เก็บตัวละครเจ้าค่ะ

ลำดับตอนที่ #76 : Ichos of Olympus บทเพลงแห่งทวยเทพ [Yaoi] (รับสมัครตัวละคร)

Application  Géfyra

" ลมเพลมพัด ลมสะบัดพัดมาไวๆ เอาเฮ้ พวกเรา นอนกันเถอะ!  "

บทตัวละคร :: ตัวร้าย 

สลักที่ถือครอง::สลักแห่งความไม่แน่นอน เซอร์เบรัส

ชื่อ-นามสกุล ::  ราลฟ์  เอสเทอร์ Ralph  esther 

อายุ :: 37 

เพศ :: ชาย

รูปร่างหน้าตา :: ชายหนุ่มรูปหล่อ ผทสีดำสนิท ดวงตาคมรีสีม่วงอเมทิสสวยดูไม่เต็มเต็ง (?) 

ส่วนสูง/น้ำหนัก :: 179 / 80  (มิรู้หนูมั่ว)

ลักษณะนิสัย :: 

ช่างเป็นพวกที่ห่วงเล่นได้อย่างไม่ดูสถานการณ์บ้านเมืองว่าเค้าไปกันถึงไหนแล้ว จนหน้าเอามันไปปล่อยเกาะเพราะไม่ได้ช่วยอะไรเลย นอกจากปั่นป่วนชาวบ้าน ไปวันๆได้อย่างกวนส้นตี--- สติสตังได้ถูกแลกกับ หน้าตาอันหล่อเหลาแล้ว ด้วยเหตนั้นทำให้ ความเต็มเต็งในชีวิตนั้นหามีไม่ จนถึงทุกวันนี้ก็ยังคงสกิลความบ้าไว้อย่างมั่นหน้า .และตอบทุกคนอย่างเต็มปากเต็มคำเลยว่า 

" ไหนใครว่าผมบ้า ผมไม่บ้าน่ะครับ .แค่ไม่เต็มเท่านั้นเอง "

ยอมรับความจริงได้อย่างดีเยี่ยม ในเรื่องที่ไม่ควร อย่างการยอมรับว่าแอบส่องดู กล้ามล่ำๆ หรือหน้าอกแบนๆ ของเพศผู้ทั้งหลาย ณ ชายหาดทรายสีขาว ที่ส่องประกายเมื่อต้องแสงอาทิตย์อันร้อนแรง .ใครก็ได้ไปปิดดวงอาทิตย์ที ร้อนครับ!  ทนไม่ไหวแล้วผมจะปฎิวัติ!! (เดี่ยวลูกใจเย็น .กลับมาาาาา .)

มีความสนใจในเรื่องเล็กๆที่ไม่ควรสนมากกว่าเรื่องใหญ่ๆทั้งหลาย .จนแลดูจะหาความจริงจังในชีวิตมิไเ้ .แต่ถึงแบบนั้น มันก็ต้องมีบ้างงง แค่ ตอนนั้นอะนะ .ไม่กีนาทีคงออกไปกวนบาทาคนอื่นต่อแบบไม่แยแสฌลกเช่นเดิม 

นอกจากนี้ยังเป็นพวกเจ้าคิดเจ้าแค้นอย่างยิ่ง ผมไม่ยอมหรอกนะใครหน้าไหนมันบังอาจทำร้าย ลูกปลาปักเป้าน้อยที่ผมอุตสาไปขโมยมาจากแม่มันน่ะ!!!  รู้ไหมกว่าจะได้มาช่างยากเย็น! แทนที่จะได้ส่องหนุ่มๆ เปลืิยกายริมหาดต้องมางมหาเจ้าตัวนี้ .คิดแล้วแค้น!!//ขว้างปลาปักเป้าทิ้ง

เอาเป็นอารมณ์เอาแน่เอานอนไม่ค่อยจะได้ค่ะ เดี่ยวดีเดี่ยวก็ร้าย อยู่ดีๆเกิดอยากแกล้งใครให้ชีวิตชิบหายก็เอาเลยไม่ ลังเล ชื่นชอบการก่อความวินาศสันตโรเป็นที่สุด แต่เห็นแบบนี้ถ้าไว้ใจใครแล้วก็จะไม่มีทางทรยศแน่ นอนเลยน้าา .(นอกจากแกล้งเล็กน้อย? หรือคนนั้นทำให้เกิดความอาฆาตแค้น เจ็ดชั่วโครต หกชั่วยามเอาให้ไม่ได้ผุดไม่ได้เกิเ ไม่เห็นเดือนเห็นอิสราเอล ประเทศนอก ดาวอังคารไปเลย)

ลักษณะการพูดจา :: จะแทนตัวว่าผมค่ะ .แต่ถ้าไม่ได้ก็ข้า เจ้าไรแบบนี้ .จะออกแนวกวนๆนิดๆ(?)   แบบอ้อนพระบาทให้ผู้อื่นยันยิ่งนัก

ประวัติ :: (อ่านแล้วค่อนข้างมึนในส่วนนี้ .แต่ไม่เป็นไรเราจะมั่ว!)

ราลฟ์คือเด็กกำพร้า เขาไม่ได้ถูกทอดทิ้ง เขาเคยพบพานพ่อแม่ เขาเคยพบพานความรัก และเขาคือผู้ทำลายมัน ด้วยสองมือที่สั่นเทา ด้วยน้ำตาที่หลั่งริน ด้วยความรักอันจอมปลอมที่มีมา .โดยตลอด 

เขาคือฆาตกร

ผู้ถูกตราหน้า 

โดยผู้ที่ไม่รู้ความเป็นจริง 

พ่อที่แสนดีขยันทำงาน .แท้จริงแล้วเป็นพวกเก็บกด เมื่อใดที่ทนไม่ได้มักจะมาลงเอยที่เขาเป็นประจำ

แม่ สาวสวยผู้เป็นแม่ศรีเรือน สวย สง่า เพรียบพร้อม คือพวกโรคจิตชื่นชอบการทรมาณ 

อารมณ์ที่ไม่เคยได้แสดงออก 

ความรู้สึกที่ไม่เคยส่งไปถึง

คำพูดที่ไร้ความหมาย

'ถ้าเช่นนั้นเจ้าจะทนไปไย '

เพราะตัวผมนั้นไร้พลัง เป็นเพียงผู้อ่อนแอ เพียงเท่านั้น

'หากเป็นเช่นนั้น ข้าจักให้ยืม แต่เจ้าจักต้องคืนบางสิ่ง เมื่อถึงเวลาเป็นของตอบแทน'

และเมื่อรู้ตัวอีกทีบ้านก็กลายเป็นสีแดง คมเคียววาววับสีดำ เปื้อนคราบสีแดงฉานของเลือด อยู่ในมือขวาของเขาเอง 

นี้มันอะไรกัน 

'นั้นคือพลังที่เจ้าถวิลหา และนี้คือของตอบแทนที่เจ้าต้องคืนให้ข้า'

ซากศพของพ่อและแม่ที่ดวงตาเบิกโพล่งอย่างตกตะลึง ชิ้นส่วนต่างๆ กระจัดกระจายได้อย่างชวนขวัญพะวาและพะอืดพะอมยิ่ง 

ถ้างั้น ผมละ .ผมจะเป็นยังไง พ่อ แม่ ผมทำอะไรลงไป

'คำตอบอยู่ในใจเจ้า ตอนนี้อิสระที่เจ้าเฝ้าปราถนามาถึงแล้ว เจ้าจะเลือกจมทุกข์ หรือขว้าอิสระภาพก็สุดแล้วแต่เจ้า ' 

อิสระ ของผมงั้นเหรอ .ผมมีมันจริงๆใช่ไหม ผม อ่า ผมจะไปจากที่นี้ 

ทิ้งไว้เพียงกองเพลิงที่ลุกโชนตัดกับท้องฟ้ายามราตรี ที่อีกไม่นาน ทิวากาลจะเวียนมาถึง 

ต่อไปนี้ผมคงไม่ต้องเก็บความรู้สึกอีกแล้ว ผมคงสามารถทำทุกอย่างได้ตามใจ นี้คืออิสระของผม และจะไม่ให้ใครมากักขังมันได้อีก

เอาละมาเปิดประตูแห่งความวินาศกันเถอะ เริ่มจากที่แห่งนี้ กันเลย

อาวุธ :: .เคียวเนอะ (ไม่รู้จะเอาอะไรให้ลูกดีค่ะ .แลดูพลังไม่ค่อยเข้ากัน 55)

ชุดประจำตัว :: ดำ ดำ ดำ ดำ ตามภาพเลย! (ใส่อะไรก็ได้ที่ผมอยากใส่ไงงงง **เจ้าตัวฝากมาบอกงับ)

พลังหลัก/พลังรอง :: Bi- location  / ปรับขนาด 

ประเภทของพลัง ::  ระยะกลางละกันค่ะ 

ชอบ :: ความวินาศชืบหายวายวอดของผุ้อื่น การหลีสาวแอบส่องหนุ่ม และชักชวนให้ผู้คนมาช่วยกันสร้างความชิบห---

ไม่ชอบ/เกลียด :: พวกรูปร่างขี้เหร่ๆ และพวกที่มาบอกว่าเขารูปร่างไม่ดีด้วย เขารึออกจะแมน มีกล้ามนะโว้ย .เจ้าพวกโง่เง่า 

กลัว/แพ้ :: กลัวต้นตะขบ ( วิ่งหายไปเร็วปานจรวดเลยละ) แมลงปอ (หน้าซีดน้ำลายฟูมปาก ลงไปชักดิ้นชักงอที่พื้น ) // แพ้ เรือนร่างของเพศผู้และเมียทั้งหลายยามถอดเสื้อเห็น มิได้จะวิ่งเข้าไปแอบส่อง นอกจากนี้ยังแพ้ต้นตะไคร้ .ผื่นจิขึ้น ความบ้าจิบังเกิด

งานอดิเรก :: ส่องเรือนร่างของผู้คน แล้วเก็บไว้ในความทรงจำ แกล้งผู้อื่นให้พบกับความวินาศ เปิดลัทธิสอนศาสนาที่ 7 ว่าด้วยวิถีการแอบส่องทีทดีและจังหวะในการทำให้เขา เหล่านั้นยอมเปลือบกายแต่โดยดี 

เพิ่มเติม ::  เห็นตัวร้ายไม่ค่อยบ้า เราเลยส่งคนบ้ามาให้จับไปยำเล่นค่ะ 

   << หนูอยากได้รูปนี้แต่กลัวติดเรทอะ