ลำดับตอนที่ #13
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : psychology
..หนาว...
นี่คือความคิดแรกที่ นักเรียนทุกคนได้ประสบหลังเปิดประตูห้องเรียนสีน้ำแข็งและเดินเข้ามา จะไมไ่ให้หนาวได้ยังไงกันไหว ในเมื่อรอบข้างเปลี่ยนไปเป็นภูเขาหิมะ ที่ตอนนี้หิมะสีขาวและเกล็ดหิมะพากันตกลงมาทับถมกันอย่างช้าๆ มองออกไปในระยะที่สายตาเห็นพลันเห็น เด็กอายุน่าจะประมาณ12ปีผมสีเหลืองอ่อน ดวงตาคมโตดุจแมวสีน้ำอความารีณ ใบหน้าน่ารัก สวมใส่ยูคาตะสีขาวไม่ต่างอะไรกับหิมะนอนซุกตัวอยู่กับม้าสีดำสนิทเยื้องไปด้านหลังมี ชายหนุ่มผมสีทองอ่อน ดวงตาคมกริบสีม่วงเข้ม ใบหน้าหล่อเหลาประดับไปด้วยรอยยิ้มอ่อนๆนั่งอยู่
"เข้ามานั่งใกล้ๆข้าเร็ว"
เสียงเย็นยะเยือกทว่าน่าฟังอย่างประหลาดพูดขึ้น ก่อนที่เจ้าของเสียงจะลุกขึ้นนั่งดีๆ ชายผมสีทองด้านหลังหรือคีออสหยิบผ้าคลุมไหล่สีน้ำเงินเข้มขึ้นมาคลุมให้ร่างเล็ก
เหล่านักเรียนทั้งหลายรีบทำตามคำสั่งแม้ในใจจะกังขาก็ตาม รวมถึงหนาวไปถึงเครื่องใน บางคนที่ฉลาดเริ่มงัดเวทต่างๆขึ้นมากำจัดความหนาว
"ข้าอาซีเดียส ฟารอส เป็นอาจารย์ิชาจิตฯ..ทำไม มีปัญหากับหน้าข้าหรือ? ถ้าไม่มีก็ไม่ต้อแสดงออกชัดเจนขนาดนั้นก็ได้ว่า ‘อาจารย์เป็นเด็กอายุ12’ เรื่องคะแนนข้าคิดตามนี้ สอบ30คะแนน ทุกการเข้าเรียนได้1 คะแนน การบ้านได้15คะแนน คะแนนจิตพิสัย6คะแนน
จำไว้การเรียนกับข้าไม่มีคำตอบตายตัวทุกอย่างได้มาจากคำตอบของเจ้าข้าคิดคะแนนจากเนื้อหาคำตอบของเจ้า จากสิ่งที่เจ้าคิด มุมและมองของเจ้าไม่ใช่ข้า และเรียนไปคิดไป เพราะข้าไม่มีอะไรให้เจ้าจดไม่มีอะไรให้เจ้าเอาไปตอบ มีแค่ให้เจ้ามอง"
อาซีเดียสพูดก่อนจะรับชาพีชในถ้วยชากระเบื้อเคลือบจากคีออสจิบ แล้วพูดต่อ
"เอาละเช็คชื่อด้วย"
คีออสหยิบกระดาษสีฟ้าจางขึ้นมาโยนขึ้นบนฟ้าก่อนที่มันจะไปอยู่บนมือนักเรียนทุกคนราวกับเล่นมายากล
‘ ใบเช็คชื่อ
ชื่อ นามสกุล :
รหัสนักเรียน :
วันที่ : ’
ทุกคนหยิบขึ้นมากรอกก่อนที่กระดาษจะหายไปอยู่ในมือของคีออส
"สิ่งแรกที่ข้าอยากถามเจ้าคือมุมมองของเจ้าคืออะไร คำว่ามุมมองของเจ้าคือสิ่งไหน ไม่ต้องมองหน้าข้า ข้าบอกแล้วว่าข้าจะสอนเจ้าโดยการถาม เพื่อให้เจ้าเรียนรู้และข้าบอกแล้วให้เจ้าคิด ไม่ใช่จำ หรือเดินตาม...
สมมุติว่าเจ้ามีพ่อเพียงแค่คนเดียว หากว่าวันหนึ่งมีคนมาบอกเจ้าว่า พ่อที่แท้จริงของเจ้าืคือเขาและแสดงหลักฐานต่างๆมากมาย พ่อที่เลี้ยงเจ้ามาบอกกับเจ้าว่าเขาคือพ่อของเจ้าให้เจ้าเชื่อเขาเล่าเรื่องต่างๆของเจ้า ส่วนคนที่อ้างว่าเป็นพ่อเจ้าก็พูดเช่นกันและบอกถึงตำหนิของเจ้าสถานที่เจ้าเกิด และเรื่องเผ่าพันธ์ที่แท้จริงของเจ้า
เจ้าเลือกที่จะเชื่อใครและเจ้าจะทำยังไง
ที่ข้าพูดๆไปเป็นการบ้านตอบมาตามใจเจ้า ย้ำตามใจเจ้า ไม่ใช่ตามใจข้า ไม่ต้องพยายามอ่านข้า อาทิตย์หน้าเราจะมาวิเคาระห์กัน แน่นอนว่าวิเคราะห์ตามคำตอบของเจ้า ข้าขอบอกอีกครั้งอย่า เดาใจข้า อย่าตอบเอาใจข้า มีแค่นี้แหละวันนี้ ไปได้"
เซียสพูดเรื่อยๆเป็นจังหวะพร้อมจิบชาในมือ คีออสทำแบบเดิมอีกครั้งกระดาษเปล่าหนึ่งแผ่นที่ มุมกระดาษมีตราบางอย่าง คีออสพูดพร้อมกับยิ้มอย่างอ่อนโยน
"เมื่อพวกท่านทำเสร็จแล้วร่ายเวทอะไรก็ได้ใส่ตรา มันจะมาหาท่านเซียสทันที พวกท่านสามารถมาหาท่านเซียสที่ห้องนี้ได้ทุกวันถ้ามีเรื่องอยากถาม"
+++++++++++++
ตอบแบบโรลเพลย์ด้วยนะครับ ถ้าจะมาหาก็โรลเพลย์นะครับ
นี่คือความคิดแรกที่ นักเรียนทุกคนได้ประสบหลังเปิดประตูห้องเรียนสีน้ำแข็งและเดินเข้ามา จะไมไ่ให้หนาวได้ยังไงกันไหว ในเมื่อรอบข้างเปลี่ยนไปเป็นภูเขาหิมะ ที่ตอนนี้หิมะสีขาวและเกล็ดหิมะพากันตกลงมาทับถมกันอย่างช้าๆ มองออกไปในระยะที่สายตาเห็นพลันเห็น เด็กอายุน่าจะประมาณ12ปีผมสีเหลืองอ่อน ดวงตาคมโตดุจแมวสีน้ำอความารีณ ใบหน้าน่ารัก สวมใส่ยูคาตะสีขาวไม่ต่างอะไรกับหิมะนอนซุกตัวอยู่กับม้าสีดำสนิทเยื้องไปด้านหลังมี ชายหนุ่มผมสีทองอ่อน ดวงตาคมกริบสีม่วงเข้ม ใบหน้าหล่อเหลาประดับไปด้วยรอยยิ้มอ่อนๆนั่งอยู่
"เข้ามานั่งใกล้ๆข้าเร็ว"
เสียงเย็นยะเยือกทว่าน่าฟังอย่างประหลาดพูดขึ้น ก่อนที่เจ้าของเสียงจะลุกขึ้นนั่งดีๆ ชายผมสีทองด้านหลังหรือคีออสหยิบผ้าคลุมไหล่สีน้ำเงินเข้มขึ้นมาคลุมให้ร่างเล็ก
เหล่านักเรียนทั้งหลายรีบทำตามคำสั่งแม้ในใจจะกังขาก็ตาม รวมถึงหนาวไปถึงเครื่องใน บางคนที่ฉลาดเริ่มงัดเวทต่างๆขึ้นมากำจัดความหนาว
"ข้าอาซีเดียส ฟารอส เป็นอาจารย์ิชาจิตฯ..ทำไม มีปัญหากับหน้าข้าหรือ? ถ้าไม่มีก็ไม่ต้อแสดงออกชัดเจนขนาดนั้นก็ได้ว่า ‘อาจารย์เป็นเด็กอายุ12’ เรื่องคะแนนข้าคิดตามนี้ สอบ30คะแนน ทุกการเข้าเรียนได้1 คะแนน การบ้านได้15คะแนน คะแนนจิตพิสัย6คะแนน
จำไว้การเรียนกับข้าไม่มีคำตอบตายตัวทุกอย่างได้มาจากคำตอบของเจ้าข้าคิดคะแนนจากเนื้อหาคำตอบของเจ้า จากสิ่งที่เจ้าคิด มุมและมองของเจ้าไม่ใช่ข้า และเรียนไปคิดไป เพราะข้าไม่มีอะไรให้เจ้าจดไม่มีอะไรให้เจ้าเอาไปตอบ มีแค่ให้เจ้ามอง"
อาซีเดียสพูดก่อนจะรับชาพีชในถ้วยชากระเบื้อเคลือบจากคีออสจิบ แล้วพูดต่อ
"เอาละเช็คชื่อด้วย"
คีออสหยิบกระดาษสีฟ้าจางขึ้นมาโยนขึ้นบนฟ้าก่อนที่มันจะไปอยู่บนมือนักเรียนทุกคนราวกับเล่นมายากล
‘ ใบเช็คชื่อ
ชื่อ นามสกุล :
รหัสนักเรียน :
วันที่ : ’
ทุกคนหยิบขึ้นมากรอกก่อนที่กระดาษจะหายไปอยู่ในมือของคีออส
"สิ่งแรกที่ข้าอยากถามเจ้าคือมุมมองของเจ้าคืออะไร คำว่ามุมมองของเจ้าคือสิ่งไหน ไม่ต้องมองหน้าข้า ข้าบอกแล้วว่าข้าจะสอนเจ้าโดยการถาม เพื่อให้เจ้าเรียนรู้และข้าบอกแล้วให้เจ้าคิด ไม่ใช่จำ หรือเดินตาม...
สมมุติว่าเจ้ามีพ่อเพียงแค่คนเดียว หากว่าวันหนึ่งมีคนมาบอกเจ้าว่า พ่อที่แท้จริงของเจ้าืคือเขาและแสดงหลักฐานต่างๆมากมาย พ่อที่เลี้ยงเจ้ามาบอกกับเจ้าว่าเขาคือพ่อของเจ้าให้เจ้าเชื่อเขาเล่าเรื่องต่างๆของเจ้า ส่วนคนที่อ้างว่าเป็นพ่อเจ้าก็พูดเช่นกันและบอกถึงตำหนิของเจ้าสถานที่เจ้าเกิด และเรื่องเผ่าพันธ์ที่แท้จริงของเจ้า
เจ้าเลือกที่จะเชื่อใครและเจ้าจะทำยังไง
ที่ข้าพูดๆไปเป็นการบ้านตอบมาตามใจเจ้า ย้ำตามใจเจ้า ไม่ใช่ตามใจข้า ไม่ต้องพยายามอ่านข้า อาทิตย์หน้าเราจะมาวิเคาระห์กัน แน่นอนว่าวิเคราะห์ตามคำตอบของเจ้า ข้าขอบอกอีกครั้งอย่า เดาใจข้า อย่าตอบเอาใจข้า มีแค่นี้แหละวันนี้ ไปได้"
เซียสพูดเรื่อยๆเป็นจังหวะพร้อมจิบชาในมือ คีออสทำแบบเดิมอีกครั้งกระดาษเปล่าหนึ่งแผ่นที่ มุมกระดาษมีตราบางอย่าง คีออสพูดพร้อมกับยิ้มอย่างอ่อนโยน
"เมื่อพวกท่านทำเสร็จแล้วร่ายเวทอะไรก็ได้ใส่ตรา มันจะมาหาท่านเซียสทันที พวกท่านสามารถมาหาท่านเซียสที่ห้องนี้ได้ทุกวันถ้ามีเรื่องอยากถาม"
+++++++++++++
ตอบแบบโรลเพลย์ด้วยนะครับ ถ้าจะมาหาก็โรลเพลย์นะครับ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น