คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : [A] YUNJUN : COLD BODY & SOUL
12/12/2015
YUNJUN : COLD BODY & SOUL
---------------------------------------------
...กูจุนฮเว เป็นคนขี้หนาว...
ในห้องแอร์บางทียังทนได้อยู่บ้างแม้ไม่มีเสื้อแขนยาว
แต่พอเข้าฤดูหนาวทีไรใส่เสื้อสองชั้นก็ไม่พออยู่ดี
ถึงจะใส่เสื้อหนาพองตัวเป็นหมีจนตัวอุ่นและแขนเสื้อยาวเกือบปิดนิ้วแต่มือของเขายังคงเย็นอยู่เสมอ
ต้องเพิ่มไอเทมเสริมถุงมือไม่ก็หรือมีเครื่องดื่มอุ่นๆไว้ให้สองมือประคองไว้เวลาอยู่ข้างนอก
...แต่บางครั้งก็มีตัวช่วยให้มืออุ่นดีกว่าถุงมืออยู่ต้องบอกว่าบางคนสิ...
"มือเย็นจัง หนาวหรอ? เมื่อกี้พึ่งยืนกินโอเด้งกันไปเองนะ"
ยุนฮยองยกคิ้วขึ้นและถามด้วยความสงสัยเมื่อมือสัมผัสกับมือของจุนฮเวขณะส่งถุงใส่ของที่เขาพึ่งซื้อเมื่อสักครู่ให้ระหว่างทั้งคู่เดินออกมาจากร้านขายเสื้อผ้าสไตล์ฮิปฮอปซึ่งตั้งอยู่ในย่านติดกับมหาลัยชื่อดัง อีกฝ่ายหายใจออกเป็นไอสีขาวจนเห็นได้ชัดเพราะท้องฟ้าเป็นสีดำ
"นั่นมันตั้งสิบนาทีที่แล้วป่าววะพี่"
"ก็บอกว่าให้ซื้อถุงมือ พี่ซื้อให้ก็ได้"
"ที่ห้องมีตั้งเยอะเยะจะซื้อทำไม รีบซื้อของให้เสร็จยังจะดีซะกว่า"
จุนฮเวถูมือตัวเองไปมาก่อนซุกมันลงกระเป๋าเสื้อโค๊ตซึ่งไม่ได้ช่วยอะไรมากนักเพราะคืนนี้ทั้งหนาวและลมแรงอีกอย่างพวกเขาเดินอยู่แถวนี้เกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว
แม้จะมีเข้าไปในร้านค้าหรือแวะหาอะไรอุ่นๆกินข้างทางบ้าง แต่มันก็ยังรู้สึกหนาวเกินไปอยู่ดีสำหรับจุนฮเว
"งั้นถือของเยอะๆเลือดจะได้ไหลเวียน มือก็ไม่เย็นล่ะ"
ถุงสองสามใบถูกยัดเข้ามาในมือเขากับสีหน้าจริงจังออกภูมิใจนิดๆกับวิธีแก้ปัญหา
เขาได้แต่กลอกตากับตรรกะของเจ้าตัวที่ดูท่าจะผิดจากความเป็นจริงไปไกลอยู่
"เลือดไหลเวียนบ้าอะไรของพี่หยุดไหลสิไม่ว่า"
"ออ โทษที พี่ตกชีวะ งั้นแบบนี้ไหม?"
ใบหน้าหวานทำหน้าตาเหรอหราก่อนมือข้างที่ถือถุงไว้ของจุนฮเวจะถูกดึงถุงออกทั้งหมดทุกใบ
ห้านิ้วของมือยุนฮยองประสานเข้ากับห้านิ้วของเขาฝ่ามือแนบกับฝ่ามือ
มือของจุนฮเวขาวและใหญ่กว่ามือของยุนฮยอง
แต่มือสีแทนซึ่งเล็กกว่าของอีกฝ่ายกลับอุ่นอยู่เสมอ อาจจะเพราะว่ามือเขาเย็นกว่าถึงได้รู้สึกอุ่นทุกครั้งที่จับ
ยิ่งเมื่อริมฝีปากอิ่มสัมผัสตรงหลังมือของเขาพร้อมรอยยิ้มกว้างของอีกฝ่าย
ทำให้รู้สึกร้อนขึ้นตรงแก้มของตัวเองแม้ว่าจะเคยโดนจูบลงไปตรงนั้นเป็นครั้งที่สิบหรือครั้งที่ร้อยก็ตาม
"เดี๋ยวแวะซื้อของไว้กินตอนเช้าตรงสถานีแล้วก็นั่งรถไฟกลับกัน
พรุ่งนี้ค่อยขับรถมาซื้อของใช้เข้าห้องก็ได้"
"มาแล้วก็ซื้อให้เสร็จๆไปเหอะ พรุ่งนี้ผมไม่มากับพี่หรอก จะนอน"
"ครับๆ แล้วห้ามบ่นว่าหนาวแล้วกัน"
ได้ยินเช่นนั้นคนข้างตัวกระชับมือเข้ากับมือเขาให้แน่นขึ้น
รีบพากันเดินไปยังห้างสรรพสินค้าตรงหัวมุมถนน มีหยุดระหว่างทางบ้างเมื่อเจอของที่ต่างฝ่ายสนใจหรือไก่ทอดควันฉุยกลิ่นหอมเย้าย้วน
แม้จะมีปล่อยมือกันเป็นระยะแต่สุดท้ายพอเริ่มออกเดินกันอีกครั้งมือของยุนฮยองจะคว้ามือของเขามาจับไว้เสมอ
ก็ดีกว่าถุงมือนะถึงจะอุ่นไม่เท่าก็เถอะ
แต่ทุกครั้งที่จับมืออีกฝ่ายได้พูดคุยไปด้วยกัน
เวลามักผ่านไปอย่างรวดเร็วและความสนใจของเขาอยู่กับคนข้างตัวจนลืมความหนาวไปเลย
...ส่วน ซงยุนฮยอง ไม่ใช่คนขี้หนาว...
เขาเองก็เป็นมนุษย์ปกติทั่วไปรู้สึกร้อนจนเหงื่อออกเวลาออกไปเจอแดดเปรี้ยงในฤดูร้อนหรือรู้สึกหนาวจนฟันกระทบกันดังกึกๆตอนเดินฝ่าหิมะตกในฤดูหนาว
ส่วนเวลาอยู่ในห้องแอร์ปกติก็ไม่มีผลอะไรเท่าไรออกจะชอบด้วยซ้ำ
...แต่บางทีก็ชอบทำตัวเป็นคนขี้หนาวเวลาอยากอ้อนใครสักคน...
"กลับมาแล้ว หนาวชะมัด"
เสียงบ่นของจุนฮเวหลังจากปิดประตูห้องพักของพวกเขา
ถอดรองเท้าออกก่อนวางผ้าพันคอและถุงมือบนตู้รองเท้าไว้เพื่อว่าพรุ่งนี้ก่อนออกไปทำงานจะได้ไม่ลืม
มือขาวซีดปัดเกล็ดหิมะสีขาวบนลุ่มผมสีดำออกระหว่างเดินเข้ามาในห้อง
"หิมะตกแล้วหรอ?"
ยุนฮยองลุกขึ้นจากโซฟามาช่วยจัดทรงผมของจุนฮเวขณะอีกฝ่ายกำลังถอดเสื้อโค๊ทตัวนอกแขวนไว้บนราวข้างกำแพง
ดวงตาคู่โตเสมองออกไปยังนอกประตูระเบียงซึ่งเปิดม่านไว้แต่ก็ไม่เห็นอะไรชัดเท่าไรเพราะท้องฟ้าภายนอกเป็นสีดำสนิท
"ตั้งแต่ออกมาจากรถไฟใต้ดินมันก็ตกอยู่แล้ว หนาวชะมัดยาด"
สองมือขาวลูบแขนตัวเองถูไปกับเสื้อสเวตเตอร์สีดำพลางเดินตรงไปยังห้องนอน
คงจะไปเตรียมตัวเพื่ออาบน้ำอุ่นคลายหนาวล่ะมั้ง ยุนฮยองเดินตามไปสักครู่ก่อนจับไหล่ให้อีกฝ่ายหันมาตรงหน้าประตูห้องพอดี
สีหน้าสงสัยและสายตาขวางแทนคำพูดว่ามีอะไรทำให้สองมือของเขาแตะไปตรงแก้มเย็นเชียบทั้งสองข้างของคนตรงหน้าและยกยิ้ม
"พี่เองก็หนาวอ่ะ"
"หนาวบ้าอะไรของพี่วะอยู่ในห้องอุ่นจะตาย"
"หนาวใจไง คิดถึง"
ส่งรอยยิ้มกว้างจนดวงตาคู่โตหยีลงเกือบเป็นเส้นตรง
ใช้มือบี้แก้มของคนตรงหน้าไปมาจนจุนฮเวหน้ายู่อย่างอารมณ์เสียพร้อมจะบ่นออกมาในทันทีก่อนโน้มหัวของอีกฝ่ายให้มารับอ้อมกอดแน่นพาโยกไปซ้ายทีขวาที
จุนฮเวเป็นคนตัวใหญ่และสูงกว่าเขาแต่มักจะตัวเย็นอยู่เสมอทั้งมือและใบหน้า
เพราะฉะนั้นเวลามือของเขาแตะลงไปตรงไหนความเย็นจึงแผ่มาถึงด้วย รวมถึงเวลากอดด้วยเช่นกันซึ่งเขาเองก็ชอบให้ตัวที่สูงน้อยกว่าของตัวเองกอดอีกฝ่ายจนกว่าความเย็นนั้นจะหายไปหมด
"หายหนาวล่ะ ไปอาบน้ำไปจะได้ตัวอุ่นๆ"
มือแตะไปตรงแก้มย้วยทั้งสองข้างของเด็กตรงหน้าอีกครั้งที่ตอนนี้อุ่นขึ้นแล้วก่อนตบลงไปเบาๆด้วยความหมั่นเขี้ยวและผละตัวออก
แต่แทนทีจุนฮเวจะหันตัวกลับเข้าไปในห้องนอนดันเลือกเดินผ่านเขาไปนั่งบนโซฟาแทนโดยไม่สนใจสีหน้างุนงงของเขา
"ไว้ก่อน ถ้าพี่อยากให้ผมตัวอุ่นกว่านี้ช่วยต้มรามยอนให้สักซองจะดีมาก"
ตะโกนแข่งกับเสียงโทรทัศน์ขณะเปลี่ยนช่องไปเรื่อยๆและไม่ละสายตาจากหน้าจอด้านหน้าด้วยซ้ำ
ยุนฮยองถอนหายใจเดินเข้าหาอีกฝ่าย ใช้มือขยี้ลุ่มผมสีดำด้วยความหมั่นเขี้ยวยิ่งกว่าเดิม
"ไอ้เด็กตะกละเอ้ย"
หัวเราะร่าเมื่อได้ยินเสียงบ่นไล่หลังมาระหว่างตรงไปยังห้องครัว
หยิบรามยอนออกมาสองซองจากในตู้ขณะรอให้น้ำร้อนเดือดและกิมจิจากในตู้เย็นออกมาหั่นเตรียมไว้
แค่นี้น่าพอให้คนหายหนาวทั้งสองคนได้อิ่มท้องไปตลอดคืนหิมะตกคืนแรก
...ถึงคนนึงจะขี้หนาวและอีกคนจะชอบแกล้งทำเป็นขี้หนาว
แต่มันก็พอดีที่จะทำให้ทั้งคู่รู้สึกอุ่นไปด้วยกันทั้งกายและใจ...
Talk: หน้าหนาวแล้วค่ะ เกาหลีเองก็หิมะตก.....*มองอุณหภูมิประเทศไทยแรง* ใครเอ่ยดีงามในฟิคเปื่อยและใครเอ่ยมีคนดีงามคอยดูแลจนคนแต่งแอบอิจฉาเอง เรื่องของเด็กน้อยยุนยงกำลังจะตามมาค่ะ แต่จะเป็นในปีนี้ไหมเน้อ....พอดีวันคริสมาสต์เป็นวันสำคัญของคู่นี้ค่ะ คงจะได้เจอฟิครับคริสมาสต์แทนก่อนจะได้เจอกับเด็กน้อยยุนยง ฝากรอติดตามกันด้วยนะคะ ไว้เจอกันค่า
#ฟิคเปื่อย
ความคิดเห็น