คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : BEGIN AGAIN CHAPTER 19 CUT SCENE
Chapter 19
Begin Again
พอวันหยุดหายไปวันหนักๆก็เข้ามาแทนฉันมีเคสผ่าตัดตั้งแต่เมื่อคืนตอนนี้ยังไม่อาบน้ำเลยคนไข้ก็ยังไม่ฟื้น
“ให้รับช่วงต่อไหมมึง” เซนเดินมาจับไหล่ฉันเลยยื่นถุงของกินมากมายมาให้ฉันรับมาแล้วเริ่มแดกทันที “เมื่อคืนเป็นไง”
“ก็ดี แต่ยังไม่ฟื้น” ฉันเพิ่งผ่าตัดคนไข้ที่เป็นเนื้องอกไป รับช่วงหนักต่อจากลิซ่าและเคนอิจิที่เกิดปรากฏการณ์อะไรไม่รู้ถึงตกลงกันไม่ได้จนได้ลาพร้อมกันฉันเลยมานั่งกุมขมับอยู่นี่ไง
“อืม วันนี้วันหยุดมึงนิไม่กลับบ้านอ่ะ”
“กูหยุดมาหลายวันละ จะหยุดอะไรอีก” หยุดแบบไม่ได้พักผ่อนเลยด้วยซ้ำยังต้องดูแลคนป่วยที่เป็นโรคจิตอยู่หน่อยๆอีก
“จะแย่งงานคนอื่นทำหรือไง กลับไปซะแค่นี้ก็รวยจนไม่รู้จะรวยยังไงแล้ว”
“ไม่อ่ะ อยากอยู่ต่อ” อย่าให้ฉันกลับเลยเซฮุนยิ่งว่างๆอยู่เรื่องอะไรฉันจะกลับ
“แต่นี่มันวันหยุดมึงและพรุ่งนี้เวรกูครับ”
“แล้วไง ไม่อยากมีเพื่อนหรอวะ นี่เพิ่งเที่ยงคืนเอง”
“เที่ยงคืนแล้วมันไม่ใช่วันนี้หรอไงเดี๋ยวกูจะโทรบอกหมอใหญ่ให้ไล่มึงออกฐานปฏิบัติงานเกินหน้าที่” เอาอะไรมาขู่มันต้องดีใจสิ ฉันรู้นะว่าแกหลีพยาบาลอยู่ “ไป ไสหัวไปเลย”
“เออๆ ระวังใครมาอยู่ด้วยละกัน”
“ใครก็ได้ที่ไม่ใช่มึงกูก็โอเคหมดแหละ ยิ่งตอนกลางคืนแล้วกูโคตรจะตกใจกับสีแดงๆบนหัวชิบหาย” ตลกแระ
“ประวัติอยู่บนโต๊ะฝากด้วย”
ฉันเดินไปหยิบกระเป๋ากับชุดกราวแล้วผลักหัวมันแรงๆสองสามทีแล้วเดินออกจากห้องพักแล้วมุ่งไปยังรถแทน
ไม่มีร้านขายพวกอาหารเปิด 24 ชั่วโมงบ้างหรือไงนะฉันขับช้าๆกวาดตามองหาร้านค้าเพื่อจะซื้อของเข้าไปไว้ในตู้เย็นช่วงนี้ไม่ค่อยมีเวลาเว้นแต่วันหยุดนี่แหละฉันได้ทำอาหารกินเองบ้างส่วนอีกคนฉันก็เห็นนอนหลับอยู่บนเตียงที่มันเป็นของฉันทุกวันถ้าได้กลับไปนะอาจจะรอจนหลับพอเช้าเขาก็ตื่นไม่ทันฉันอยู่ดีเอาเป็นว่าเซฮุนแทบไม่เจอฉันแต่ฉันเจอมันทุกครั้งที่กลับห้องไง
“อยู่ไหน...”
“อยู่นี่แหละ” ฉันขับรถไปเรื่อยๆยากที่จะบอกถูกว่าอยู่ตรงไหนอ่ะนะ
“กวน ว่างป่ะมารับหน่อยดิ” ฉันทำงานอยู่...ถ้าบอกอย่างนี้ละ
“อยู่ไหน แล้วออกมาทำไมดึกๆดื่นๆ”
“เทาชวนออกมาหลีสาวเนี่ยไม่ชอบเลย” หรอ...หน้าอย่างเซฮุนนี่นะไม่ชอบอะไรแบบนี้
“แล้วอยู่ตรงไหนละ”
“แม่น้ำฮันอีกฝั่งนะ”
“พ่อนายสิ ฉันไม่ไปหรอกไกล หาทางมาเอง” แต่ฉันก็ทำอีกอย่างอยู่ดี “ เปิด GPS ให้หน่อย”
“ฮ่าๆ อืมได้เลย เธอนี่มันน่ารัก”
“เดี๋ยวอย่างเพิ่งวาง เมาหรือเปล่า” เพราะถ้านายเมาฉันจะได้เปลี่ยนเส้นทางกลับคอนโดแทนฉันไม่วางใจคนเมาหรอกนะคราวที่แล้วถ้าพี่ไคไม่อยู่ด้วยฉันคงไม่รอดมือหมอนี่
“ไม่ กินไม่เป็น ใสๆ”
ฉันกดวางสายทันทีเพราะคำว่าใสๆนี่แหละไอ้บ้านี่เคยเมาแล้วมาหาฉันดีหน่อยที่พี่ไคตามมาไม่งั้นโซฟาของฉันคงกลายเป็นสถานที่น่าสยดสยองที่สุดแน่
ไฟสวยวะ ฉันขับรถตาม หน้าจอ GPS ของโทรศัพท์ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมถึงต้องออกมากลางดึกแล้วก็บ่นว่านอนไม่พอบ้างละ ง่วง ปวดหัวบ้างละแล้วใครใช้ให้เขาไม่นอนกลางคืนแล้วกลางวันก็นอนเป็นตายฉันรู้ได้ไงก็เพราะไลน์ส่งมาทุกสามวินาที
นอนแล้วนะ
ตื่นแล้วนะ
กินข้าวอยู่ กินป่ะ
อาบน้ำ อยากถูหลัง
ประมาณนั้นแหละ...เบื่อโคตรฉันขับรถมาตามเรื่อยๆก็เห็นรถสองสามคันที่จอดอยู่มีกลุ่มผู้ชายห้าหกคนที่ฉันคิดว่าน่าจะมีเซฮุนเป็นหนึ่งในนั้นหลีสาวบ้านเขาหรอมีแต่ผู้ชายฉันไม่เห็นมีหญิงสักคนแต่ถ้าถามว่าจะลงไปเรียกไหมบอกคำเดียว NO!!!
“ลงมาเลย”
“ไม่มีทางระวังแฟนนายจะมาเห็นเอา”
“ไม่เห็นหรอกดึกขนาดนี้ลงมาเถอะเพื่อนฉันอยากเห็น”
“ไม่อ่ะ รำคาญนายชะมัด”
“ฉันบอกว่าเธอเป็นแม่ลงมา”
ขึ้นเลย!! แม่งั้นหรอ...แม่แกอ่ะน้าฉันนะไอ้เซฮุนแล้วหนาวขนาดนี้ เฮ้อฉันใส่เดรสสั้นเข้ารูปมันเป็นเดรสแขนกุดสีฟ้าเทาแต่ยิ่งใสส้นสูงแล้วให้ฉันไปเดินในอากาศหนาวๆเนี่ยคือเขาคิดอะไรอยู่
สักพักมีคนมาเคาะกระจกรถข้างที่ฉันนั่งอยู่เขาใส่หมวกแก็ปเหมือนเซฮุนเลยแต่หน้าตาคุ้นๆนะเขาทำสัญญาณให้เลื่อนกระจกลงฉันรู้ว่าด้านนอกมองไม่เห็นฉันหรอกเลยทำตามที่ขอฉันเลื่อนกระจกลงแล้วหันไปมองเซฮุนก่อนจะหันมาหาผู้ชายที่เคาะกระจกรถเมื่อกี้
“เซ เซ เซน่า โอเซน่าหรอ” หมอนี่ทำหน้าตาตกใจแล้วยิ้มออกมาเขาดูไม่มั่นใจเท่าไหร่ฉันเลยพยักหน้าให้เขาไป
“อืม...โอเซน่า”
“เซฮุนแม่งกล้าโคตร เซน่าลงมาก่อนไหมไม่มีใครอยู่แถวนี้หรอก” เขาดูตื่นเต้นนะสายตาที่มองฉันแล้วมองหัวฉันเนี่ยคือมีปัญหาหรือยังไง
“ฉันไม่มีเสื้อกันหนาว” เขากวาดสายตามองฉันแล้วยิ้มออกมา เขินอยู่หรอหรือยังไง
“เอาเสื้อฉันไปก่อนก็ได้” เขาถอดเสื้อแจ็กเก็ตตัวใหญ่มาให้ฉันแล้วยิ้มออกมาสุดท้ายฉันคงต้องไปจนได้สินะฉันหันไปมองเซฮุนแล้วเอาเสื้อตัวใหญ่คลุมไว้ก่อนเปิดประตูออกมาแล้วเดินไปพร้อมคนข้างๆ
“เซฮุนแม่มึงจริงดิ” เชื่อเขาเลยพวกเขายิ้มให้ฉันแล้วมองหน้าเซฮุนทันที “เห็นอย่างนี้กูโคตรชอบสีแดง...หน้าคุ้นๆ” เขาขมวดคิ้วแล้วยื่นหน้ามามองฉันใกล้ๆแต่ถูกเซฮุนดันหน้าออกไปก่อน
“ย๊า ๆ ๆ” ฉันเลือกที่จะยืนใกล้ๆเจ้าของเสื้อ...ตกลงเขาจะทำอะไรกัน
“แม่อยู่นี่แล้วพ่ออยู่ไหนวะ”
“พ่อก็กูไง” เสียงแซวดังขึ้นทันทีและฉันอยากจะกระโดดแม่น้ำให้รู้แล้วรู้รอดไอ้บ้า “หนาวไหม” ไม่น่าถามฉันสั่นเป็นเจ้าเข้าอยู่เนี่ย “แล้วมึงถอดเสื้อทำไมวะ เซน่าแล้วนี่เสื้อใคร”
“อะไรอีกเซฮุน” อยากจะด่านะแต่ด่าไม่ออก
“มึงตีท้ายครัวกูอ๋อไอ้เพื่อนเลว”
“เดี๋ยวนะเซฮุนเมื่อกี้มึงเรียกแม่ว่าเซน่า โอเซน่าหรอ!!!!! หน้าโง่ๆอย่างมึงเนี่ยนะมีแม่เป็นเซน่า เก็บมันมาเลี้ยงใช่ไหมไอคิวถึงไม่ได้ครึ่งเธอ” ฉันพยักหน้าตอบแล้วหันไปมองพี่เทาเขามองฉันอยู่แล้วทำหน้ากังวล
“ฉันว่านายกลับเหอะเธอหนาวแย่เลย” เปลี่ยนแฟนทันไหม?ขอบคุณค่ะพี่เทา
“เออจริงด้วย มึงเห็นเธอใส่สั้นแล้วชวนลงมาทำไมกลับเถอะ” เขาเอาเสื้อที่คลุมไหล่ฉันทิ้งลงพื้นอย่างไม่ใยดีก่อนจะถอดของตัวเองมาคลุมให้ฉันเลยหยิบขึ้นมาปัดแล้วเดินเอาไปให้เจ้าของเสื้อคืน
“ขอโทษด้วยนะ”
“ไม่เป็นไรมันคงหวง นิสัยอย่างนี้เลิกได้เลิกนะเพื่อน”
“ใครเพื่อนมึง ไอ้เลวกะจะแทงข้างหลังใช่ไหม”
“อย่าเผลอแล้วกันปากอย่างนี้”
“ไม่มีทาง”
“อย่ามาจับฉันนะ” ฉันดึงมือกลับแล้วโบกมือลาพวกเขาก่อนจะเดินขึ้นรถพอเซฮุนขึ้นมาฉันก็ออกรถทันที เขาบอกไม่เมาฉันก็เชื่ออยู่หรอกถ้าหน้าไม่แดง...ไอ้โอมึงเมา
“ลุกเลยลำยอง”
“ลำยองแปลว่าอะไร”
“แปลว่าอะไรมันก็เรื่องของฉันถึงแล้วถ้าจะนอนต่อก็ไม่ว่า” ฉันดับเครื่องแล้วเปิดประตูลงจากรถดึกขนาดนี้มีพี่เอ็กโซคนไหนจะมาลากเขากลับห้องบ้างพี่เทาที่ว่าจะตามมาก็ไม่เห็นแม้แต่รถสักคัน
“เซน่ารอก่อน” ล้มไหมนะเขาเดินไม่ค่อยตรงเท่าไหร่เหมือนมึนๆเพิ่งจะตื่นนอนมากกว่าฉันจับแขนเซฮุนไว้แล้วกดล็อกรถด้วยรีโมทกุญแจ
ถ้ามีคนเห็นฉันกับเขาในลิฟต์จะทำไงต่อถ้าคนนั้นเป็นแฟนคลับอาจจะคิดได้ว่าฉันกำลังลากผู้ชายของเขาไปขึ้นเขียงก็เป็นได้
“นายดื่ม ไอ้เซฮุน”
“ก็ดื่มแต่ไม่เมา เซน่าวันนี้นอนด้วยน้าฉันโดดเดี่ยวในห้องเธอมาหลายวันแล้ว”
“ไม่ได้หรอก ฉันต้องการความเป็นส่วนตัว”
“จะไป อย่ามายุ่งเรื่องของฉัน” แล้วมึงจะขอเพื่อ!!! ยังไงก็เถียงอยู่ดี “ไม่มีเวลาให้แฟนแล้วยังไม่ให้นอนด้วยอีก เชอะ!ๆๆ”
ฉันปล่อยแขนเขาออกให้เดินเองแล้วกดรหัสเข้าห้องก่อนจะปิดประตูใส่หน้าแต่อีกคนก็ยังกดรหัสเข้ามาได้ฉันควรเคลียร์เรื่องรหัสกับเจ้าของหอหน่อยนะฉันรีเซ็ตแปดครั้งเขาก็ตามไปเอามาจนได้
“ไปนอนก่อนนะ”
“เดี๋ยว...” ฉันดึงคอเสื้อเซฮุนไว้เขาหันกลับมามองฉันแล้วยิ้มให้ “อาบน้ำหรือยัง”
“อาบแล้ว อาบก่อนออกไปอ่ะ”
“แล้วออกไปตอนกี่ทุ่ม”
“สามทุ่ม” ฉันปล่อยมือออกแล้วให้เซฮุนไปนอนก่อนจะไปจัดการกับตัวเองที่เหนื่อยมาตั้งแต่เมื่อวานฉันยังไม่อาบน้ำเลยห้องน้ำที่โรงบาลก็ซ่อมอยู่
“หลับแล้วมั่ง” ฉันเดินไปดื่มน้ำแล้วกลับเข้ามาในห้องนอนถึงจะนอนหรือไม่นอนด้วยกันแต่เป็นที่เดียวกันฉันคงใส่ชุดเหมือนเคยไม่ได้แน่
ฉันเลือกที่จะหยิบเสื้อยืดกางเกงขายาวแทน
“แฮ่ม!!!!”
“เฮ้ยเซฮุน!!!”
“อืม ชื่อเซฮุน ทำไมถึงไม่แต่งตัว” ไอ้บ้าเอ้ย ฉันรีบเดินไปเข้าห้องน้ำแต่ก็ถูกดึงมือไว้รอยยิ้มอันร้ายกาจมองมาที่ฉันก่อนจะดึงเข้าไปกอด “เธอโป้วะฉันควรทำไงดี” นายก็ควรจะปล่อยฉันให้ไปแต่งตัวไง “ผ้าขนหนูผืนนี้เนี่ยมัดแน่นป่ะ”
มันเล่นอะไรฉันใช้มือหนึ่งดึงผ้าขนหนูตัวเองไว้แล้วอีกมือก็รั้งมือเซฮุนที่จับอยู่ตรงปลายถ้ามันดึงละก็ถูกถีบแน่ฉันรับลองเลย
“หยุดเลยเซฮุนฉันง่วงมากจะไปแต่งตัว”
“แต่ฉันมีอารมณ์แล้วไง ตกลงฉันควรทำยังไงกับเธอดี”
“ไปห้องน้ำซะ”
“ไปด้วยกันไหม”
จิ้มๆ
ò
“ฟู่!!!!....คุณหมอโอ...” อะไรน่ะคนจะนอน
“โอเซน่า”
“ฟู่... คงจะฝันดี”
“สุดที่รักฝันว่าโดนฟันหรือเปล่านะ”
ฉันลืมตาขึ้นมองไอ้คนที่เป่าหูคงไม่ต้องเดาว่ามันเป็นใครโอเซฮุนตื่นก่อนงั้นหรอฉันเงยหน้าไปมองไอ้คนที่เท้าคางหันข้างมามองฉันพอได้สบตาเข้าเขาก็เก็กหน้าหล่อแล้วเสยผมขึ้นกะจะเรียกเสียงกรี๊ดจากฉันหรือเปล่า
“บ่ายแล้วอดหลับอดนอนมาจากไหน” บ่ายฉันเบิกตาโตแล้วหันไปมองนาฬิกาโทรศัพท์ที่เซฮุนยกมาให้ดู
“เมื่อคืน...” เมื่อคืนฉันกับเขา...เดี๋ยวสิฉันกวาดตามองตัวเองที่ใส่เสื้อเซิ้ตสีขาวตัวโตที่ชอบใส่นอนเซฮุนก็ใส่เสื้อผ้าของเขาแต่ไม่ใช่ตัวเมื่อวาน ฝันหรอ?
“เมื่อคืนอะไร เป็นไรหรอ” ใบหน้าอยากรู้อยากเห็นก้มลงมาหาฉัน ทะเล้นชิบ!เพื่อนเล่นมันหรือไงถึงทำท่ากวนตีนแบบนี้
“เปล่า โอ๊ะ!” ฉันลุกนั่งกะจะไปเข้าห้องน้ำสักหน่อยแต่ทำไมเจ็บ...เอ่อเจ็บอย่างนี้ละกระดูกฉันหักหรือร่างกายฉันมันพังไปแล้วไอ้บ้าเซฮุนแกหลอกฉันฝันบ้าอะไรจะชัดเจนขนาดนี้ขาฉัน...สั่น
“ฮ่าๆๆๆๆ โอ๊ยยยฮ่าฮามากกกเซน่า” ตลกมากใช่ไหมไอ้โอฉันหยิบโทรศัพท์ในมือเขามากดดูเบอร์ที่โทรออกเมื่อคืนแล้วปล่อยให้มันหัวเราะอย่างบ้าคลั่งคนเดียวอยู่นั่นแหละโทรจริงๆด้วยระยะเวลาหกชั่วโมงถ้าจำไม่ผิดคุยไม่ถึงสองนาทีนะ
“เซฮุน! นายโทรไปแก้ตัวกับยัยนั่นหรอ” เขาหยุดหัวเราะแล้วมองหน้าฉันแบบดุๆแทน
“มีบางคนให้ฉันโทรพอโทรแล้วก็คุยสักพักก่อนที่ยัยตัวแสบจะปัดโทรศัพท์ออกจากมือฉันจากนั้นก็กดกันเอาเป็นเอาตาย” ทำไงดีฉันเห็นภาพเลยว่ะไอ้ห่า! ฉันตบไปที่หัวฟูๆสักครั้งแล้วบีบคอเขาไว้เบาๆ “ผู้หญิงคนนั้นคงได้ยินที่เราเอากันด้วยแหละเกินที่เธอต้องการไปเยอะเลยเซน่า”
“บ้าชิบทำไม่นายไม่ตัดสายวะ”
“ก็เคลิ้ม ของขึ้นด้วยไม่มีเวลามาทำอย่างนั้นหรอก” ถ้ายัยนั่นกดอัดเสียงแล้วเอาไปแพร่จะทำยังไงละใครจะรับผิดชอบฉันทำอะไรไม่คิดเนี่ย
“ถ้าเธออัดเสียงแล้วมันหลุดไปละเซฮุน”
“แล้วยังไง ช่างสิแค่เสียง”
“นายจะบ้าหรอ! ฉันกังวลนะ!!” ฉันแค่ตะโกนทำไมต้องหน้าซีดด้วยละ
“กังวลเรื่องเธอจะท้องในอีกไม่กี่ชั่วโมงดีไหมที่รัก” อะไรนะ?! ฉันหันขวับไปทางคนที่ลงไปนอนหน้าตาเฉยในทันทีเมื่อกี้เขาพูดว่าท้อง “อยากมีลูกวะคุณหมอโอ”
“ฝันก่อนเหอะ” ฉันพยายามลุกแล้วเดินเข้าห้องน้ำโดยที่มีอีกคนเดินตามมาติดๆเหมือนเงาฉันหันซ้ายมันก็หัน “ตามทำไม”
“กลัวล้ม”
“ฉันไม่เป็นไรออกไปจะอาบน้ำ”
“อาบทำไมเช็ดตัวให้แล้ว” เพราะอย่างนี้ฉันถึงอยู่ในชุดที่มีแค่ผ้าผืนใต้ปกปิดร่างอยู่สินะ
“ออกไปเถอะถ้ามีอะไรเดี๋ยวเรียก”
“อาบให้ได้นะไม่คิดตัง”
“เซฮุน ออก!” เขาเดินออกไปอย่างว่ายากเลยละลังเลอยู่สักพักจึงเดินออกไปแล้วปิดประตูห้องน้ำฉันเดินไปล็อกกลอนไว้แล้วต้องกุมหน้าท้องในทันที
“ถ้ารู้ว่าครั้งแรกแม่งเจ็บขนาดนี้นะกูไม่เคลิ้มหรอก”
“เป็นไรไหม ให้ฉันเข้าไปไหม”
“ไม่ต้อง” ฉันตอบเสียงที่อีกฝั่งของหน้าประตูไปมันสิงประตูอยู่หรือเปล่านะโอ๊ยเจ็บโว๊ย
“โอเคไหมเจ็บหรือเปล่า ขอโทษเซน่า” ฉันปัดมือเซฮุนออกจากแขนแล้วเหวี่ยงใสทันทีขอโทษอะไรนักหนา
“ไม่เจ็บแล้ว สั่งอาหารกินนะถ้าหิวให้มาส่งที่ห้องฉัน” เขาถอนหายใจออกมาเสียงดังแล้วแบกฉันในท่าโอบกอดไปนั่งบนโซฟาก่อนจะเอาหัวมานอนหนุนตักฉันไว้
“กินแล้ว พี่ดีโอทำให้ เผื่อเธอด้วยอยู่ที่ครัวหิวหรือยัง”
“ยัง”
“หวนชะมัด น้อยใจ” เขาเอาหมอนพิงมาปิดหน้าตาเองไว้ งอนไปเถอะให้แต่งอนจริงๆฉันพร้อมจะง้อเลย งอนมากแล้วมานอนตักฉันอยู่ทำไม
“ชางมินเอายาคุ้มมาฉีดให้ที เอาเม็ดมาแดกด้วยนะ”
“ใครทำมึง” เสียงน่ากลัวมากฉันขอคนช่วยถูกคนป่ะเนี่ย
“กูยอมเองอย่าพูดมากเร็วเลยสัส” ง่ายชะมัด
“ไม่ชอบแบบนี้เลยอย่าให้กูรู้นะว่าใครจะต่อยแม่งสักที” มันนอนอยู่บนตักแล้วจ้องฉันอยู่นี่ไง มาถึงก็แล้วแต่จะต่อย
“มึงรู้ อย่าแสดง เร็ว!!”
“ให้บอกใครไหม” บอกใครก็ได้ที่ไม่ใช่ลิซ่า
“แล้วแต่จะคิด” มันมีสมองมากกว่าฉันแน่นอนว่าฉลาดอย่างมันย่อมคิดได้
แน่นอนว่าเขารู้เรื่องที่เราคืนดีมั่งและพวกเขาไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่เพราะแดกเหล้าด้วยกันเกือบตายยอมรับว่ากว่าจะทำใจเรื่องเซฮุนได้ฉันเกือบจะได้ตายเลยแหละแต่เรื่องตัดใจก็อีกเรื่องหนึ่ง
ฉันไม่เคยจะทำได้เลยปล่อยเป็นอย่างนั้น
ไม่รู้ว่าคืนดีเพราะอยากเอาคืนหรือเพราะอะไรฉันเคยบอกตัวเองว่าไม่มีวันแต่โดนหว่านล้อมบ่อยๆเลยพลั้งปากไปกับบางครั้งที่คิดว่าสิ่งที่ทำมันแค่เรื่องสนุกแต่ไม่ใช่เซฮุนทำให้ฉันรู้สึกมากกว่านั้นเหมือนว่ามีอะไรกันเขาทำให้ได้รู้ว่าเขารักฉันมากแค่ไหนถ้าเป็นเรื่องโกหกหรือหลอกลวงอีกครั้งฉันจะฟ้องคุณนายโอแน่
“เธอคุยกับผู้ชายต่อหน้าฉัน” เริ่มจะงี่เง่าฉันวางโทรศัพท์ลงบนหน้าเซฮุนเขาจับมันออกแล้วกดอะไรยุกยิกๆที่ฉันคิดว่าน่าจะถ่ายรูปพอเขาหันมาให้ดูอีกครั้งก็กลายเป็นว่าวอลเปเปอร์ที่ฉันกับน้องชายถ่ายด้วยกันกลายเป็นรูปเซฮุนที่นอนตักฉันอยู่ตอนนี้
“ฉันคุยกับเพื่อน นี่ตั้งใจโง่หรือยังไง”
“ไม่ฉีดไม่กินได้ไหม ฉันอยากมีลูกอ่ะ”
“ไม่ได้ฉันอยากทำงานอีกอย่างนายเป็นใครลืมแล้วหรือไงฮะ”
“ไม่ได้ลืม เฮ้อ...ช่างเหอะเพื่อนหัวสีอะไรของเธอมาวะ” เขาคงจะไม่อยากรู้หรอกแต่ฉันอยากจะบอกไง
“น้ำเงิน อยากหลบก็ได้นะ”
“ไม่อ่ะ อยากต่อยก็ต่อยดิวะเธอคงไม่ยอมให้มันต่อยฉันจนตายหรอกใช่ม๊ะๆ” ก็พูดไปแต่ก็ถูกแหละฉันไม่ยอมให้ใครต่อยเขาจนตายหรอกแต่ไม่ใช่ว่าจะไม่ยอมให้ต่อย
“เชี่ยนี่ๆเอง มึงใช่ไหมเอายัยนี่”
“เออ แล้วจะทำไมวะฮะ” เซฮุนมึงมันบอบบางร่างเล็กมั่ง สู้มันไม่ได้หรอกฉันเดินมาแทรกกลางสองคนนี้แล้วดันตัวออกจากกัน
“ฉีดให้ฉันก่อนค่อย ต่อยกันเอายามาป่ะ”
“เอามาอ่ะ แดกซะ” มีน้ำพร้อมด้วย...ฉันหยิบยาและน้ำมากรอกปากตัวเองขมฉิบหายเลย
“ไม่ฉีด”
“มึงเรียนมาเสียตังหรือยังไงเซน่าหรือติดเชื้อโง่มาซะแล้ว”
“เออ จริงด้วยแล้วเข้าเวรกี่โมง”
“บ่ายสอง ไปละ ไอ้หน้าหมา”เขาเดินมากอดฉันแล้วเดินไปผลักเซฮุนเหมือนจะสู้นะแต่ไอ้หมอนี่ทำแค่เพียงกัดฟัน
“ขอบคุณ”
“เออ!!!!”
“พรุ่งนี้มีคอนเสิร์ตที่ฮ่องกงไปด้วยกันไหม” เซฮุนเข้ามากอดฉันแล้วผละออกไปนั่งที่เดิมต้องการจะสื่ออะไร “มันกอดเธอ ล้างเสนียด”
“เพื่อนฉันเขาอยู่ให้กำลังใจตอนนายทิ้งฉันด้วยนะ ‘ฉันไม่รักเธอแล้ว’ พวกนี้ก็ได้ยิน”
“เซน่า...ขอโทษ ตกลงเธอจะไปไหม” ฉันดันหน้าเซฮุนออกจากไหล่แล้วพิงเขาแทน
“ไม่ไปนายจะให้ฉันไปทำไมคนเยอะแยะ แล้วฉันก็มีคนไข้ต้องรักษา”
“ไปดูเป็ดไง เป็ดเหลืองฮ่องกง ตัวโตๆ” หรอ แม่มึงสิ?
“ดูนายไม่ดีกว่าหรอ ไหนทำหน้าให้เหมือนเป็ดดิ ฮ่าๆ” เฮ้ยเขาทำมันจริงวะแล้วเหมือนด้วยนะปากหมอนี่แบบอย่างเหมือนอ่ะ
“ฉันน่ารักกว่าเป็ดเหลืองเยอะ” สองอ้อมแขนกอดรอบฉันไว้แล้วกดใบหน้าฉันให้ชิดกับไหล่เขามากขึ้น “ว่าไหม”
“ไม่อ่ะ มันน่ารักกว่านายเยอะ”
“ฉันจะบอกแฟนๆให้ไปเจาะลมออกซะคอยดู”
“-_-!”
ความคิดเห็น