ไม่ต้องรู้ว่าเรา [เขียน] กันแบบไหน~

ลำดับตอนที่ #21 : {พล็อต} สำหรับ 15 สตาร์

ให้ท่านสตาร์เขียนเรื่องจากพล็อตต่อไปนี้

.
.
.

            ปีค.ศ.2555 คาร่า เมอร์ลีเอ็ด คุณหนูจากตระกูลเก่าแก่จากเยอรมนี มีรูปร่างหน้าตางดงามจนมิอาจปฎิเสธได้ มีไหวพริบปัญญาดี ฐานะสูง และเป็นถึงนักวิทยาศาสตร์อัจฉริยะชั้นแนวหน้าที่เป็นเลิศทางด้านเทคโนโลยี แต่เพราะมีนิสัยที่ออกจะมีท่าทางเหมือนเหย่อหยิ่ง มักอวดฉลากโดยไม่ได้ตั้งใจ และไม่สนใจสิ่งรอบข้างเท่าไหร่ บวกกับความเพียบพร้อมทำให้ไม่มีใครกล้าเข้าหาเธอ ครอบครัวในขณะนี้ไม่มีแม้แต่ญาติเพียงคนเดียว

            ด้วยเหตุผลดังกล่าว เธอตัดสินใจสร้างหุ่นยนต์เสมือนคนขึ้นมา(ส่วนหนึ่งเพราะคิดว่าน่าสนุก) ซึ่งเป็นหุ่นยนต์ที่หากมองแต่ภายนอกจะไม่รู้ว่าเป็นเพียงแค่หุ่นยนต์ เธอกำหนดออกมาให้มีหน้าตา สีตา สีผมเหมือนเธอทุกประการ เพราะเธอใส่DNAของตัวเองเข้าไปด้วยเหตุผลที่ว่า เธอต้องการให้หุ่นยนต์ตัวนี้เปรียบเสมือนตัวเธออีกคน แต่เปลี่ยนจากเพศหญิงเป็นเพศชายแทน แต่ก็ได้พบข้อผิดพลาด ถ้าจะให้เพศตรงกันข้าม นิสัยบางส่วนจะต้องตรงกันข้ามด้วย ทำให้หุ่นตัวนี้กลายเป็น หุ่นยนต์ที่มีหน้าตาคล้ายคลึงกับคาร่ามาก รูปร่างเป็นชาย หน้าตาหล่อเหลา และมีนิสัยเป็นกันเอง เข้าสังคมง่าย อ่านสถานการเป็น สติปัญญาอยู่ในขั้นดีเท่าที่หุ่นยนต์ตัวหนึ่งจะเป็นได้ คาร่าตั้งชื่อให้ว่า ‘คลิฟฟ์’ คนภายนอกต่างก็คิดว่าคลิฟฟ์เป็นฝาแฝดลับของคาร่า

            เมื่อนานวันเข้า คาร่าได้พบว่า เธอรู้สึกดียามที่อยู่ด้วยกันกับคลิฟฟ์ ดีใจเมื่อได้คุยกับคลิฟฟ์ และมักใจเต้นเวลาที่คลิฟฟ์ยิ้มให้ เธอได้รู้ว่า เธอหลงรักคลิฟฟ์เสียแล้ว แต่เพราะทั้งDNA หน้าตา ความสามารถหลายอย่างต่างก็เหมือนเธอทุกประการ แถมเธอจงใจสร้างคลิฟฟ์ขึ้นเพื่อเปรียบเสมือนตัวเธออีกคน จึงกลายเป็นว่า ‘เธอหลงรักตัวเอง’

            ในท้ายที่สุด คลิฟฟ์ก็ได้รู้สึกเช่นเดียวกับคาร่า แต่หุ่นยนต์ไม่สามารถมีความรู้สึกรักใครได้ เพราะมันขัดแย้งกับระบบหลักของเขา ทำให้คลิฟฟ์ไม่สามารถใช้การได้อีกต่อไป มีทางเดียวที่สามารถทำได้คือ ต้องลบความรู้สึก ‘รัก’ ออกไปจากระบบ แต่พอจะลบกลับไม่สามารถลบได้ คลิฟฟ์กลายเป็นหุ่นที่เปรียบเสมือนกับตุ๊กตาเหมือนคนจริงธรรมดาเท่านั้น ไม่สามารถขยับได้ คาร่าตัดสินใจเก็บคลิฟฟ์ไว้ในห้องที่เขาใช้ประจำ เข้ามาคุยด้วยทุกวันแม้จะรู้อยู่แก่ใจว่าเขาไม่มีวันรับรู้ คาร่ากอดคลิฟฟ์และกล่าวเบาๆ ว่า “ฉันไม่สามารถรักใครได้มากกว่า ‘ตัวของฉันเอง’ และไม่มีใครรักฉันไปได้มากกว่า ‘ตัวของฉันเอง’ อีกแล้ว”

เจ้าของพล็อต คือ “สมบุกสมบัน” (นามสมมติ)

ขอบคุณธีมในหน้าเพจนี้ จาก . .
stroberi ★




.