Devil's game สัมผัสร้าย เกมละลายหัวใจนายปีศาจ

ลำดับตอนที่ #7 : 5  ความห่วงใย

`★APPLE PIE.

5

ความห่วงใย

“นี่ ยูกิ พ่อกับแม่ออกไปทำงานก่อนนะลูก ส่วนข้าวเช้าและข้าวกล่องตั้งอยู่บนโต๊ะในห้องครัวนะลูก” เสียงตะโกนของแม่ ทำให้ฉันสะกดกลั้นเสียงร้องไห้เอาไว้ และตะโกนตอบแม่ไป แต่ความรู้สึกที่ได้เกิดขึ้นนั้นก็ไม่ได้จางหายไปแต่อย่างใด และรอบๆตัวของฉันก็กลายเป็นสีดำ......

ตึก!!!

Itsukaya's Part

ผมไม่ได้กลับบ้านแต่อย่างใด ผมยังคงอยู่ในบ้านของยูกิเพียงแต่เธอแค่มองไม่เห็นผมเท่านั้นเอง เพราะผมใช้วิธีหายตัวและที่ผมต้องทำแบบนั้นกับเธอ เพราะผมต้องการปกป้องเธอการที่ผมทำร้ายเธอนั้นไม่ใช่เพราะความสะใจหรืออะไรหรอก ผมแค่ไม่ต้องการให้ปีศาจคนอีกมาทำร้ายเธอก็เท่านั้นเอง หรือถ้าพวกมันมาหาเธออีกผมจะได้รีบมาช่วยเธอทัน ตอนที่ผมกัดคอของนั้น ผมได้ทำตราขึ้นมาและเมื่อมีคนมาทำร้ายเธอผมจะรู้ได้ทันที ตราสัญลักษณ์อันไหนไม่มีใครสามารถมองเห็นมันได้นอกจากผมเท่านั้น แต่เธอกลับทำร้ายจิตใจผม ว่าผมว่า'คนสกปรก' ผมรู้สึกเสียใจที่ทำกับเธอแบบนั้นและผมก็เสียใจที่เธอว่าผม ในระหว่างที่ผมกำลังคิดเรื่องยูกิที่เพิ่งเกิดนั้น ก็มีเสียงดังมาจากห้องน้ำ

ตึก!!!

ผมรีบเดินเข้ามาในห้องน้ำสถานที่เกิดเหตุของผมกับยูกิ และเป็นสถานที่ที่ได้ยินเสียงดังออกมาด้วย พอผมเปิดประตูเข้าก็ผมกับร่างบางนอนหมดสติอยู่ข้างอ่างล่างหน้า คิ้วของเธอแตกและเลือดไหลออกมาเต็มพื้น! ผมรีบพลิกตัวเธอขึ้นมาและอุ้มเธอพาไปที่ห้องนอน ผมบรรจงวางเธอลงบนเตียงและเดินไปหยิบมาขนหนูมาชุบน้ำและเช็ดเลือดของเธอออก ผมลงไปข้างล่างเพื่อเอากล่องยา ผมเดินหากล่องยาทั้งบ้านอย่างหงุดหงิดจนในที่สุดผมก็เจอกล่องยาสักที-_- ผมเดินเข้ามาในห้องของยูกิที่เจ้าตัวนอนอยู่ผมนั่งลงบนตียงและทำแผลอย่างเบามือ พอผมทำแผลให้เธอเสร็จ ผมก็สังเกตความผิดแปลกของยูกิ เธอหอบหายใจถี่เหงื่อผุดพรายขึ้นบนใบหน้าที่เนียนใส ผมใช้มือแตะหน้าผากของเธอดูก็ผมว่าตัวของเธอร้อนมาก ผมตกใจมากที่เธอไม่สบาย ทำไม? ผมถึงไม่รู้ว่าเธอกำลังทรมานอยู่ แต่ผม...กลับซ้ำเติมเธอ ทำร้ายเธอทำให้เธอไม่สบายและล้มลงไป ผมมันคนสกปรก! ผมเบือนหน้าหนีและลุกขึ้นไม่หยิบผ้าชุบน้ำมาตั้งไว้บนหัวเธอ

ผมดูแลยูกิตลอดทั้งวัน เธอมีท่าทีที่ทรมานจนร้องไห้ออกมา เหมือนครั้งแรกที่ผมจนกับเธอเลย เธอที่ยืนมองต้นไม้อยู่ด้วยใบหน้าที่เศร้าสร้อยเธอร้องไห้ออกมาแต่ก็ยังยิ้มให้ผมทั้งที่เธอก็เจ็บปวดมา ยูกิเป็นผู้หญิงที่อ่อนโยนมากจนทำให้คนรอบข้างพลอยหลงรักความใสซื่อบริสุทธิ์ของเธอไปด้วย แต่เธอก็ยังหน้าสงสารที่มีคำสาปติดตัวมาตั้งแต่เกิด หน้าของยูกิยามหลับช่างบริสุทธิ์ปราศจากสิ่งชั่วร้าย

สายลมที่พัดเข้ามาในห้องนอนอย่างเอื่อยๆ และใบเมเปิ้ลสีแดงที่ร่วงโรยตามสายลมของยามบ่าย ผมปัดเส้นผมของยูกิที่ปรกหน้าออกและกระซิบที่หูเธออย่างแผ่วเบาว่า

“ตอนเธอหลับเนี่ย น่ารักกว่าตอนตื่นอีกนะ” พอผมพูดจบก็โน้มใบหน้าลงและจุมพิตที่หน้าผากเธออย่างอ่อนโยน ท่ามกลางสายลมตอนบ่ายที่มีใบเมเปิ้ลร่วงโรย......

Yuki's Part

“หืมมมม~”

ฉันค่อยๆลืมตาจากความมืด สิ่งแรกที่ฉันเห็นคือเพดานห้องของตัวเอง หันไปทางซ้ายพบกลับหน้าต่าง และพบหันมาทางขวาก็พบกับเจ้าของเหตุการณ์ในห้องน้ำ อิสึคายะ นั้นเอง!! ฉันตกใจจนลุกพรวดขึ้นมา เขานอนฟุบหลับอยู่บนเตียงของฉันจะว่าไปเขาตอนนอนก็น่ารักดีเหมือนกันนะ ฉันใช้มือของตัวเองปัดผมของเขาออก >_< กรี๊ดดดด ขะ...เขาตื่นแล้วฉันควรทำยังไงดีอ่า~>///< อิสึคายะตื่นขึ้นมาและเขาก็เกาหัวอย่างหงุดหงิด นะ...นี่ฉันโดยเมินหรอ? เขาลุกขึ้นยืนและมองหน้าฉัน อะไรอ่ะT///T เขามองหน้าฉันทำไม

“เธอ...ไม่เป็นไรแล้วใช่มั้ย?” เขาถามฉันหลังจากจ้องหน้าฉันอยู่นาน

“ฉะ...ฉันไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย แล้วอีกอย่างนายเข้ามาในห้องฉันได้ยังไงกันไม่ทราบ=^=” ฉันตอบกลับไป

“นี่ เธอจำไม่ได้หรือไงว่าตัวเองหมดสติล้มลงในห้องน้ำน่ะ แล้วฉันนี่แหละที่อุ้มเธอมาในห้องนี้ และเธอก็ยังไม่สบายอีก ฉันก็เลยต้องดูแลเธอนี่ไง” เขาพูดโดยเบือนหน้าไปทางอื่น

“นายเนี่ยนะดูแลฉัน O_o ไม่อยากจะเชื่อว่าคนอย่างนายจะดูแลคนอื่นเป็น-_-“

“เธอคิดว่าฉันเป็นคนยังไงกัน ฉันไม่ใช่คนใจร้ายขนาดนั้นนะ-_-“

“ฉันก็คิดว่านายน่ะ เป็นคนที่ชอบทำร้ายคนอื่นนะซิ -^-“

“หึ...คนอุตส่าห์ช่วยไว้แท้ๆ แต่กลับไม่ขอบคุณ มนุษย์เนี่ยเป็นอย่างงี้กันหมดทุกคนเลยหรือเปล่านะJ” เขายิ้มอย่างมีเลศนัย

“นี่ นายว่าฉันหรอฮะ! =[]=”

“ฉันเปล่าว่าเธอสักหน่อย ทำไมเธอต้องร้อนตัวด้วยเล่า :-) “

“กรี๊ดดดดด นายว่าฉันอ่า~ ฉะ...ฉัน..จะ...ฟะ..ฟ้อง..” ฉันพูดติดอ่างเลยทีเดียว เมื่อเขามองหน้าฉัน และก็ยิ้มมาให้ฉันเพิ่งเห็นเขายิ้มอย่างอ่อนโยนเป็นครั้งแรก พอเขายิ่งมองมาฉันเลยตบะแตกทันที

“ฉ....ฉันจะฟ้องแม่!! ฮือๆๆๆ โฮๆๆๆ TTOTT” ทันใดนั้นฉันก็ร้องไห้ออกมาเหมือนเด็กที่โดนแกล้ง พออิสึคายะเห็นฉันร้องไห้เขาก็ตกใจ และรีบเดินมาปลอบฉันเขาเอามือลูบหัวฉันอย่างอ่อนโยน และพูดว่า

“เฮ้ๆ...นี่เธออย่าร้องไห้สิ ถ้าเธอไม่ร้องไห้เดี๋ยวให้รางวัลนะ” พอเขาพูดจบฉันก็กลั้นเสียงร้องไห้เอาไว้ แล้วถามเขาว่า

“อึก...นะ..นายจะให้อะ...ไรฉะ..ฉันอ่ะT.T” เข้ายิ้มให้ฉันก็จะตอบว่า

“ก็ให้นี้ไงล่ะ J” พอเขาพูดจบ เขาก็โน้มใบหน้าของเขาลงมาและประทับริมฝีปากของฉันอย่างแผ่วเบ่า นุ่มนวลกว่าครั้งก่อนแต่มันก็แฝงความร้อนแรงเอาไว้เช่นกัน ฉันทำได้เพียงทำตามการนำพาเขาของเขาเท่านั้น เขาเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นก่อนที่จะเบาลง ฉันน้อบรับสัมผัสของเขาโดยการหลับตาและให้เขาเป็นผู้นำพาต่อไป เมื่อเขาผละริมฝีปากออกฉันก็ลืมตาขึ้นมองหน้าเขาและเขาก็มองหน้าฉัน พวกเราสบตากันราวกับมีมนตร์สะกดที่ดึงดูดเราสองคนเอาไว้

“ฉันเป็นห่วงเธอนะ ยูกิ” พอเขาพูดจบเขาก็เดินไปที่หน้าต่างและกระโดดลงไป ร่างของเขาจางหายไปกับสายลมของยามเย็น

ความรู้สึกที่เขามอบให้คือความห่วงใยจริงๆ หรอ?

 

==================================================
 

Talk That Talk
ไรเตอร์ว่าตอนนี้มันออกแนวน่ารัก
แฟนคลับของไรคิดว่ายังไงกันมั้งจ๊ะ^^
เม้น โหวต แอดแฟน หน่อยน้าา แฟฟนคลับที่รัก>3< 

THANK YOU THEME `★APPLEPIE.
By Mr.thoki