อาณาจักรเล็กๆในตู้หนังสือ (รีวิวหนังสือ)

ลำดับตอนที่ #54 : รีวิว...ยอดดวงใจชายบำเรอ : เฟิงเย่ซิน ( แนว Boy's Loves)

ยอดดวงใจชายบำเรอ

(Qing Guan Qi Ye Lian)

ผู้เขียน : เฟิงเย่ซิน

ผู้แปล : ชูเซียง

สำนักพิมพ์ มีดีส์ พับลิชชิ่ง

…คำโปรยปกหลัง…

ก่อนนั้นมู่เชียนเย่เป็นเพียงของทานน้อยผู้หนึ่งที่ได้ช่วยชีวิตซือถูหลิ่นเอาไว้ เงินทองหนึ่งถุงและกับหนึ่งดวงใจ เขายินยอมเป็นหนึ่งของชายบำเรอผู้นี้

ทว่าสุดท้ายแล้ว...ดวงใจอันเปี่ยมรักพลันแปรเปลี่ยนเป็นความสิ้นหวัง เพราะไม่ว่าจะนานเท่าใดชายผู้นี้ก็มิเคยมอบความรักที่เขาปรารถนาให้ได้เลย เขาจึงรู้ตัวว่า...ถึงเวลาที่ควรจากไปแล้ว

สองปีต่อมา ทั้งสองได้พบกันอีกครั้ง...

มู่เชียนเย่ทราบแก่ใจดีว่ามิเคยลืมเลือนอีกฝ่าย ทว่าเป็นซือถูหลิ่นที่จดจำเขาไม่ได้ มิหนำซ้ำยังหวั่นไหวไปกับรูปลักษณ์ของเขาอีกด้วย

ถึงครานี้...มู่เชียนเย่เริ่มลังเลใจ เขาควรใช้ความรักที่เหลืออยู่ลองเสี่ยงดูอีกครั้งหรือไม่เพราะเขาไม่อยากอยู่เคียงข้างกายอีกฝ่าย และเป็นได้เพียง 'สหาย' เท่านั้น...

ต้องขออภัยเป็นอย่างยิ่งที่นาตนงห่างหายจากการเขียนรีวิวไปนานพอสมควรค่ะ ความจริงคืออ่านอยู่เรื่อยๆ แต่ไม่มีเวลาเขียนนั่นเอง คราวนี้เลยกลับมาพร้อมกับนิยายวาย ซีรีย์หอวาตวิสุทธิ์ เรื่องชายบำเรอ บงกตเจ็ดราตรีค่ะ (นาตนงชอบชื่อนี้มากกว่าชื่อที่อยู่บนหน้าปกอีกนะ)

มาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่าค่ะ ความจริงในเซ็ตนี้นาตนงเคยรีวิวไปแล้วเรื่องนึง ซึ่งเป็นเรื่องของซ่งถิงอี้ (รีวิวตำหรับรัก(ลับ)จอมราชัน) ผู้เป็นเถ้าแก่ของหอวาตวิสุทธิ์ค่ะ แต่ถ้าดูจากลำดับของเหตุการณ์แล้ว เรื่องของนายน้อยเหลียนจะมาเป็นอันดับ 1 บอกเลยว่าพล็อตเรื่องมีความดราม่าไม่แพ้กัน พระเอกน่าตบให้ตายจริงๆ ที่ทำร้ายจิตใจของเชียนเย่ตลอดเวฯ

ในพาร์ทนี้พล็อตการแอบรักและการตัดใจเป็นอะไรที่โดดเด่นมากค่ะ เนื่องจากเชียนเย่แอบรักซือถูหลิ่นมานานมาก และเขาเลือกที่จะจากไปเมื่อกลายเป็นคนที่ถูกลืม การกลับมาพบกันอีกครั้งเชียนเย่จึงเต็มไปด้วยความลังเล เขาทั้งรักและทั้งแค้นซือถูหลิ่นด้วยซ้ำไป แต่ก็นั่นละค่ะ ความรักชนะทุกสิ่ง ชนะความแค้นด้วยซ้ำไปเมื่อซือถูกหลิ่นจดจำเขาในอดีตไม่ได้ทั้งยังไม่รู้ว่าแท้จริงแล้วเชียนเย่เป็นใครในปัจจุบันอีก การตกหลุมรักเชียนเย่จึงไม่ยากเย็นนัก แต่...ความรักมักไม่ราบเรียบ ไม่มีใครหนีความจริงพ้น เชียนเย่จึงต้องเจ็บปวดอีกครั้งจากผู้ชายคนเดิม

นาตชอบงานของนักเขียนคนนี้นะ มันมีจังหวะหน่วง จังหวะบีบคั้นที่ทำได้ดีเลย แต่ถ้าเทียบกับเรื่องของซ่งถิงอี้แล้ว นาตนงชอบเรื่องนั้นมากกว่าค่ะ พล็อตเรื่องนี้ยังไม่ค่อยเข้มข้นเท่าเรื่องนั้น แต่พระเอกน่าตบพอกัน ทำร้ายนายเอกได้ชั่วช้าพอกัน เรื่องสำนวนการแปลโอเคมากค่ะ จัดว่าวางใจได้เลย มีหลายประโยคที่นาตนงอ่านแล้วรู้สึกพีคมาก ประทับใจสุดๆ แต่อย่างที่เคยรีวิวไว้ในเรื่องเก่า งายวายค่ายนี้มันไม่ค่อยหนา เล่มนี้ก็เลยยังไม่สาแก่ใจมาก แต่ระดับความดราม่าหนักหน่วงก็ถือว่าดีเลย ถ้ายาวกว่านี้ ขยี้ๆๆๆๆ ความรู้สึกกว่านี้น้ำตามาเป็นปีบแน่ๆ

โดยส่วนตัวนาตนงคิดว่ามันมีหลายจุดที่ยังไปได้อีก ยังทอดยาวไปได้เพื่อเพิ่มอารมณ์และความรู้สึกนึกคิดของตัวละครไปได้อีกนิดให้มันหนัก มันทนไม่ไหวอะไรแบบนี้อะ คือท้ายๆ เล่มแก้ปมง่ายไปนิด ให้อภัยพระเอกเร็วไปหน่อยเท่านั้นเอง แต่โดยรวมแล้วให้ 7.8/10 ค่ะ เป็นงานวายที่คอดราม่าต้องสนใจแน่นวลลลลลล

(ขอยกตัวอย่างประโยคที่ประทับใจในเรื่องมาไว้ตรงนี้นะคะ)

"เหตุใดท่านมักจะให้ความหวังกับข้าในตอนที่ข้าสิ้นหวังไปแล้ว?"

.

..ตั้งแต่ต้นจนจบ เขาเป็นเพียงขอทานผู้หนึ่งเท่านั้น ในอดีตก็ร้องขออาหาร ต่อมาก็ร้องขอความรัก...

.

"...ทุกคราที่ข้ารอคอยท่านอยู่ที่นั่นล้วนเต็มไปด้วยความรู้สึก 'หลอกลวงตนเองและผู้อื่น' เพราะข้ารู้ดีว่าไม่ช้าก็เร็ว วันหนึ่งท่านย่อมจากไป"

.

"...ข้าปลุกความกล้ารักท่านมาห้าปี เป็นการใช้ความรู้สึกของข้าทั้งหมด สุดท้ายข้าเข้าใจแล้ว คนบางคนไม่สามารถรักได้ตามอำเภอใจ แค่เพียงเก็บไว้ในใจก็พอ"