[Fic inazuma eleven Go] inazuma Go Vs Jinnezukibara Hih Shcool

ลำดับตอนที่ #8 : เพื่อนผมน่ะเหรอตัวเกรียน? (No.3 x No.9)

><*ชี้แจงก่อนอ่าน(หรือกฎ)*^^*

1. เรื่องนี้จะเน้นแนวจิตนาการส่วนตัวสูงและออกแนวเกินเลย

2. ไม่ตรงกับอนิเมะ คู่อวยดูนิสัยผิดไปจากปกติ ประวัติถูกเปลี่ยนแปลง มีใครไม่รู้มาแทรก เป็นต้น

3. ส่วนใหญ่ไรท์จะแต่งแนวแฟนตาซี ไม่เก่งเรื่องแต่งแนวรักมากถ้าใครไม่รู้สึกฟิน ต้องขอโทษในข้อนี้

4. แต่งตามความรู้สึกล้วน อัพช้า ดอง ไม่อัพ ถือว่าไรท์ยังไม่มีแนวคิดนะคะ

5. สามารถติชม กันได้ค่ะถือว่าบทความนี้เป็นคนกันเอง(#เราเป็นเพื่อนกันนะ^^)

6.อยากทราบเพิ่มเติมเม้นถามได้ มีปัญหาอะไรสอบถามบอกกล่าวได้ค่ะ

7.ห้ามใช้คำไม่สุภาพ ด่ากันนะคะ ถ้ามีในนิยายก็ข้ามๆไปโนะเอามาเพื่อความฮาบ้างอะไรบ้าง

8.ใครมีแนวคิดแบบไหนเม้นบอกได้! จะรีเควสอะไรได้เหมือนกันค่ะ

9. จะมาเป็นตอนยาวแต่เนื้อเรื่องสั้นๆบ้างยาวบ้าง หรือจะเป็นแบบเรื่องสั้นแต่เนื้อเรื่องยาว

****ขอบคุณที่อ่านนะคะ ขอให้สนุกกับนิยาย(_  _)***

_____________________________________________________________

เพื่อนผมน่ะเหรอตัวเกรียน? (No.3 x No.9)

|| No.3 x No. 9 ||

(TAKURAN)

ตอนที่ 1 เริ่มจากเขา...

“นี้...แบบนี้มันจะดีเหรอ?”

      เด็กชายร่างบอกบางอายุราวๆ 5 ขวบ เรือนผมสีชมพูราวกับสีดอกซากุระถูกมัดรวบเป็นทรงทวินเทลต่ำ ใบหน้าอ่อนหวานเปื้อนคราบน้ำตาเล็กน้อย กำลังพูดกับเด็กชายอีกคนที่กำลังยืนปลอบเขา

 “ไม่ต้องห่วงหรอกน่า....เธอไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว”

 “ตะ...แต่ว่า! ถ้านายยังมาปกป้องฉัน....ฮึก แบบนี้...นายจะโดนทำร้ายเอานะ!!”

 ร่างบางตะโกนบอกพร้อมน้ำตาที่ไหลรินจนอาบแก้มเนียนสวย เด็กหนุ่มอีกคนยื่นมือมาปาดน้ำตาให้ก่อนจะยิ้มเล็กน้อย

 “ไม่หรอกแค่นี้....จิ๊บๆ เทียบกับตอนเห็นเธอโดนทำร้ายแล้วมัน...หนักหนามากกว่า”

 “โธ่....” ร่างบางรีบปาดน้ำตาออกอย่างลวกๆ

 “เธอเนี่ยนะ....ชอบให้ฉันหลงรักเธอตลอดเลย....”

 “ฉันอ่อนแอขนาดนี้....จะให้ใครมาหลงรักอีกเล่า” นัตน์ตาสีฟ้าหลุบต่ำลงอย่างเศร้าสร้อยก่อนจะเอยอย่างให้มีความหวัง

 “นี้ๆ”

 “หืม??” เด็กชายอีกคนเลิกคิ้วเมื่อร่างบางเรียก

 “ถ้าฉัน...แข็งแกร่งขึ้นฉันจะให้นายหลงรักอีกครั้งล่ะ!”

 “...แบบนั้นมัน”

 “ฉันพูดอะไรผิดไปงั้นเหรอ?”

 “อืมนิดหน่อย ถ้างั้น...ถ้าเธอแข็งแกร่งขึ้นแล้วเรา....มาแต่งงานกันนะ” เขาบอกพร้อมยิ้มกว้าง

 “อื้ม!”

 “สัญญานะ”อีกฝ่ายชูนิ้วก้อยเป็นคำหมั้นสัญญากับอีกฝ่าย ร่างบางยิ้มก่อนจะเกี่ยวก้อยตอบ นั้นราวกับเป็นภาพความทรงจำวัยเยาว์อันน่าชวนลำลึก แต่มันก็เป็นเพียงแค่....อดีต

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

‘กริ้งงงงงง!!!’

ผัว!!!

 มือเรียวบางฝาดลงไปที่ของแข็งๆที่อยู่บนหัวเตียงนอนจนเสียงของมันดับไป ขณะนั้นร่างบางที่นอนอยู่ค่อยๆลุกขึ้นมาเพราะรู้สึกเจ็บชาบริเวณข้อมือระหว่างนิ้วก้อยที่ฝาดลงไปบนวัตถุสิ่งนั้นคือ...นาฬิกาปลุก เรือนที่ 50 ของหอ(?)

“อูย.....ฝันเรื่องนี้อีกแล้วเหรอ...”ร่างบางเอยอย่างัวเงียถึงแบบนั้นก็ยังพยายามลุกขึ้นเพื่อไปทำกิจวัตรประจำวันต่อ

“...ลุกแล้วเหรอ?” เสียงเรียบๆเอยทัก

“อ่า....ก็น้า~ นี่ชินโดฉันฝันแปลกๆอีกแล้วล่ะ~”ร่างบางยิ้มเล็กน้อย

“ฝัน??”

“อื้ม....คำสัญญาตอนอดีตน่ะ..จริงสิไหนๆวันนี้ก็ไม่ได้เรียนแล้ว มาให้ฉันกอด------”

“ฉันไปเรียนพิเศษก่อนนะ”

ปัง!!

“=^=........”

ร่างบางที่ทำท่าจะเตรียมกระโดดกอดอีกฝ่ายแต่เขาดันเอยลาอย่างสุภาพและปิดประตูอย่างรวดเร็ว ทำให้คิริโนะ รันมารุ เกิดอาการสตั้นอย่างรุนแรงแต่เขาก็เริ่มชินกับอาการรำคาญนิสัยเอาแต่ใจของเขาแล้วเช่นกัน

“ก็นะ....แต่แบบนี้มันแรงไปนะ เฮอๆ”

 ร่างบางยิ้มแห้งพร้อมพูดคนเดียวสักพักก็เดินไปอาบน้ำและแต่งตัวเป็นชุดลำลองธรรมดาด้วยเสื้อยืดแขนสั้นสีขาวสบายตา กับกางเกงสามส่วนตัวเก่งและก็ไม่ลืมรวบผมเป็นทรงทวินเทลแบบปกติ

“เอาล่ะ! วันนี้ต้องพัตนาฝีมือด้านการต่อสู้เสียหน่อย!”

ร่างบางยืดอกอย่างหมาดมั่นก่อนจะวิ่งออกไปด้านนอก

 ___________________________________________________

 โปรดติดตามตอนต่อไป

♣TALK ME♣

เรนกลับมาแล้วน้าาาา ตอนนี้อาจสั้นไปหน่อยนึงนะคะ เดียวตอนต่อไปจะเอายาวๆให้เลยโนะ

ขอบคุณหลายๆท่านที่ติดตามเรื่องนี้ค่ะ เดียวเคียวเทนจะอัพอีกเช่นกันค่ะแต่เอาเรื่องนี้มาคั้นกลางก่อน555

(c) Chess theme

>