Happy Double J. รับวิจารณ์นิยาย :DDD

ลำดับตอนที่ #30 : HDJ. SEND: อีฟ กับ คฤหาสน์แห่งกาลเวลา

THE'FARRY

 

อีฟ กับ คฤหาสน์แห่งกาลเวลา

 

วิจารณ์โดย : makok_num

            ขอออกตัวก่อนเลยนะคะ ว่าmakok_num เป็นนัก (หัด) วิจารณ์ มือใหม่มากๆ และอันที่จริงก็ไม่ได้สันทัดแนวแฟนตาซีสักเท่าไหร่ด้วย เพราะฉะนั้น makok_num จะถือว่าตัวเองกำลังแสดงความคิดเห็นในฐานะผู้อ่านคนหนึ่งเท่านั้นนะคะ ถ้าผิดพลาด หรือขาดตกบกพร่องยังไงก็อย่าถือสากันเลยนะ ^^

พล็อตเรื่อง : 14/15

ยอมรับเลยว่าตอนแรกแอบงงว่าตกลงแล้วพล็อตเรื่องมันมาแนวไหน เพราะชื่อเรื่องก็ไม่ได้บ่งบอกอะไร เกริ่นนำก็เหมือนจะมาแนวสยองวัญมากกว่า (ฮา) แต่หลังจากที่อ่านเนื้อหาก็เข้าใจแล้วค่ะว่ามันเป็นโรแมนติก แฟนตาซี ได้ยังไง :) เป็นเรื่องที่น่าสนใจมากค่ะสำหรับนิยายรัก น่าตื่นเต้น น่าค้นหา น่าติดตามสุดๆ เลยค่ะ ^^

บทนำ/บทย่อ : 17/20

เขียนบทนำได้ยอดเยี่ยมมากเลยค่ะ อ่านแล้วเข้าถึงความรู้สึกของตัวละคร (อีฟ) มากๆ ชอบตรงที่บรรยายให้เห็นภาพมากว่าอีฟไม่สนใจสิ่งใดๆ รอบตัวเลยและจมอยู่แต่ในความเศร้าเท่านั้น มันทำให้เชื่อว่าผู้หญิงคนนี้กำลังช็อคมากจริงๆ แต่ในบทนำดูเหมือนจะเปลี่ยนมุมมองการบรรยายกะทันหันไปหน่อยนะคะ ในตอนที่มีคนเข้ามาในห้อง มันเปลี่ยนการบรรยายไปเป็นมุมของพระเจ้าเลย เข้าใจว่าถ้าเป็นมุมการบรรยายของอีฟทั้งบทแล้ว มันจะดูแปลกๆ ใช่มั้ยคะ ก็เลยต้องเปลี่ยนมาใช้มุมมองของพระเจ้าในการบรรยายแทน ถ้าอย่างนั้นก็อยากจะแนะนำให้ลองหาคำบรรยายมาเสริมตรงส่วนของอีฟสักนิดเพื่อให้รู้ว่ากำลังจะเปลี่ยนมุมมองแล้วน่ะค่ะ เช่น

ฉันจมจ่อม (คำนี้คืออะไรคะ? มันแปลกมาก) อยู่ในความสงัดโดยไม่รู้วันเวลา มีความสุขที่ได้ใช้ชีวิตอยู่ในสถานที่เงียบงัน ราวกับทั้งโลกหยุดหมุน... แต่เวลาจะสะดุดแล้วเดินหน้าต่อทุกครั้งที่ใครคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้อง แล้วพูดคุยกับฉันซึ่งไม่มีความสนใจที่จะฟัง... ไม่เลยสักนิด... ไม่ว่าคนคนนั้นจะพยายามพูดอีกสักกี่ครั้งต่อกี่ครั้งก็ตาม...

อะไรทำนองนี้อ่ะค่ะ มันจะให้อารมณ์เหมือนเวลาที่เราดูหนังแล้วฉากค่อยๆ มืดลง เพื่อจะเริ่มฉากใหม่ นอกจากนี้มันยังจะช่วยเสริมตรงส่วนที่ว่ามีคนเอาอาหารมาให้กินหลายครั้ง แต่นางเอกก็ไม่เลยกินเลยให้น่าเชื่อถือขึ้นไปอีก (แค่แนะนำนะ ไม่ชอบก็เป็นไรจ้า ^^)

อีกจุดนึงคือประโยคปิดบทค่ะ ‘เด็กหนุ่มไม่รู้เลยว่า การเดินทางครั้งนี้เป็นจุดเริ่มต้นของความสูญเสียและการตามหาตลอดชีวิตของเขา’ มันดูตัดอารมณ์ไปโดยสิ้นเชิงเลยค่ะ น่าจะเกริ่นก่อนสักนิดเพื่อให้เนื้อเรื่องก่อนหน้านี้กลมกลืนกับประโยคนี้ที่น่าจะเป็นจุดสำคัญของเรื่อง เช่น

คราวนี้แม้ว่าอีฟจะไม่พูดอะไร แต่รอยยิ้มสดใสของเธอก็ตอบคำถามของเขาเรียบร้อยแล้ว

อเล็กซ์ยิ้มรับอย่างพอใจในความสำเร็จ พร้อมกับพล่ามพูดในสิ่งต่างๆ ที่จะช่วยให้ดวงตาของผู้เป็นพี่สาว กลับมาสดใสและเป็นประกายอีกครั้ง ถึงแม้เขาจะไม่ชอบสภาพอากาศในวันฝนตก แต่รอยยิ้มของหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้า ก็ทำให้วันที่ฟ้าอึมครึมเช่นนี้ ดูสดใสขึ้นมาไม่น้อย...

เด็กหนุ่มยิ้มและหัวเราะ โดยที่ไม่รู้เลยว่า การเดินทางครั้งนี้เป็นจุดเริ่มต้นของความสูญเสียและการตามหาตลอดชีวิตของเขา...

อะไรประมาณนี้น่ะค่ะ หรือเป็นประโยคอะไรก็ได้ที่จะเป็นตัวนำเพื่อจะเข้าสู่การจบด้วยประโยคสุดท้ายให้มันกลมกลืนมากยิ่งขึ้น (อันนี้ก็แค่แนะนำอีกเช่นกันนะจ๊ะ ^^)

 การนำเรื่อง (บรรยาย) : 27/30

ตรงส่วนของการบรรยายถือว่าเป็นจุดแข็งของนิยายเรื่องนี้เลยทีเดียวค่ะ มันให้ความรู้สึกเหมือนกับกำลังอ่านนิยายแปลสักเรื่อง ซึ่งทำให้น่าติดตามมาก เข้าใจว่านิยายแนวนี้การบรรยายก็จะเยอะและสละสลวยเป็นพิเศษ แต่ทำได้ดีมากเลยค่ะ ถึงจะบรรยายเยอะแต่อ่านแล้วไม่รู้สึกเบื่อเลย ^^ 

แต่ก็ยังเจอปัญหาเรื่องการเปลี่ยนมุมมองกะทันหันอยู่นะคะ บางตอนอยากจะแนะนำให้เปลี่ยนมุมมองการบรรยายเป็นมุมมองเดียวดีกว่าค่ะ แบบว่าถ้าในตอนเดียวกันยังเปลี่ยนมุมมองกลับไปกลับมาอีกมันจะทำให้คนอ่านงงน่ะค่ะ

ในตอนที่หนึ่ง รู้สึกจะใช้ ‘!’ ย้ำไปหน่อยนะคะ มันทำให้อารมณ์ดูตื่นตระหนกตลอดเวลา แนะนำว่าให้ตัดออกบ้างน่าจะดีกว่าค่ะ แล้วก็การใช้จุด ลองใช้เป็นจุดสามจุดน่าจะดีกว่านะคะ

การใช้วรรณยุกต์ค่ะ ที่เจอบ่อยก็จะเป็น ‘คะ’ กับ ‘ค่ะ’ รู้สึกว่าผู้เขียนจะใช้คำว่า ‘คะ’ ทั้งหมดเลย ช่วยแก้หน่อยนะคะ เพราะสองคำนี้มันใช้ในสถานการณ์ที่ต่างกัน เช่น “ดีคะ” เปลี่ยนเป็น “ดีค่ะ” แล้วก็อีกหลายๆ ประโยค (ลองตรวจสอบการใช้วรรณยุกต์ในคำอื่นๆ ด้วยนะคะว่าใช้ถูกต้องแล้วหรือเปล่า)

มีคำผิดนิดหน่อยนะคะ แต่ก็ไม่ได้มากมายจนทำให้เสียอรรถรสในการอ่าน ^^

รู้สึกว่าแต่ละบทยาวมากเลย แต่ว่าก็ไม่น่าจะใช่ปัญหาอะไรถ้าดำเนินเรื่องได้น่าติดตาม ลองอ่านทวนดูอีกทีดูค่ะว่ายังมีการบรรยายตรงไหนที่มันบรรยายเวิ่นเว้อไปหรือเปล่า สามารถตัดให้มันกระชับลงได้มั้ย เพราะบางเหตุการณ์ที่มันไม่ค่อยสำคัญเข้าประเด็นเร็วๆ เลยก็น่าจะดีค่ะ (อันนี้ความเห็นส่วนตัวนะ ไม่ปรับก็ไม่เป็นไรจ้ะ ^^)

บทพูดของตัวละคร : 29/30

คิดว่าคำพูดของตัวละครเหมาะสมดีแล้วค่ะ มันลื่นไหลเป็นธรรมชาติดี แต่มีสะดุดบ้างตรงตัวละครของอเล็กซ์ มีบางประโยคที่พออเล็กซ์พูดแล้วมันดูไม่เหมือนเป็นคำพูดของอเล็กซ์น่ะค่ะ เช่น ตอนที่อีฟเจอผีและหนีมาอยู่ในครัว อเล็กซ์ถามว่า “ทำไมไม่ไปกินที่ห้องอาหารล่ะครับ?” มันดูสุภาพเกินไป จนตอนแรกคิดว่าคนรับใช้เป็นคนถาม เพราะเวลาอยู่กับพี่สาว อเล็กซ์จะทำนิสัยสบายๆ ติดจะขี้เล่นและเป็นกันเองมากกว่าใช่มั้ยล่ะคะ (อันนี้คือความคิดเรานะ ถ้าเข้าใจอะไรผิดไปก็ขอโทษด้วยจ้ะ ^^)

อื่นๆ ที่น่าสนใจ : 5/5

เอาไปเต็มๆ เลยค่ะ ^^ ส่วนตัวชอบตั้งแต่พล็อตเรื่องแล้ว และยิ่งชอบมากขึ้นไปอีกหลังจากที่ได้อ่านเนื้อเรื่อง มันน่าตื่นเต้นและน่าค้นหามากๆ ชอบประเด็นเรื่องการวิวัฒนาการตัวเองของโทมัสมากๆ เลยค่ะ อ่านแล้วรู้สึกว่า โห...คิดได้ไงเนี่ย มันเป็นอะไรที่น่าสนใจมากๆ ^^

ที่ชอบอีกอย่างหนึ่งคือการหาข้อมูลของผู้เขียนค่ะ เพราะรู้สึกว่าข้อมูลจะแน่นปึ้กมาก ทำให้คนอ่านเข้าใจและรับรู้ตามในสิ่งที่ผู้เขียนจะสื่อซึ่งตรงนี้เป็นอะไรที่สุดยอดมาก ชื่นชมจริงๆ ค่ะ

คะแนนรวม : 92/100

โห คะแนนสูงมากเลย ฮ่าๆ เป็นนิยายที่น่าติดตามมากเลยค่ะ แต่งต่อไปนะคะ สู้ๆ ^^

PS. ความคิดเห็นของ makok_num เป็นเพียงเศษเสี้ยวหนึ่งในหลายๆ ล้านความคิดเห็นจากผู้อ่านเท่านั้นค่ะ ถ้าไม่ถูกใจหรือเข้าใจผิดอะไรก็ต้องขออภัยด้วยค่ะ (. .)

PS. เซ็บรับในตอนที่ 2 นะจ้ะ >> CLICK;)