ลำดับตอนที่ #73
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #73 : สุดท้ายนี้!! ก่อนกดปิดเรื่อง [EdiT เนื้อหาดราม่า~]
ขอบคุณทุกกำลังใจที่ให้มา :)
และขอโทษถ้าทำให้โกรธ
และจากนี้ สวัสดี
rike
[EdiT]
ถึง Fc ที่น่ารักที่รออ่านภาคต่อไปนั่นคือฟิคโวคาลอยด์ ที่ประกาศเมื่อนานมาแล้ว
ซึ่งเชื่อว่าหลายคน "เลิกความคิดนั้น" ตั้งแต่ไลท์หายไปจากวงการระยะหนึ่ง
ซึ่งระยะนั้นเรียกได้ว่า "ดอง" อย่างสุดๆ มีหลายคนไปโวยใน ID ให้อัพซะทีเหอะ!!!
กูจะอัพไงในเมื่อกูไม่มีความสุข?
เจ๊ก็เคยเขียนระบายในฟิคหลายรอบเหมือนกัน ตอนนั้นอัพไม่ได้จริงๆ แล้วก็ไม่ได้อยากดอง แต่มันไม่ไหว หัวไม่แล่น
มันไม่เหมือนช่วงแรกที่เข้ามา เขียนเรื่อง "แสงอุษา ม.ปลาย" บอกตามตรงว่าสนุกมาก
เขียนตามใจอยาก คิดมุขอะไรก็ใส่ๆ มัน ต่อมาปิ๊งไอเดียก็คลอดองค์หญิงเดอิดาระออกมาจนดังระเบิด
ทุกวันนี้ยังไม่เข้าใจว่าทำไมถึงดัง บรรยายงั้นๆ ช่วงนั้นใช้ภาษาวิบัติด้วยอาทิ "ก้อ" "เปง" เป็นต้น
แต่เจือกติดท็อปกูเกิล!? (บร๊ะ.. ไม่เชื่อพิมพ์)
ตอนนั้นใจพองลอยละลิ่วปลิวไกล แต่งแสงอุษาจบก็ต่อด้วยเรื่องนี้แล้วองค์หญิงเดอิดาระก็มีภาค 2
ปัญหา...? เดิมๆ นั้นแหละ
เอาล่าสุดช่วงนี้ก็คง "แทบไม่มีใครอ่านแล้ว"
ถาม เสียใจมั้ย... โคตร.........
แต่โทษใครได้เจ๊ดองเอง
ช่วงนั้นเจ๊พยายามเล่นบอร์ดอย่างอื่นให้พอคิดออก ปรากฏไปเจอ Fc (ตอนแรกไม่รู้หรอก) มาถามว่าเชื่อไลท์คุ้นๆ แต่งฟิคป่าว พอบอกใช่เจ้าตัวบอก
"อ๋อ คนที่ชอบดองอะนะ"
ซึ่งข้าพเจ้าตอบไป...
"อยากดองที่ไหนล่ะ!"
เพราะเจ๊ก็คนอ่านนิยายเหมือนกันเจ๊ยังรู้เลยว่าคนอ่านไม่ชอบดอง แต่พอมาลองแต่งสิถ้ามันจำเป็นมันก็ต้องดอง
คนเขียนเขียนเองไม่สนุก
คนอ่านจะสนุกได้เหรอ?
นี่คือความคิดเจ๊ตอนนั้นเจ๊เลยต้องดองฟิค
เขียนมานี่ไม่ต้องการอะไรมาก แค่อยากให้รู้ว่าตอนนี้เสียใจมากที่ไม่มีใครอ่านฟิคแล้ว
(ข้อความนี้เรียกร้องความสนใจแรง เหอะๆ)
ฟิคโวคาลอยด์เจ๊คงไม่แต่งแล้ว ขอโทษจริงๆ..
จากนี้ถ้าแต่งฟิคทุกเรื่องจบไม่รู้จะแต่งอีกมั้ย อย่างมากคงมีนิยาย แต่ฟิคอาจไม่มีให้อ่านกันแล้ว....
เจ๊ไม่เหมือนแต่ก่อนเวลาแต่งนิยาย
"...เจ๊อยากเหมือนแต่ก่อน..."
(จบคำบรรยายไลท์ขาดอง+จอมดราม่า)
ปล.คงไม่มีใครอ่านมั้งถ้าไม่ PM บอก ;)
และขอโทษถ้าทำให้โกรธ
และจากนี้ สวัสดี
rike
[EdiT]
ถึง Fc ที่น่ารักที่รออ่านภาคต่อไปนั่นคือฟิคโวคาลอยด์ ที่ประกาศเมื่อนานมาแล้ว
ซึ่งเชื่อว่าหลายคน "เลิกความคิดนั้น" ตั้งแต่ไลท์หายไปจากวงการระยะหนึ่ง
ซึ่งระยะนั้นเรียกได้ว่า "ดอง" อย่างสุดๆ มีหลายคนไปโวยใน ID ให้อัพซะทีเหอะ!!!
กูจะอัพไงในเมื่อกูไม่มีความสุข?
เจ๊ก็เคยเขียนระบายในฟิคหลายรอบเหมือนกัน ตอนนั้นอัพไม่ได้จริงๆ แล้วก็ไม่ได้อยากดอง แต่มันไม่ไหว หัวไม่แล่น
มันไม่เหมือนช่วงแรกที่เข้ามา เขียนเรื่อง "แสงอุษา ม.ปลาย" บอกตามตรงว่าสนุกมาก
เขียนตามใจอยาก คิดมุขอะไรก็ใส่ๆ มัน ต่อมาปิ๊งไอเดียก็คลอดองค์หญิงเดอิดาระออกมาจนดังระเบิด
ทุกวันนี้ยังไม่เข้าใจว่าทำไมถึงดัง บรรยายงั้นๆ ช่วงนั้นใช้ภาษาวิบัติด้วยอาทิ "ก้อ" "เปง" เป็นต้น
แต่เจือกติดท็อปกูเกิล!? (บร๊ะ.. ไม่เชื่อพิมพ์)
ตอนนั้นใจพองลอยละลิ่วปลิวไกล แต่งแสงอุษาจบก็ต่อด้วยเรื่องนี้แล้วองค์หญิงเดอิดาระก็มีภาค 2
ปัญหา...? เดิมๆ นั้นแหละ
เอาล่าสุดช่วงนี้ก็คง "แทบไม่มีใครอ่านแล้ว"
ถาม เสียใจมั้ย... โคตร.........
แต่โทษใครได้เจ๊ดองเอง
ช่วงนั้นเจ๊พยายามเล่นบอร์ดอย่างอื่นให้พอคิดออก ปรากฏไปเจอ Fc (ตอนแรกไม่รู้หรอก) มาถามว่าเชื่อไลท์คุ้นๆ แต่งฟิคป่าว พอบอกใช่เจ้าตัวบอก
"อ๋อ คนที่ชอบดองอะนะ"
ซึ่งข้าพเจ้าตอบไป...
"อยากดองที่ไหนล่ะ!"
เพราะเจ๊ก็คนอ่านนิยายเหมือนกันเจ๊ยังรู้เลยว่าคนอ่านไม่ชอบดอง แต่พอมาลองแต่งสิถ้ามันจำเป็นมันก็ต้องดอง
คนเขียนเขียนเองไม่สนุก
คนอ่านจะสนุกได้เหรอ?
นี่คือความคิดเจ๊ตอนนั้นเจ๊เลยต้องดองฟิค
เขียนมานี่ไม่ต้องการอะไรมาก แค่อยากให้รู้ว่าตอนนี้เสียใจมากที่ไม่มีใครอ่านฟิคแล้ว
(ข้อความนี้เรียกร้องความสนใจแรง เหอะๆ)
ฟิคโวคาลอยด์เจ๊คงไม่แต่งแล้ว ขอโทษจริงๆ..
จากนี้ถ้าแต่งฟิคทุกเรื่องจบไม่รู้จะแต่งอีกมั้ย อย่างมากคงมีนิยาย แต่ฟิคอาจไม่มีให้อ่านกันแล้ว....
เจ๊ไม่เหมือนแต่ก่อนเวลาแต่งนิยาย
"...เจ๊อยากเหมือนแต่ก่อน..."
(จบคำบรรยายไลท์ขาดอง+จอมดราม่า)
ปล.คงไม่มีใครอ่านมั้งถ้าไม่ PM บอก ;)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น