[Fic Ina]Judge Killer นักฆ่าผู้พิพากษา

ลำดับตอนที่ #12 : >>Chapter 8 : Study Class 2

‘ไงเกรย์... สบายดีมะ’
 

สบายดี ทอรัส... ว่าแต่ช่วงนี้หายไปบ่อย ๆ ไปไหนมาหรอ
 

‘ภารกิจในฐานะพี่ชายน่ะ’
 

เอ๋?

‘หึ ๆ ก็น้องฉันมัคนมาแอบชอบก็ต้องปกป้องในฐานะพี่ไง’
 

อ๋อ... อย่างนี้นี่เอง... น่าอิจฉาจัง
 

‘?’
 

ก็... มีน้องชายให้ปกป้องไง... ไม่เหมือนเรา... น้องเราตายไปแล้ว... ไม่สามารถปกป้องได้อีก...

 
 

 

พี่คิดถึงนายนะ... อาสึยะ

 

Chapter 8:Study class 2

     วันต่อมา...

หลังจากวันนั้นการินก็พาผมไปพยาบาลโดยเอากระสุนออกแล้วเย็บกล้ามเนื้อและเส้นประสาทบางเส้นแล้วเอายาให้ผมทาบ่อย ๆ แล้วมาวันนี้หายรวดเร็วจนผมพูดไม่ออกเลย...

วันนี้เป็นวันที่ประเทศอังกฤษเริ่มเข้าสู้ฤดูร้อนผมเลยใส่ทีเชิ้ตสีส้มลาย Angry Bird กับกางเกงสามส่วนสีน้ำตาลอ่อนและใส่รองเท้าผ้าใบสีขาวกับถุงเท้าสีดำ... วันนี้เลยเอาไอฟอดมาเปิดเพลงฟังไปพราง ๆ ก่อนจะเดินไปไปตามทางเพื่อไปที่ตึก Killer เพื่อทำทดสอบต่อ

แอ๊ด...

“Good Morning, Hu Hu... Are you really comfortable.(อรุณสวัสดิ์ครับ... หึๆ วันนี้ใส่สบายเชียว)”การินทักอย่างเริงร่า... วันนี้การินใส่แขนสั้นแบบชุดกีฬาบาส... ดูเท่ห์เหมือนกัน

“You as well... Natsumi?(คุณก็เหมือนกัน... แล้วนัตสึมิหล่ะ)”

“I could waita long time ago... (ฉันน่ะรอนานแล้ว...)”สิ้นเสียงผมจึงหันไปก็พบยัยแม่นางผีเสื้อ(สมุทร)กำลังนั่งดื่มน้ำชาตามเคย

“So here I go. (งั้นเริ่มเลย)”ผมบอกไป

“ I took it for...The four tests. (งั้นเอาหล่ะ... ทดสอบระดับสี่)”

…

..

.

 

หลังจากนั้นผมก็มาอยู่โรงยิมของตึก Killer ในชุดกีฬา

“The fourth ... The level of survival ... the body is a grade A + 5 ... in print ... I have to.(ระดับที่สี่... ระดับ ฟรอด... ทดสอบร่างกายเอาให้ได้เกรด A + 5 อย่าง... การิน... ฝากด้วย)”นัตสึมิบอกก่อนจะนั่งลงแล้วมองมาทางพวกผม... ยัยเผด็จการเอ๊ย! -___-^

“I started them.(งั้นเริ่มกันเลยแล้วกันนะ)”

 

 

เวลาต่อมา...

แฮ่ก   แฮ่ก... = =;;;;

โหดชิพหายเลย... ทดสอบร่างกายบ้าอะไรว่ะเนี่ย!!!!?

อย่างแรกก็วิ่งไกล 1000 เมตร (1 กิโลเมตร)

อย่างที่สองก็ลุกนั่งให้ครบ 500 ครั้ง

อย่างที่สามก็วิ่งเก็บของ(ให้พูดตรง ๆ ก็กู้ระเบิด = =;;;)

อย่างที่สี่วัดแรงบีบของมือทั้งสองข้างและกระโดดไกล...

 

นี่มันการทดสอบจริง ๆ หรือเนี่ย!? ผมคิด

“Pass the test ... for the ... 20 minutes before just Karin go ...(สอบผ่าน... เตรียมตัวทำทดสอบระดับห้า... พักก่อน 20 นาที เดี๋ยวการินพาไป...)”สิ้นเสียงนัตสึมิเธอก็เดินออกไปจากห้องเหลือผมและการิน(อีกแล้ว รอบที่สาม)

“Well that's all right.(งั้นก็พักแล้วกันนะ)”สิ้นเสียงการินการินก็เดินไปที่โต๊ะพร้อมกับเอาแก้วน้ำมาให้ผม

“Thank you.(ขอบคุณ)”

“Fain^^(ด้วยความยินดี ^^)”

...

..

.

 

หลังจากนั้นผมก็เดินตามการินไปจนมาเจอห้องๆ หนึ่งที่เขียนว่า...

 

‘Seminar Room 5 Star Lucky Starnarrator.’

 

“I was so ... good luck with them ... I am going to release the control.(เอาหล่ะ... ขอให้โชคดีแล้วกัน... ฉันจะไปคุมประชาสัมพันธ์แล้ว)”

“Oh? What you say lazy.(อ้าว? ไหนบอกว่าขี้เกียจไง)”

“My boss just by ... I need to ... I just do not swing -;;; My boss is a heavy punch.(เมื่อกี้เจ้านายฉันตาม... เลยต้องไป... ไม่งั้นโดนเสยแล้วไม่คุ้ม - -;;; เจ้านายฉันหมัดหนัก ๆ อยู่)”การินพูดก่อนจะเหล่มองไปทางอื่นอย่างเบื่อหน่าย

“So bye-bye(งั้นบาย)”

“Um.(อืม)”หลังจากนั้นการินก็จากผมไปเหลือผมไว้คนเดียว...

ผมจึงเปิดประตูเข้าไปพบกับนัตสึมินั่งรอผมอยู่ในห้อง

“This time I'm going to test your own.(คราวนี้ฉันจะทดสอบนายเอง)”นัตสึมิบอกก่อนจะพ่ายมือให้ผมนั่งลงที่เก้าอี้ที่เธอเตรียมไว้... ชักน่ากลัว = =;;; ผมคิด

ผมจึงเดินเข้ามาและนั่งลงกับเก้าอี้อย่างระแวงเล็กน้อย

“I will test the skills of the language and history ... Okay.(ฉันจะทดสอบทักษะภาษาของนายพร้อมกับสอบประวัติ... โอเคนะ)”

“Um.(อืม)”

“Quel âgeest-il maintenant.(ตอนนี้นายอายุเท่าไร)”นัตสึมิถามเป็นภาษาฝรั่งเศสอย่างรวดเร็ว

“18 ans.(18 ปี)”

“El usuario final.(จบที่ไหน)”>>>ภาษาสเปน

“(จบที่มหาวิทยาลัยโคโยโทะ)”

“O quenacionalidadeera.(นายสัญชาติอะไร)”>>>ภาษาโปรตุเกส

โอ้แม่เจ้า... ไม่ทันคิด = =;;;

“Americano ...(อเมริกัน...)”

“為什麼在日本學習。(ทำไมถึงเรียนที่ญี่ปุ่น)”>>>ภาษาจีน

ตายหล่ะหว่า... หนักกว่าเก่า

“我的意思是我媽媽告訴我，我是通過在北海道，然後我從雪崩事故中保存，然後我在日本的失憶和日本做。(แม่... หมายถึงแม่บุญธรรมฉันบอกว่าเจอฉันที่ฮ็อกไกโดแล้วฉันรอดจากอุบัติเหตุหิมะถล่มมาได้แล้วฉันความจำเสื่อมเลยอยู่ที่ญี่ปุ่นและเรียนที่ญี่ปุ่นไปเลย)”ผมแถได้ใจมาก = =;;;

“แล้วรู้ได้ไงว่าตัวเองชื่อนั้น”คราวนี้เป็นภาษาญี่ปุ่น... เอ่อ... = =;;;;;

“ก็... แม่บอกว่าตอนตำรวจหาเบาะแสเจอชื่อผมผมเลยรู้ว่านั่นคือชื่อผม”

“Но у негоязык. (ว่าแต่พูดได้กี่ภาษา)”>>>ภาษารัสเซีย

“Ну ...примерно на 10языках. (ก็... ประมาณ 10 ภาษา)”

“Okay, you've passed ... I tested one on one with me ... The following test afternoon and ... Meet in front of public. (โอเคสอบผ่าน... จบการทดสอบตัวต่อตัวกับฉัน... ต่อไปรอบบ่ายทดสอบแบบรวม... เจอกันที่หน้าประชาสัมพันธ์)”สิ้นเสียงนัตสึมิเธอก็ลุกขึ้นก่อนจะเดินออกไปจากห้องโดยไม่สนใจผม

คะ...

คะ...

 

 

แค่นี่เนี่ยนะ!?

 

แต่ก็เหนื่อยใช่เล่นเลย - -;;;;;;

 

 

เวลาต่อมา...

หลังจากนั้นผมก็เดินออกมาจากตึก Killer แล้วเดินไปที่ร้าน โอริกาโน่ คาเฟ่ เลิฟ ที่เขาลือกันว่าเป็นร้านที่เปิดใหม่และของอร่อยมาก ๆ เป็นอันดับต้น ๆ

พอเข้าไปผมก็สั่งชุดน้ำชาช่วงบ่ายในราคาถูกซ่งมีทั้งเค้กสตรอเบอรี่ บลูเบอรี่ และพวกผลไม้รวม... ของโปรดทั้งนั้นเลย *[      ]*

ในขณะที่ผมนั่งกินอยู่นั้นจู่ ๆ ผมก็รู้สึกถึงว่ามีใครบางคนมานั่งข้าง ๆ ผม

พอผมหันไปก็เจอผู้ชายผมสีน้ำตาลหยักศกมัดกล้าวและใส่แว่นทรงประหลาดสีฟ้าในชุดไปเวททั่วไป

ตอนนั้นเองที่เขาหันมามองผมอย่างสงสัยก่อนจะคลี่ยิ้มให้ผม

“Sorry for the interruption ... Just let me sit beside you.(ขอโทษที่รบกวนนะ... แค่ขอนั่งข้าง ๆ นะ)”เขาพูดออกมาเป็นสำเนียงอเมริกัน

“Do not worry... I do.(ไม่เป็นไร... เชิญเลย)”ผมพูดก่อนจะนั่งกินไปเลื่อย ๆ จน

เพล้ง!!!

“Arrr! They were! I think that is one '? I do not think it will be forgiven or not? I really like Killer 7 and why? '(เฮ้อ!!!! พวกแก!! คิดว่าฉันเป็นใครห๊ะ!!? คิดว่าทำมาผิดแล้วฉันจะให้อภัยหรือไง!? ฉันเป็น Killer ระดับ 7 เชียวนะโว้ย!!!!!)”จู่ ๆ ก็มีนักเลงกลุ่มหนึ่งตะโกรโวยวายก่อนจะเริ่มทำร้ายพวกพนักงานในร้ายอย่างดุดัน... ปล่อยเอาไว้ไม่ได้ ผมคิด

“This is so cool it before you ... because they do not intend to be ... I like this client, it is normal to have an ... Calm down a little.(นี่ๆๆๆ พวกคุณ... ใจเย็น ๆ ก่อน พวกเขาทำไปเพราะไม่ได้ตั้งใจอีกอย่าง... ลูกค้าเยอะอย่างนี้มันเป็นเรื่องปกติที่จะมีความผิดพลาด... ใจเย็น ๆ หน่อย)”ผมตะโกนออกไปห้ามพวกเขาด้วยท่าทีที่สุขุมที่สุด

“Hey! What I have in me!(เฮ้ย! แกมีสิทธิ์ในฐานะอะไรว่ะ!)”

“TheTa... = x =;;;(ก็ตะ... =x=;;;)”กะ... เกือบบอกว่าตำรวจแล้ว = =;;

“TaTa's of them!(ตะตะอะไรของแก!?)”

“Ta ... Ta ... where one person on this earth has the right to claim!(ตะ... ตะ... ตำแหน่งคน ๆ หนึ่งที่อยู่บนโลกนี้ที่มีสิทธิเสรีภาพในการเรียกร้อง!)”เอ่อ... ฉันแถอะไรไปฟร่ะ = =;;;

“Forless'? I do not mind playing with aslash...(หน๋อย!!!? แกอย่ามาอำเล่นกับฉะ...)”

ปัง!

จู่ ๆ ก็มีเสียงปืนดังขึ้นพร้อมกับร่างของนักเลงคนนั้นค่อย ๆ หงายล้มลงกับพื้นพร้อมกับของเหลวสีแดงฉาดไหลออกมา

“Arrrrrr!!!(กริ๊ดดดดดด!!!)”สิ้นเสียงกรีดร้องทุกคนก็รีบวิ่งออกไปอย่าไม่คิดชีวิตก่อนที่จะเหลือผมกับคนที่ทำให้เกิดเสียงปืน

คน ๆ นั้นเป็นผู้ชายผมสีน้ำตาลใส่แว่นตาประหลาดที่ใส่เสื้อแขนยาวสีดำกับกางเกงยีนส์และรองเท้าผ้าใบกำลังถือปืนกระบอกหนึ่งและจ่อมาทางด้านหลังผมไว้

คนที่นั่งข้างผมเมื่อกี้?...

“The less gas!(หน๋อยแก!!!!)”สิ้นเสียงคำรามของชายที่ยินข้าง ๆ เขาก็ชักมีดออกมาแล้วตั้งท่าจะมาแทงผู้ชายคนนั้น

“Watch out!(ระวัง!!!)”

ปัง!!!

สิ้นเสียงของผมเขาคนนั้นก็เล็งปืนยิงไปอย่างรวดเร็วพร้อมกับหมอบตัวและถีบนักเลงคนที่สองออกไปอย่างรวดเร็ว...

 

แต่มันมีอีก สาม = =;;; สู้ไม่ไหวหรอก

ปัง ๆ!

ผมจึงชักปืนคู่ออกมาแล้วช่วยผู้ชายคนนั้นยิงนักเลงที่เหลืออย่างรวดเร็วจนเหลือคนเดียว

“You!!!!(หน๋อยแก!!!!)”

แพล็ก!!

จู่ ๆ เขาคนนั้นก็เอาจานอะไรบางอย่างที่มีอาหารเป็นครีมขนาดใหญ่สีม่วง ๆ (แผ่รังสียาพิษออกมาชัดเจน = =;;)แล้วฟาดใส่หน้าผู้ชายคนนั้นจนเขาเซไปข้างหลังแล้วช็อคจนน้ำลายฟูปากส่วนเขาคนนั้นก็ตั้งท่าลงจากการกระโดดปาอาหารมีพิษไปอย่างสวยงามพร้อมกับ...

“Poison Cooking version o fcheck mate. (พอยซั่นคุกกิ่ง เวอร์ชั่น รุกฆาต)”

 

 

หลังจากนั้นผมและเขาคนนั้นก็เดินออกมาจากร้านด้วยกัน

“You made ​​me...What's the name.(นายฝีมือดีนะ... ชื่ออะไร)”เขาถาม

“Ludrop Sejorn Blud … You better call me Blud.(ลูดอฟ เซจอร์น บลัด... เรียกผมว่าบลัดดีกว่า)”

“My name is Torus Quasma ... I am a killer Killer, just like you.(ฉันชื่อทอรัส เควสม่า... ฉันอยู่นักฆ่า Killer เหมือนนาย)”

“Us...you know that I was Killer.(ระ... รู้ได้ไงว่าผมอยู่ Killer)”ผมถามอย่างแปลกใจ

“Killer's gun is a gun built specifically to do so.(ก็ปืนนั้นเป็นปืนที่ Killer สร้างขึ้นมาโดยเฉพาะยังไงหล่ะ)”อ๋อ... มิน่า

“But thank you for helping me.(แต่ก็ขอบคุณที่ช่วยผม)”

“Never mind ... it is not ... Go for it ... See you later.(ไม่เป็นไร... มันจำเป็นน่ะ... ไปหล่ะ... แล้วเจอกันใหม่)”พอถึงหน้าตึก Killer ผมและทอรัสก็แยกกัน...

 

เวลาต่อมา...

หลังจากที่ผมมารอที่ประชาสัมพันธ์ก็มีผู้หญิงผมสีแดงยาวเจ้าของดวงตาสีน้ำตาลนำทางผมไปห้องเรียนวิชาชีววิทยาอย่างรวดเร็ว... มาทำไมหว่า - -^

“Why study this course.(ทำไมต้องเรียนวิชานี้น่ะ)”

“Just to get through the sixth grade ... The queue for me anyway.(ก็เพื่อผ่านระดับที่หก... ระดับคิวยังไงหล่ะค่ะ)”

ตายหล่ะหว่า...

 

 

 

 

ฉันเกลียดวิชาชีววิทยา = =;;;;;;;;;


+ naru 



จากผู้แต่ง :
ตอนนี้ข้าน้อยอยู่ในสภาพสะบัดสะบอมเพราะเริ่มมีคนมาประท้วงให้แต่งเรื่องคาเซะ = =;;; ตอนนี้ขอรบกวนเอาเรื่องนี้ก่อนนะครับ... เพราะเป็นเรื่องที่ข้าน้อยตั้งใจมาก ๆ และขอรับประกันว่า ปิดเทอมนี้ Killer ของฟุบุคิ และ Neuter K ของคาเซะมารู จบแน่นอน... แต่เรื่องอื่นยังไม่รับประกัน
ยังไงก็ช่วยเชียร์ด้วย โย่ว ๆ

<<<< กลับHome page