คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #42 : #น้องแจ็คมีเทวดาพ่อทูนหัวชื่อมาร์ค Chapter 4 The first special gift
#น้องแจ็คมีเทวดาพ่อทูนหัวชื่อมาร์ค
โปรเจควันเกิดแจ็คสันจากแม่ๆมาร์คสันค่า มีหลายตอนเนอะ
ติดตามกันด้วยน้าาาาา
Chapter : 4
Angle godfather – The first special gift
มาร์คกำลังนอนอยู่บนเตียงในตอนที่มีเสียงโห่ร้องดีใจโหวกเหวกโวยวายดังจากด้านนอกห้อง เทวดาพ่อทูนหัวพยุงตัวลุกขึ้นนั่งรอเจ้าของเสียงฝีเท้าหนัก นับเลขในใจ 1...2...
ตึง!
“มาร์ค ผมสอบติดแล้ววววววว!!!!”
“ดีใจด้วยนะแจ็คสัน”
พอได้ยินเทวดาประจำตัวพูดอย่างนั้น เด็กหนุ่มในวัยหนุ่มน้อยก็เริ่มทำหน้างอง้ำเพราะไม่ได้ดั่งใจ
“ช่วยดีใจกับผมหน่อยสิ!”
“ก็ดีใจแล้ว”
“นี่หน้าตาคนดีใจแล้วเหรอ?”แจ็คสันเดินเข้ามายืดแก้มชายหนุ่มบนเตียง มาร์คปัดมือเขาออกพลางหัวเราะจนเห็นเขี้ยวขาว เด็กหนุ่มที่มีความสูงไม่เกิน 175 นิ่งอึ้งมองใบหน้าหล่อเหลางดงามน่าหลงใหลนั้นในระยะใกล้ ถึงแม้จะเห็นมาตั้งแต่เด็ก แจ็คสันก็อดใจเต้นกับมาร์คไม่ได้สักที
“เขินฉันอีกแล้วเหรอ”
มาร์คเลิกคิ้วมองเด็กในการปกครอง ฉุดเอวอวบมานั่งบนตักเขาเหมือนตอนที่ทำตอนเด็กๆ แจ็คสันส่งเสียงฮึดฮัดดิ้นหลุดลงจากตักเขา
“ผมไม่ใช่เด็กแล้วนะมาร์ค”
“ฉันเป็นเทวดาพ่อทูนหัวนาย ไม่ว่ายังไงนายก็ยังเด็กสำหรับฉันเสมอนั่นแหละแจ็คสัน”
ตากลมกลอกไปมาหน่ายๆ เดินกลับไปเปิดคอมบนโต๊ะญี่ปุ่นเตี้ยๆ เพื่อเตรียมตัวหาหอพักและสิ่งที่จำเป็นในการย้ายเข้าเรียนในระดับมหาวิทยาลัยต่อไป
มาร์คลุกขึ้นอ้อมหลังเด็กหนุ่ม คุกเข่ากอดเอววางคางบนไหล่ที่กว้างขึ้นจากตอนเด็กไปมาก เพราะแจ็คสันเล่นกีฬา เลยทำให้ร่างกายของเด็กหนุ่มแข็งแรงมีมัดกล้าม ไม่ได้นุ่มนิ่มเหมือนแต่ก่อน ถึงจะเสียดายที่ไม่ได้ฟัดพุงป่องๆแล้ว แต่หุ่นแบบตอนนี้ก็กอดได้เต็มไม้เต็มมือดี
ตากลมเหลือบกลับมามอง กลอกไปมองหน้าจอต่ออย่างไม่สนใจคนที่กอดอยู่ด้านหลัง รู้สึกขนลุกนิดหน่อยตอนลมหายใจร้อนรดข้างลำคอ เอียงหน้าหนีส่งเสียงฮึมฮัมในลำคอให้มาร์คเลิกแกล้ง ได้ยินเสียงหัวเราะทุ้มจากเทวดาพ่อทูนหัวก่อนความอุ่นด้านหลังจะถอยกลับไป
...19 ปี...
...ที่ในชีวิตแจ็คสัน มีมาร์คอยู่เคียงข้างตลอดเวลา...
“นี่มาร์ค?”
“หืม?”
“จะตามผมไปมหาลัยด้วยรึเปล่า”
ชายหนุ่มหันมามองแผ่นหลังกว้างของเด็กหนุ่ม ระบายยิ้มอ่อน ลุกขึ้นลูบเส้นผมนิ่มด้วยสัมผัสอันคุ้นเคย
“ไม่ว่านายจะอยู่ที่ไหน...ฉันจะอยู่เคียงข้างนายเสมอ”
เทวดาพ่อทูนหัวนั่งมองกิจกรรมรับน้องจากหลังคาอาคารเรียน ดวงตาสวยขมวดมุ่นมองใบหน้าเด็กในการคุ้มครองกำลังนอนคว่ำบนพื้นที่มีสีหน้าไม่ค่อยดีนัก คงโกรธที่โดนทำโทษโดยไม่มีเหตุผลจากบรรดารุ่นพี่หรือร้ายแรงสุดคงจะเป็นบาดเจ็บสักที่
มาร์คอ่านใจแจ็คสันไม่ออก ดังนั้นจึงอดห่วงไม่ได้ หายตัวไปปรากฏข้างเสามองดูแจ็คสันในระยะใกล้ขึ้น พยายามสังเกตอาการเด็กหนุ่มที่นิ่งเงียบ ไหล่กว้างสั่นเทิ้มฟังเสียงตวาดของรุ่นพี่อยู่บนพื้น
ได้ภาวนาให้แจ็คสันไม่ทำอะไรวู่วามออกไป
“ใจเย็นไว้ พวกนั้นแค่อยากกวนประสาทนายเล่น”
แจ็คสันเอียงคอมองเจ้าของเสียงที่ปรากฏตัวมานั่งทับเพื่อนนักศึกษาข้างตัวเขาไว้อย่างไม่ชอบใจนัก ขยับปากไร้เสียง
...บอก ไม่ ให้ เข้า มา ไง...
“กลัวนายเจ็บตัวน่ะ”มาร์คตอบแบบไม่ยี่หระ ยังไงก็มีแค่แจ็คสันที่เห็นเขาเท่านั้น แม้จะมานั่งบนหลังใครก็ไม่รู้ก็เถอะ “มันแค่การแสดง”
“ตรงนั้นเงยหน้าขึ้นมาทำไม! ก้มลงไป!!!”เสียงตวาดดังมา แจ็คสันหลับตากัดฟันกรอด กำลังจะลุกไปท้าตีท้าต่อยก็ต้องได้ล้มตัวนอนราบไปกับพื้น หลุดร้องโอ๊ยในลำคอเพราะมีน้ำหนักมหาศาลกดลงบนหลัง
“ก็บอกให้ใจเย็น”
เสียงทุ้มดังตามมาสำทับตามน้ำหนักตัว แจ็คสันกัดฟันกรอดนอนนิ่งทนฟังเสียงด่าจนจบกิจกรรม
...ไม่เกิดเรื่องวันนั้น ก็ไปมีวันอื่นอยู่ดี...
“โอ๊ย! เบาหน่อยสิ!”เสียงแหบร้องโวยวายจะเป็นจะตายอยู่บนเตียงในห้องคอนโดโดยมีมาร์คถือสำลีเช็ดแผลนั่งส่ายหัวอยู่ข้างๆ
“ก็อยากไปตีกันเอง ฉันบอกแล้วใช่ไหมว่าพวกนั้นก็แค่อยากปั่นหัวรุ่นน้องเล่น”
“แต่มันอดไม่ได้นี่หว่า นี่นอกคณะนะ มาทำกร่างข่มอยู่ได้”เด็กหนุ่มใจร้อนตอบโต้เทวดาพ่อทูนหัวที่ถอนหายใจเฮือก ไม่คิดจะดุต่อเพราะรู้นิสัยเด็กในการคุ้นครองดี มือแกร่งจัดการเช็ดบาดแผลบนมุมปากอิ่ม และติดพลาสเตอร์ทับแผลใต้คิ้ว
“เสร็จแล้ว”
บอกแล้วลุกขึ้นออกไปจากเตียง ปล่อยให้เด็กหนุ่มเอนตัวลงนอนทั้งชุดนักศึกษาสุดมอมแมม มือขาวหยิบซองบุหรี่สีดำออกจากกระเป๋าหน้าอก ตอกมวนหนึ่งขึ้นค้างบนริมฝีปากอิ่มแดง กำลังจะหาไฟมาจุดก็โดนมาร์คฉวยเอาซองบุหรี่และไลท์เตอร์ยึดไว้
“เฮ้!”
“ฉันจำทำโทษนาย ห้ามแตะบุหรี่อีกหนึ่งสัปดาห์”
“ผมไม่ใช่เด็กแล้วนะ! เอาคืนมา”ดวงตาโตดุวาบ คิ้วขมวดแน่น ร่างกายแข็งแรงของเด็กหนุ่มลุกขึ้นยืนจังก้า ทำท่าจะกระโจนใส่เทวดาพ่อทูนหัว แต่คงลืมไปว่ามาร์คไม่ใช่คนธรรมดา เลยทำให้ร่างที่แทนจะคุกคามร่างชายหนุ่มได้ไปนอนแหมะอยู่บนพื้น
“โอ๊ย!”
“หึหึ”
“หัวเราะอะไรเล่า”สะบัดหน้ามาตวาดใส่ร่างชายหนุ่มที่ลอยค้างอยู่บนอากาศเหนือร่างเขา มาร์คส่ายหน้ายิ้มๆฉุดมือหยาบจากการเล่นกีฬาของคนใต้ร่างขึ้นมา
“เลือกเอาระหว่างแค่หนึ่งสัปดาห์กับตลอดชีวิต”
“แม่ง!”
คนอายุน้อยร้องโวยวายขัดใจ ย่ำเท้าตึงตังอย่างกับเด็ก ผลักอกเทวดาพ่อทูนหัวแรงๆ หันหลังเดินกลับเข้าไปในห้องน้ำ แม้ไม่ได้พูดว่ายอม แต่ท่าทางหงุดหงิดแบบนั้นก็แสดงให้มาร์คเห็นว่าเด็กน้อยของเขายอมรับข้อเสนอโดยดี
แจ็คสันไม่ใช่เด็กที่ดีนัก...
ทั้งสูบบุหรี่ เที่ยวกลางคืน เกเรต่อยตีตามประสาผู้ชายอารมณ์ร้อน...
แต่มีสิ่งหนึ่งที่แจ็คสันไม่เคยได้ทำ...
“อื้อ!”
ร้องครางเสียงแหบมองของเหลวขุ่นคลักบนผ่ามือตัวเอง ถอนหายใจหยิบกระดาษทิชชู่มาเช็ดทำความสะอาด ตาเหลือบมองตัวช่วยในหน้าจอโทรทัศน์จอแบนที่ยังส่งเสียงครางหวานไม่หยุด แล้วตัดสินใจกดปิดไป
แจ็คสันเป็นเด็กหนุ่มวัยรุ่นที่มีพลังแรงสูงและมีความต้องการที่จะปลดปล่อย
เพียงแต่...
“เสร็จแล้วเหรอ”
เทวดาพ่อทูนหัวคนนี้นี่แหละ
“เห็นมันยังตั้งโด่เด่ป่ะล่ะ? ถอยดิ ผมจะไปอาบน้ำ”ลุกขึ้นผลักไหล่ชายหนุ่มออกจากตัว ใช้มือข้างเดียวกันกับที่ช่วยตัวเองเมื่อครู่เกาเส้นผมอย่างนึกหงุดหงิดใจ
เพราะแจ็คสันเห็นมาร์คได้แค่คนเดียว และมาร์คจะอยู่เคียงข้างแจ็คสันเสมอ แล้วเขาจะกล้าไปอะบะระฮึ่มกับหญิงไหนได้ยังไง ในเมื่อมีมาร์คยืนมองอยู่ข้างๆ โอ้โห! ทำได้ก็หน้าปูนซีเมนต์เสริมใยเหล็กแล้วครับ
โทรศัพท์บนโต๊ะสั่นรอให้เจ้าของมารับ มาร์คเปรยตามองก็เห็นชื่อจินยองเพื่อนแจ็คสันอยู่บนนั้น แจ็คสันเปลี่ยนทิศทางจากห้องน้ำมารับสายเพื่อนสนิทตัวเอง
“ว่าไง?”
“ไปกิก๋ากัน วันนี้รุ่นพี่นัดเลี้ยงว่ะ”
“เอาดิ กี่ทุ่มวะ”
“สองทุ่ม พุ่งมาเลยมึง สาวๆแม่งเด็ดสัด”
“อ้าวเวร! มึงอยู่นั่นแล้วก็ไม่บอก”บ่นใส่เพื่อน พลางเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัว เดินเข้าไปในห้องน้ำ
“กูจะรีบไป จองที่นั่งให้กูด้วยแล้วกัน”
รอยยิ้มกว้างขวางปรากฏบนใบหน้าคมหวาน มือกดล็อกประตูห้องน้ำ ใจกำลังลอยไปหาสถานที่เริงรมย์ชื่อดังใกล้มอ
...เหล้าจ๋า สาวๆจ๋า แจ็คสันคนแมนมาแล้วววว...
มาร์คลอยตัวอยู่เหนือร่างแจ็คสันราวสองฟุตในท่วงท่ากอดอกเอนหลังมองดูคนในปกครองเบื่อๆ มาร์คเริ่มชินกับการที่เห็นเด็กน้อยของเขาออกมาทำตัวเป็นแบดบอยแบบนี้บ้างแล้ว แต่ยังไงก็ไม่อยากให้แจ็คสันถลำลึกไปมากกว่านี้อีกเหมือนกัน ดีอยู่หน่อยที่แจ็คสันยังเชื่อฟังเขาอยู่บ้าง ไม่อย่างนั้นคงเตลิดไปไกลแล้ว
เหาะลงไปยืนมองเด็กหนุ่มในชุดเสื้อยืดทับด้วยเสื้อหนังสีดำ ปัดเจลแต่งผมทรงเท่ หูขาวเจาะจิวเงินเอาไว้ ตาโต คิ้วเข้ม จมูกสวย ผิวขาวยิ่งทำให้ดูเป็นผู้ชายร้ายๆเข้าไปใหญ่
ยิ่งดึกรอบตัวเด็กน้อยของเขาก็มีแต่ผู้หญิงมาล้อมรอบ มาร์คได้แต่กลอกตาหงุดหงิด ฟังเสียงหัวของคนรอบกายแจ็คสันแล้วได้แต่ถอนหายใจเฮือกใหญ่
...พวกเธอจะรู้บ้างไหมว่าสิ่งที่พวกเธอต้องการจากแจ็คสันมันไม่มีจริง...
“หึ”คิดมาถึงตรงนี้มาร์คก็หัวเราะในลำคออย่างผู้ชนะ
...เด็กน้อยของเขาไม่เคยมีประสบการณ์ด้านนี้ แล้วจะเอาอะไรไปปรนเปรอให้พวกเธอกัน...
...ที่แน่ๆ ก็มีเขาคนหนึ่งที่จะขัดขวางทุกวิธีทาง...
...ถ้ามาร์คไม่ได้แตะ คนอื่น ก็ ห้าม ยุ่ง!...
หัวคิ้วเข้มของเทวดาพ่อทูนหัวกระตุก มองหญิงสาวหน้าตาสะสวยที่เขาได้ยินเสียงความคิดน่ากลัวเมื่อครู่เขม็ง
หญิงสาวรูปร่างอรชรอ้อนแอ้นมีเสน่ห์น่าเย้ายวนอย่างผู้มีประสบการณ์ในชุดเดรสหนังสีดำรัดรูป เส้นผมสีแดงเพลิงสยาย กลิ่นน้ำหอมแบรนดังติดลอยมาตามสายลม เธอเดินเฉิดฉายเข้าไปหาแจ็คสันที่มองเธอตาโต ดวงตาใสพราวระริกระรี้ตื่นเต้นเหมือนลูกหมาตัวเล็กน่าเอ็นดู
มาร์คได้ยินเธอร้องเร่าในใจราวกับเจอเหยื่อชั้นดี เธอมองออกทันท่าเด็กน้อยของเขาไร้ประสบการณ์ แล้วเธอก็ดันชอบ
มาร์คได้แต่กัดฟันกรอดมองคอกเทลสีสวยในมือหญิงสาวที่ยื่นให้เด็กน้อยของเขาไปดื่ม แจ็คสันก็ช่างซื่อบื้อรับมันไปกรอกลงคอด้วยความหลงใหลในตัวหญิงสาว
...เป็นเรื่อง!!!...
มาร์คพุ่งตัวไปหาเด็กน้อยเมื่อรู้ความจากความคิดในหัวของหญิงสาวว่าในแก้วนั้นมันมียาปลุกแบบอ่อน
“แจ็คสัน!”
แจ็คสันเงยหน้าขึ้นมาตามเสียงเรียกมึนงงเล็กน้อยเมื่อเห็นเทวดาพ่อทูนหัวกำลังทำสีหน้าก้ำกึ่งระหว่างโกรธเคืองและเป็นห่วง
“กลับห้อง เดี๋ยวนี้!!”
“หืม?”ส่งเสียงเป็นเชิงถามในลำคอ แต่ไม่ทันจะได้ฟังอะไรต่อ ก็โดนหญิงสาวลากไปเต้นรำในฟลอ มาร์คจะเดินตามไปก็ไม่ได้ จะรอให้สองคนนั้นออกมายาก็คงออกฤทธิ์ก่อนแน่ ชายหนุ่มยืนลุกลี้ลุกลนอยู่นอกฟลอ รู้สึกห่วงแจ็คสันอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
หางตาเหลือบเห็นสองคนนั้นเดินเลียบออกไปจากฟลอ ชายหนุ่มรีบหายตัวตามไป ด้วยใจร้อนรน
หญิงสาวแบกร่างเด็กหนุ่มขึ้นรถ สตาร์ทรถขับออกไปจากผับ มาร์คพยายามจะเรียกชื่อเด็กในการคุ้นครอง แต่แจ็คสันหลับไม่รู้เรื่อง ไม่รู้ไปโดนยาอะไรมาอีก
หญิงสาวเช่าห้องม่านรูด ในหัวคิดจะเผด็จศึกแจ็คสันเต็มที่ แต่ยังไงมาร์คก็ไม่ยอม และยอมรับไม่ได้ เขาไม่ได้เป็นพวกขี้หวง แต่นี่ไม่ใช่สิ่งที่จะเกิดขึ้นเพราะความต้องการของแจ็คสัน เพราะฉะนั้นเขาจะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้น
“ตัวหนักเหมือนกันนะ”หญิงสาวบ่นขณะโยนร่างแจ็คสันลงบนเตียง เธอโยนส้นสูงลงบนพื้น ขยับตัวขึ้นคร่อมร่างที่ยังสลบไศลบนเตียง จัดการถอดเสื้อและปลดกางเกงแจ็คสันออก มืออ่อนนุ่มของหญิงสาวไล้ไปตามเรือนร่างมีมัดกล้ามของเด็กหนุ่มที่มีปฏิกิริยาขึ้นมาตามสัญชาติญาณมนุษย์
...มาร์คทนไม่ไหวอีกต่อไป...
ทีวีจู่ๆก็เปิดขึ้นเองทำให้หญิงสาวสะดุ้งตกใจหันไปมองด้วยความงุนงง ไฟเปิดปิดได้เองทำให้หญิงสาวเริ่มวิตกจริตกรีดร้องลั่นวิ่งหนีไป โดยลืมแม้กระทั่งรองเท้าบนพื้น
“หึ”มาร์คหัวเราะในลำคอ เดินกลับไปนั่งข้างเจ้าเด็กตัวขาวที่นอนไม่รู้เรื่องรู้ราว เอื้อมมือไปเกลี่ยแก้มแดงเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ด้วยความรัก
“อย่าให้ผู้หญิงหลอกมอมแบบนี้อีกล่ะ เจ้าเด็กโง่”
“ใครโง่”เสียงแหบเอ่ยตอบโต้ทันควัน มือที่เกลี่ยแก้มหยุดชะงักเมื่อโดนมือขาวยึดข้อมือเข้าให้ มาร์คเลิกคิ้วสบตาดวงตากลมที่ลืมขึ้นมา ดวงตาที่เขาหลงใหลยังมีสติเต็มร้อย
“ไม่ได้หลับนี่”
“อืม ไม่ได้หลับ”เด็กหนุ่มตอบรับ พยุงตัวขึ้นนั่ง ท่าทางมึนงงเล็กน้อย “เห็นนายท่าทางแปลกๆเลยระวังยัยนั่นไว้ ไม่คิดว่าจะโดดมอมแฮะ”
มาร์คยิ้มบางๆ รั้งหัวกลมมานอนบนตัก แจ็คสันหลับตาขมวดคิ้วปวดหัว
“แล้วทำไมไม่ขัดขืน”
คนบนตักเงียบในหนึ่งอึดใจ
“อยากรู้ว่านายจะทำยังไง”
“หืม?”
“ทำไมล่ะ?”
แจ็คสันเงียบไปอีกแล้ว คราวนี้เงียบนานจนมาร์คคิดว่าหลับ มือเรียวประคองร่างเด็กในปกครองนอนบนเตียง ตั้งใจว่าพรุ่งนี้เช้าค่อยปลุกกลับห้อง
“...มาร์ค”
มือขาวฉุดมือมาร์คไว้ขณะที่ชายหนุ่มกำลังจะนั่งลงเฝ้าเหมือนคืนที่ผ่านๆมา
“ครับ”
“ผม...ต้องการมันนะ”
วันเกิดแจ็คสันคือวันที่ 28 มีนาคม...
มาร์คไม่เคยลืมเพราะมันเป็นวันแรกที่เขาได้มาอยู่บนโลก ในฐานะเทวดาพ่อทูนหัวให้กับเด็กที่ชื่อ แจ็คสันหวัง
นับไปนับมาก็ยี่สิบปีแล้ว
ชายหนุ่มมองร่างไม่สูงมากนักวิ่งง่วนไปมาในคอนโดตัวเองเพื่อจัดงานวันเกิดตัวเอง
“มาร์ค! ช่วยไปดูหน่อยดิว่าเพื่อนผมมารึยัง”
แจ็คสันในชุดแฟนซีใส่เสื้อฮูดอียอร์กางเกงเอี๊ยมตัวสีฟ้านุ่มนิ่มกลมป๊อกหอบกระดาษสายรุ้งวิ่งผ่านมาหน้าตาตื่น
...โถ่ ไอ้เด็กเถื่อน...
มาร์คพยักหน้าหายตัวไปแวบหนึ่งแล้วกลับมาที่เดิม
“จินยองอยู่หน้าคอนโด กำลังจะขึ้นมา”
“อ้อ หมอนั่นมาก็โอเคนะ จะได้มาช่วยกันจัดงาน”ปากแดงๆจ้อไม่หยุดด้วยความตื่นเต้น เพราะมันเป็นปาร์ตี้แรกที่เจ้าตัวเป็นคนจัดงานเอง คงหวังให้ออกมาดูดีที่สุดนั่นแหละ
“อยากได้อะไรล่ะปีนี้?”
แจ็คสันชะงักมือที่จัดสายรุ้ง วางมันลงเดินเข้ามาหาร่างผอมของเทวดาพ่อทูนหัวที่นั่งอยู่บนโต๊ะติดหน้าต่าง
มาร์คยิ้มกริ่ม อ้าแขนรับร่างกลมที่พุ่งเข้ามาหา หัวกลมๆซุกอ้อน จมูกโด่งซุกสูดดมกลิ่นหอมแชมพูผมกลิ่นช็อกโกแลตจากบุหรี่กล่องดำเข้าเต็มปอด
“บอกไปแล้ว มาร์คต้องสอนให้นะ”
มาร์คยิ้มบางๆ ลูบเส้นผมนิ่มของเด็กหนุ่มในอ้อมแขนไปมา จนได้ยินเสียงกดกริ่งหน้าบ้าน แจ็คสันก็ผละตัวออกไปต้อนรับแขกคนแรกของงาน
แจ็คสันมีเพื่อนเยอะ...
มาร์คนั่งมองหญิงสาวชายหนุ่มในชุดแฟนซีเดินผ่านเขาไปมา ไม่มีสายตาคู่ใดจะสังเกตเขาได้ รู้สึกตัวเองเป็นเครื่องแสกนหน้าห้างชื่อดังที่คอยตรวจสอบสิ่งที่อยู่ในความคิดของทุกคน
แจ็คสันเฮฮาปาจิงโกะอยู่กลางห้อง ความร่าเริงของเด็กนั้นสว่างไสวเปรียบก็เหมือนดวงอาทิตย์ในระบบสุริยะจักรวาลที่มีแรงดึงดูดมหาศาล สามารถทำให้ใครต่อใครหลงรักได้ไม่ยากเย็น
มาร์คก็เช่นกัน...
ไฟปิดสนิท มาร์คดูไม่ค่อยตกใจนักเพราะได้ยินมาก่อน แต่ตัวเจ้าของวันเกิดกลับทำหน้าเหรอหรายิ้มกว้างกระโดดเหยงๆระบายความเขินอายได้อย่างน่ารักน่าเอ็นดู เสียงเพลงวันเกิดที่มาร์คได้ยินรอบที่ยี่สิบดูแปลกหูเพราะครั้งนี้ดังมาจากเพื่อนๆกลุ่มใหญ่ของคนตัวเล็ก ชายหนุ่มอดไม่ได้ที่จะร้องตามทำนอง
“Happy birthday to you, Happy birthday to you, Happy birthday~ Happy birthday~ Happy birthday to you”
ใบหน้าของแจ็คสันถูกส่องกระทบด้วยแสงสีเหลืองนวลจากปลายเทียนทำให้ยิ่งดูโดดเด่นและอิ่มเอิบในความมืดมิด ริมฝีปากสีสดยิ้มมุมปาก ดวงตากลมแวววับเพราะม่านน้ำตาเปล่งประกายระยิบระยับราวกับดวงดาวบนท้องฟ้าเพิ่มเติมเสน่ห์ให้เด็กหนุ่มให้มาร์คไม่สามารถละสายตาออกไปได้
แจ็คสันหลับตาเพื่ออธิฐาน มาร์คเกิดความรู้สึกอยากจะอ่านใจเด็กในปกครองของตนเองได้บ้าง เขาอยากรู้ว่าแจ็คสันต้องการอะไรหรือคิดถึงเขาบ้างหรือเปล่า
เพียงเสี้ยววินาทีที่ดวงตากลมของแจ็คสันลืมขึ้น มันทำให้มาร์คเหมือนถูกตรึง สายตาน่าหลงใหลนั่นจ้องมาที่เขา มาร์คไม่ได้รู้สึกไปเอง...
มาร์คเริ่มรู้สึกปั่นป่วนในเรือนกาย
ริมฝีปากอิ่มยกยิ้มยู่ปากเป่าลมดับเทียนบนหน้าเค้กแล้วแสงสว่างในห้องก็กลับคืนมา
เสียงร้องแสดงความยินดีดังขึ้นรอบกายดังอื้ออึง แต่มาร์คไม่ได้สนใจ
สายตาของเขา...ในตอนนี้...มีหน้าที่จับจ้องแต่เพียงผู้เดียว...
...แจ็คสัน...เด็กน้อยของเขา...
-ไปต่อในบล็อกนะคะ ที่เดียวกับน้องหวังโดนรังแกเลยจ้า-
ความคิดเห็น