➽ โ น เ น ม } ➹ Room 'ⓢ

ลำดับตอนที่ #6 : [ Ichos of Olympus บทเพลงแห่งทวยเทพ [Yaoi] ] Elle Inatiss

｡SYDNEY♔

Application  Ichos

"ข้าแค่กางเกงในลายกระต่ายของเพื่อนข้า...

ข้าผิดงั้นหรือ ?"

*ถามอย่างงุนงง*

บทตัวละคร :: กลุ่มตัวเอก

เครื่องประดับ :: รัดเกล้าสีทองอร่ามตรงกลางประดับด้วยอัญมณีทับทิมสีแดงสด

ผู้ถือคิออสของเทพ :: เฮสเทีย

ชื่อ-นามสกุล :: เอลล์ ไอนาทิสซ์ ( Elle Inatiss )

อายุ :: 20

เพศ :: ชาย

รูปร่างหน้าตา :: เอลล์เป็นเด็กหนุ่มรูปร่างสูงบางคนหนึ่ง เรือนผมสีแดงเข้มดุจเปลวเพลิงซอยสั้นประต้นคอระหงเป็นประกายระยิบระยับยามเมื่อต้องกับแสงแดด นัยน์ตาคู่กลมสีแดงเพลิงเฉกเช่นเรือนผมฉายแววเป็นมิตรล้อมกรอบด้วยแพขนตาบาง จมูกโด่งและริมฝีปากบางไร้สี ใบหน้ารูปไข่เรียวจัดว่าดูดีเลยทีเดียว ผิวกายขาวสะอาดดังไม่เคยต้องแสงแดดมาก่อน 

ส่วนสูง/น้ำหนัก :: 175 / 50

ลักษณะนิสัย :: เอลล์ ไอนาทิสซ์...เป็นชายหนุ่มผู้มีบุคลิกภาพของความนุ่มนวลดังเช่นสตรีในวังหลัง(?) ทั้งละเอียดละอ่อนรอบคอบ เก็บทุกเม็ดทุกรายละเอียดอย่างครบถ้วนอยู่เสมอ อนึ่งเอลล์เป็นผู้ชายผู้มีความเป็นพ่อศรีพ่อเรือนในตัวสูงมาก...ดังนั้นคุณไม่ต้องแปลกใจไปเลยหากเห็นเขานั่งพับเพียบพร้อมกับร้อยด้ายเย็บกางเกงในของเพื่อนไปด้วย(?)โดยไม่รู้ตัวว่ามีสายตาใครมองบ้างและเขาจะมองว่าอะไร... อสอง...เอลล์เป็นผู้ชายอันซึ่งความจำสั้นอย่างรุนแรงประหนึ่งเป็นอัลไซเมอร์ก็ไม่ปาน อันซึ่งเหตุที่เกิดขึ้นประจำก็คือเอลล์จำสลับระหว่างน้ำตาลกับเกลือ การจะเห็นเขาเอากระสอบน้ำตาลเทใส่ซุปแทนเกลือไม่ใช่เรื่องยาก  อสองเอลล์เป็นชายหนุ่มผู้มีกริยาท่าทางการวางตัวดูนิ่มนวลอ่อนน้อม มีรสนิยมความชื่นชอบของมุ้งมิ้งสีชมพูผิดกับเพศของตนลิบลับ เช่น สกรีนผ้าห่มเป็นรูปบาร์บี้เริงระบำบนยอดกิ่งไม้ ผ้าเช็ดหน้าสีชมพูลายกระต่ายกระโดดเตะดวงจันทร์ เป็นต้น อสามตัวเอลล์ก็เป็นผู้ชายคนหนึ่งอันซึ่งมีความเป็นมิตร เข้ากับคนอื่นได้ง่าย อัธยาศัยดีตามปกตินั่นแหละ อสี่ถ้าหากมองลึกลงไปจากภายนอกคุณจะได้รู้ว่าเอลล์นั้นถึกโคตรพ่อโคตรแม่ชนิดต่อให้ช้างม้าวัวควายใส่บิ๊กอายลิงตะลึงมาชนก็ไม่ล้ม! แถมเห็นแบบนี้เอลล์ยังพ่วงด้วยความแรงเยอะมหาประลัยอีก! อห้าเอลล์เป็นคนมีความระแวดระวังภัยตัวเองสูงอยู่เสมอ มีความเข้าอกเข้าใจคนอื่นได้ดี เอลล์เป็นคนที่เรียกว่าขี้ใจอ่อนและอ่อนไหวง่ายคนหนึ่งเลยทีเดียว 

                     อหกเอลล์เป็นชายผู้มีวาทศิลป์ในการพูด ดังนั้นการพูดเจรจาซื้อขายไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเอลล์หรือแม้กระทั่งจะเป็นการพูดคุยกับเพื่อนในเรื่องของแมวน้ำออกลูกเป็นไข่ก็ตามที อเจ็ดเอลล์เป็นคนรักความสะอาดสะอ้านของตัวเองอยู่เสมอ ถ้าเขาพบเจอความสกปรกบนร่างตัวเอง...เอลล์อาจจะหยิบไม้ปัดขนไก่มาปัดร่างตัวเองก็เป็นได้(?) อแปดเอลล์เป็นพวกค่อนข้างหัวโบราณอยู่พอสมควร แต่ก็ใช่ว่าจะไม่เปิดรับสิ่งแปลกใหม่...อีกทั้งตัวเอลล์ยังค่อนข้างเป็นพวกมีความเชื่ออันซึ่งผิดแปลกจากชาวบ้านไปมากโขอีกด้วย เช่น เอลล์เชื่อว่าถ้านำไอติมไปปั่นในเครื่องปั่นจะสามารถรักษาโรคริดสีดวงทวารได้(?) หรือไม่ก็อย่างการทำไข่ดาวก็ต้องโยนไข่ไก่ขึ้นฟ้า(?) เป็นต้น อเก้าเอลล์เป็นเด็กหนุ่มใจกว้างอยู่พอสมควร...อสิบเป็นคนดูไม่ค่อยมีพิษภัยในสายตาคนอื่นมากนัก เนื่องด้วยการเกลียดความรุนแรงของตัวเขาเองนั่นแหละ อสิบเอ็ดเอลล์เป็นผู้ชายช่างฝันเหมือนผู้หญิงมากอยู่พอสมควร เขามีความคิดสร้างสรรค์และสามารถคิดไอเดียแปลกใหม่ได้ตลอดทุกเวลา ใช่...แม้แต่ในเวลาเสี่ยงเป็นเสี่ยงเป็นเสี่ยงตาย เข้าห้องน้ำ ซึ่งเป็นเวลาอันไม่น่าจะคิดอะไรออก...แต่เขาดันคิดได้ซะงั้น... อสิบสองเอลล์เป็นคนมีอารมณ์ศิลปินและมีอารมณ์สุนทรีย์ รักดนตรีและศิลปะของสวยงามอยู่เสมอ อสิบสามเอลล์เป็นคนชอบเอาอกเอาใจและแท็กแคร์คนอื่นตลอด อีกทั้งยังชอบดูแลคนอื่น อสิบสามเอลล์เป็นพวกคนชอบคิดมากอีกด้วยล่ะนะ  โกธรยากหายง่าย...เพราะเดี๋ยวไม่นานก็ลืม...

ลักษณะการพูดจา :: เอลล์มีน้ำเสียงที่นุ่มนวลบ่งบอกถึงความเป็นมิตรอย่างชัดเจน มีแต่คำสุภาพไร้คำหยาบให้เคืองหูอยู่เสมอ แทนตัวเองว่า 'ข้า' หรือไม่ก็ 'ผม' ซึ่งนั่นเป็นส่วนน้อยนั่นแหละค่ะ แทนคนอื่นว่า 'เจ้า/ท่าน' อยู่เสมอ อาจจะมีคำลงท้ายบ้างเป็นบางคำ

ประวัติ :: เอลล์ ไอนาทิสซ์...เกิดในครอบครัวธรรมดาขนาดเล็กไม่ใหญ่มากนัก ครอบครัวของเขาไม่ได้มีสมาชิกครบครันดังเช่นครอบครัวอื่น เขาอาศัยอยู่กับแม่สองคนในบ้านขนาดเล็กแห่งหนึ่งในพื้นที่ห่างไกลชนบทอยู่พอสมควร ทำให้การเดินทางขาไปขามานั้นค่อนข้างลำบากลำบน แม่ของเขาป่วยหนัก...ไม่ว่าจะเที่ยวไปตระเวณหาหมอต่างเมืองหรือหมอในเมืองต่างก็รักษาไม่ได้ หมอทุกคนต่างให้การณ์มาว่า 'เป็นโรคประหลาด' ...ทุกวันอาการแม่ของเขาค่อยทรุดลงหนักขึ้นทุกที บางวันท่านก็อาเจียนออกเป็นเลือดมากมายจนน่าหวั่นใจ เอลล์ยังตามหาหมอฝีมือดีผู้ช่วยแม่ของตนเองต่อไป จนกระทั่งวันหนึ่งแม่ของเขานอนแน่นิ่งไม่ไหวติงอยู่บนเตียง...เอลล์พยายามเอ่ยเรียกชื่อแม่ของเขาแต่ทว่าท่านก็ไม่มีประโยชน์อะไร ท่านยังคงนอนแน่นิ่งเหมือนเดิม...ทั้งคืนนั้นเอลล์นอนเฝ้าแม่อยู่ตลอดเวลา กลางดึกเงียบสงัดเขาได้ยินเสียงฝีเท้าใครบางคนย่ำเข้ามาในบ้าน เอลล์ตื่นขึ้นอย่างตกใจ...เขาจ้องมองไปอย่างผู้บุกรุกที่ก้าวเท้าเข้ามาใกล้เขาอยู่ทุกที เด็กหนุ่มพยายามควานหาอะไรที่ใช้ต่อกรกับผู้บุกรุกได้ แต่ทว่าไม่ทันจะได้หยิบผู้บุกรุกคนนั้นก็บอกเขาว่าตัวเองเป็นหมอเทวดา(?)มาเพื่อมารักษาแม่เขา ซึ่งเอลล์ก็ยอมตกลงให้คนคนนั้นมารักษาแม่เขาแต่โดยดี ไม่นานนักหลังจากวันที่หมอคนนั้นรักษาเสร็จและจากไปประมาณสองสามวัน...แม่ของเขาก็หายเป็นปกติ...

อาวุธ :: ทวน

ชุดประจำตัว :: 

#ตามภาพนี้เลยค่ะ-- เราอธิบายไม่ถูก---

พลังหลัก/พลังรอง :: พลังหมอก / พลังรักษาความเจ็บปวด - ไม่ได้เป็นพลังรักษาโรคหรือรักษาแผลแต่อย่างใด แต่เป็นการรักษาให้หายจากอาการเจ็บปวดทุกประการ ในระหว่างนั้นจะไม่มีอาการเจ็บปวดให้เห็นแม้แต่เล็กน้อย แม้จะเป็นบาดแผลขนาดใหญ่อย่างเช่นตัวขาดก็ตามที เป็นการรักษาชั่วคราวก่อนจะได้รักษาจริง 

ประเภทของพลัง :: ระยะกลาง

ชอบ :: ความสงบ , การดูแลคนอื่น , อากาศเย็น , เสียงเพลง , เรื่องเล่าจากคนอื่น 

ไม่ชอบ/เกลียด :: ความรุนแรง , ผักใบเขียว #กลืนไม่เข้าคายไม่ออกค่ะ... , การต้องมานั่งจำอะไรซักอย่าง

กลัว/แพ้ :: ความรุนแรง , สุนัข / ควันพิษ #จะมีอาการไอจนน้ำหูน้ำตาไหลเลยค่ะ 

งานอดิเรก :: นั่งเย็บกางเกงในของเพื่อน(?) , ฟังเพลง , ศึกษาตำราความเชื่อ #ตำราความเชื่ออันผิดเพี้ยนของตัวเองแหละค่ะ ตั้งแต่เด็กลอยน้ำมา(?) เอาไอติมเข้าเครื่องปั่นรักษาริดสีดวง เอาไข่ม้ามาตำครกเพื่อรักษาไส้ติ่ง (...) 

เพิ่มเติม :: -