ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : เสนาบดีกลาโหมแห่งแพนดอร่า [rewrite]
ชายน์ทำใจสงบลงได้บ้างแล้ว และเริ่มจะคุ้นเคยกับคำราชาศัพท์รวมทั้งการถูกปฏิบัติอย่าง "กุลสตรี" หัวหน้านักบวชพาเขาเข้าไปยังโบสถ์ ภายใต้รูปปั้นปฏิมากรรมของเทวีแห่งสายน้ำ...ผู้ปกปักษ์ดินแดนแพนดอร่านั้นเอง สังฆราชก็ได้เกริ่นนำภารกิจของเขาอย่างสงบ
...แพนดอร่ากำลังเข้าสู่ภาวะวิบัติ...ด้วยการทำสงครามกับชนเผ่าภูตผีที่อยู่อีกฝั่งหนึ่งของป่าแห่งความเงียบงัน (ไม่นะ...เขาเีรียกว่าเอลฟ์ต่างหาก) แม้ว่าเผ่ามนุษย์จะมีำจำนวนที่มากกว่า แต่เพราะว่าวิทยาการต่างๆ ยังไม่ล้ำหน้าพอที่จะใช้ต่อกรกับกลุ่มคนป่าไร้อารยะ...เวทย์มนตร์ และไสยศาสตร์ได้ ทำให้กองทัพของฝ่ายมนุษย์รังแต่จะต้องถอยร่นเข้ามาในดินแดนเรื่อยๆ...อ่อนกำลังลงทุกที
...ซ้ำร้าย พระราชากับพระราชินีพระบิดาและพระมารดาของพระองค์หญิงก็มาพลันต้องสวรรคตไปด้วยอาการลึกลับไม่ทราบสาเหตุอีก (มาถึง ณ จุดนี้ชายตีหน้าเศร้าเล็กน้อยเพื่อให้อินกับบทบาท) ทว่าก่อนพระองค์ทั้งสองจะสิ้นพระชนม์นั้นได้กล่าวถึงทายาทผู้สืบทอดบัลลังก์ผู้ซึ่งมีสิทธิหนึ่งเดียวในการครอบครองสมบัติแห่งอารยธรรมที่ล่มสลายสามอย่างของมนุษย์ นั่นเป็นความหวังเดียว...ความหวังสุดท้ายของปวงชนชาวแพนดอร่าที่จะลุกขึ้นต่อสู้กับชาวภูต วันนี้พวกเขาจึงได้แต่สวดภาวนา...อ้อนวอนต่อสรวงวรรค์ ให้พบกับทายาทผู้นั้นแต่โดยไว
"แล้วพระองค์หญิงก็ตกลงมาจากฟ้า ต่อหน้าพวกเรา" สังฆราชชราสรุป ฉีกยิ้มชื่นมื่น
เอิ่ม...นี่มันชักจะเหมือนเกม RPG มากกว่าจะเป็นเกมออนไลน์ที่เขาอยากเล่นแล้วนะ...แต่ก็ไม่น่าแปลกหรอก...เพราะก่อนที่ตัวเอกจะไปเผชิญกับโลกกว่าได้นั้น ย่อมต้องผ่านการทำเควส(ภารกิจ)มาแล้วทุกคน เจ้าหญิงอย่างชายน์เองก็ไม่มีข้อยกเว้นสินะ
"แล้ว...ข้าควรจะทำอย่างไร?" ชายเกาหัวแกรกๆ ท่าทางไม่เหมาะเป็นเจ้าหญิงเลยพับผ่า!
"คำถามนี้เจ้าควรค่าแก่การถามผู้อื่นหรือ?" คำถามเย็นยะเยือกดังมาจากด้านหลัง ชายน์รีบหันกลับไป พลันที่ข้าวของพัดกระจุยกระจาย ลำแสงพลังงานสูงพุ่งมาทางเขา! เพียงชั่วพริบตา ลำแสงนั่นยิงศรีษะของเทวรูปเทพีแพนดอร่ากระจุย!
พระองค์หญิงยังคงยืนค้าง ไม่อาจขยับตัวไปไหนได้!
"นานมาแล้วที่ไม่มีใครหลบการโจมตีของข้าได้" เจ้าผู้ก่อการร้ายเิดินเข้ามาในมหาวิหาร บรรดานักบวชคนอื่นที่สวดภาวนาอยู่ต่างหวีดร้องวิ่งหนีกันจ้าละหวั่น รูปร่างสูงทึบ สวมใส่เกราะสีขาวเป็นประกาย ใบหน้าซ่อนอยู่ใต้แว่นกันแดดสีดำสนิท ในมือของเขามีดาบใหญ่ที่พร้อมจะเหวี่ยงใส่ชายน์ได้ทุกเมื่อ
"ทะ...ท่านโซรอส..." ร่างเปื้อนเลือดของสังฆราชสั่นเทิ้ม นับเป็นบุญวาสนาของชายน์จริงๆ นั่นแหละที่รอดจากลำแสงพิฆาตเมื่อกี้มาได้
"นี่น่ะหรือ? พระองค์หญิงชายน์ที่เขาร่ำลือ" ร่างสูงใหญ่เดินเข้ามาประชิดสาว(?)ร่างบาง ก่อนจับคางของเธอเชยขึ้น ชายน์สะบัดหนีอย่างขยะแขยง
"จงเอ่ยนามของเ้จ้า..." ชายน์เริ่มวางท่าเจ้าหญิง ชายผู้นั้นถอยห่างแล้วถอยเ้ท้าย่อตัวลงแทบเท้าพระองค์หญิง
"เมื่อกี้ถือว่าเป็นการทักทายเล็กๆ น้อยๆ แล้วกันพระองค์หญิงชายน์" เขาว่า รับมือขององค์หญิงไปจุมพิต "ข้าชื่อโซรอส ตำแหน่งอัครเสนาบดีกลาโหมแห่งแพนดอร่า ข้าจะเป็นผู้ฝึกสอนให้แก่ท่าน"
[ไปยังเนื้อเรื่องต่อไป]
...แพนดอร่ากำลังเข้าสู่ภาวะวิบัติ...ด้วยการทำสงครามกับชนเผ่าภูตผีที่อยู่อีกฝั่งหนึ่งของป่าแห่งความเงียบงัน (ไม่นะ...เขาเีรียกว่าเอลฟ์ต่างหาก) แม้ว่าเผ่ามนุษย์จะมีำจำนวนที่มากกว่า แต่เพราะว่าวิทยาการต่างๆ ยังไม่ล้ำหน้าพอที่จะใช้ต่อกรกับกลุ่มคนป่าไร้อารยะ...เวทย์มนตร์ และไสยศาสตร์ได้ ทำให้กองทัพของฝ่ายมนุษย์รังแต่จะต้องถอยร่นเข้ามาในดินแดนเรื่อยๆ...อ่อนกำลังลงทุกที
...ซ้ำร้าย พระราชากับพระราชินีพระบิดาและพระมารดาของพระองค์หญิงก็มาพลันต้องสวรรคตไปด้วยอาการลึกลับไม่ทราบสาเหตุอีก (มาถึง ณ จุดนี้ชายตีหน้าเศร้าเล็กน้อยเพื่อให้อินกับบทบาท) ทว่าก่อนพระองค์ทั้งสองจะสิ้นพระชนม์นั้นได้กล่าวถึงทายาทผู้สืบทอดบัลลังก์ผู้ซึ่งมีสิทธิหนึ่งเดียวในการครอบครองสมบัติแห่งอารยธรรมที่ล่มสลายสามอย่างของมนุษย์ นั่นเป็นความหวังเดียว...ความหวังสุดท้ายของปวงชนชาวแพนดอร่าที่จะลุกขึ้นต่อสู้กับชาวภูต วันนี้พวกเขาจึงได้แต่สวดภาวนา...อ้อนวอนต่อสรวงวรรค์ ให้พบกับทายาทผู้นั้นแต่โดยไว
"แล้วพระองค์หญิงก็ตกลงมาจากฟ้า ต่อหน้าพวกเรา" สังฆราชชราสรุป ฉีกยิ้มชื่นมื่น
เอิ่ม...นี่มันชักจะเหมือนเกม RPG มากกว่าจะเป็นเกมออนไลน์ที่เขาอยากเล่นแล้วนะ...แต่ก็ไม่น่าแปลกหรอก...เพราะก่อนที่ตัวเอกจะไปเผชิญกับโลกกว่าได้นั้น ย่อมต้องผ่านการทำเควส(ภารกิจ)มาแล้วทุกคน เจ้าหญิงอย่างชายน์เองก็ไม่มีข้อยกเว้นสินะ
"แล้ว...ข้าควรจะทำอย่างไร?" ชายเกาหัวแกรกๆ ท่าทางไม่เหมาะเป็นเจ้าหญิงเลยพับผ่า!
"คำถามนี้เจ้าควรค่าแก่การถามผู้อื่นหรือ?" คำถามเย็นยะเยือกดังมาจากด้านหลัง ชายน์รีบหันกลับไป พลันที่ข้าวของพัดกระจุยกระจาย ลำแสงพลังงานสูงพุ่งมาทางเขา! เพียงชั่วพริบตา ลำแสงนั่นยิงศรีษะของเทวรูปเทพีแพนดอร่ากระจุย!
พระองค์หญิงยังคงยืนค้าง ไม่อาจขยับตัวไปไหนได้!
"นานมาแล้วที่ไม่มีใครหลบการโจมตีของข้าได้" เจ้าผู้ก่อการร้ายเิดินเข้ามาในมหาวิหาร บรรดานักบวชคนอื่นที่สวดภาวนาอยู่ต่างหวีดร้องวิ่งหนีกันจ้าละหวั่น รูปร่างสูงทึบ สวมใส่เกราะสีขาวเป็นประกาย ใบหน้าซ่อนอยู่ใต้แว่นกันแดดสีดำสนิท ในมือของเขามีดาบใหญ่ที่พร้อมจะเหวี่ยงใส่ชายน์ได้ทุกเมื่อ
"ทะ...ท่านโซรอส..." ร่างเปื้อนเลือดของสังฆราชสั่นเทิ้ม นับเป็นบุญวาสนาของชายน์จริงๆ นั่นแหละที่รอดจากลำแสงพิฆาตเมื่อกี้มาได้
"นี่น่ะหรือ? พระองค์หญิงชายน์ที่เขาร่ำลือ" ร่างสูงใหญ่เดินเข้ามาประชิดสาว(?)ร่างบาง ก่อนจับคางของเธอเชยขึ้น ชายน์สะบัดหนีอย่างขยะแขยง
"จงเอ่ยนามของเ้จ้า..." ชายน์เริ่มวางท่าเจ้าหญิง ชายผู้นั้นถอยห่างแล้วถอยเ้ท้าย่อตัวลงแทบเท้าพระองค์หญิง
"เมื่อกี้ถือว่าเป็นการทักทายเล็กๆ น้อยๆ แล้วกันพระองค์หญิงชายน์" เขาว่า รับมือขององค์หญิงไปจุมพิต "ข้าชื่อโซรอส ตำแหน่งอัครเสนาบดีกลาโหมแห่งแพนดอร่า ข้าจะเป็นผู้ฝึกสอนให้แก่ท่าน"
[ไปยังเนื้อเรื่องต่อไป]
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น