[Fic Ina]Judge Killer นักฆ่าผู้พิพากษา

ลำดับตอนที่ #15 : >>Chapter 11 : H.o.H. [Hell of Holiday]

สวัสดีครับ... พ่อแม่... และก็อาสึยะ
 

ช่วงนี้มีเพื่อนใหม่มาให้ผมรู้จักด้วย...
 

ทำไมแค่เห็นหน้าผมก็ถูกรังเกลียดสักแล้ว Y__Y

ทำไมกันหล่ะครับ...



 

ช่วยอธิบายหน่อยสิครับ...
 

คุณพ่อ...
 

คุณแม่...


 

 

 

อาสึยะ...

 

Chapter 11 : H.o.H. [Hell of Holiday]

     หลังจากผ่านได้สองวันผมและโทระมารูก็ถูกชวนไปเที่ยวที่ฝรั่งเศสสักอย่างนั้น !? มันเกิดขึ้นได้ไงหรอ... ก็จู่ ๆ มีโทรศัพท์มาหาอเล็กซ์ยังไงหล่ะ

.

..

...

 

ย้อนไปเมื่อสองวันก่อน

ตอนนี้เป็นช่วงที่ผมกำลังคุยกับเพื่อนในกลุ่มของทอรัสซึ่งมีอเล็กซ์ วิลเลี่ยม... ผู้มีฉายาว่า Cruel Killer เป็นหัวหน้ากลุ่มและอยู่ในฐานะเจ้าชาย อีกด้วย... คนต่อมาก็ มาร์ค แจ็กสัน... ผู้มีฉายาว่า Forgetful Killer เป็นลูกคนในตระกูลมาเฟียชื่อดังของอิตาลี และเกรย์ ไอรอล... ไม่ต้องบอกหรอก... เพราะทุกคนรู้จักดีอยู่แล้วแต่ว่านะ...

มันมี 5 คนไม่ใช่หรอ !?

“Uh ... Torus.I feel like your group, have missed someone ...(เอ่อ... ทอรัส ฉันรู้สึกเหมือนว่าสมาชิกกลุ่มนายขาดไปนะ...)”ผมถามทอรัสอย่างสงสัย

“Oh yes...to act as bodyguards.(อ๋อใช่... ไปทำหน้าที่เป็นบอดี้การ์ดน่ะ)”ทอรัสตอบกลับมาก่อนจะยิ้มให้ผมอย่างเซแซร้ง(อีกแล้ว -___-;)

“Who said that... he  is a drag(ใครว่า... เขาเรียกว่าลากไปเป็นต่างหาก)”จู่ ๆอเล็กซ์ก็พูดอย่างเหนื่อยหน่ายพร้อมกับเหล่มองไปทางอื่นอย่างไม่สนใจใยดี... แล้วใครอยากให้แกมาฟร่ะ - -^ ผมคิดในใจ

“It too...Alex .(นั่นสินะ... อเล็กซ์)”ทอรัสเห็นด้วยพร้อมส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ไป

“Who is dragged in to it?(ใครโดนลากไปหรอ?)”

“-______-;;;;”และทุกอย่างก็จบเพราะมาร์ค

 

และในตอนนั้นเอง...

 

(Your work is annoying blue entry ... Your work is annoying blue entry ... (ลูกน้องน่ารำคาญหัวฟ้าโทรมา... ลูกน้องน่ารำคาญหัวฟ้าโทรมา...))

“Uh...just one voice?(เอ่อ... เสียงโทรศัพท์ใครน่ะครับ????)”โทระมารูถามอย่างมึนงงแกมตกใจเล็กน้อย... นั่นสิ... เสียงของใครฟร่ะ!!! เป็นเสียงเรียกเข้าที่แปลกประหลาดและยอดแย่ที่สุดในโลก! ผมคิด

“Alex... it's your?(อเล็กซ์... ของแกใช่ไหม?)”ทอรัสทักอเล็กซ์อย่างรู้ทันซึ่งเขาก็ไม่กล่าวอะไรนอกจากหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโดยไม่ดูเบอร์แล้วรับสายทันที

ตี้ด!

“Wincent wrote .(ว่าไง วินเซนต์)”เฮ้อ!!!!!! ของท่านเจ้าชายหรือ!? ไม่เข้าเลย = =|||

(…)

“If you call it again, I would hang up.(ถ้าแกเรียกแบบนั้นอีกฉันจะวางสาย)”ดูท่าทางแล้วคงเป็นสมาชิกคนสุดท้ายที่กำลังพูดถึงกัน... ดูท่าทางจะสนิทกับอเล็กซ์จริง ๆ เพราะรู้สึกว่าดูเป็นกันเองกว่าตอนคุยกับทอรัส

(…!)

“If you do not give it a real place.(ถ้าแกไม่เลิกก็วางจริง ๆ)”

(…)

“It no coincidence that too ... but now I live with my boss and others.(นั่นสินะ... แต่บังเอิญว่าตอนนี้ฉันอยู่กับบอสและคนอื่น ๆ น่ะ)”อเล็กซ์พูดพร้อมกับใช้สายตาไร้มองพวกผมและกลับมามองโทรศัพท์เหมือนเดิม

(…)

“So take it?(เอางั้นหรอ?)”สิ้นเสียงอเล็กซ์ก็เอาโทรศัพท์ออกห่างจากหูตัวเองแล้วกดปุ่มอะไรบางอย่างบนโทรศัพท์แล้ววางบนที่อยู่ใกล้ ๆ ตัวเองแล้ว...

(Hola a todos!(สวัสดีทุกคน!!))เสียงผู้ชายคนหนึ่งทักออกมาเป็นภาษาสเปนที่ฟังแล้วออกเสียงทุ่ม ๆ อ่อนโยน ฟังแล้วน่าหลงใหลจนแทบเคลิ้ม... อะไรกันเนี่ย!? ทำไมผมถึงได้คลั่งอย่างนี้ ผมคิด

“Oh? Hi Wincent, you start dating again.(อ้าว? สวัสดีครับ คุณวินเซนต์ สบายดีไหมครับ)”เกรย์ทักกลับไปอย่างเริงร่า ผิดกับคนบางคนที่ทำหน้าเหนื่อยหน่ายอย่างเหลืออด(คนที่เป็นเจ้าของโทรศัพท์นั่นเอง  - -;)

(Veryvery very very well! gray.(สบายดีมากกกกกกกกกกกก เกรย์))คนที่ชื่อวินเซนต์ตอบกลับไปด้วยทำเสียงที่ดูประชดประชันสุด ๆ

“Oh... I know that you're irony.(หึ... ฉันรู้ว่าแกประชด)”อเล็กซ์พูดออกมาอย่างรู้ทัน

(Estoypodrido.(หัวเน่าใจร้าย))คนในสายบ่นออกเป็นภาษาสเปน

“Boss...I go to Italy to kill Wincent.(บอส... ขอตั๋วไปอิตาลีแล้วฆ่าวินเซนต์นะครับ)”สิ้นเสียงอเล็กซ์ก็ตั้งท่าจะเดินออกจากห้องแล้วถือดาบอังกฤษที่เป็นอาวุธประจำตัวของอเล็กซ์ออกไปทันที

(It call good enough for me.(พอเลย ๆ เรียกดี ๆ แล้วครับ))คนในสายรีบตะโกนร้องห้ามอย่างทันทีทันใด

“But I think the opening speaker.(ว่าแต่คิดไงถึงให้เปิดลำโพง)”

“Then what do you doing - -^(แล้วนั่นนายจะทำอะไร - -^)”ทอรัสหันไปถามอย่างรู้ทันเมื่อเห็นอเล็กซ์กำลังเอาที่อุดหูมาอุดหูตัวเองซึ่งผมก็สงสัยเช่นกัน... ทำอะไรว่ะ - -;

“Washing.(ซักผ้ามั้ง - -^)”ขอบคุณสำหรับคำตอบ - -;

(I just want to invite you...where arw we going.(ก็แค่อยากชวนไปเที่ยวน่ะ... ไปเที่ยวไหนดี))

“Does he angry?(เจ้านั่นไม่ว่าหรอ??)”ทอรัสถามอย่างสงสัย... ใครฟร่ะ - -^ เจ้านั่น?

(Never mind...So...Tourism me.(ชั่งมันเถอะน่า… เอาเป็นว่า... ไปไหนดี))คนในสายไม่สนใจพร้อมกับถามคนอื่น ๆ

“Tourism ?(เที่ยวหรอ?)”ผมถามอย่างสงสัย

(Who sounds so head?(เสียงใครน่ะ หัวหน้า ?))คนในสายถามอย่างสงสัย

“Sounds a personin this world.(เสียงคน ๆ หนึ่งที่อยู่บนโลกนี้ -___-)”ขอบคุณสำหรับการตอบกลับ เฮ้อไม่ใช่! ตอบดี ๆ สิฟร่ะ!!!!! = =^

(I ask you ... That sound is  special guest ... Bring with me.(เหอะ ๆ... เอาเป็นว่าขอนับเป็นแขกพิเศษแล้วกัน... พามาด้วยนะ))คนในสายตอบกลับมาโดยไม่สนใจคนที่ตอบมาเหมือนกับเป็นเรื่องปกติสำหรับคนที่เป็นหัวหน้าอย่างอเล็กซ์

“Say as I am license.(พูดเหมือนฉันอนุญาต -__-^)”คนที่ถูกลืมในกลุ่มสนทนาอย่างบอสคุโดทักออกมาอย่างเบื่อหน่ายกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า

“So thank you.(งั้นขอบคุณนะครับ U__U)”สมาชิกในกลุ่ม Judge Killer ทั้งหมด(รวมทั้งคนที่อยู่ในสาย)ต่างบอกขอบคุณเอาดื้อ ๆ... เล่นงี้เลยหรอเนี่ย = =;;; ผมคิด

“Sigh... you really.(เฮ้อ... พวกแกจริง ๆ)”บอสบ่นก่อจะส่ายหน้ากับการกระทำของทีมที่ตัวเองคุมอย่างเซ็ง ๆ แต่ก็ยังแอบยิ้มอ่อนโยนโยไม่มีใครทันสังเกต... ซึ่งผมสังเกตพอดี... ทำไมยิ้มอย่างนั้นหล่ะ? ผมคิด

“So went to the boss with me.(งั้นบอสก็ไปด้วยสิครับ)”เกรย์ชวนบอสก่อนจะยิ้มให้

(That's it... Iagree with Grey.(นั่นสิ... ผมเห็นด้วยกับเกรย์นะ))คนในสายเห็นด้วยซึ่งในน้ำเสียงเหมือนจะจริงจังกับการจะให้บอสไปกับพวกเขา... ทำไมกันนะ... รู้สึกเหมือนกับว่า... พวกเขาเป็นครอบครัว... เดียวกัน... ถึงแม้จะไม่ใช่ญาติอะไรกัน... แต่แววตาของแต่ละคนที่ผมสังเกต... ถึงได้จริงจัง... ทั้งทอรัส... อเล็กซ์... เกรย์... ไม่เว้นแต่มาร์คก็ดูเหมือนคาดหวังสุด ๆ... ไม่มีเล่น ๆ เลย ทำไมกันนะ ผมสงสัยในใจ

“I do not...I will go to my daughter seminar in Brazil.(ไม่เอา... เดี๋ยวพรุ่งนี้จะบินไปหาลูกสาวที่ไปสัมมนาที่บราซิล)”บอสบ่นก่อนจะเดินออกจากห้องไปปล่อยให้พวกผมคุยกันเอง... เพียงเท่านั้นพวก Judge Killer ถอนหายใจอย่างน้อยใจกับคำตอบที่ได้กันก่อนที่ดวงตาจะทอประกายเศร้าสร้อย

(Alright then...I managed to do me. (เอาเถอะ... เอาไว้ถึงวันนั้นแล้วจัดการกันนะ))คนในสายปลอบใจซึ่งคนอื่น ๆ ก็เริ่มยิ้มอย่างมีกำลังใจมากขึ้น... ทำไมกันนะ

“Okay! (โอเค!)”มาร์คตะโกนอย่างเห็นด้วยก่อนที่คนอื่น ๆ จะเริ่มแสดงสีหน้ากลับมาเป็นตัวของตัวเองแล้วหัวเราะบ้างเป็นบางคน

(ok where are we going.(เอาเป็นว่าไปไหนดี))คนในสายถามเพื่อเข้าประเด็น

“France,like...Next two days holidays me fit.(ฝรั่งเศสไหมครับ... อีกสองวันวันหยุดผมพอดี)”เกรย์เสนอ

“I'd like to go there. Senior Gray!(ผมอยากไปที่นั่นจัง รุ่นพี่เกรย์!)”โทระมารูเห็นด้วย

(Then itis.(งั้นเอาตามนั้น))

“Discussion do it?(คุยอะไรกันหรอ?????)”

“-____-;;;;”และก็จบโดยปริยาย

.

..

…

 

พอถึงวันที่นัดหมายผมก็มารอที่สนามบินในกรุงลอนดอนโดยใส่ชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวลายนกฮูกสีดำกับกางเกงสามส่วนสีดำโดยถือกระเป๋าสัมภาระสีขาวลายสก็อตสีน้ำตาลและนั่งฟังไอพ็อตเพื่อซ้อนกล้องจิ๋วจับตาพวก Judge Killer เพื่อส่งให้ผู้กำกับ... แน่นอนคราวก่อนก็ส่งไป... โดนแซวปนกับชมยกใหญ่ -__-

ตอนนั้นเองที่ผมเห็นโทระมารูวิ่งลากกระเป๋าเดินทางมาทางผมอย่างเริงร่า

“รุ่นพี่!!”วันนี้โทระมารูใส่เสื้อที่มีฮูทปิดหัวสีแดงกับกางเกงสี่ส่วนวิ่งมาทางผม

“ไง... เหงื่อเต็มตัวเชียว”ผมแซว

“แฮ่ก ๆ... ก็รถติดนิครับ... จู่ ๆ วันนี้ก็ดันมีจัดเทศกาลสักได้”

“นั่นสิ... ใครจะไปคิดหล่ะว่าจะเป็นวันเทศกาล”ผมบ่นก่อนจะหันไปมองรถที่ติดกันอัดแน่นอยู่ข้างนอก ช่วงนี้เป็นช่วงเทศกาลกลิ้งชีสในคูเปอร์ฮิลล์ คนเลยเยอะเป็นพิเศษและรถติดมาก!

“อะ”ผมยื่นขวดน้ำให้โทระมารู

“ขอบคุณครับ... เดี๋ยวผมซื้อคืน...”

“ไม่ต้อง... ฉันให้”

“อา... งั้นขอบคุณครับ”โทระมารูรับอย่างไม่เต็มใจก่อนจะดื่มน้ำไปเล็กน้อยก่อนจะเก็บขวดน้ำลงในเป้

“Well, then it?(มากันแล้วหรอ?)”สิ้นเสียงผมจึงหันไปก็พบกับร่างผู้ชายผมสีน้ำตาลหยักศกมักกล้าวในชุดแขนยาวสำน้ำเงินเข้มกับกางเกงขาเดปสีดำกำลังสะพายเป้สัมภาระสีแดงและใส่แว่นทรงประหลาด... ทอรัสนั่นเอง

“Yes...and you finish it.(ครับ... ทางคุณครบแล้วหรอ)”ผมถาม

“Hmm.(อืม)”ทอรัสพยักหน้าเป็นคำตอบ

“So go...I have a flight.(งั้นไปเถอะ... เดี๋ยวไม่มีเที่ยว)”อเล็กซ์บอกก่อนจะเดินนำไปกับเกรย์โดยผมก็เดินตามทอรัสและมาร์คไปกับโทระมารู... ดีแล้วที่ไม่เจอ... -___-

 

หลังจากที่ได้ตั๋วอะไรกันเรียบร้อยก็มานั่งรอเครื่องไปฝรั่งเศส... ที่นี่งที่ผมได้เป็น A07 ส่วนโทระมารูเป็น A08... ดูท่าแล้วคงได้นั่งข้างกันหล่ะนะ

“ดีใจจัง ได้นั่งข้าง ๆ รุ่นพี่ด้วย”

“เห็นด้วย”

‘Please note ... the B098 aircraft, airlines are coming up at the door with 98 door.(โปรดทราบ...ขณะนี้เครื่องบินสายการบิน B098 กรุณามาขึ้นเครื่องที่ประตูหมายเลย 98 ด้วยค่ะ)’สิ้นเสียงประกาศของทางเครื่องบิน

หลังจากนั้นผมและคนอื่น ๆ ก็ขึ้นเครื่องตามที่เขาบอกไป

แต่พอไปถึงที่นั่งเท่านั้น...

“=_____=||||”ที่นั่งของผมและโทระมารูดันเป็นแนวทแยงมุมแทน

“Oh... you two just sit here?(อ้าว... นายสองคนนั่งตรงนี้หรอ?)”ทอรัสเดินเข้ามาถามพร้อมกับเกรย์เดินตามกันติด ๆ... คนไม่อยากเห็นจะโผล่มาให้เห็นทำไมฟร่ะ - -^

“Yes(ใช่)”ผมตอบกลับไป

“Gray...If i can remember...You are A08 that right.(เกรย์... ถ้าจำไม่ผิด... แก A08 ใช่มะ)”เฮ้อ!!!!!? ว่าไงนะ!!!

“Ummmm...actually with me... ^^.(อืม... จริง ๆ ด้วยหล่ะ... ^^)”อร๊ากกกกกกกกกก นั่งเจ้านั่นเนี่ยนะ!!! ใครก็ได้... เอายาพิษของทอรัสให้อาสึยะท่านนี้กินที... อยากตาย....  =    =;;;

 

หลังจากนั้นโทระมารูก็นั่งกับคนอื่นแทน... วนผมก็นั่งข้างกับไอ้เกรย์ พระเจ้า!!! สวรรค์แกล้งผมแน่ ๆ! ส่วนอเล็กซ์รู้สึกจะนั่ง C06… ไปไกลแบบว่าแค่ทรงผมยังเกือบไม่เห็น... ทั้งที่ทรงผมออกจะตั้งเด่นสง่าขนาดนั้น ส่วนทอรัส B06 ซึ่งอยู่ใกล้ ๆ กับโทระมารู ถึงแม้จะมีทางเดินเป็นทางคั้นไว้... แต่ก็ยังหันมามองคุยกันได้ และมาร์ค B08 อยู่ถัดไปจากทอรัสไปที่นั่งหนึงเลยพอชะเง้อไปคุยได้บ้าง... แต่ทำไมไอ้เกรย์ไม่ไปไกล ๆ บ้างฟร่ะ = =;;;!

 

ณ สนามบินกรุงปารีส ประเทศฝรั่งเศส

“Bienvenue en France...Accueilàmoi ^ ^.(ยินดีต้อนรับสู่ฝรั่งเศส... บ้านเกิดของผมครับ ^^)”หลังจากลงเครื่องเกรย์ก็รีบหันมาบอกพวกผมเป็นภาษาฝรั่งเศสทันที... ใครมันอยากรู้ฟร่ะ - -^

“But ...that Wincent was not .(ว่าแต่... วินเซนต์มันมายัง?)”ทอรัสถามพรางมองหาไปมา

“Hey! This way.(โย่ว! ทางนี้)”สิ้นเสียงผมก็หันไปหาต้นเสียงก็เจอร่างผู้ชายผมสีฟ้ายาวมัดกล้าวและมีผมมาปิดตาข้างซ้ายเจ้าของดวงตาสีน้ำตาลในชุดเสื้อแขนยาวกับเสื้อทับสีน้ำตาลซีดที่มีฮูทคลุมหัวกับกางเกงขาเดปสีดำกำลังสะพายเป้ขนาดใหญ่ปานกลางสีขาวมาทางพวกผม

เพียงผมเห็นแวบเดียวหัวใจของผมหล่นวูบจนตัวเกรงไปหมด... ผมว่าผู้กำกับหล่อแล้วนะ... คนตรงหน้าของผมเนี่ย... ผมแทบยอมกลายเป็นเกย์ได้เลย = =////

“How, Wincent.(ไงวินเซนต์)”อเล็กซ์ทัก

“As me boss...two...people...(ว่าไงครับ... หัวหน้า... สองคนนี้...)”

“The blood is red like sweet it is Ludrop Sejorn Blud the head is blue, it looks like a Boy Scout is Utsunomiya Toramaru.(คนหัวแดง ๆเหมือนเลือดหวาน ๆ เนี่ยลูดอฟ เซจอร์น บลัด ส่วนหัวน้ำเงินตั้ง ๆ หน้าตาเหมือนลูกเสือชื่อ อุสึโนมิยะ โทระมารู)”

“Hey! Alex! I do not like the Boy Scouts'?(เฮ้!!! คุณอเล็กซ์! ผมหน้าเหมือนลูกเสือตรงไหนน่ะ!!?)”โทระมารูเริ่มโวยวายส่วนผมหรอ... อึ้งบรรยายไม่ถูกต่างหาก... เลือด... หวาน ๆ = =;;; ใครเอาขยะมาให้อ้วกได้บ้าง...

“ok i intro for you ... Wincent Shaln Nice to meet you.(เอาเป็นว่าแนะนำตัวแล้วกัน... วินเซนต์ ชาลน์ ยินดีที่ได้รู้จัก)”อร๊ากกก... แค่เสียงทำเอาผมคลั่ง!!!!

“I do not like this,but...It is the effort.(แกจะเลิกทำตัวแบบนี้ได้ยัง... พวกนั้นมันเอ๋อแล้ว)”อเล็กซ์บ่นก่อนจะตีสีหน้าหน่าย ๆ ใส่ไป

“Can not help it... it is natural .(ช่วยไม่ได้...มันเป็นไปตามธรรมชาติน่ะ : ))”สิ้นเสียงวินเซนต์ก็หันไปด้านหลังก่อนจะส่งยิ้มหวาน ๆ ให้กับสาว ๆ ที่อยู่ด้านหลัง

“Scream! Handsome like do> <. (กรี๊ด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! หล่อจังเลย ><)”ตายหล่ะหว่า!!? = =;;; 10 วินาที คว้าใจสาวได้เกือบ 20 คน... เทพเกินไปแล้ว!!!

“I will go too.(มาครบกันแล้วสินะ)”เกรย์ถามทุก ๆคน... จะดีกว่านี้ถ้าแกไม่มา - -^

“Wow! Wincent said he had put it.(ว้าว! วินเซนต์ นายมาได้ไงน่ะ)”

“=____=;;;”และก็จบ...

 

หรือป่าวนะ?

จู่ ๆ ก็มีผู้ชายผมสกีนเฮทสีดำสลับขาวใส่แว่นกันแดดในเสื้อกั๊กสียีนส์ที่มีขนเฟอร์แซม ๆและข้างในเป็นเสื้อแขนสั้นสีขาวที่มีลายเขียนว่า ‘Lucky’ กับกางเกงสี่ส่วนสีน้ำตาลซีดสะพายเป้สีฟ้าครามเดินมาทางข้างหลังวินเซนต์ก่อนจะแตะไหล่ซี่งเจ้านั่นก็สะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะหันไปก่อนจะทำหน้าตกใจอย่างหวาดผวา

“F…F…Fudou!!!?(ฟะ... ฟะ... ฟุโดะ!!!?)”วินเซนต์ตะโกนออกมาอย่างตกใจ

“Ciao...(สวัสดี...)”เขาทักออกมาเป็นภาษาอิตาลี

“You ... you have a business that ... Poland ... is not just? (นะ... นายมีธุระที่... โปแลนด์... ไม่ใช่หรอ!?)”วินเซนต์พูดออกไปอย่างหวาดระแวงและฝืนยิ้ม

“The chance that ... Heard from people that I went to the bodyguard of the French terminated automatically without me.(ก็บังเอิญว่า... ได้ข่าวจากคนใช้มาว่าบอดี้การ์ดของฉันไปเที่ยวที่ฝรั่งเศสโดยไม่ได้รับอณุมัติจากฉัน)”คนที่ชื่อฟุโดะพูดก่อนจะถอดแว่นกันแดดแล้วจ้องมองมาที่วินเซนต์ด้วยดวงตาสีเขียวเรียวคมอย่างเจ้าเล่ห์

“I want to stay......How can not= =;;(ก็...อยากมาพักร้อน... ไม่ได้หรือไง = =;;)”

“But you are my bodyguards...Must worked for me!(แต่แกเป็นบอดี้การ์ดฉัน... ก็ต้องทำงานให้ฉันสิ!)”

“Sorry! That you give with no bodyguards,though!(ขอโทษนะ!!! งานที่แกมอบให้ไม่มีเกี่ยวกับบอดี้การ์ดสักนิด!)”

“Torus...Well...that...(เอ่อ... ทอรัส... คนนั้น...)”

“Fudou Akio… Mafia Killer to partner with you.(ฟุโดะ อากิโอะ... มาเฟียพันธมิตรกับ Killer น่ะ)”อ๋อ... อย่างนี้นี่เอง

“Not do not ^ ^; Do not fight me ... You sense that Fukuyama Kondo came to us with it.(ไม่เอานะ ^^; อย่าทะเลาะกันเลยนะครับ... เป็นอันว่าคุณฟุโดะก็มากับพวกเราด้วยนะครับ)”เกรย์เดินเข้ามาห้ามทั้งสองคนก่อนจะเชิญชวนฟุโดะให้ไปด้วย

“I do care...(ก็น่าสนนะ...)”

(Annoying boss called...Annoying boss called...(บอสน่ารำคาญโทรมา... บอสน่ารำคาญโทรมา...))

“=___=;;;”เสียงริงโทนแบบนี้มันไม่มีใครอีกแล้วนอกจาก...

ตี้ด!

“What's my boss.(มีอะไรครับ บอส)”นั่นไง! ... ริงโทนที่คิดสรรหามาได้ของอเล็กซ์นั่นเอง

“Yeah… Yeah… Okay.(ครับ... ครับ... โอเค)”หลังจากนั้นก็วางสายก่อนจะหันมามองพวกผม

“Boss said to just two days and then returned to England.(บอสบอกว่าให้อยู่ แค่ สองวัน แล้วกลับอังกฤษ)”

“Tyrannical boss.(บอสเผด็จการ - -;)”>>>ทอรัส

“I think it will fit. (คิดว่าจะบอกแบบนั้นพอดี : ))”สิ้นเสียงของอเล็กซ์ทุกคนก็เริ่มทยอยเดินออกจากสนามบินขึ้นรถบัสที่เกรย์เตรียมไว้ทันที

...

..

.

 

ชายหาดที่ผมจะไปพักคือชายหาดปอร์โต เวกกีโยที่ขึ้นชื่อว่าเป็นชายหาดที่ติดอับดับของฝรั่งเศสเลยทีเดียว

“ว้าว... สวยจังเลยนะรุ่นพี่”โทระมารูหันมาบอกผมอย่างร่าเริงในขณะที่พวกผมกำลังเดินไปที่บ้านพักที่เกรย์เตรียมเอาไว้...

“อากาศก็ไม่ได้ร้อนจัดเกินไป... เหมาะกับบรรยากาศที่ครึกคลื้นดี”ผมพูดไปก่อนจะหยิบหมวกแค็ปมาบังแดด

“I just...I need to sleep with me ...Wincent.(ยังไงสัก... แกต้องมานอนกับฉัน... วินเซนต์)”>>>ฟุโดะ

“Not a man!(ไม่เอาเฟ้ย!!!)”

“So raffle on it^^.(งั้นจับฉลากกันไหมครับ ^^)”เกรย์เสนอก่อนจะชูกระป๋องที่มีไม้จับฉลากแบ่งเอาไว้...

“Il benelo stesso.(ดีเหมือนกัน)”ฟุโดะพูดออกมาเป็นภาษาอิตาลีอย่างชอบใจ

“Gray would just to Prize Draw?(เกรย์จะให้จับรางวัลหรอ!?)”

“. . .”และก็จบโดยปริยาย

“In the second of four colors: red, yellow, two green and two blue and two red and yellow ... which is home to an adjacent side edge of the sea, blue and green with a 2-story home is perfect. flower Garden ... Okay ... to catch on.(ในกล่องมี 4 สี คือ สีแดง 2 อัน เหลือง 2 อัน เขียว 2 อัน และ น้ำเงิน 2 อัน... สีแดงกับเหลืองอยู่บ้านหลังที่ 1 ที่อยู่ติดฝั่งริมทะเล และ สีเขียวกับน้ำเงินอยู่บ้านที่ 2 ติดอยู่ตรงสวนดอกไม้... โอเคนะ... มาจับกันเลยนะครับ)”

หลังจากนั้นอเล็กซ์ ทอรัส วินเซนต์ มาร์ค และเกรย์ ก็ขอจับกันก่อน(ขี้โกงนี่หว่าเจ้าพวกบ้า!!!!) อเล็กซ์ได้สีแดง ทอรัสสีเหลือง วินเซนต์สีฟ้า มาร์คสีเหลือง และเกรย์สีเขียว... ด่าแล้วหมดโอกาสอยู่กับโทระมารูสุด ๆ แต่อย่างน้อยขออย่าอยู่กับเกรย์พอ - -^ ผมคิด

จากที่ดูแล้วเลยเป็นอันว่าอเล็กซ์ ทอรัส และมาร์คอยู่หลังเดียวกัน โดยทอรัสอยู่กับมาร์ค

 “Mark ... do what tell me it ... What will be prepared.(มาร์ค... เวลาทำอะไรบอกฉันด้วยนะ... จะได้เตรียมอะไรถูก)”

“Yes.(ครับ)”

“Remove honestly.(เอาตรงๆ)”

“Forgot out it^^.(ลืมหมดแล้วครับ ^^)”

“-___-;”สงสารแทนจริง ๆ ทอรัส

“I like to keep leave. (เก็บนายทิ้งดีไหม)”

“Calm down,Torus-___-.(ใจเย็น ๆ ทอรัส -___-)”อเล็กซ์สั่งก่อนจะเอาดาบอังกฤษมาจ่อที่คอทอรัสอังเนื่องจากทอรัสจะเอาเค้กที่มีรังสีของยาพิษมาฟาดใส่มาร์ค... น่ากลัว = =;;||

“Chi!(ชิ!)”หลังจากนั้นทอรัสก็เก็บไปพร้อมกับอเล็กซ์เก็บดาบไปด้วย

“Turn soon^^.(ตาพวกนายแล้ว ^^)”สิ้นเสียงเกรย์ผม โทระมารู และฟุโดะก็เดินมาหยิบฉลากที่เหลือและพอหยิบปุ๊บ

“รุ่นพี่...ผมได้สีแดง =A=;”โทระมารูพูดก่อนชูไม้ให้ผมดูอย่างตกใจ...อยู่กับอเล็กซ์สินะ

“งั้นโชคดีนะ -__-”ผมพูดก่อนเอาหมวกแคปของผมโบกไปมาอย่างอาลัย

“หยุดเลยรุ่นพี่!!!!”

“ว่าแต่รุ่นพี่ได้สีอะไรน่ะ”โทระมารูถาม...ขออยู่กับวินเซนต์ก็ยังดี = =;

“I thought...I am withyou, Wincent. (หึ ๆ วินเซนต์... ฉันอยู่กับแก)”ฟุโดะพูดก่อนจะชูไม้ฉลากแล้วยิ้มอย่างสะใจใส่วินเซนต์ อยะ... อย่างนี้...

หลังจากนั้นผมจึงชูไม้ของผมขึ้นมาดู

สะ... สะ... สีเขียว!!!!!!!!!!!!!!?

 

แจ็กพอตแตกแล้ว |||___|||||

“Blud was green,too...Able to(บลัดได้สีเขียวสินะ... ฝากตัวด้วยนะ)” ฉันไม่ได้อยากอยู่กับแกเฟ้ย! เจ้าเกรย์ = =^ ผมคิด

“(Laughs), as that phrase. The more you hate me for it.((หัวเราะ)ดังสำนวนที่ว่า ยิ่งเกลียดยิ่งเจอยังไงหล่ะ บลัด : ))”ทอรัสปลอบผมก่อนจะเอามือมาตบบ่าผมแล้วหัวเราะอย่างชอบใจ...ผมชักจะเกลียดคุณสักแล้ว - -;

หลังจากนั้นพวกผมก็ทยอยเข้าบ้านพัก... ขอยอมรับว่าสวยจริง ๆ...มันให้ความรู้สึกสบายและผ่อนคลาย

 

ณ ห้องผมและเกรย์

“Oh? Do not keep just?(อ้าว? ไม่เก็บของหรอ?)”

“Lazy.(ขี้เกียจ - -^)”ผมตอบไปอย่างเหนื่อยหน่าย

“(Laughs) So want it.((หัวเราะ)งั้นตามใจนะครับ)”หลังจากนั้นเกรย์ก็ทยอยเอาขอออกมาจากกระเป๋าเก็บเข้าที่เรื่อย ๆ ขอยอมรับว่าเกรย์เป็นคนที่โคตร!!!!!!!!!!!! เรียบร้อย กระเป๋าดูเหมือนใส่ของน้อยนะ... แต่เอาออกมาจริง ๆ ของนี่เยอะมาก ๆ แถมยังจัดเข้าที่เข้าทางจนผมรู้ว่าแต่ละที่เป็นที่สำหรับอะไรอย่างชัดเจน

ตอนนั้นเองผมก็สะดุดตากับเสื้อตัวหนึ่งของเกรย์ที่ยังไม่เก็บเข้าที่... มันเป็นเสื้อแขนยาวสีขาวและมาลายที่แขนสีน้ำเงินและตรงหน้าอกข้างซ้ายมีตัวอักษรภาษาญี่ปุ่นเขียนไว้ว่า

‘白恋’

นี่มันโรงเรียนตอนฉันกับพี่ชายอยู่ตอนประถมนิ!!?

“Oops ... that's a sports school, I was just temporary.(อ๊ะ... นั่นมันชุดกีฬาของโรงเรียนที่ฉันมาอยู่ชั่วคราวน่ะ)”เกรย์พูดก่อนจะเดินมาเก็บเสื้อตัวนั้นจากพื้นแล้วสะบัดสองสามทีแล้วชูให้ผมดู

“Japan is just a kid?(อยู่ญี่ปุ่นหรอตอนเด็ก ๆ?)”

“Yes... but it have accidetion now i must live with my cousin at France(ใช่... แต่เกิดอุบัติเหตุน่ะ... เลยต้องอยู่กับญาติที่ฝรั่งเศส)”เกรย์พูดก่อนที่ดวงตานั้นจะทอประกายอย่างโศกเศร้าทั้งที่ใบหน้ายังยิ้มแย้มอ่อนโยน

“How was cousin.(แล้วญาติเป็นไง)”

“It's okay.(ก็โอเค)”สิ้นเสียงเกรย์ก็เดินมาถือกระเป๋าผมขึ้นมาแล้วหันมามองผม

“I think get better keep this ... Because it does not seem to keep coming back anyway.(ผมว่าเก็บตอนนี้เลยดีกว่า... เพราะดูท่าแล้วกลับมาคงไม่ยอมเก็บอยู่ดี)”เกรย์พูดก่อนจะยิ้มมาทางผม รู้ดีจริง ๆ ผมคิด

“All right.(ก็ได้)”หลังจากนั้นผมก็ลุกจากที่นั่งแล้วเดินมาที่กระเป๋าผมแล้วรื้อออกมา

“I'll help you quickly complete.(เดี๋ยวผมช่วยด้วยนะ จะได้เสร็จเร็ว ๆ)”หลังจากนั้นผมและเกรย์ก็เก็บข้าวของกันอย่างรวดเร็วจนในที่สุดทุกอย่างก็เรียบร้อย... แต่ก็นะ... เห็นตอนนั้นดูแล้วน่าแค้นใจแต่พอมาตอนนี้... เป็นคนละคนกันเลย... นี่อาจจะเป็นด้านที่แท้จริง... ของเกรย์ก็ได้ ผมคิด

“Hmm? what looked really.(หืม? มองอะไรหรอ)”จู่ ๆ เกรย์ก็เดินมาถามผมพร้อมกับยื่นหน้ามาใกล้ ๆ อย่างสงสัย เฮ้อๆๆๆๆๆ! ใกล้ไปแล้วเฟ้ย =///=;

“Wha ...what? Do not come near a man's face!(มะ... ไม่มีอะไร!!! แล้วอย่าเอาหน้ามาใกล้ ๆ สิเฟ้ย!!)”ผมโวยวายก่อนจะออกห่างจากเกรย์อย่างรวดเร็ว

“really? Why, then flush with.(หรอ? แล้วทำไมต้องหน้าแดงด้วย)”อะ เอ๋!? หน้าแดง...

“I...I was embarrassed, but it's oh! '!(กะ... ก็ ก็ ก็ ก็คนมันอายโว้ย!!!!!!!!!!!)”ผมโวยวายก่อนจะกระแทกเท้าเดินเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็ว ไอ้เกรย์!!!!!!!!!!!! มึงทำให้กูเสียฟอร์ม!!! กูคิดใหม่แล้ว ยังไง ๆ ก็เกลียดแกเฟ้ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

เวลาต่อมา...

ณ ชายหาดปอร์โต เวกกีโย

“Wow! Good weather.(ว้าว!!! อากาศดีจัง)”>>>มาร์ค

“The beach is one of there in France.(สมกับเป็นชายหาดอันดับหนึ่งของฝรั่งเศสจริง ๆ)”>>>ฟุโดะ

“This just cute girl.(แถมสาว ๆ ก็น่ารัก)”วินเซนต์พูดก่อนจะหันไปสบตากับสาว ๆ ที่ใส่ชุดบีกีนี่จนทำหน้าตาเป็นรูปหัวใจหลงเสน่ห์ทันที

“Basta.!(พอเลย!)”สิ้นเสียงฟุโดะที่พูดเป็นภาษาอิตาลีก็เขกหัวใส่วินเซนต์อย่างเหลืออด

“But the play that's good.(ว่าแต่เล่นอะไรกันดี)”ผมถามอย่างสงสัย

“I want to surf!!!!! I want to play this ><(โต้คลื่นกัน!!!!! ผมอยากเล่น ><)”โทระมารูเสนอ

“Uh... I do not like it.(เอ่อ... ฉันไม่ชอบน่ะ)”>>>ฟุโดะ

“you can't swim or not ?(บอกตรง ๆ เถอะว่าว่ายน้ำไม่เป็น -w-)”

“Wincent!!!!!(วินเซนต์!!!!!)”

“Oh really? I do not know.(อ้าวจริงหรอ? ไม่เห็นรู้เลย : ))”อเล็กซ์พูดก่อนจะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

“So play volley ball with them.(งั้นเล่นบอลเล่บอลกันแล้วกัน)”เกรย์เสนอ

“volleyball ?(บอลเล่บอล?)”

...

..

.

 

หลังจากนั้นก็แบ่งกลุ่มเล่นบอลเล่บอลโดยเดิมพันสถานที่ท่องเที่ยวที่อยากไปในวันพรุ่งนี้เป็นเดิมพัน... ผมไปที่ไหนก็ได้นะ... แต่ว่า...

เจ้าพวกนั้นมันไม่ใช่ - -;;;

พอรู้อย่างนั้นผมเลยจับคู่กับโทระมารู ส่วนอเล็กซ์คู่กับวินเซนต์ เกรย์กับทอรัส และมาร์คกับฟุโดะ

“Why do I need you here with Mark! I, Vincent! You are my bodyguard, my man!(ทำไมฉันต้องคู่กับเจ้ามาร์คฟ่ะ!!!! ไอ้วินเซนต์!! แกเป็นบอดี้การ์ดฉันนะเฟ้ย!!)”ฟุโดะโวยวายใส่วินเซนต์ที่ตอนนี้หลบหลังอเล็กซ์เรียบร้อย

“I ... I ... I do not know Fudo so easy to take care of it ^ ^;(มะ... ไม่เอาน่า ฟุโดะ... ก็ถ้าทำอย่างนั้นก็ดูแลได้สะดวกไง ^^;)”

“Also.(ยังไง)”

“Now the race is ... well, if I was not aware that he could not attack them ... But if I can separate the good and the security around it ^ ^.(ก็... ตอนนายแข่งถ้าคู่กันฉันก็ไม่ได้ระวังจนนายอาจโดนลอบทำร้ายได้... แต่ถ้าแยกกันฉันสามารถสังเกตรอบตัวนายได้ดีและปลอดภัยไง ^^)”วินเซนต์บอก(แก้ตัว)ก่อนจะยิ้มให้

“Chi! I believe you are right.(ชิ! ฉันจะเชื่อนายแล้วกัน)”ดูท่าแล้วนะ... ฟุโดะเป็นคนที่เอาแต่ใจจริง ๆ -___-;

หลังจากแบ่งกลุ่มกันแล้วก็ทำการโอน้อยออกจับคู่ว่าใครแข่งกับใคร... รอบแรกผมก็ได้แข่งกับมาร์คและฟุโดะเลย ส่วนทอรัสกับเกรย์แข่งกับอเล็กซ์กับวินเซนต์... และเป็นอันว่าทีมของผมต้องแข่งกันก่อน... ถึงแม้จะไม่ค่อยใส่ใจเท่าไร... แต่รุ่นน้องแสนรักของผมดันอยากไปเที่ยวที่พระราชวังแวร์ซายของพระเจ้าหลุยส์ที่ 14... แต่ก็ช่วยไม่ได้หล่ะนะ...

 

เพราะผมก็ดันชอบการแข่งขันแบบนี้สักด้วยสิ...

+ naru 



จากผู้แต่ง :

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก!! แต่งจบสักที!!!!! หลังจากที่ข้าน้อยนั่งเขียนเป็น 10 กว่าหน้า  = =;;; เหนื่อยมาก!!!!!!!!!!!! เอาเป็นว่า... ช่วยเชียร์ ๆ กันหน่อยนะคะ ><  ตอนนี้สมาชิกคนสุดท้ายก็ปรากฏตัวแล้ว.. พอเดาได้ไหมว่าใคร ??? ซึ่งเป็นเรายังกริ๊ด!!!!!!!!!!!!!!! เขาคนนั้นหล่อจริง ๆ หึ ๆ

<<< กลับ Home page