ลำดับตอนที่ #24
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #24 : ดันเจี้ยน: ทะเลดวงดาว(1)
ชายน์ลุกขึ้น เดินออกจากที่นั้นไป ตาเฒ่ามอรอนไม่ได้ขยับตัวเดินตามมา
เอลฟ์หนุ่มเรียกหน้าต่างของเกมขึ้นมา ก่อนเลือกคำสั่ง [ออกจากปาร์ตี้]
รายชื่อเพื่อนๆ ร่วมทีมของเขาหายไปทั้งหมด ชายน์เบือนหน้ากลับไปมองอีกครั้ง...มอรอนยังคงมองมาทางเขา สูงขึ้นไปที่หน้าผา เอมีลีฟกำลังเกาะของผามองมาทางเขาเหมือนกัน และที่ยืนอยู่นั่น คือหัวหน้าทีมใจร้อนอย่างบาย...
[ยืนยัน ออกจากปาร์ตี้]
"ลาก่อน" ชายน์พึมพำ ก่อนหันหลังกลับ เดินเข้าป่าไป
----------------
เมื่อไม่มีทีม...การเก็บเลเว่ลก็เป็นไปได้อย่างทุลักทุเลสุดๆ เพราะมอนสเตอร์ที่แพ้ทางสายฟ้านั้นมีอยู่ไม่มากนักในป่าแห่งเอลฟ์นี่ วันๆ ชายน์ได้แต่นั่งรอไอ้เจ้ามินิบอสงูน้ำ...ซึ่งถ้าไม่ฟลุคฆ่ามันได้ก็โดนฆ่า(ส่วนใหญ่จะเป็นกรณีหลังมากกว่า) ดึกดื่นก็นั่งก่อกองไฟกินห่ออาหารอยู่คนเดียว...เหงาแบบนี้น่าเบื่อชะมัด!
เขาเคยคิดจะเลิกเล่นเกมด้วยซ้ำ แต่พอเห็นไอคอน lnw online กากๆ มันก็ทำให้เขานึกถึงกราฟิกสวยๆ ในเกม(เป็นส่วนน้อย)...เพื่อนๆ ในนั้น...ใช่สิ! ถึงแม้ว่าเขาจะทะเลาะกับบาย แต่ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเอมิลีฟและมอรอนยังไม่จบลงซักหน่อย ว่าแล้วเด็กชายก็ออนไลน์เข้าไปในเกม แล้วเปิดระบบสื่อสารถึงเพื่อนรักตัวเล็กทันที
"ชายน์!!!!!!!!!!!!!!!!!!" เอมีลีฟตอบกลับมาในระบบ chat "คิดเถิงนายจังไม่ด้ายคุยตั้งนาน"
"ตอนนี้พวกนายอยู่ไหนกันอ่ะ?"
"ที่ดัน(เจี้ยน)ทะเลดวงดาวน่ะ" เอมีลีฟรีบตอบกลับมา "เพ่กลับมาเล่นกะพวกเราเหอะ!"
ชายน์ครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ ภาพใบหน้าโกรธแค้นของบายและลูกไฟที่พุ่งเข้าโจมตีเขาโดยไม่ลังเลนั้นยังบาดใจเขาอยู่ไม่น้อยทีเดียว "ไม่อ่ะ"
"โห่! หึ๋ย...แป๊บนะๆ เราเจอมังกอนอ่ะ"
แล้วนายตัวเล็กก็ไม่ได้ติดต่อกลับมาอีก ชายน์นั่งลง เสกสายฟ้ายิงใส่หมูป่าตัวหนึ่งที่พุ่งเข้ามาโจมตีเขา มันล้มลงบนพื้นตายสนิท...ค่าประสบการณ์ของเขาไม่ขยับแม้แต่นิดเดียว
...บางที เขาคงต้องเปลี่ยนที่เก็บเลเว่ลแล้วล่ะ...
----------------
ทะเลดวงดาว...
...ยามเมื่อเจ้าเกิดจากดาราบนฟากฟ้า จุติมาสู่โลกมนุษย์ ผ่านบ่อน้ำแห่งการหลงลืม เจ้าดิ้นรนบนแผ่นดินมนุษย์จวบจนสิ้นเวรกรรมแล้วจึงกลับสู่สรวงสวรรค์ ณ ที่นั่นดาราดาษดื่นยิ่งมหาสมุทร ที่นั่นคือทะเลแห่งดวงดาว...
สุดแนวป่าแห่งอาณาจักรเอลฟ์มุ่งไปทางทิศใต้ก็จะถึงบริเวณของชายหาดยาวสีขาวปลอดที่ทอดยาวสุดลูกหูลูกตา ทะเลสีฟ้าครามอมเขียวมรกตทอดตัวเงียบสงบอยู่เบื้องหน้า คลื่นซัดซาเข้าหาฝั่งอย่างสงบ
ชายน์ค่อยๆ ปล่อยเต่าทองนำทางที่เขาซื้อมาจากอาณาจักรเอลฟ์ขึ้นสู่ฟ้า มันส่องแสงวับๆ วับๆ พร้อมปล่อยพลุสีเหลืองๆ เขียวๆ ออกมาบ่งบอกว่าถึงเป้าหมายแล้ว ก่อนที่มันจะบินสู่ท้องฟ้้าบ่ายหน้ากลับอาณาจักรเอลฟ์ไป
เขาเดินลุยชายหาดลงไป ทรายที่นี่ขาวละเอียด เมื่อเขาเหยียบลงไปตรงไหนบริเวณนั้นก็มีแสงสว่างจางๆ สะท้อนกลับมา ชายน์นึกสนุกก็เลยกวาดทรายเล่นเป็นวงกลม ฝุ่นทรายปลิวฟุ้ง ระยิบระยับ เขาเริ่มเขียนทรายเป็นชื่อตัวเอง Shine
เอลฟ์หนุ่มเริ่มเดินย้ำลงไปในทะเล...สำรวจไปรอบๆ ไม่มีทางไหนเลยที่บ่งบอกว่าจะนำเขาลงไปสู่ดันเจี้ยนได้ ที่นี่ดูเงียบสงบ เหมาะสำหรับใช้พักผ่อนตากอากาศมากกว่ามาเก็บเลเว่ล มอนสเตอร์ที่ดูน่ากลัวที่สุดบนหาดนี้ก็คงเป็นปูเสฉวนที่ให้ค่าประสบการณ์ 0.001%
ไหนวะ มังกรที่เอมีลีฟพูดถึง!
ว่าแล้วนายเกรียนเทพก็ส่งข้อความลับไปหานายเพื่อนตัวน้อย ทว่าไม่มีการตอบกลับ ชายน์เดินสำรวจจนเบื่อก็เลยออกจากเกมไป ครั้นพอเข้าเกมมาอีกที ก็เห็นจดหมายจากสหายเก่า
"ชายน์! เรากำลังลงไปเกือบถึงดันสุดท้ายแล้ว! ที่นี่มีพวกมานุดมาเก็บเว่ลด้วย (แต่โดนบายสอยตายไป) นายรีบตามมาเด่!
ส่วนวิธีเข้าดัน ให้ปูค่า"
จดหมายจบลงแค่นั้นดื้อๆ ชายน์ถลนตาเืลื่อนจดหมายลงไปจนสุดบรรทัด แต่ก็จบแค่ที่คำภาษาวิบัติอย่าง "ให้ปูค่า" แล้วไอ้คำนี้มันหมายฟามว่าอะไรฟระ!!!
ชายน์หันซ้าย หันขวา ไปเจอสิ่งเดียวที่ดูจะเข้าท่าที่สุด เจ้าปูเสฉวนเลเว่ลห้านั่น...
ปูเสฉวน
lv 5
hp/mp 48/18
dropped item: กระดองปู ก้ามปู ขาปู หมวกปู(rare)
"Thunder Bolt!" ชายน์เลือกการโจมตีที่เบาที่สุดร่ายใส่เจ้าปูตัวเล็กทันที เปรี้ยง! สายฟ้าฟาดเข้าที่เป้าหมายอย่างจัง ก่อนที่มันจะไหม้เกรียม หงายกระดองตายสนิท
"เอาไงดีหว่าตรู..." คราวนี้ไม่ว่าจะเทพขิงๆ แค่ไหนก็ไร้อับจนหนทางจริงๆ
[ไปเนื้อหาต่อไปจ้า]
เอลฟ์หนุ่มเรียกหน้าต่างของเกมขึ้นมา ก่อนเลือกคำสั่ง [ออกจากปาร์ตี้]
รายชื่อเพื่อนๆ ร่วมทีมของเขาหายไปทั้งหมด ชายน์เบือนหน้ากลับไปมองอีกครั้ง...มอรอนยังคงมองมาทางเขา สูงขึ้นไปที่หน้าผา เอมีลีฟกำลังเกาะของผามองมาทางเขาเหมือนกัน และที่ยืนอยู่นั่น คือหัวหน้าทีมใจร้อนอย่างบาย...
[ยืนยัน ออกจากปาร์ตี้]
"ลาก่อน" ชายน์พึมพำ ก่อนหันหลังกลับ เดินเข้าป่าไป
----------------
เมื่อไม่มีทีม...การเก็บเลเว่ลก็เป็นไปได้อย่างทุลักทุเลสุดๆ เพราะมอนสเตอร์ที่แพ้ทางสายฟ้านั้นมีอยู่ไม่มากนักในป่าแห่งเอลฟ์นี่ วันๆ ชายน์ได้แต่นั่งรอไอ้เจ้ามินิบอสงูน้ำ...ซึ่งถ้าไม่ฟลุคฆ่ามันได้ก็โดนฆ่า(ส่วนใหญ่จะเป็นกรณีหลังมากกว่า) ดึกดื่นก็นั่งก่อกองไฟกินห่ออาหารอยู่คนเดียว...เหงาแบบนี้น่าเบื่อชะมัด!
เขาเคยคิดจะเลิกเล่นเกมด้วยซ้ำ แต่พอเห็นไอคอน lnw online กากๆ มันก็ทำให้เขานึกถึงกราฟิกสวยๆ ในเกม(เป็นส่วนน้อย)...เพื่อนๆ ในนั้น...ใช่สิ! ถึงแม้ว่าเขาจะทะเลาะกับบาย แต่ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเอมิลีฟและมอรอนยังไม่จบลงซักหน่อย ว่าแล้วเด็กชายก็ออนไลน์เข้าไปในเกม แล้วเปิดระบบสื่อสารถึงเพื่อนรักตัวเล็กทันที
"ชายน์!!!!!!!!!!!!!!!!!!" เอมีลีฟตอบกลับมาในระบบ chat "คิดเถิงนายจังไม่ด้ายคุยตั้งนาน"
"ตอนนี้พวกนายอยู่ไหนกันอ่ะ?"
"ที่ดัน(เจี้ยน)ทะเลดวงดาวน่ะ" เอมีลีฟรีบตอบกลับมา "เพ่กลับมาเล่นกะพวกเราเหอะ!"
ชายน์ครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ ภาพใบหน้าโกรธแค้นของบายและลูกไฟที่พุ่งเข้าโจมตีเขาโดยไม่ลังเลนั้นยังบาดใจเขาอยู่ไม่น้อยทีเดียว "ไม่อ่ะ"
"โห่! หึ๋ย...แป๊บนะๆ เราเจอมังกอนอ่ะ"
แล้วนายตัวเล็กก็ไม่ได้ติดต่อกลับมาอีก ชายน์นั่งลง เสกสายฟ้ายิงใส่หมูป่าตัวหนึ่งที่พุ่งเข้ามาโจมตีเขา มันล้มลงบนพื้นตายสนิท...ค่าประสบการณ์ของเขาไม่ขยับแม้แต่นิดเดียว
...บางที เขาคงต้องเปลี่ยนที่เก็บเลเว่ลแล้วล่ะ...
----------------
ทะเลดวงดาว...
...ยามเมื่อเจ้าเกิดจากดาราบนฟากฟ้า จุติมาสู่โลกมนุษย์ ผ่านบ่อน้ำแห่งการหลงลืม เจ้าดิ้นรนบนแผ่นดินมนุษย์จวบจนสิ้นเวรกรรมแล้วจึงกลับสู่สรวงสวรรค์ ณ ที่นั่นดาราดาษดื่นยิ่งมหาสมุทร ที่นั่นคือทะเลแห่งดวงดาว...
สุดแนวป่าแห่งอาณาจักรเอลฟ์มุ่งไปทางทิศใต้ก็จะถึงบริเวณของชายหาดยาวสีขาวปลอดที่ทอดยาวสุดลูกหูลูกตา ทะเลสีฟ้าครามอมเขียวมรกตทอดตัวเงียบสงบอยู่เบื้องหน้า คลื่นซัดซาเข้าหาฝั่งอย่างสงบ
ชายน์ค่อยๆ ปล่อยเต่าทองนำทางที่เขาซื้อมาจากอาณาจักรเอลฟ์ขึ้นสู่ฟ้า มันส่องแสงวับๆ วับๆ พร้อมปล่อยพลุสีเหลืองๆ เขียวๆ ออกมาบ่งบอกว่าถึงเป้าหมายแล้ว ก่อนที่มันจะบินสู่ท้องฟ้้าบ่ายหน้ากลับอาณาจักรเอลฟ์ไป
เขาเดินลุยชายหาดลงไป ทรายที่นี่ขาวละเอียด เมื่อเขาเหยียบลงไปตรงไหนบริเวณนั้นก็มีแสงสว่างจางๆ สะท้อนกลับมา ชายน์นึกสนุกก็เลยกวาดทรายเล่นเป็นวงกลม ฝุ่นทรายปลิวฟุ้ง ระยิบระยับ เขาเริ่มเขียนทรายเป็นชื่อตัวเอง Shine
เอลฟ์หนุ่มเริ่มเดินย้ำลงไปในทะเล...สำรวจไปรอบๆ ไม่มีทางไหนเลยที่บ่งบอกว่าจะนำเขาลงไปสู่ดันเจี้ยนได้ ที่นี่ดูเงียบสงบ เหมาะสำหรับใช้พักผ่อนตากอากาศมากกว่ามาเก็บเลเว่ล มอนสเตอร์ที่ดูน่ากลัวที่สุดบนหาดนี้ก็คงเป็นปูเสฉวนที่ให้ค่าประสบการณ์ 0.001%
ไหนวะ มังกรที่เอมีลีฟพูดถึง!
ว่าแล้วนายเกรียนเทพก็ส่งข้อความลับไปหานายเพื่อนตัวน้อย ทว่าไม่มีการตอบกลับ ชายน์เดินสำรวจจนเบื่อก็เลยออกจากเกมไป ครั้นพอเข้าเกมมาอีกที ก็เห็นจดหมายจากสหายเก่า
"ชายน์! เรากำลังลงไปเกือบถึงดันสุดท้ายแล้ว! ที่นี่มีพวกมานุดมาเก็บเว่ลด้วย (แต่โดนบายสอยตายไป) นายรีบตามมาเด่!
ส่วนวิธีเข้าดัน ให้ปูค่า"
จดหมายจบลงแค่นั้นดื้อๆ ชายน์ถลนตาเืลื่อนจดหมายลงไปจนสุดบรรทัด แต่ก็จบแค่ที่คำภาษาวิบัติอย่าง "ให้ปูค่า" แล้วไอ้คำนี้มันหมายฟามว่าอะไรฟระ!!!
ชายน์หันซ้าย หันขวา ไปเจอสิ่งเดียวที่ดูจะเข้าท่าที่สุด เจ้าปูเสฉวนเลเว่ลห้านั่น...
ปูเสฉวน
lv 5
hp/mp 48/18
dropped item: กระดองปู ก้ามปู ขาปู หมวกปู(rare)
"Thunder Bolt!" ชายน์เลือกการโจมตีที่เบาที่สุดร่ายใส่เจ้าปูตัวเล็กทันที เปรี้ยง! สายฟ้าฟาดเข้าที่เป้าหมายอย่างจัง ก่อนที่มันจะไหม้เกรียม หงายกระดองตายสนิท
"เอาไงดีหว่าตรู..." คราวนี้ไม่ว่าจะเทพขิงๆ แค่ไหนก็ไร้อับจนหนทางจริงๆ
[ไปเนื้อหาต่อไปจ้า]
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น