ฮงมารุของ Ikusa

ลำดับตอนที่ #28 : Christian Simpson

{{:: APPLICATION ::}}

"ยิ่งงดงาม ยิ่งอัตราย แต่อย่าไรเสียกระผมก็สนใจมันนะ" 

ชื่อ-สกุล:: คริสเตียน ซิมป์สัน (Christian Simpson) 

ชื่อเล่น:: คริสต์ 

สัญชาติ:: อังกฤษ

เพศ:: ชาย

อายุ:: 18 ปี 

ระดับชั้น:: ม.ปลายปีสอง

รูปร่างหน้าตา:: หนุ่มอังกฤษผมสีบลอนด์ทองกับดวงตาสีเขียวเหมือนมรกต ใบหน้าเรียวและหล่อเหลาปานเทพบุตร แต่งตัวสุภาพแบบผู้ดีอังกฤษ

น้ำหนัก/ส่วนสูง:: 178 // 56 

สาย::  สายเวทย์

โซล::  โซลคทา

รูปแบบของโซล:: คทาที่มีรูปดาวติดที่หัวคทา... ตอนร่ายคาถาจะมีวงเวทออกมาจากใต้เท้าแล้วก็ตู้ม กลายเป็นโกโก้ครั้นซ์ (ผิดๆ)

ธาตุ & เวทย์มนตร์ที่ใช้:: ธาตุแสงสว่าง เฮียแกจะใช้ในทางสร้างสรรค์และเป็นเวทย์ของเคลติกซึ่งเฮียจะใช้เป็นท่าไม้ตายเผด็จศึก โดยที่สีที่รุนแรงที่สุดคือสีม่วงและเบาที่สุดคือเหลือง ประมาณนี้ (ตามภาพ)

อุปนิสัย:: พ่อหนุ่มผู้เพอร์เฟ็กตั้งแต่หน้าตายันเท้า เป็นลูกของสกุลผู้ดีเศรษฐีแห่งลอนดอน พูดสุภาพ อ่อนโยนกับสตรีและให้เกียรติคนชรา เขามีความสามารถในการมองเห็นภูตผีปีศาจ และเก่งการใช้เวทเคลติก ชอบความสงบและสุนทรี เกลียดความไม่เป็นระเบียบและความสกปรกเข้าไส้เข้ากระดูกดำ เขาทราบดีเกี่ยวกับอัญมณีเหล่านั้นแต่ก็พยายามจะศึกษาแม้จะพูดว่ามันดูอันตรายก็ตาม ทำอาหารห่วยแตก เหน็บแนมเก่งมาก และเวลาโมโหเขาสามารถพูดคำหยาบออกมาได้โดยลืมภาพพจน์ผู้ดีของตน และแต่ละคำก็เจ็บแสบมาก คริสเตียนมักจะออกมาพร้อมกับเสื้อผ้าที่ดูเรียบร้อยและหรูหราและไม่ยอมให้ใครแตะต้องเลยแม้แต่น้อย

ประวัติ:: คริสเตียนเป็นลูกชายตระกูลผู้ดีในอังกฤษ ตระกูลของเขาเป็นดยุกรับใช้ราชวงศ์ ซึ่งเขามักจะถูกส่งสอนให้เป็นคนมีมารยาทและสุภาพ เขาเป็นคนที่โตขึ้นท่ามกลางความเอาใจใส่ของครอบครัวจึงไม่ค่อยมีปัญหาสักเท่าไรนัก เขาเพิ่งรู้ตัวเองว่าเป็นคนมีเซ้นต์เห็นผีตอนสิบสาม ตอนแรกเขารับไม่ได้แต่พอได้แอบไปอ่านตำราเวทเคลทิตของพ่อก็เกิดสนใจและฝึกฝนจนสามารถใช้เวทขั้นสูงได้ แถมยังมีแฟรี่เป็นเพื่อนและข้าทาส (?) อีกด้วย

ความสามารถพิเศษ::  มองเห็นภูตผีปีศาจ

สิ่งที่ชอบ :: ความสงบและสุนทรี

สิ่งที่เกลียด/กลัว ::  เกลียดความสกปรก 

การแพ้ :: แพ้ดอกกุหลาบ เวลาโดนผิวเฮียผื่นจะขึ้น

ลัษณะการพูดจา:: สุภาพ อ่อนโยน ลงท้ายด้วยคำว่าครับตลอด เรียกตัวเองว่ากระผม คนอื่นว่าคุณ แต่ถ้าอายุมากหน่อยเรียกท่าน

"สวัสดีครับ กระผมคริสเตียนนะครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ"

"คุณ...มีอะไรให้ผมช่วยไหมครับ?"

"หุบปากไปพวกแก! พ่อแม่นอนอมเหรียญอยู่ในห้องนำ้หรือไง เสียงดังน่ารำคาญเว้ย!!" ตอนโมโห

เพิ่มเติมสำหรับตัวละคร:: คริสต์มักจะถูกเรียกว่าอาเฮียจากเด็กข้างบ้านที่เป็นคนจีน แต่เฮียแกก็ไม่โกรธ แถมยังชอบเพราะคำว่าเป็นศัพย์ใหม่

 

บทสนทนาของคริสเตียนกับ บุคคลปริศนา(#ไรท์คิดชื่อไม่ออกเองค่ะ) 

"กระแฮ่ม! เอาล่ะค่ะ คุณคริสเตียนค่ะ คุณมาถึงบทสุดท้ายของการสมัครแล้วนะคะ" หญิงสาวตรงหน้ากระแอมเล็กน้อยก่อนจะเดินมาหาคริสเตียนอย่างสนอกสนใจเป็นพิเศษ 

::* //โน้มตัว // อย่างนั้นหรือครับ งั้นผมขอถามอะไรสักข้อได้ไหมครับ

"คุณคริสเตียนไม่ต้องถามอะไรดิฉันมากนะคะ ~ อา....จริงสิ! " หญิงสาวตรงหน้ายิ้มอ่อนให้ก่อนจะ ทำท่าเหมือนนึกอะไรบางอย่างได้แล้วรีบพูดสวนทันทีก่อนที่ คริสเตียนจะได้เอยปากถาม "คุณมาเข้าโรงเรียนนี้เพราะรู้เรื่องอัญมณีนั้นสินะคะ~?" 

:: ถูกต้องแล้วครับ //ยิ้มอ่อน

"หว่าๆ ว่าแล้วเชียว~" เธอตรงหน้าออกอาการกระดี๊กระด๊าเป็นพิเศษเมื่อ คริสเตียนได้ตอบกลับเธอ "เธอเนี่ยอยู่สายอะไรงั้นเหรอ?" 

:: " สายเวทย์คทาครับผม

โห~ใช้ได้นิค่ะ น่าเสียดายที่ดิฉันพูดได้ไม่มากและไม่สามารถเอยนามของดิฉันได้อย่างเต็มตัว " เธอถอนหายใจนิดก่อนจะตั้งตัวแล้วถามใหม่ "นี้~เธอน่ะสนใจอยากมีคู่ในโรงเรียนไหม? นี่ๆถ่าไม่มีใครที่สนใจมาเป็นคู่ของฉันก็ได้นะ~(??)" 

:: เอ น่าสนใจดีนะครับ แต่ผมเกรงว่าคุณจะมีคู่เเล้วน่ะครับ

"เห~" เธอคนนั้นพองแก้มแสดงอาการเสียดายเวลานิดๆ "เอาเถอะ พอคุยกันมาเยอะพอควร เธอรู้ดีใช่ไหมว่าถ้าเธอได้เป็นผู้ที่จะได้ขอพรจากอัญมณีนั้นแล้วอย่าลืมคำนี้....." 

::  อะไรหรือครับ ? //เลิกคิ้วด้วยความสงสัย

" ไม่ว่าจะเป็น สิ่งที่ดีหรือไม่ คำสาปหรือแรงปรารถนา เพียงแค่เอยนามของเจ้าและคำปรารถนา เขาก็สามารถมอบสิ่งที่ขอให้ได้ " เธอเยียดยิ้มให้ก่อนจะตบบ่า คริสเตียนเบาๆแล้วพาเดินมานอกห้อง ก่อนที่เธอจะกลับเข้าไป "See you ~"