คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : City of Dream [RP] ---- Event 1 : It's just a beginning
[Report]
--- Zhang C. Fei ---
-- It's just a beginning --
“....ไอ้หนุ่มๆ ตื่นๆ สุดสายแล้ว” เสียงแหบๆ ของใครซักคนเหมือนดังมาจากที่ไกลๆ
พร้อมแรงเขย่าไม่เบาเท่าไหร่ พาให้คนที่กำลังหลับสบายต้องลืมตาตื่นขึ้นมาพลางหันซ้ายหันขวาด้วยความงุนงง
“หมู่บ้านที่เอ็งจะไปน่ะ ต้องเดินต่อไปตามทางนี่แหละ
เดินไปเรื่อยเดี๋ยวก็ถึง” ลุงคนที่ปลุกเขาพูดพลางชี้นิ้วไปที่ทางทอดยาวสุดสายตาเบื้องหน้า
“ขอบคุณครับ” เฟยพยักหน้าพลางกล่าวขอบคุณเสียงเบา
ก่อนจะแบกกระเป๋าเป้ใบโตลงมาจากรถเมล์ แล้วมองส่งรถคันดังกล่าวค่อยๆขับออกไปจนลับไปจากสายตา
นัยน์ตาสีน้ำเงินกวาดตามองทิวทัศน์ที่ปรากฏเบื้องหน้าด้วยสายตาพึงพอใจ
รอบด้านของเขาเป็นทุ่งหญ้าขนาดขนาดใหญ่ มองไปก็เห็นเป็นสีเขียวสุดลูกหูลูกตา
ตัดกับสีฟ้าของท้องฟ้า สายลมเย็นๆพัดแผ่วเบาพอให้รู้สึกคลายร้อนและสบายตัวขึ้น
กลิ่นของธรรมชาติลอยเข้ามาแตะจมูกชวนให้รู้สึกสดชื่นขึ้น ...เขาไม่ได้เจอบรรยากาศสบายๆ
แบบนี้มานานแค่ไหนแล้วนะ ถึงเมืองที่เขาอยู่จะไม่ใช่เหมืองที่ใหญ่ที่สุด
แต่ก็เป็นเมืองที่ค่อนข้างมีความก้าวหน้าทางเทคโนโลยี และค่อนข้าววุ่นวาย
พื้นที่สีเขียวในเมืองก็เป็นพวกสวนที่เกิดจากการปรุงแต่งของมนุษย์เพื่อให้เหมาะกับภูมิทัศน์ในเมือง
ไม่ใช่ธรรมชาติที่ไร้การปรุงแต่งแบบนี้
...ฟงมันรู้ใจเขาจริงๆ เพียงแค่บอกว่าอยากหาแรงบัลดาลใจใหม่ๆ ช่วยหาที่สงบๆให้หน่อยเท่านั้น
ไม่นึกว่าอีกสามวันต่อมาพี่ชายคนรองของเขาจะเดินเข้ามาหาพร้อมตั๋วเดินทางมาที่นี่
“อะนี่...ที่สงบๆ เพื่อหาแรงบัลดาลใจของแก เห็นว่าเมืองนี้ค่อนข้างสวย
ต้นไม้เยอะๆแบบที่แกชอบ ห่างไกลความเจริญหน่อย แต่น่าจะตรงกับสิ่งที่แกตามหา”
ฟงยื่นตั๋วและข้อมูลคร่าวๆ ของเมืองขนาดไม่ใหญ่นักชื่อ ดรีมทาวน์ ให้น้องชายอารมณ์ศิลปินผู้มีความฝันอันยิ่งใหญ่ว่าอยากเขียนนิยายที่ทำให้มีกินมีใช้ไปอีก
5 ปี โดยไม่ต้องทำอะไร ...ไอ้ราชาสลอตเอ๊ย
“แล้วนี่บอกทุกคนหรือยัง” ฟงถามน้องชาย
“บอกหมดแล้วล่ะ เจ้าสองแสบโวยวายนิดหน่อยเพราะอยากไปด้วย
พี่ถิงถิงเดินผ่านมาพอดีเลยโดนบ่นไปคนละยก แล้วแยกย้ายกันไปอ่านหนังสือสอบ” เฟยตอบ
สองแสบ น้องชายฝาแฝดคนที่ 6 และ 7 ของเขานั้น ติดเขามาก
จริงๆเจ้าห้าเองก็ติดเขาเหมือนกัน คงเพราะเป็นคนเลี้ยงมากับมือ (และลำแข้ง)
นั่นแหละ
“พวกนั้นมันเหงาเวลาแกออกไปเก็บข้อมูลเขียนหนังสือ เพราะไม่มีคนให้ป่วน
แกนี่ก็เหลือเกินที่บ้านมีงานให้ทำเยอะแยะดันไปเป็นนักเขียน” ฟงส่ายหน้าขำๆ
เขาแค่แซวน้องไปอย่างนั้น เพราะก็ไม่ได้ตั้งแง่กับเส้นทางที่น้องเลือก
ซึ่งเฟยเองก็รู้ดีจึงไม่ได้ว่าอะไร
“คนเรามันก็ต้องผจญภัยบ้างเว้ยฟง ชีวิตมันถึงจะไม่น่าเบื่อ
ให้มาทำงานนั่งโต๊ะทั้งวันน่ะไม่เอาหรอกปล่อยให้พี่ใหญ่กับพี่ถิงถิง
แล้วก็นายทำไปน่ะดีแล้ว ส่วนฉันและน้องๆจะใช้ชีวิตทดแทนที่พวกนายไม่ได้ใช้เอง”
เฟยพูดพลางยักคิ้วแล้วตบบ่าคนเป็นพี่ชายป้าบๆ
“เออๆ ใช้ชีวิตให้สุดเหวี่ยงไปเลยนะเว้ย วันแกเดินทางพี่ไม่อยู่ยังไงก็โชคดีละกัน
ขอให้แต่งนิยายเจ๋งๆได้ซักเรื่องวองเรื่อง” ฟงว่าส่งท้ายก่อนจะเดินออกจากห้องไป
...อีกสองวันงั้นเหรอ หึหึ ดรีมทาวน์..จะมีสถานที่แบบไหนรอให้เขาไปเจอกันนะ...
หลังจากเหม่อนึกถึงบทสนทนากับพี่ชายก่อนออกเดินทางแล้ว
เฟยก็หันกลับมามองทางเดินที่ทอดยาวอีกครั้งก่อนจะเงยหน้ามองฟ้าแล้วถอนหายใจ
“...เอาเถอะ อย่างน้อยแดดวันนี้ก็ไม่แรงเท่าไหร่
คิดซะว่าเดินหาแรงบัลดาลใจไปก็แล้วกัน”
เสียงทุ้มเอ่ยกับตัวเองก่อนจะกระชับกระเป๋าเป้ที่สะพายบ่นบ่า แล้วออกเดินไปตามทาง….
ความคิดเห็น