_облаки_

ลำดับตอนที่ #82 : Clow Esgardenia

Application 

Knight

()

"คุณxxเนี่ย เก่งคำนวณจังเลยนะครับ"

บทตัวละคร :: ตัวเอก

ชื่อ-นามสกุล ::  โคลว์ เอสการ์เดเนีย (Clow Esgardenia)

ชื่อเล่น / ฉายา :: โคลว์ / เจ้าแว่น

อายุ :: ไม่เกิน 15 เราก็15ตามนั้นเลยครับ(?)

บ้านเกิด :: โคลัสน่า

ความถนัด :: แม่นยำตามที่ถูกกำหนดไว้(?)ครับ

อาวุธ :: หน้าไม้หรือธนู(ให้ไรท์เลือกเลยครับ)

พลังพิเศษ :: ควบคุมความไวของสิ่งของ(รวมถึงตัวเองด้วย) ธาตุลม

ลักษณะนิสัย : โคลว์ หนุ่มแว่นที่มีนิสัยสุภาพมากจนบางคนเกิดความรำคาญขึ้น เพราะพูดแทนตัวว่าผม เรียกคนอื่นว่าคุณ ลงท้ายด้วยครับตลอดเวลา แม้กระทั่งเพื่อนที่สนิทก็ยังมิวายมีความสุภาพหายไปแค่ข้อเดียวคือจะเรียกเพื่อนสนิทด้วยชื่อธรรมดา แต่อีกสองข้อนั้นไม่ได้หายไปไหน แถมด้วยความอ่อนน้อมถ่อมตนที่บางคนฟังแล้วถึงกับกุมขมับ ประมาณว่าเอาดีให้คนอื่น เอาเสียให้ตัวเองอะไรเทือกๆนั้น อธิบายละเอียดๆคือชอบชมชาวบ้านชาวช่อง แต่พอตัวเองทำอะไรได้ดีไม่เคยชมตัวเองหรือพูดโอ้อวดอะไรทั้งนั้น แล้วพอคนอื่นชมก็มักจะงัดข้อเสียของตัวเองขึ้นมาถล่มตัวเองเล่นแบบไม่รู้ตัว

ความเรียบร้อยนั้นก็แทบจะประหนึ่งว่าเป็นกุลสตรีมากกว่าบุรุษ ซึ่งในข้อนี้ทั้งนี้ทั้งนั้นบอกเลยว่าได้มาจากที่บ้าน(อธิบายในประวัติ) เป็นคนที่ทำทุกอย่างเรียบร้อย มีความรับผิดชอบ ลายมือสวยเป็นระเบียบ ข้าวของในห้องที่จัดอย่างเรียบร้อย ทุกกิริยาท่วงท่าก็ดูนุ่มนวลไปเสียหมด จัดว่าเป็นผู้ชายที่นุ่มนิ่มและดูหัวอ่อน แต่ให้พูดตรงๆกลับไม่ใช่ เขาอาจจะนุ่มนิ่มจริง แต่เขามีความเป็นตัวเองและมีความมุ่งมั่นสูงมาก หากคิดว่าไม่ เจ้าตัวก็จะไม่ หากคิดว่าใช่ เจ้าตัวก็จะใช่ จัดได้ว่าหัวแข็งผิดกับท่าทาง แต่แน่นอนว่าถ้าไม่เห็นด้วยกับใครหรืออะไร การปฏิเสธเหล่านั้นก็เป็นการปฏิเสธแบบนิ่มนวล น้ำเสียงนุ่มๆ พร้อมด้วยเหตุผลของตัวเองที่ยกขึ้นมาสนับสนุน แต่เขาก็เป็นคนที่มีเหตุผลและพร้อมจะรับฟังความเห็นของคนอื่นและเปลี่ยนแปลงความคิดของตัวเองได้หากจำเป็น 

เขาเป็นคนที่เห็นคนอื่นสำคัญกว่าตัวเอง และสิ่งเหล่านั้นทำให้เขากลายเป็นคนเก็บกดไปด้วยกลายๆ คือเขาจะไม่ค่อยแสดงอารมณ์ด้านลบออกมาสักเท่าไหร่ หากเผลอทำอะไรที่ดูเศร้า โกรธหรือพวกนี้ออกมา จะแกล้งทำหัวเราะกลบเกลื่อนหรือหาเรื่องมาแถไป เขามักจะยิ้มและหัวเราะไปกับเพื่อนๆ แต่เก็บความเศร้าต่างๆ ไว้กับตัวเอง แถมความใจเย็นและมีสติของเขายังไม่ได้ช่วยอะไรเรื่องนี้เท่าไหร่ เพราะมันทำให้เขาสามารถผลักความรู้สึกด้านลบเหล่านั้นไปแอบซ่อนในใจลึกๆได้ แถมเวลาที่เกิดอะไรผิดพลาดขึ้นมา(ในกิจกรรมร่วมกัน)เขาก็ชอบที่จะโทษตัวเองก่อนคนอื่น แต่ความเก็บกดนั้นก็ไม่ได้ส่งผลเสียอย่างเดียว มันส่งผลดีให้เขาเวลาที่ต้องต่อสู้ เขาเลือกจะเอาความรู้สึกพวกนั้นออกมาใช้ต่างแรงขับเคลื่อน และนั่นทำให้เขาเป็นชายที่น่ากลัวในยามสู้ ความโหดร้าย ป่าเถื่อนที่ไม่เคยแสดงออกยามปกติกลับถูกลับจนคมและเอาออกมาใช้เมื่อถึงเวลา เรียกได้ว่าเป็นด้านมืดของเขาที่จะแสดงออกมาในช่วงเวลาเผชิญหน้ากับศัตรูนั่นเอง แถมด้วยสีหน้าและแววตาที่เปลี่ยนไป(แม้รอยยิ้มจะยังคงอยู่) หากใครที่เคยเห็นเขาตอนปกติคงไม่เชื่อแน่ว่าเขาคือคนคนเดียวกัน และแน่นอน ถ้าเป็นไปได้ เขาก็ไม่อยากจะเผยด้านนี้ให้ใคร(ที่เขารู้จัก)เห็นสักเท่าไหร่หรอกนะ

และที่เขาสวมแว่นก็ไม่ใช่เพราะสายตาไม่ดี แต่เป็นเพราะสายตาดีมากต่างหากเลยใส่เลนส์ที่ทำให้การมองเห็นของเขาชัดน้อยลง เพราะผลที่ตามมาจากการสายตาดีมากคืออาการปวดหัวเรื้อรังที่เกิดจากการที่ประสาทตาทำงานหนักมากเกินไป ซึ่งแน่นอนว่าไม่มีผลดีต่อร่างกาย เขาเลยใส่แว่น และจากการใส่แว่นก็ทำให้บางครั้งเขาซุ่มซ่ามเพราะสายตากับแว่นมันไม่พอดีกันแบบที่ไม่ว่ายังไงก็ไม่ชิน

อ่านมาก็อาจจะเหมือนมีแต่ข้อดี แต่ข้อเสียหลักๆของเขาเลยคือปากที่ไหลลื่นราวกับปลาไหล เขาสามารถแถเนียนได้ด้วยคำพูดคำจาและท่าทางเรียบร้อย แต่แน่นอนว่าเขาก็ไม่ใช่คนขี้โกหกหรืออะไรหรอกนะ เขาแค่เลือกที่จะบอกไม่หมดให้เข้าใจผิดมากกว่าหากไม่ต้องการพูดความจริง แล้วก็เขาเป็นคนที่สร้างกำแพงขึ้นรอบตัว อย่างที่บอกไปว่าความรู้สึกทั้งหมดของเขาที่เขารู้สึก ไม่ค่อยมีใครที่จะได้รับรู้จริงๆนอกจากรอยยิ้ม นอกจากนี้ยังเป็นคนที่ออกไปทางขี้กังวล เครียดง่ายแต่ชอบปิดบังด้วยรอยยิ้ม

ลักษณะการพูดจา :: คำพูดคำจามักจะแทนตัวเองว่าผม เรียกคนอื่นว่าคุณ... ลงท้ายด้วยครับเป็นการปิดท้ายจบครบหลักสูตร(?) น้ำเสียงก็เป็นทุ้มนุ่มๆ สุภาพ จัดว่าเป็นคนที่พูดค่อนข้างน่าฟัง แทบไม่เคยขึ้นเสียงกับใครเลย(เรียกได้ว่านับครั้งได้) และน้ำเสียงจะคุมโทนได้ดีตลอด

รูปร่างหน้าตา : เส้นผมสีฟ้าน้ำทะเลหยักศก รับกับดวงตาสีเดียวกันที่ทาบทับด้วยเเว่นทรงรีกรอบบางเฉียบ ผิวขาวอมชมพูดแบบที่แม้จะออกแดดบ่อยเนียนนุ่มเหมือนผิวเด็ก(?) รูปร่างค่อนข้างสูงและออกไปทางเพรียวบาง

ส่วนสูง/น้ำหนัก :: 172/59

ประวัติ :: ลูกชายคนเล็กของบ้านเอสการ์เดเนีย บ้านชาวสวน(?)ที่ปลูกพืชพรรณขาย ตั้งแต่สมุนไพรพืชมีพิษยันผักผลไม้ ทางบ้านเรียกได้ว่ามีฐานะ เพราะกิจการค้าขายค่อนข้างใหญ่และเป็นที่รู้จักในโคลัสน่า ยิ่งโดยเฉพาะพืชสมุนไพรที่ขายให้ทางโรงหมอเพื่อไปทำยาต่างๆที่จัดเป็นผลผลิตหลัก เขามีพี่ชายทั้งหมดสามคน (พี่คนโต และพี่แฝดคู่รอง ที่แก่กว่าเขา 10และ7ปีตามลำดับ) แม่เสียชีวิตตั้งแต่เขาเกิด และนั่นก็เป็นปมที่ทำให้เขาชอบโทษตัวเองตั้งแต่เล็กๆ หลายครั้งที่พ่อเขาจะนั่งดูรูปแม่ด้วยสายตาถวิลหา หรือพี่ๆเขาที่คุยกันเรื่องความทรงจำเกี่ยวกับแม่เขา แม้ว่าทุกคนจะบอกเขาว่าเขาไม่ผิดอะไร แต่เขาก็รู้สึกผิดลึกๆอยู่ดี เขาเลยสาบานกับตัวเองว่าจะทำให้ครอบครัวเขามีความสุขมากที่สุด มันเป็นคำสาบานที่สร้างนิสัยของเขาขึ้นมาในปัจจุบัน เขาไม่เคยเป็นเด็กเกเร ทำตัวเรียบร้อย เป็นลูกและน้องที่ดี คอยทำกับข้าวให้ทุกคนกินสร้างรอยยิ้มและเสียงหัวเราะเท่าที่จะสร้างได้ แถมด้วยทางบ้านที่ทุกคนเป็นชายชาตรี สไตล์ชายสายพละกำลัง เขาเลยกลายเป็นแม่ศรีแม่เรือน(?)เหมือนในปัจจุบัน แถมด้วยความที่เป็นน้องเล็กสไตล์นุ่มนิ่ม(?) คนทางบ้านก็หวงเขามากเช่นกัน กว่าที่เขาจะขอมาเป็นอัศวินได้ก็ต้องเกลี่ยกล่อมพ่อและพี่ๆนานพอสมควรทีเดียว

ชอบ :: รอยยิ้มของคนสนิท , การทำอาหาร , ชา(ชอบชามาก)

ไม่ชอบ/เกลียด :: แมว // คนเห็นแก่ตัว , คนที่ชอบรังแกคนอื่น

แพ้/กลัว :: ขนแมว(จะจามไม่หยุด) // ที่แคบ

เพิ่มเติม :: เขาดื่มชาทุกครั้งที่มีเวลาว่างพอ ทำอาหารอร่อย และเชี่ยวชาญเรื่องสมุนไพรและยาพิษ(ผลพวงจากกิจการทางบ้าน) และเขาเป็นโรคปวดหัวเรื้อรัง นอกจากเพราะสายตาแล้ว หากเครียดก็ปวดหัวเช่นกัน เลยชอบพกยาแก้ปวดไม่ก็สมุนไพรบรรเทาไว้บ่อยๆ

คุยกับผปค.นิดหน่อย

-สวัสดีค่ะ แผ่นกระดาษเองค่ะ (ใครฟระ //แววเสียงจากนักอ่าน...) คำถามแรกเลยนะคะ ทำไมถึงมาสมัครคะ?

:: ก็เนื้อเรื่องน่าสนใจดีครับ

- สมัครแล้วอย่าลืมกลับมาเช็คด้วยนะคะ

:: แน่นอนครับผม

-ถ้าไม่ติดบทที่ต้องการเสียใจไหมเอ่ย?

:: ก็เฉยๆนะครับ แต่ถ้าเป็นตัวประกอบคงขอรับกลับ

-อยากให้ลูกๆ มีคู่ไหมคะ? ถ้าอยากมีเอาเพศไหนดีเอ่ย บอกได้เลยค่ะ จะเป็นหญิง ชาย ทอม(?) กระเทย(?) ได้หมดค่ะ

:: มีก็ดีครับ จะชายหรือหญิงก็ได้ //แต่วายก็จะดีกว่---

หมดคำถาม...ขอบคุณที่มาสมัครนะคะ ฝันดีผีหลอกค่----สัญญาณขาดหาย