คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : :: = choice = :: ค. ลู่หาน
“แน่นอนว่าต้องเป็น...ลู่หาน” มินซอกพูดขึ้น
“หา?” ลู่หานชี้ตัวเอง
“ไม่ต้องมาหงมาหาเลย นายน่ะแหละ”
“TT0TT”
“เลิกทำหน้าแบบนั้นด้วย” คยองซูพูดขึ้น
“TT^TT”
“รวมถึงไอ้หน้าแบบนั้นด้วย” จุนมยอนพูด “เพราะแกเป็นคนอยากเรียน ดังนั้น...แกแหละไป”
“พวกแกไปด้วยกันนะ ;_;”
“ไม่!” << ตอบอย่างพร้อมเพรียง
“ไปส่งก็ได้ ;^;”
“ไม่!!” << โอ้โห...ดังยิ่งกว่าแสตนเชียร์
“งั้นฉันไม่เรียนละ ;0;”
“ไม่ได้!!!” << พร้อมขนาดนี้ ดังขนาดนี้ รางวัลที่หนึ่งแสตนเชีบร์มอบให้เลยครับ
“ไป...ก็...ได้...แงงงงงงงง”
“แล้วอย่าไปปากหมาใส่เขาล่ะ” มินซอกตะโกนตามหลัง
07.56 PM
@ ร้าน XOXO Magic SWEETies
กรุ๊งกริ๊ง~
“ร้านปิดแล้วครับบบบบ” เจ็ดหนุ่มตะโกนขึ้นมาพร้อมกันโดยที่ไม่ได้มองหน้าผู้มาใหม่
“ไม่ได้ถาม” ลู่หานตอบไปอย่างอัติโนมัติโดยไม่ได้คิดอะไร แต่หารู้ไม่ว่าทำให้ทั้งเจ็ดหนุ่มเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกัน
“...” แล้วทุกอย่างในร้านก็ถูกปกคลุมด้วยความเงียบ
“อูยยยย เอ่อ...ขอโทษครับ ผมพลั้งปากไปนิดหน่อย” ลู่หานเกาท้ายทอยอย่างไม่รู้จะทำตัวยังไง
“แล้วมาทำไมครับ?” จงอินเดินมาหาลู่หาน
“มา...สมัครเรียนทำขนมหวาน” ลู่หานตอบ
“รู้ไหมว่าเรามีการออดิชั่นรับคนสมัครเรียนด้วยนะ” คริสกับเทาพูดขึ้นพร้อมกัน
“เพื่อ?” ลู่หานถามงงๆ ไม่มีใครตอบอะไร เซฮุนเดินมาอุ้มช้อนตัวลู่หานขึ้น “หะเห้ย! ไอ้หน้านิ่ง ปล่อยยยยยย อุ้มทำมายยยยยย” เซฮุนมองหน้าคนโดนอุ้ม แล้วบิดหน้าหนีไม่ตอบแล้วออกเดินทำให้ลู่หานต้องเอามือโอบรอบคออีกคนไปโดยปริยาย
เซฮุนวางลู่หานลงโต๊ะกลางร้านโดยที่มีทุกคนยืนล้อมโต๊ะไว้ ร้านทั้งร้านมืดสนิท มีเพียงไฟดวงเดียวที่สว่างอยู่เหนือโต๊ะตัวนี้...เห้ย! ปิดทุกดวงทีเดียวได้ยังไงฟระ? ลู่หานได้แต่คิดในใจ ยิ่งกว่าใช้เวทมนตร์...หรือว่าจะเป็นพ่อมดอย่างที่จุนมยอนบอกจริงๆ แต่เดี๋ยวๆ นี่มันออดิชั่นคนเรียนทำขนมหวานหรือสอบปากคำผู้ร้ายกันวะเนี่ย?
“รู้ไหมว่าอะไรสำคัญที่สุดสำหรับการทำขนมหวาน” ชานยอลที่ยืนกอดอกอยู่หน้าลู่หานยิงคำถามแรก
“ผมจะไปรู้ได้ไงเล่าาาาาา ถ้ารู้คงไม่มาเรียนหรอก” << ปากหมาเหมือนเคย
“ผิด!!” ตอบโดยพร้อมเพรียง
“ต้องโดนทำโทษ” แบคฮยอนบอก แล้วจงอินก็เชยคางลู่หานขึ้น ใบหน้าที่ห่างกันไม่ถึงคืบทำเอาลู่หานหายใจติดขัด
“เห้ย! ทำไรเพื่อนฉันน่ะ!!!”
ทุกคนหันไปทางต้นเสียงก็พบกับจุนมยอนและเพื่อนๆทั้งสามของลู่หาน จุนมยอนวิ่งเข้ามา ลู่หานรีบวิ่งไปดึงแขนจุนมยอนที่พร้อมจะตั๊นหน้าทุกคนที่อยู่แถวนี้
“อ้อ คุณตัวปัญหานี่เอง” คริสและเทาพูดขึ้นมาพร้อมกัน จุนมยอนถลึงตาใส่อย่างโกรธเคือง
“ใครตัวปัญหากันฮะ? พวกผมเป็นลูกค้าพวกนายนะ ทำไมพูดแบบนี้”
“แน่ใจนะครับว่าลูกค้า? ผมไม่เห็นว่าตอนนี้พวกคุณจะสั่งซื้ออะไรร้านเราเลย แล้วนี่มันก็เลยเวลาเปิดร้านแล้วด้วย ผมอาจจะแจ้งความคุณข้อหาบุกรุกได้นะ”
“เอ่อ...ใจเย็นก่อนนะครับผมว่าเราพูดกันดีๆดีกว่าเนอะ” คยองซูพูดขึ้น “พวกผมแค่จะมาสมัครเรียนทำขนมหวานน่ะ”
“ห๊ะ? หน้าอย่างนายเนี่ยนะทำขนมหวาน” ชานยอลพูดแล้วชี้หน้าจุนมยอน
“หน้าอย่างฉันแล้วมันทำมายยยยย ห๊ะ!! หน้าอย่างฉันแล้วมันทำไม!!! พวกฉันทำได้ละกันน่า ขอแค่ให้พวกฉันเรียนสี่คน ในราคาคลาสเดียว พวกนายให้ได้ป้ะล่ะ?”
“ผมให้เรียนฟรีเลย...สี่คน” เซฮุนที่ไม่ค่อยจะพูดอยู่ๆก็พูดขึ้น เหล่าพี่น้องหันไปมองอย่างตกใจที่คนอย่างเซฮุนพูดขึ้น “เพราะผมเชื่อว่าตัวปัญหาอย่างนายเนี่ย...ทำอะไรไม่เป็นหรอก” แล้วหน้านิ่งๆก็ยิ้ม...แล้วยักคิ้ว
“ย่าห์!!! ฉันแก่กว่านายนะ!! เออ...ได้~ คอยดูละกัน...เดี๋ยว-รู้-เลย” จุนมยอนจ้องหน้าเซฮุนอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ...คิดหรอว่าเขาจะสะทกสะท้าน...หน้าก็กลับมานิ่งอย่างเดิมน่ะแหละ
ไปอ่านแชพสองกันเล้ยยยยยย
ความคิดเห็น