ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Half-φυλή!!ค่ายฮาร์ฟบลัด [รับสมัครด่วน]

    ลำดับตอนที่ #137 : ::การเรียนคาบเรียนที่ 1::การเรียนรู้ขั้นพื้นฐานของมนุษย์กึ่งเทพ

    • อัปเดตล่าสุด 18 พ.ย. 54






    คาบเรียนที่ 1

     

     

                “หวัดดีชาวค่ายทุกคน ครูชื่อไครอน “ไครอนแนะนำตัวอีกรอบ “คาบนี้เราจะเริ่มอธิบายเกี่ยวกับมนุษย์กึ่งเทพนะ”

                “คร้าบ/ค่า”

                “เข้าเรื่องเลยดีกว่า ทุกคนรู้ใช่มั้ยว่ามนุษย์กึ่งเทพเกิดมาจาก พ่อแม่ที่เป็นเทพและพ่อแม่ที่เป็นมนุษย์  รู้มั้ยมนุษย์กึ่งเทพพิเศษยังไง?”

                เงียบ.......ไม่มีใครตอบ

                “ปกติอสุรกายจะคอยตามล่าพวกมนุษย์กึ่งเทพมากิน แต่อสุรกายไม่สามารถทำร้ายมนุษย์ธรรมดาได้ เช่นเดียวกับที่มนุษย์ไม่สามารถกำจัดอสุรกายได้ รวมถึงเทพด้วย เทพไม่สามารถไปหาเรื่องมนุษย์กึ่งเทพก่อนได้นั้นคือกฎ....แต่มนุษย์กึ่งเทพพิเศษคือเธอสามารถทำร้ายได้ทั้งอสุรกาย มนุษย์และเทพ แต่แน่นอนนั้นหมายถึงพวกเขาสามารถโจมตีกลับได้ ปกติเทพไม่สามารถโจมตีมนุษย์กึ่งเทพก่อนได้แต่ถ้าพวกเธอไปโจมตีก่อนละก็......นั้นหมายความว่าพวกเขาสามารถโจมตีเธอได้ด้วยความสามารถที่มีทั้งหมด”

                พูดจบ น.ร.ก็กลืนน้ำลายเอื้อกใหญ่

                “คราวนี้วกมาที่อสุรกายดีกว่า”ไครอนพูดแล้วมองหน้าเหล่า น.ร.ทีละคน “พวกเธอคงรู้ว่าพวกอสุรกายจะตามมากินเรา พวกเราคือเลือดผสม เธอรู้ไหมว่าการใช้โทรศัพท์เป็นการประกาศให้อสุรกายรู้ว่าเราอยู่ตรงไหน พวกมันจะรู้ตำแหน่งเราด้วยการจับสัญญาณโทรศัพท์”

                “อสุรกายไฮเทค...”เสียงพึมพำมาจากเหล่า น.ร.

                “ใช่ มันไฮเทค.....เยี่ยมด้วย แล้วรู้ไหม?อะไรที่ใช้กำจัดอสุรกายได้ มันคือสัมฤทธ์เวท อาวุธที่มีอยู่ในค่ายก็ถูกตีด้วยสัมฤทธิ์เวท มันจะกำจัดอสุรกาย”

                “หนุได้ยินมาว่าอสุรกายไม่มีทางตายนี้ค่ะ”เสียงหวาน(ไม่ระบุ)พูดขึ้น

                “ใช่แล้ว พอเรากำจัดอสุรกายไปมันจะสลายร่างกลายเป็นผุยผง มันไม่ตายแค่ร่างกายมันลอยไปกับอากาศ มันใช้เวลานนานทีเดียวอาจจะ 10 หรือ20 บางทีอาจเป็น100 ปีเลยกว่าจะรวมเศษชิ้นฝุ่นเข้าด้วยกันแล้วกลายเป็นร่าง พวกมันเวียนอย่างนี้แหละ”

                “รวมถึงคุณด้วยรึเปล่า ไครอน”เด็กคนเดิมถาม เพื่อนๆในบ้านพักของเขาพยายามกระชากให้เขานั่งลง แต่ไครอนเพียงยิ้มให้เด็กชาย

                “ใช่แล้ว ที่รัก ถูกต้องเลย”

                “งั้นเราก็ควรจะมีอาวุธประจำตัวสักชิ้นสิค่ะ”

                “แน่นอน “

                ไครอนสูดหายใจฟุดฟิดแล้วพูดต่อ”จริงๆเรื่องที่ฉันอยากพูดมันมีอีกมากมาย จริงๆฉันอยากจะเล่าประวัติของมนุษย์กึ่งเทพคนอื่นๆให้ด้วยซ้ำไป คาหน้าฉันจะเล่าตั่งแต่ต้นของการกำเนิดเทพเจ้า ก่อนยุคเทพเจ้าตอนที่เหล่ายักษ์ไททันปกครอง....แล้วเราก็จะเริ่มด้วยชื่อและประวัคิของเทพแต่ละองค์ด้วยดีไหม ฉันว่าฉันควรจะมีเวลาเตรียมบทเรียนสักหน่อย ตอนแรกฉันกะจะเล่าเรื่องเกี่ยวกับซุสให้ฟัง แต่ฉันว่าฉันจะเล่าเกี่ยวกับคุณ.ดีผู้อำนวยการค่ายของเรา ไดโอนีซุสก่อนเพราะเขาเป็นเทพเจ้าที่ใกล้เราที่สุด”

               

    เปรี้ยงงงงงง!!!!!!!!!!!!!

     

                สายฟ้าพุ่งลงมาที่กลางสนาม ใกล้ๆกับห้องเรียนของพวกเขา ทำเอา น.ร.สะดุ้งโหยงไปตามๆกัน

                “ขีดฆ่าทิ้ง เมื่อกี้ฉันไม่ได้พูดอะไร””

                “นั้นอะไรค่ะ?”

                “สายฟ้าของซุส ดูเหมือนเขาจะไม่พอใจที่เราจะเรียนรู้ประวัติของไดโอนีซุสคนแรก.... ขี้โมโหเสียจริง”ไครอนพึมพำ แต่สายฟ้าอีกลำก็ซัดลงมาที่ลานกว้าง....ใกล้กว่าเดิม...แบบ ใกล้ไครอนน่ะนะ...

                “ท่านพ่อแค่ขี้โมโหนะ”เด็กบ้านซุสพูด

                “โอ้ แน่นอนก็เขาเป็นเทพแห่งสายฟ้าอารมณ์รุนแรง งั้นวันนี้เราก็จบคาบเรียนก่อน พวกเธอเดินไปกรอกแบบฟอร์มรับอาวุธประจำกายด้วย ก่อนไปใครมีอะไรจะถามรึเปล่า เม้นด้านล่างได้เลย”

               

    ++++++++++++++

    แบบฟอร์มรับอาวุธประจำตัว

    ชื่อตัวละคร::

    รหัวห้องของท่าน::

    อาวุธ::

    รูป::

    +++++++++++++++++

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×