♔'

ลำดับตอนที่ #11 : Kerathias Story *1

----------- APPLICATION -----------------------------------------------------------

 

“ เจ้าก็พูดเกินไป จริงๆข้าก็ไม่ได้ชอบกวนประสาทพวกเจ้าหรอก
แต่ถ้าข้าไม่กวนประสาทใครสักวันมันจะนอนไม่หลับน่ะสิ(?)”

 

            บทที่ต้องการ . อินเฟอร์

            ชื่อ-นามสกุล . อีฟส์ เวนท์เวิร์ธ (Yves Wentworth)

เพศ / อายุ . ชาย / 17 ปี

เผ่าพันธุ์ . เอลฟ์

รูปลักษณ์ภายนอก . อีฟส์เป็นเด็กหนุ่มผู้มีเรือนร่างสูงโปร่งและสมสัดส่วน ผิวกายขาวอมชมพูแลดูมีสุขภาพดี(#คุ้นๆนะ) โครงหน้านั้นเรียวยาวเป็นรูปไข่ได้รูปสวย ดวงตาเรียวยาวมีสีน้ำเงินสด และมีเรือนผมสีดำขลับ เรียกได้ว่าเป็นเด็กหนุ่มที่มีหน้าตาหล่อเหลาเอาการคนหนึ่งทีเดียว

ลักษณะนิสัย . อีฟส์ เวนท์เวิร์ธเป็นเด็กหนุ่มผู้มีหน้าตาหล่อเหลาและมีบุคลิกดูสง่าแต่กลับโสดสนิทชนิดกู่ไม่กลับ หากจะถามว่าทำไม เราก็คงบอกได้แค่ว่าเป็นเพราะนิสัยของเขานั่นแหละ(?) เพราะเด็กหนุ่มนามอีฟส์คนนี้เป็นเด็กหนุ่มหน้าตายสนิทแต่ปากเสียชนิดหาตัวจับได้ยาก(?) ฉะนั้นแล้วพอเอามารวมๆกันก็ทำให้เขากลายเป็นคนที่ชวนให้เขกกบาลจากความกวนโอ๊ยที่สุดในสามโลก(?) แถมยังมีนิสัยเกรียนจัดอย่างแก้ไม่หายเป็นออฟชั่นเสริมอีกต่างหาก ! เรียกได้ว่ามันเป็นสิ่งมีชีวิตที่อยู่เพื่อกวนประสาทคนรอบข้างชัดๆ ! คนที่เห็นอีฟส์ครั้งแรกอาจมองว่าตัวเขาเป็นคนเงียบๆเพราะหน้าตานิ่งๆ แต่ถ้ารู้จักกันจริงๆจะรู้เลยว่ามันแม่งไม่ใช่ อีฟส์หุบปากได้น่ะก็ดีแล้ว เพราะสิ่งที่ออกจากปากมันไม่ค่อยมีอะไรเสนาะหูคนฟังนักหรอก แถมยังเป็นคนที่มีความมั่นใจในตัวเองสูงแบบลิบลิ่วอีก(?) แต่อีฟส์ไม่ใช่คนมีโลกส่วนตัวสูงหรอกนะครับ เขาไม่เคยสร้างกำแพงกันตัวเองออกจากคนรอบข้าง และเขาก็ไม่เคยคิดร้ายกับใครก่อนด้วย ถึงหน้าตาจะไม่ค่อยเป็นมิตรแบบนี้ แต่เขาก็พร้อมจะช่วยเหลือเพื่อนของเขาเมื่อต้องเจอปัญหาเสมอ ซึ่งถ้าไม่ใช้มือช่วยทำก็คงช่วยโดยใช้ปากนั่นแหละ(?) เพราะอีฟส์ไม่ใช่ปากเสียอย่างเดียวเท่านั้น เขาเป็นคนฉลาดและรู้จักคิดวิธีการพูดเพื่อให้ได้ในสิ่งที่ตนต้องการ แต่ด้วยความขี้เกียจในระดับหนึ่งของเจ้าตัวก็ทำให้เขาไม่ค่อยจะคิดถ้าไม่จำเป็น สุดท้ายมันจึงลงเอยที่ปากเสียๆอย่างที่เห็นกันอยู่ทุกวันนั่นละ อีกอย่างคืออีฟส์เป็นคนปากแข็งพอตัวเลยนะครับ ไม่ได้ซึนหรืออะไรทั้งนั้น ก็แค่ปากแข็งเท่านั้นเอง(?) แต่แข็งแบบก้อนหินต้องยอมแพ้เลยทีเดียวละครับ อีฟส์เป็นคนอารมณ์เสียยากมากๆด้วยครั---ไม่สิ ต้องพูดว่าตายด้านไปแล้วต่างหาก เพราะไม่ว่าใครจะพูดร้ายใส่ยังไง อีฟส์ก็ไม่สะทกสะท้านแม้แต่น้อย

ประวัติคร่าวๆ . อีฟส์ความจำเสื่อมอยู่ครั้งนึงจากอุบัติเหตุตอนอายุเจ็ดขวบ และนั่นก็ทำให้เขาจำเรื่องของตัวเองก่อนหน้านั้นไม่ได้เลยจนถึงป่านนี้ รู้แค่ว่าเขาเสียทั้งพ่อและแม่ไปจากอุบัติเหตุคราวนั้น และหลังจากนั้นมาเขาก็ถูกคุณลุงชาวมนุษย์คนหนึ่งรับไปเลี้ยงดูอย่างดีแม้จะรู้ว่าเขาเป็นอินเฟอร์ คุณลุงคนนี้เป็นคนคนเดียวที่อีฟส์ไม่เคยสวนประสาทเลยแม้แต่ครั้งเดียว(?) แต่ต่อมาไม่นานคุณลุงก็เสียชีวิตลงด้วยโรคร้าย อีฟส์จึงต้องอยู่คนเดียวมาตั้งแต่นั้น เขาจึงทำงานบ้านทั้งหลายเป็น ซ้ำยังมีความสามารถด้านการต่อสู้อีกด้วย ก็บอกแล้วว่าเสียอย่างเดียวที่มันปากเสีย และพอมาเข้าที่โรงเรียนแห่งนี้ก็ได้มีเพื่อน เขาจึงค่อนข้างรักเพื่อน และเขาก็สาบานไว้แล้วว่าเขาจะจำทุกวินาทีหลังจากนี้ให้ได้ เพื่อทดแทนความทรงจำที่หายไป เขาไม่คิดจะไปสืบหาเพื่อเอาความทรงจำเดิมคืนมาหรอก เพราะถึงเอาคืนมาก็ไม่ช่วยอะไรอยู่ดี มีแต่จะเจ็บปวดเปล่าๆ อยู่แบบนี้ก็ดีแล้ว(?)

ชอบ / เกลียด / กลัว . ชอบ – เวลาที่ได้อยู่กับเพื่อน / เกลียด – การที่เพื่อนของตัวเองโดนทำร้าย / กลัว – การปกป้องคนสำคัญไว้ไม่ได้

ความสามารถพิเศษ . คุยกับพืชและสัตว์ต่างๆได้ / เลียนเสียงสัตว์ / ทำนายลมฟ้าอากาศได้

เพิ่มเติม . อีฟส์เป็นคนที่ตรงเวลามากนะครับ เวลาเรียกรวมพลเขาจะมาก่อนคนอื่นๆเสมอ เพราะฉะนั้นถ้าพอถึงเวลานัดแล้วไม่เห็นเขา ให้หารอบๆให้ดีนะครับ เพราะอีฟส์ชอบมาก่อนแต่จะไม่ส่งเสียงเรียก(?) / เป็นคนที่เนียนมากๆเวลาแอบสะกดรอยตามใคร(??) / *อ้างอิงจากประโยคที่บอกความเป็นออริ* ถึงอีฟส์จะพูดแบบนั้น แต่ถึงจะกวนประสาทคนอื่นมากแค่ไหน เขาก็นอนไม่ค่อยหลับอยู่ดีแหละครับ เพราะอีฟส์เป็นคนหลับยาก แถมยังตื่นง่ายอีกต่างหาก คงเป็นโชคดีของเขาละครับที่เขาเป็นนอนแค่สี่ชั่วโมงก็ถือว่าเพียงพอ(?)

คุยกับออริ

“สวัสดี ...เจ้าชื่ออะไรหรือ แนะนำตัวให้ข้ารู้จักได้รึเปล่าเล่า”

:: อีฟส์มองหน้าอีกฝ่ายนิ่งๆสักพักแล้วค่อยเอ่ยปาก “ถ้าข้าบอกว่าไม่ได้ละ” ครั้นเมื่อเขาเห็นอีกฝ่ายเงียบไปไม่พูดอะไรต่อ เขาถอนหายใจเบาๆอย่างยอมแพ้แล้วเอ่ยในที่สุดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “อีฟส์ เวนท์เวิร์ธ”

“ตอนเด็กๆ เจ้ามีความฝันไหม เจ้าเคยคิดรึเปล่าว่าโตขึ้นเจ้าอยากจะเป็นอะไร... พ่อมดแม่มด ? อัศวิน ? ราชา ? มหาปราชญ์ ? หรือนอกเหนือจากนี้ ?”

:: “เป็นอะไรก็ได้ที่ลุงไม่เป็นน่ะแหละ” ว่าจบอีฟส์ก็เล่นจ้องตากับอีกฝ่ายอยู่พักนึง(?) แต่จนแล้วจนรอดก็เหมือนจะเป็นฝ่ายแพ้จึงยอมพูดดีๆ(?) “เรื่องที่เกิดขึ้นในสมัยเด็กๆแบบนั้นน่ะ ข้าจำไม่ได้หรอก แต่ถ้าเป็นคนที่สุดยอดแบบข้าแล้วละก็ตอนนั้นคงอยากเป็นพระเจ้าละมั้ง”

“คำถามสุดท้ายก่อนที่ข้าจะจากเจ้าไป... เจ้ากลัว ‘คำสาป’ ไหม”

:: “ลุงนี่ดูว่างนะที่มาถามคำถามแบบนี้ ข้าชักอยากรู้แล้วสิว่าในสมองลุงมีอะไรอยู่บ้าง” อีฟส์ว่าพลางจ้องหน้าอีกฝ่ายด้วยสายตานิ่งๆต่อ “คำสาปหรอ.. ข้าน่ะกลัวมากๆเลยครับ กลัวมากๆ กลัวมากๆเล้ย!” ถึงเสียงท้ายประโยชน์จะสูง แต่หน้าของอีฟส์ก็ยั่งนิ่งมากไม่เปลี่ยนแปลงนับจากเริ่มพูดมา

“หวังว่าเราจะได้พบกันอีก... แล้วเจอกันเจ้าหนู”

:: “ข้าไม่อยากเจอกับลุงอีกแล้วละ” อีฟส์ว่าจบก็เดินดุ่มๆไปในทิศที่ตนเดินมาโดยไม่สนใจเลยว่าก่อนหน้านี้ตนกำลังเดินไปรวมพลกับเพื่อนตามที่นัดหมายกันอยู่(?)

คุยกับผู้ปกครอง

สวัสดีฮ้ะ ทางนี้ชื่อเนียร์นะ แล้วตัวเองชื่ออะไรหว่า :: สีครามเจ้าเก่าครับ(?)

เนียร์อาจมีการปรับแก้ลูกของคุณเล็กๆ น้อยๆ นะเออ ; u ;  :: ได้ครับ XD

ขอบคุณที่มาสมัครเรื่องนี้นะคะ :: ไม่เป็นไรครับ พล็อตน่าสนุกดีจริงๆนะครับ
 

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------