ตูนแนวโชโจะบางเรื่องที่มีตัวละครเอกเป็นผู้ชายและมีฉากต่อสู้ บ้างเหมือนกันค่ะ  บางเรื่องอาจมีการใช้ความรักระหว่างชาย- ชาย เป็นตัวชูรสและดึงดูดสาวๆ ก็มีค่ะ ลักษณะลายเส้นมักมีเส้นคม ดูเบา ที่สังเกตได้ง่ายๆคือ ตามักโตและเป็นประกายวิ้งๆ  หรือที่รู้จักกันทั่วๆว่าการ์ตูนตาหวานนั่นเอง   ตัวอย่างการ์ตูนที่เข้าข่าย เช่น เซเลอร์มูน  เมจิกไนท์เรย์เอิร์ธ เสน่ห์สาวข้าวปั้น  หน้ากากแก้ว นานะ  การ์ดแค็ปเตอร์ ซากุระ    เป็นต้น    

Josei (โจะเซ) หรือ redikomi ใช้เรียกการ์ตูนญี่ปุ่นที่ผู้หญิงหรือเด็กวัยรุ่นหญิงตอนปลายเป็นกลุ่มเป้า หมาย  เนื้อหามักเกี่ยวกับไลฟสไตล์ของผู้ใหญ่เพศหญิงในญี่ปุ่น แต่ก็มีบ้างเรื่องที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับนักเรียนมัธยม สไตล์การวาดภาพคล้ายกับการ์ตูนแนวโชโจะ แต่ตาไม่หวานและเป็นประกายเท่า และภาพโดยรวมดูเหมือนจริงมากขึ้น การ์ตูนโจะเซจะเล่าเรื่องของความรักอย่างสมจริงสมจริง ผิดกับความรักในการ์ตูนโชโจะซึ่งมักเป็นความรักในอุดมคติ  การ์ตูนโจะเซอีกกลุ่มหนึ่งมีเนื้อหาเกี่ยวกับความรักระหว่างผู้ชายกับผู้ชาย คล้ายๆ กับการ์ตูนแนว yaoi โดยการ์ตูนเหล่านั้นจะมีเนื้อหาสมจริงสมจังกว่า และติดเรทมากกว่า  -*-   อาทิเช่น  โกคุเซ็น  นานะ

Bishojo  (บิโชโจะ) แปลว่า เด็กผู้หญิงสวย  ซึ่งหมายถึงการ์ตูนญี่ปุ่นที่มีตัวละครหญิงที่มีหน้าตาและรูปร่างสวยงามเป็น จุดขาย โดยมีผู้ชายเป็นกลุ่มเป้าหมาย  

Chibi (ชิบิ) เป็นการ์ตูนที่วาดให้ตัวละครมีลักษณะเป็นเด็ก หน้าแบ๊ว ดวงตากลมโตแวววาว  กินพื้นที่กว่า 50% ของใบหน้า การ์ตูนชิบิที่ขึ้นชื่อได้แก่ เซเลอร์มูน
เข้า สู่ย่านแห่งความมืด  อาเมน - -

อักษรศีลธรรม ก็คือตัวอักษรที่โผล่มาบดบังฉากล่อแหลมบางฉาก (เค้ารู้นะว่าตัวเองอยากดู)  ซึ่งทำให้คนอ่านเสียอรรถรสไปไม่มากก็น้อย ต้องจิ้นกันเองซะงั้น   จะว่าไปดูชื่อซะสวยหรูมันก็คือเซ็นเซอร์ดีๆนี่เองค่ะ  คำเหล่านี้ก็ประมาณว่า  กึก  คว้าง   พรึ่บ  ผ่าง  วู้ม  ตึก พรืด ป๊อง  ฯลฯ

Shunga (ชุงงะ) อาจเรียกได้ว่าเป็นต้นกำเนิดของการ์ตูนแนว hentai ก็ว่าได้  ชุงงะเป็นภาพวาดแนวอีโรติก(แนว สยิว สยึ๋มกึ๋ย ดูแล้ววาบหวิว อะไรประมาณนั้น)  ภาพวาดแนวนี้เกิดตั้งแต่สมัยเอโดะ (เห็นได้ชัดว่าคนเราหื่นมาตั้งนานแล้ว)  ลักษณะภาพวาดจะแสดงท่าทางการร่วมรักอย่างโจ๋งครึ่ม   มีไฮไลท์ตรงที่ ”ส่วนนั้น” ของชายและหญิงจะใหญ่โตเกินจริง เค้าว่ากันว่าต้นกำเนิดน่าจะมาจากความเจริญทางด้านศิลปะและวัตถุนิยมที่มาก เสียจนการแสดงออกเป็นรูปภาพทางเพศไม่ใช่เรื่องน่า   ภาพส่วนใหญ่จะแสดงถึงเกอิชา(น้องๆคงรู้จัก) ซามูไร  คนงาน ชาวประมงก็ยังมี    แม้ภาพออกจะน่าเกลียด ติดเรทไปนิดแต่ด้วยความประณีตและคุณค่าทางประวัติศาสตร์ทำให้ได้รับการเก็บ รักษาเป็นสมบัติทางวัฒนธรรมของญี่ปุ่นเลยทีเดียว

จบแค่นี้ก่อนละกัน  เดี๋ยวมาต่อคราวหน้าจะเป็นคำเรียกของการ์ตูนญี่ปุ่นประเภทต่างๆ ค่ะ    ^ ^

รักทุกคนนะคะ       

  นศพ.แอนพอตเตอร์ประจำคณะ