คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : :: = choice = :: ง. จุนมยอน
“แน่นอนว่าต้องเป็น...จุนมยอน” ลู่หานพูดขึ้น
“ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย” จุนมยอนกระโดดขึ้นเตียงเป็นเด็กๆ “ไม่เอาๆๆๆๆ”
“ก็แกไปร้านนี้บ่อยที่สุดแล้วนี่นา”
“โน่วๆๆๆ ก็เพราะไปบ่อยนี่แหละฉันถึงไม่ถูกกับร้านนั้นงายยยยยยยยย”
“นะๆๆๆๆ ซูโฮจ๋าาาาาา ช่วยเพื่อนหน่อยนะจ๊ะ นะๆๆๆๆๆ” ลู่หานอ้อน จุนมยอนยังคงเกาะขอบเตียงแน่นแล้วส่ายหน้า
“อย่างอแงน่าจุนมยอน” คยองซูพูด
“โอน้อยออกดิ” ประโยคเดียว...นิ่งสงบสยบความเคล่อนไหว เด็ก...เด็กมาก...เป็นวิธีที่เด็กมาก
“ก็ได้ มาเลยๆๆๆๆ โอน้อยยยยยยยยยยยยยยย...ออก!!!”
..ทุกคนแบมือ...
“โอน้อยยยยยยยยยยยยยย...ออก!!!”
...ทุกคนคว่ำมือ...
“โอน้อยยยยยยยยยยยยยย...ออก!!!”
...ลู่หานคว่ำมือ ส่วนคยองซูและจุนมยอนแบมือ...
“เย่ๆๆๆๆ แกน่ะแหละๆๆๆๆ” จุนมยอนกระโดดโลดเต้น
“เดี๋ยว...สงครามยังไม่จบอย่าเพิ่งนับศพทหาร มินซอกมันไปเข้าห้องน้ำมา คนไม่ครบเว่ยยยยย เอาใหม่ๆๆๆๆ” จากที่กระโดดเป็นลิงโลดก็กลับมาเป็นเด็กน้อยเหมือนเดิม
“โอน้อยยยยยยยยยยยยยย...ออก!!!”
...ทุกคนคว่ำมือ..................จุนมยอนแบมือ...
“เยส!!!” ลู่หาน มินซอก และ คยองซูกระโดดโลดเต้นบ้าง...แล้วห้องทั้งห้องก็ครึกครื้น มีเพียงจุนมยอนเท่านั้นที่นั่งเป็นหมาหงอยมองมือตัวเองที่แบอยู่
“แงงงงงงงงงงงงงงงงงง TTTTTT.,TTTTTT”
07.56 PM
@ ร้าน XOXO Magic SWEETies
กรุ๊งกริ๊ง~
“ร้านปิดแล้วครับบบบบ” เจ็ดหนุ่มตะโกนขึ้นมาพร้อมกันโดยที่ไม่ได้มองหน้าผู้มาใหม่
“...”
กรุ๊งกริ๊ง~
จุนมยอนเปิดประตูออกจากร้านไป
กรุ๊งกร๊ง~
แล้วก็เปิดเข้ามาใหม่
“...” แล้วทุกอย่างในร้านก็ถูกปกคลุมด้วยความเงียบ ทั้งเจ็ดหนุ่มเงยหน้าขึ้นมามองจุนมยอนพร้อมกัน
“นายตัวปัญหา...” คริสและเทาพูดขึ้นมาพร้อมกัน
“ใครตัวปัญหากันห๊ะ?” จุนมยอนมองฝาแฝดด้วยสายตาคาดโทษ
“นายน่ะแหละตัวปัญหา มาร้านนี้ทีไรก็สร้างเรื่องตลอด” ชานยอลพูดบ้าง
“นี่หาว่าฉันเป็นตัวซวยหรอ?” จุนมยอนถามพลางยกเก้าอี้โยนไปทางชานยอล
ฟุ่บ!!
เก้าอี้ค่อยๆลอยลงพื้นด้วยเวทมนตร์ของแบคฮยอน จุนมยอนยืนนิ่งด้วยความอึ้ง
“นะ...นาย...พวกนาย...พวกนายมันเป็นพ่อมดดดดดดดดดดดด~” จุนมยอนตะโกนชี้ทุกคนไปมาราวกับเป็นบ้า จนจงอินต้องเข้าไปล็อกตัวไว้แล้วปิดปาก
“อย่าดิ้นสิครับ...” จงอินกระซิบแนบหู ทำเอาจุนมยอนขนลุกไปทั้งร่าง...เออ ได้ผลแฮะ จุนมยอนนิ่งไปเลย จงอินยิ้มกริ่มอย่างพอใจก่อนจะจับจุนมยอนให้หนหน้ามาโดยยังไม่เปิดปาก “สัญญากับผมนะครับว่าจะไม่เสียงดัง” จงอินพูดนุ่มนวลเหมือนกล่อมเด็กๆ จุนมยอนพยักหน้าแล้วจงอินก็เปิดปาก
“>///< ฉันแค่จะมาสมัครทำขนมหวาน” จุนมยอนตอบขณะที่เพื่อนๆอีกสามคนเข้ามาในร้านพอดี
กรุ๊งกริ๊ง~
ทุกคนหันไปทางต้นเสียงก็พบกับจะเพื่อนๆทั้งสามของจุนมยอน
“เอ่อ...ใจเย็นก่อนนะครับผมว่าเราพูดกันดีๆดีกว่าเนอะ” คยองซูพูดขึ้น “พวกผมแค่จะมาสมัครเรียนทำขนมหวานน่ะ”
“ห๊ะ? หน้าอย่างนายเนี่ยนะทำขนมหวาน” ชานยอลพูดแล้วชี้หน้าจุนมยอน
“หน้าอย่างฉันแล้วมันทำมายยยยย ห๊ะ!! หน้าอย่างฉันแล้วมันทำไม!!! พวกฉันทำได้ละกันน่า ขอแค่ให้พวกฉันเรียนสี่คน ในราคาคลาสเดียว พวกนายให้ได้ป้ะล่ะ?”
“ผมให้เรียนฟรีเลย...สี่คน” เซฮุนที่ไม่ค่อยจะพูดอยู่ๆก็พูดขึ้น เหล่าพี่น้องหันไปมองอย่างตกใจที่คนอย่างเซฮุนพูดขึ้น “เพราะผมเชื่อว่าตัวปัญหาอย่างนายเนี่ย...ทำอะไรไม่เป็นหรอก” แล้วหน้านิ่งๆก็ยิ้ม...แล้วยักคิ้ว
ไปอ่านแชพสองกันเล้ยยยยยย http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1037610&chapter=7
ความคิดเห็น