นิยายที่น่าสนใจ

ลำดับตอนที่ #10 : ขโมยครั้งที่ 2 ขโมยคนของหน่วยองค์กรลับ!

 ใบสมัครตัวเอก / ตัวรอง (เพิ่มเติม)

รูป (บรรยายสรรพคุณ เอ๊ย ! รูปพรรณสันฐานให้พร้อม) ::ชายหนุ่มตาสองสี ผมสีเหลือง ผิวสีขาว 

ชื่อ (แนะนำให้ไม่ยาวเกิน ออกแฟนตาซีได้ไม่ว่ากันครับ) ::ไวน์ราว โวโรน่า

ชื่อเล่น (ไม่เกินสองพยางค์) ::ไวน์

อายุ  ::18

นิสัย (บรรยายมาให้หมดครับ ตั้งแต่เรื่องเล็กๆน้อยๆยันสัน_านของตัวละครเลยทีเดียว) ::ใจดีต่อคนดีแต่โหดมต่ออาชญากรพ่อหนุ่มเดาใจยากจับผิดคนเก่งมีความเป็นผู้นำสูงไม่ชอบทำตามหรือเลียนแบบใคร เลยแม้แต่ครั้งเดียวความเป็นผู้นำของเขาทำให้ทุกยอมทำตาม

ประวัติ ::เด็กผู้เสียตาซ้ายตั้งแต่เล็กเพราะคดีโจรกรรมที่จับเขาไปเป็นตัวประกันถึงจะมาได้แต่มีของคนร้ายได้ไปโดนที่ตาซ้ายเขาและเขาต้องไปพัวพันธ์กับคดีมากมายแต่มีอยู่คดีหนึ่งคือคดีปล้นรถbusแต่ในรถคันนั้นมีfbiขึ้นมาด้วยนั่นก็คือพ่อของเขาเขาสูญเสียแม่ต้องแต่เด็กแต่คดีนั้นอาชญกรยังจับไม่ได้แต่fbiที่เป็นพ่อของเขาได้บอกว่าเจ้าต้องเป็นfbiที่แข็งแกร่งให้ได้นะ

ความสามารถพิเศษ ::การสืบคดีอย่างง่ายดาย

ชอบ / ไม่ชอบ / เกลียด / กลัว  ::ขนมกรุปกรอบทำให้เขาหัวเราะ/ไม่ชอบฝนตกทำให้ลบหลักฐานได้หมด/เกลียดการที่เพื่อนต้องเสียตาไปเหมือนกับตัวเองจะร้องไห้/กลัวคดีโจรกรรมหรือคดีปล้นรถbusทำให้เขานึกถึงความหลังและร้องไห้น้ำตาเป็นเลือด

ลักษณะ / ท่าทางที่ทำจนติดเป็นนิสัย ::ก่อนทำงานจะจับตาซ้าย

วิธีการพูด (ยกตัวอย่างด้วยนะครับ เช่น พูดแบบขวานผ่าซาก ก็ยกตัวอย่างว่ายังไง) ::พูดสุภาพ

ตำแหน่ง (ไม่จำเป็นต้องเกี่ยวกับวงการตำรวจเสมอไป จะเป็นคนขายฮ๊อทด็อกก็ไม่ว่า แต่ขอให้มีจุสำคัญเชื่อมกับหน่วยคาแรคเตอร์หรือเนื้อเรื่องส่วนใหญ่) ::เจ้าหน้าที่fbi

ใบสมัครตัวเอก / ตัวรอง (เพิ่มเติม)

รูป  :: 

หญิงสาวรูปร่างค่อนไปทางเล็ก มักปรากฏตัวพร้อมกับชุดกระโปรงฟูฟ่องสีหวาน กับรองเท้าส้นเข็มสีเข้ากับชุด คทาเล็กๆซึ่งมีส่วนหัวเป็นลักษณะวงกลมสีทับ มักจะโดดเด่นติดตาต่อผู้พบเห็นเสมอ เลือนผมสีเงินยาวหยักศก ตัดกับดวงตากลมโตสีมรกตที่มักฉายแววเรียบสงบ

ชื่อ  :: แคทเทอลีน  เดวีลอป

ชื่อเล่น  :: แคท

อายุ  :: 16

นิสัย  :: เธอเป็นหญิงสาวที่เรียกได้ว่ารอบกายมีแต่บรรยากาศน่าขนลุก ดวงตาของเธอยากที่จะหยั่งรู้ว่าเธอจะมาดีหรือร้าย ทุกอย่างล้วนอยู่ที่สภาพอารมณ์ของเธอ บทที่เธอจะดีเธอก็คอยช่วยแก้ปัญหา ได้ซะหมด แต่บทที่เธอมาป่วนก็เล่นเอากระอักเลยทีเดียว เธอเป็นขนชอบความสนุก ยิ่งถ้าเห็นใครหัวปั่น แล้ว หรือเดือดร้อนพยายามกระกระสนยิ่งชอบ เพราะอย่างนี้เธอมักจะอยู่ตัวคนเดียวเสมอ แน่หล่ะเพราะเธอเป็นคนประหลาด จนไม่มีใครสามารถเข้าใจเธอได้สักคน = =' เธอมักจะฉีกยิ้มหวาน ที่ไร้ความจริงใจสิ้นดีกับ ผู้ที่พบเห็นเสมอ นิสัยเบื้องลึกนั้นไม่ทราบแน่ชัด เพราะอะไรน่ะหรอ ! เพราะเธอทำอะไรมันขึ้นอยู่กับอารมณ์ทั้งนั้น!! 

ประวัติ  :: เธอเป็นเด็กสาวที่ไม่ค่อยมีที่มาที่ไป เธอมักจะปรากฏตัวพร้อมกับกระโปรงเริดหรูอลังการ เพราะอย่างนั้นทุกคนจึงสันนิฐานว่าเธอเป็นคุณหนูจากตระกูลเก่าสักตระกูล เพราะด้วย อิทธิพล และ ชุดที่ใส่อยู่ก็รู้แล้ว เพราะไม่ว่าเธอต้องการอะไร มักจะได้มาเสมอ เธอเป็นสาวน้อยที่ฉลาดเป็นกรด เพราะเหตุนี้เธอถึงถูกเพ่งเล็งเสมอ เธอมีอิทธิพลกว้างขวางกับโลกมืดมากพอสมควร เลยก็ว่าได้ เธอเป็นคนชอบคนที่มุ่งมั่นแม้จะตกในสถานการณ์เลวร้ายกับยังไม่เคยเห็บว่าแพ้ และถ้าใครริเป็นศัตรูกับเธอนี่มีหวัง ไม่ตายดี!  

ความสามารถพิเศษ  :: ฉลาด สามาถวางแผนการและต้อนคนอื่นให้จมมุม

ชอบ / ไม่ชอบ / เกลียด / กลัว  :: ดอกซากุระ - มองเพลินแล้วยิ้มน้อยๆที่มุมปาก / คนตีสองหน้า - ทำหน้าขยะแขยง ก่อนที่วางแผนปั่นหัว / คนทรยศ - แน่นอนว่าเธอจัดการไม่เหลือซาก / คทาพัง - กรี๊ดร้องและร้องไห้ (หากไม่มีมันอยู่ในมือเธอจะรู้สึกวาดกลัวและไม่มั่นใจในตัวเอง เปลี่ยนเป็นอีกบุคคลิกทันที)

ลักษณะ / ท่าทางที่ทำจนติดเป็นนิสัย :: ส่งเสียงหัวเราะในลำคอพร้อมกระตุกยิ้ม

วิธีการพูด  :: พูดจาเนิบๆ อย่างยั่วประสาทคนฟัง 'แหม เจอกันอีกแล้วนะค่ะ นี่จะเรียกว่าโลกมันกลมหรือว่าโชคชะตาดีเนี่ย หึ'

ตำแหน่ง  :: เธอถูกใจสมาชิก(ใครก็ได้) คนนึงในหน่วย ทำให้บางครั้งเธอก็เป็นตัวยื่นมือไปช่วย แต่บางครั้งเธออีกนั่นแหละที่เป็นตัวสร้างแฟนป่วนให้พวกเขา

ใบสมัครหน่วย “คาแรคเตอร์”

รูป (จะใส่หรือไม่ใส่ก็ได้ แต่ขอบรรยายสรรพคุณ เอ๊ย !รูปพรรณสันฐานให้พร้อม)::

 
เด็กสาวดวงตาสีฟ้าเขียวพร้อมใบหน้าไร้อารมย์ ผิวขาว เรือนผมเขียวออกฟ้าคราม สูงประมาน 169 cm น้ำหนัก 30 kk

ชื่อ :: โนย์เซฟ  เนเลฟ เวสเกอร์(ที่ 3)

ชื่อเล่น :: เวส

อายุ:: 17 ปี

เป็นสาย:: สายลับและลุย(เดี่ยว)

สไตล์การทำงาน  :: เป็นคนเงียบๆ แต่จะดี๋ด๋าเวลาเจองานหนุกๆหรือเสี่ยง-0- ถึงแม้สีหน้าเธอจะเรียบและไม่แสดงอารมย์ตลอดกาลแต่เธอก็เป็นห่วงทุกคนในทีมเสมอ มักจะพูดว่า 'หึ' ต่องานง่ายๆ บางคนอาจคิดว่าไม่อยากทำงานร่วมยัยนี่นั่นแหละ คือความผิดครั้งยิ่งใหญ่ของคุณ...!

นิสัย:: เธอมักจะวางหน้านิ่งตลอดการยกแว้นวันที่อารมย์เธอดีจริงๆ อาจหัวดื้อรั้นไปบ้าง แต่บางครั้งเธอก็ยั้งไม่อยู่ ไม่ชอบให้คนสั่งทำนู่นนี่เพราะรำคาน! ไม่ชอบทำงานเป็นคู่เพราะเธอชอบลุยเดี่ยว เหตุผลอีกอย่างก็คือเธอไม่อยากแบกรับภาระของคนที่จะไปกับเพราะเธอ'แรง' 'เร็ว' 'ไม่สนใจคนอื่น'เวลามีงานให้เธอทำคู่เธอมักจะบ่นว่า'เบื่อจริง...คู่งั้นเหรอ ภาระน่ะ' เวลาโกดเธอมักจะมองด้วยสายตาอาฆาต และถ้างานพลาด(เป็นงานคู่ซะส่วนใหญ่-_-)เธอจะไม่ยุ่งกับคนๆนั้นอีก

ประวัติ:: เธอเป็นลูกครึ่งอิตตาลี่ฝรั่งเศษชีวิตเธอเป็นคุณหนูไฮโชมาเมอ เธอมักมีรอยยิ้มเป็นสัญลักษณ์ประจำตัวแต่ทว่าวันหนึ่งครอบครัวของเธอถูกลอบฆ่า เธอจึงโกดแค้นเอามากๆและเธอไม่ได้ยิ้มอีกเลยจนปัจจุบัน เธอเป็นเด็กที่เรียนดีและเรียนเก่งมากจบมหา'ลัยตั้งแต่อายุ 16 ปี ไอคิว 300 อัพ เธอพยายามพัฒนาตัวเองเสมอและตลอด เธอเคยทำงานหลายที่(เพราะเด่นทุกอย่าง)เช่น นาซ่า เป็นครูสอนยิงปืน ครูในมหา'ลัย และอีกหลายๆอย่าง แต่เธอทำงานได้เพียงหนึ่งเดือนก็ต้องลาออกเพราะ ไม่ชอบ เบื่อ ขี้เกียจ จนเธอได้มาเจอใบสมัครเอฟบีไอเลยลองมาสมัคร ก็ยังไม่รู้ว่าจะอีกแค่หนึงเดือนหรือเปล่า(:

ความสามารถพิเศษ :: ยิงปืนแม่นสุดๆและนั่นเป็นงานอดิเรกของเธอเลย เธอยังชอบยิงธนูอีกแต่ยิงธนูเธอยิงได้แม่นกว่ายิงปืนเยอะ สมาธิของเธอแน่วแน่มากๆ เธอเร็วเหมือนหายตัวได้ การอำพรางตัวก็เนียน แต่ถ้าเอาเด่นๆที่สุดก็คือ ยิงธนูกับการอำพรางตัว

ชอบ /ไม่ชอบ/เกลียด/กลัว::
ชอบ ความท้ามายประสบการชีวิต - ยิ้มมุมปาก
ไม่ชอบ คนที่ทำให้ภารกิจเธอพัง - เมิน,ไม่ยุ่งกับคนๆนั้น
เกลียด พวกผู้ชายใส่แว่น - เธอมักจะมองด้วยสายตาเหยียดๆเพราะบางคนอวดฉลาด
กลัว จูบ!!! - ถ้ามีคนเหมือนจะจูบเธอ เธอก็จะผลักไม่สิ...ถีบมากกว่า แล้วเผลอๆเอาปืนมายิงซ้ำด้วย เพราะฉะนั้น อย่าคิดจะจูบเธอ-0-

ลักษณะ /ท่าทางที่ทำจนติดเป็นนิสัย:: การเหยียดยิ้มที่มุมปาก และสีหน้านิ่งไร้อารมย์

วิธีการพูด :: เธอไม่ค่อยพูดส่วนใหญ่ก็(ถ้าพูดน่ะนะ)ทำหน้านิ่งๆพูดตรงไปบ้าง  ออกแนวขวานผ่าซากนั่นหล่ะ

ความรู้สึกเมื่อถูกดึงเข้าหน่วยคาแรคเตอร์ :: ถามฉันน่ะเหรอ....ก็อยากลองทำนี่อาจเป็นแค่งานหนึ่งเดือนหรืองานตลอดชีพก็ได้ ถ้าได้เข้าก็งั้น...ไม่เข้าก็งั้น ชีวิตมันก็แบบนี้ล่ะนะ...?

หมายเลข ( 1 – 13 ) :: 9  (เวส - คงยังไม่มีคนเอา...ว่างใช่มั้ยคะ...บอส(: )

บสมัครตัวเอก /ตัวรอง

รูป ::

 
ชายหนุ่มรูปร่างสูงเรียกได้ว่าเพอร์เฟก ไม่ว่าจะอกเอว หรือ กล้าเนื้อ อ่อนๆ ตามหน้าท้องและแขน เขาช่างดูเป็นเจ้าชายขี้ม้าขาว หลุดออกมาจากในนิยายเลยทีเดียว!! เส้น ผมสีทองสว่าง โดดเด่นเป็นประกาย ยาว สยายถึงสะโพก ใบหน้าคมคาย ติดออกหวาน แบบผู้ดี เข้ากับดวงตาเหยี่ยวสีทับทิมเข้ม ยิ่งทำให้เข้าดูดั่งเจ้าชายเข้าไปอีก!

ชื่อ  :: Calixto Calderon (คาริกซ์โต้ กัลเดรอน - ความหมาย งดงามที่สุด)

ชื่อเล่น:: ริกซ์

อายุ  :: 21

นิสัย :: ถ้าจะกล่าว ถึงยอดชายนายริกซ์ นี้ล่ะก็ ....... คงไม่พ้นความ เพอร์เฟก เริศเลอ ไม่ว่าจะทางฐานะ ความสามารถ หรือแม้กระทั่งหน้าตา เขาล้วนดูดีทุกระเบียบนิ้ว!!! แต่ ในโลกนี้ย่อมไม่มีอะไรที่เพอร์เฟกจริงๆ ว่ามั้ย!!! ใช่แล้ว ในหน้ากาก อันเริศเลอของเขา เขาเป็นผู้ชายที่ห่วงสวยงามเป็นที่สุด!! เขามักจะปรากฏตัวในคราบ ขนอันอันตระกาลตา = = ที่มันฟูฟ่องรอบลำคอ หรือไม่ก็ต้อง ติดอยู่ในส่วนใดส่วนหนึ่งเสมอ และนอกจากนั้น น้ำหอมกลิ่นทลายรูจมูกของเขา ยังเด่นเตะ จมูกซะเบี้บวชนิดไม่ต้องยื่นไปดมก็ลอยมาหา!! = [] = นั่นยังไม่พอเพียงเท่านั้น!! กระจก บานเล็กที่จรงแต่งด้วยคคริสตอล เม็ดงามที่เขามักจะพกติดตัวเสมอ เพื่อความเปะ ของ ใบหน้าและทรงผม มันทำให้ผู้ชายเทพบุตรคนนี้ช่างดูน่ากลัวแท้!!! ใช่แล้ว เขา ไม่ได้เป็นเทพบุตร แบบที่ทุกคนพูด มันก็แค่ ภาพที่เขาแสดงต่อแฟนคลับ และคนภายนอกเท่านั้น! จริงๆ แล้วเขาเรียกได้เลยว่าเป็นผู้ชายที่ด้วงบัดซ-บ เลยก็ว่าได้! ไม่ว่าจะทำอะไร ก็มักจะมีเหนุการณ์ ร้ายๆ มาถึงเขาเสมอ ไม่ว่าอะไร ก็ทำได้ห่วย ไปซะทุกอย่าง จับชาม ชามก็แตก เล่นดนตรี ก็ทำเครื่องพัง! = ='  ในชีวิตนี้เห็นที่จะขายหน้าตาได้เพียอย่างเดียว เพราะยืนเฉยๆ โดยไม่ต้องจับอะไร! โอ๊ะ มีอีกอย่างที่ดูจะทำให้ เขาดูเจิดจรัส นั่นคือแสดงละคร อาจเป็นเพราะความโอเวอร์ และความหลงตัวเองที่มากเหลือ(ตอกย้ำว่ามากๆ ชนิดนั่งชมว่าตัวเองทำไมหน้าตาวันเรานี่หล่อจังทุกเช้ากับกดระจก = =) ทำให้เขารักษาหน้าตา และยั่งยืน ในปัจจุบัน เห็นที่ว่าผู้ชาย คนนี้ จะมีดีแค่ในจอเสียแล้ว = =' ชู่อย่าไปบอกใครเน้อ หุหุ -..-

ประวัติ :: เขาเป็นเด็กชาย ลูกขุนนางตระกูลเก่าแน่นอนว่าต้องรวย! แต่ต้องเน้นคำว่า 'เก่า' อย่างแรง เนื่องจากตอนนี้เขาแทบไม่เหลืออะไรทั้งสิ้น ทรัพย์สินเงินท้องนั้นไซร้ มันไม่มีอะไรเลย ช่างหลอกลวงสิ้นดี สมบุตินั่นนอกจาก ตุ๊กตาพุๆ กับของพุ เน่าๆ ก็ไม่มีอะไรนอกจากคฤหาสน์อันร้างที่กว้างใหญ่ ! โอ้ ไม่ต้องรีบดีใจไปว่าอย่างน้อยมีบ้าน หลังจากปู่ตายไป เพียงไม่นาน ก็มีคนมาเชิญเราออกจากบ้านอย่างถาวร เพราะบ้านนี้ถูกยึดเรียบร้อย จบ! = =' เขาลูกคุณหรู ประจำตระกูลขุนนางเก่า ต้องกระกระสน หาเงิน อย่างหนักหน่วง แต่ด้วยว่าดวงที่จุ๊ดจู๋ จนไม่มีใครสู้ได้ ทำให้ เรียกได้ว่า อดข้าวเกือบตาย! พ่อกับแม่น่ะหรอ ? โอ๊ย ต่างคนต่างหนีไปมีครอบครัวใหม่แล้ว! ทิ้งเด็กดวงกุ๊ดและทำอะไรไม่เป็นแบบเข้าให้เร่ร่อน ข้างถนน! จนวันหนึ่งเขาก็ถูกคนๆหนึ่งเก็บไปเลี้ยง เขาเป็นอดีตช่างถ่ายภาพชื่อดัง! ซึ่งเขาเลิกถ่ายภาพให้กับนิตยสารดังๆ ไปแล้วเพราะเนื่องจากเขารำคาญและเบื่อหน่ายกับวงการมายา เขาคนนี้เลี้ยงดูริกซ์มาเรียกว่าก็ดีอะนะ หรือ ไม่ก็ไม่รู้ ? โอเคมันอาจจะไม่สบายเหมือนเมื่อก่อนที่มีคนมาทำให้ทุกอย่าง เขาต้องล้างจาน หุงหาข้าวเอง แต่คนๆ นี้ก็เป็นคนคอยดูแลและส่งเสียเขาทุกอย่างอยู่ดี เขาเคย ถามคนที่เขาเรียกว่าพ่อ(คนที่สอง) คนนี้ว่าทำไมถึงเก็บเขามา ชายหนุ่มเพียงยิ้มและ ตอบว่า ชอบที่ดวงตาของเขา แม้เขาจะสภาพทรุดโทรมย่ำแย่ แต่ดวงตาเขายังคงเปร่งปายอย่างไม่ยอมแพ้ ซึ่งแปลกมากที่เด็กอายุเท่านั้นจะมี เขาเติบโตมากับพ่อคนที่สอง จนเขา โตพอทำงานได้ พ่อของเขาก็พยายามพลักเขาเข้าวงการ ด้วยเห็นแวว(ว่าไม่มีอะไรดีแล้วนอกจากทางนี้ = =) พ่อเขายื่นข้อเสนอกับบริษัท โดยจะกลับไปเป็นช่างกล้องให้โดยให้พิจรณาตัวเขา ซึ่งตอนแรกเขาก็ได้รับแค่งานจิปาทะเรียกได้เห็นเสี้ยวหู เสี้ยวขาง ยันแค่หลัง เอาเป็นว่าทุกเสี้ยง ทุกด้านที่ไม่ปะทะหน้า ผ่านมาหมด! จนเขาสงสัยเหลือเกินว่าหน้าเขาเยกมากเลยหรอ = =' แต่คงไม่..เพราะเขาน่ะงดงามเกินใคร โฮ่ะๆๆ เขาได้เปิดตัวงานครั้งแรกจาก สินค้าชนิดนึงเล็กๆ แต่ทว่ากลับจุดประกายให้เขาโด่งดัง จนเป็นซุปเปอร์สตาร์ชื่อดังจนทุกวันนี้!!

ความสามารถพิเศษ  :: หลงตัวเองเวอร์ ดึงดูดโชคร้ายทุกอย่าง เอิ่มไม่ใช่แระ แหะๆ = =' ความสามารถพิเศษ แสดงละคร ได้ถึงบทถึงบาทเสมือเป็นละครตัวนั้น!!

ชอบ /ไม่ชอบ/เกลียด/กลัว :: กระจก,สิ่งประดับที่ตกแต่งด้วยขนนกฟูฟ่อง - พุ่งเขาอย่างบ้าคลั่งทั้งกอดทั้งคลำ เรียกได้ว่า นอนกอด และบ้าขึ้นสมองเลยทีเดียว / แดดร้อน เพราะมันทำให้ผิวเสีย - สอดส่ายหาที่หลบ หรือไม่ก็เอาผ้ามาพัน หรือ เอาร่มมากางทันที /สัตวร์เลื่อยคลานทุกชนิด - เวลากลัวแล้วมาดหลุดกระเจิง แหกปากให้ดังที่สุด /ใบหน้าเสียโฉม - ไม้จะนิดก็ไม่ได้จะกรี๊ดร้องอย่างบ้าคลั่ง เหวี่ยง ทำลายข้าวของเลยทีเดียว!!/

ลักษณะ /ท่าทางที่ทำจนติดเป็นนิสัย:: จับจอนเพื่อจัดส่งพร้อมกับส่องกระจก (= =)

วิธีการพูด  :: มีสองลักษณะ ต่อหน้ากล้องจะพูดจาสุภาพ อ่อนโยน เช่น ยังไงผมก็ต้องฝากตัวกับทุกๆ คนด้วยนะครับ ที่ผมมีทุกวันนี้ก็เพราะพวกแฟนๆ ของผม (ยิ้มหวาน)
หลังกล้อง - พูดจาวางมาดดั่งขุนชายผู้เลอเริศ อาทิเช่น โฮ่ๆ เพราะผมคือผู้ชายที่โลกต้องจารึก ถึงใบหน้าอันงดงามที่สุดในปฐพี~~

ตำแหน่ง  :: เป็นชายที่เรียกได้ว่าต้องไปพัวพันกับทุก ภารกิจของ องค์กรเลยก็ว่าได้ แต่ไม่ได้มีส่วนรู้เห็นอะไรนะ! แต่บอกแล้วเขาเป็นคนดึงดูดโชคร้าย แน่นอนว่าโพล่ไปที่ไหนมักมีเรื่องที่นั่น!!

ใบสมัครตัวเอก / ตัวรอง (เพิ่มเติม)

รูป  
:: ผู้หญิงดวงตาสีม่วงเข้ม ไว้ผมเปียยาวและมีผมสีน้ำตาลอ่อนๆ 


สวมชุดพ่อบ้านสีขาวอย่างเรียบร้อย

ชื่อ  :: นัตสึเมะ อายาเสะ

ชื่อเล่น  :: อายะ

อายุ  :: 17

นิสัย  :: สุภาพเรียบร้อย ทำงานทุกอย่างได้ดีเยี่ยม มีความเป็นสุภาพบุรุษเอามากๆ(แต่

เจ้าตัวเป็นผู้หญิง)

ไม่เคยเกรงกลัวต่อพวกที่มีอำนาจใหญ่โต และจะทำในสิ่งที่ตัวเองคิดว่าถูกต้อง แต่เจ้า

ตัวก็ยังเป็นผู้หญิงถ้าถูกผู้ชายจับตัวแม้แต่นิดเดียว จะถูกจับทุ่มสุดแรงเกิด(มีสิทธิ์กระดูก

หักและหัวแตกได้ง่ายๆ) ชอบสัตว์ทุกชนิดเว้นแต่พวกแมลงและสัตว์เลื้อยคลาน และเจ้า

ตัวเกลียดผู้ชายเอามากๆ

ประวัติ  :: ในอดีตเจ้าตัวเคยถูกพวกผู้ชายแกล้งอยู่บ่อยครั้ง ด้วยความแค้นที่มีต่อพวก

ผู้ชายเจ้าตัวเลยแต่งตัวเป็นผู้ชายและทำทุกอย่างที่พวกผู้ชายสามารถทำได้ จนเก่งกว่า

ผู้ชายได้ทั้งหมด และสิ่งที่เจ้าตัวชอบทำที่สุดคือ เป็นพ่อบ้าน

ความสามารถพิเศษ  :: ความคิดรอบคอบมีไหวพริบในเรื่องการต่อสู้และ แมนเกิน

ร้อย(แมนกว่าผู้ชายอีก)

ชอบ / ไม่ชอบ / เกลียด / กลัว  


:: สัตว์น่ารักและของน่ารักทุกอย่าง(ชอบนะแต่ไม่แสดงออกเลยทำเฉยๆไว้)

/พวกบ้าออำนาจและพวกชอบชอบใช้อำนาจอย่างผิดๆ(ทำหน้าเข้มปล่อยจิตสังหาร

ทำให้อีกฝ่ายกลัว)

/ผู้ชาย(ถ้าเข้ามาคุยด้วยจำทำเมินแต่ถ้ามาจับตัวกันละก็ทุ่มให้กระดูกหักและหัวแตก

แน่นอน)

/แมลงและสัตว์เลื้อยคลานทุกชนิด(ถ้าเห็นอยู่ไกลๆก็ทำท่าถอยหนีแต่ถ้ามาสัมผัสตัวปุ๊ป

เจ้าตัวเล่นฆ่าทิ้งโดยไม่ลังเลเลย)

ลักษณะ / ท่าทางที่ทำจนติดเป็นนิสัย :: ทำความสะอาดอุปกรณ์จำพวกที่ใช้สำหรับรับ

ประทานอาหารทุกครั้งที่เป็นเวลาว่าง(ก็อาวุธเจ้าตัวทั้งหมดอะนะ)

วิธีการพูด  :: พูดสุภาพและใจเย็นไม่หลุดปากพูดอะไรที่สำคัญออกมาง่ายๆ และพูด

ลงท้ายหางเสียงด้วยคำว่า"ขอรับ"

ตำแหน่ง  :: พ่อบ้านให้แก่ตระกูลแห่งหนึ่ง

ใบสมัครหน่วย “คาแรคเตอร์”

รูป (จะใส่หรือไม่ใส่ก็ได้ แต่ขอบรรยายสรรพคุณ เอ๊ย ! รูปพรรณสันฐานให้พร้อม) ::ผมแดงหรือเหลืองไม่แน่ใจสูง169 หนัก10กก.(ผอมไปรึเปล่าโดนถีบตีลังกา)ตาแดงครึ่งดวง 

ชื่อ (แนะนำให้ไม่ยาวเกิน ออกแฟนตาซีได้ไม่ว่ากันครับ) ::รัสเนอร์ ราฟินก้า

ชื่อเล่น (ไม่เกินสองพยางค์) ::รัสหรือโรนไนท์(เป็นชื่อที่บอสตั้งให้)

อายุ (FBI หน่วยนี้ไม่จำกัดอายุ ตั้งแต่เพิ่งคลอดเมื่อกี้สดๆ ยันจะลงโลงรอมร่อรับหมด แต่ขอช่วง 14 – 22 เป็นหลักฮะ) ::15

เป็นสาย (เช่นเคะ หรือเมะ เย้ย..! ซะที่ไหนล่ะ แบ่งเป็นสายสืบสวนสอบสวน / ขาลุย (พวกออกปฏิบัติการ) / สายลับของหน่วย (สปายอะไรแบบนั้น) ::สายลับของหน่วย

สไตล์การทำงาน::เดินเข้าไปทักทายเป้าหมายแล้วจับกุมง่าย เนียน รวดเร็วแต่ถ้างานยากก็แค่พรางตัวไปทำงานอยู่ด้วยซัก1-2วันให้พอรู้นิสัยแล้วจับกุมและถ้าคนร้ายเดี่ยวก็จะเชือดทิ้งอย่างรวดเร็ว

นิสัย  ::ใจดีแต่โหด(หน้าตาอย่างนี้โหดเป็นด้วยหรอโดนยำเละ)ทำหน้าซื่อจนบอสงงว่าทำอะไรต้องล้มเหลวแต่ที่จริงทำงานได้ยอดเยียมร้อยล้านเปอร์เซ็นแต่เวลาออกไปทำงานทำหน้าปกติเหมือนคนธรรมดาแต่ส่วนที่ขัดต่องานสุดๆคือทรงผมสีแดงที่เป็นจุดเด่น เวลาทำงานกลางคืนสีหน้าเขาจะเปลียนเป็นคนละคนเลย

ประวัติ (ดราม่า / รั่ว / อะไรก็ใส่ให้ละเอียด ไม่ต้องยั้งครับ) ::ลูกชายคนเดียวของตระกูลมาเฟียแต่ว่าครั้งหนึ่งพ่อของเขาถูกแก็งมาเฟียกลุ่มอื่นฆ่าตายเขาจึงต้องมารับภารกิจนี้แทนแต่มาครั้งหนึ่งลูกน้องของเขาเกิดทรยศไปหมดเขาจึงยุบแก็งและไปสืบสวนแก็งอื่นและพบว่าพ่อของเขายังไม่ตายและกำลังคิดจะฆ่าเขาเขาเลยไปเป็นสายให้fbiแต่วันนึงfbiคิดจะให้เขาไปในหน่วยคาแร็คเตอร์เพราะมีความสามารถยอดเยี่ยมไร้ที่ติไม่มีใครเทียบและไม่เคยพลาดแม้แต่ครั้งเดียวจากพันธ์ครั้ง

ความสามารถพิเศษ ::การไปเป็นสปายคือความเนียนที่ไม่มีใครเคยเจอเลย

ชอบ / ไม่ชอบ / เกลียด / กลัว (ใส่อาการตอนเจอสิ่งที่เกลียดหรือกลัวและชอบหรือไม่ชอบมาให้ด้วยนะครับ) ::ชอบ อากาศที่บริสุทธิทำให้ยิ้ม/ไม่ชอบ ความเบื่อจะหลับ/เกลียดสัตว์เลื้อยคลานจะอยู่นิ่ง5นาที/กลัว  ช่างทำผมจะวิ่งเผ่น

ลักษณะ / ท่าทางที่ทำจนติดเป็นนิสัย ::การพูดตอนจับกุมตัวขออนุญาตจับกุมครับ

วิธีการพูด (ยกตัวอย่างด้วยนะครับ เช่น พูดแบบขวานผ่าซาก ก็ยกตัวอย่างว่ายังไง) ::ไม่เหมือนใคร เรียบง่ายแต่แฝงด้วยอันตราย

ความรู้สึกเมื่อถูกดึงเข้าหน่วยคาแรคเตอร์(ของตัวละคร ตอบในมุมมองของตัวละครด้วยฮะ) ::แย่จังงานมันจะน้อยรึเปล่า

หมายเลข ( 1 – 13 ) ::12

 ใบสมัครหน่วย “คาแรคเตอร์”

รูป ::  นัยต์ตากลมโตสีชมพูออกแดงๆ เรือนผมสีเหลืองมะนาวยาวสลวยถึงบ้นท้าย ดวงหน้ารูปไข่เรียวสวย คิ้วเรียวบาง จมูกโด่งรั้น ริมฝีปากนุ่มน่าสัมพัส รูปร่างอ้อนแอ้นสมหญิง ผิวขาวเนียนนุ่ม สูง 167 ซม. น้ำหนัก 35 กก.   

ชื่อ  :: อลิซ มองโกล่า

ชื่อเล่น  :: อลิซ

อายุ  ::  16

เป็นสาย  :: ขาลุยอยู่แล้ว~

สไตล์การทำงาน  :: เธอจะออกปฏิบัติงานกับพวกขาลุยทั้งหลาย เมื่อไปถึงจุดหมายหรือ ที่หมาย เธอก็เดินตามๆเค้าไป แต่ถ้ามีเรื่องร้ายเธอจะหยิบปืนที่เหน็บไว้ที่ต้นขาออกมา ซึ่งเป็นปืนคู่แล้วลุยไปกับพวกเค้า ส่วนมากจะยิงจุดตาย หรือ ยิงที่ขา หรือ แขน เพื่อชะลอความเร็ว และ สกัดการโจมตี บางครั้งถ้ากระสุนหมด เธอก็ จะดึงดาบออกมาจากที่เหน็บไว้ที่ขา แล้ว กางดาบออกเป็นดาบยาวคู่ ลุยไปกับเพื่อนๆ  

นิสัย  :: อ่อนโยน ใจดี  รอบคอบ ฉลาด จำข้อมูลหรืออะไรได้เร็ว ชอบอ่านหนังสือ เพื่อนๆมักเลยเรียกเธอว่า หอสมุดเคลื่อนที่(?) บางครั้งก็เจ้าเล่าห์ ชอบความโรแมนติก แถมสุภาพ มักจะเป็นคนเยียวยาคนในกลุ่ม  เวลามีเรื่องเศร้าอะไรก็ไม่แสดงออก เป็นคนเข้มแข็ง ไม่ยอมแพ้ง่ายๆ มักมองโลกในแง่ดี และมักจะอยู่ในที่ๆไม่ค่อยมีคน หรืออยู่กับ ธรรมชาติ ไม่ก็หอสมุด  เวลาว่างๆ มักจะหยิบกระดาษกับ ดินสอ มาวาดรูปเล่น แน่นอนการวาดรูปของเธอสวยขั้นเทพ แต่เวลาวาดไม่มีสีชอบวาดการ์ตูน ถ้ามีสีน้ำ หรือ สีอะไรพวกนั้น มักจะวาดวิว หรือ เพื่อนๆคนอื่นๆ และอัมเพลงไปด้วย 

ประวัติ  :: ลูกสาวคนเดียวของจิตกรชื่อดัง และ  นักแต่งเพลงชื่อดัง เธอได้ความสามารถทั้งสองด้านมาเต็มๆ และ ครอบครัวเธอค่อนข้างโด่งดัง ทำให้พวกด้านมืด ตามจับตัวเพื่อไปหาผลประโยชน์ให้ตนเอง เธอ กับ พ่อแม่ ต้องเรียนศิลปะการป้องกันตัว ทั้ง การใช้ปืนมีด แล้ว เปิดร้านขายเงียบๆ แถมพ่อแม่เธอมัน รั่ว เสื่อม และ สร้างรอยยิ้มได้ตลอด ทำให้ครอบครัวนี้ค่อนข้างอบอุ่น แม่ เล่นปลูกดอกไม้ต้นไม่ซะเต็มบ้าน แต่ก็สวยนะ  พ่อ ก็เล่นพิเรณ วาดภาพตามเถาวัลย์ที่แม่ปลูก ไม่ก็ วาดภาพ ตามกระถางต้นไม้อย่างสนุกสนาน บางครั้ง ก็ช่วยกันแต่งเพลงประจำครอบครัวที่เปลี่ยนไปในแต่ละเดือนด้วย 

ความสามารถพิเศษ  :: วาดภาพ แต่งเพลง ได้เก่งมากกก

ชอบ / ไม่ชอบ / เกลียด / กลัว  :: ชอบ - ที่สงบๆ ธรรมชาติ ความอบอุ่น การวาดรูป และแต่งเพลงร้องเพลง : นัยต์ตาฉายแววสนุกสนาน พร้อมนั่งวาดรูป บางครั้งก็นั่งร้องเพลง และแต่งเพลง เวลาอยู่คนเดียวนะ เวลาอยู่หลายๆคน แค่ยิ้มอย่างอ่อนโยนมากๆ 
ไม่ชอบ - อากาศที่ร้อนเกินเหตุ :  ไม่ค่อยอยากจะทำอะไร 
เกลียด -  พวกไม่มีเหตุผล หรือพวกที่กำลังจะไปจับจากการได้รับงาน : มองแบบรังเกียจ แล้วไปสนใจ
กลัว  -  สัตว์เลื้อยคลาน  พวกน่าขยะแขยง : ตัวสั่น พร้อมน้ำตาคลอเบ้า 

ลักษณะ / ท่าทางที่ทำจนติดเป็นนิสัย :: มักจะกุมมือไว้ด้านหน้า หรือไม่ก็ ถือหนังสือเสมอ 

วิธีการพูด  :: " ย..อย่าทะเลาะกันสิค่ะ ทุกคน "
" วันนี้จะมีงานอะไรเหรอค่ะ?"
"ขอบคุณค่ะ"

ความรู้สึกเมื่อถูกดึงเข้าหน่วยคาแรคเตอร์:: " ที่นี่เป็นที่ๆ อบอุ่นมากค่ะ ฉันคิดว่า อยู่ที่นี่ อยู่กับพวกเค้าต้องมีความสุขแน่ๆค่ะ" ยิ้มจางๆ

หมายเลข  :: 8 

ใบสมัครตัวเอก / ตัวรอง (เพิ่มเติม)

รูป :: ชายหนุ่มรูปร่างผอม เรือนผมเขียวซีดอมม่วงยาวถึงต้นคอ ดวงตาสีเขียวดูหมองม่น สูง 180 หนัก 61

ชื่อ :: โจเซฟ เซริแฟร์

ชื่อเล่น :: เจฟ

อายุ  :: 29

นิสัย :: นิ่งๆ หน้าตาย เสียงโทนเดียว เป็นบุคคลที่เลือดเย็น รอบคอบ สามารถฆ่าได้แม้แต่ลูกเล็กเด็กแดงโดยที่ไม่มีปฎิกิริยาแสดงออกอะไรเลยแม้แต่น้อย เวลาทำการใหญ่ก็มักจะรอบคอบคิดแผนสองแผนสามไว้รองรับเสมอ ไม่เชื่อใจใครทั้งสิ้น ในเวลาปกติจะไม่ค่อยพูดซักเท่าไหร่แต่ถ้าเป็นเรื่องข้อต่อรองล่ะก็เรียกได้ว่าหมอนี่เคี้ยวยากแน่นอน

ประวัติ :: อดีตเจ้าหน้าที่ FBI วันหนึ่งขณะปฎิบัติภารกิจทาง FBI ได้มีคำสั่งมาให้คู่หูของเขากำจัดเขาทิ้งแลกกับตำแหน่งหน้าที่ในองค์กรเนื่องจากเขาไปรู้เรื่องที่ไม่ควรแตะต้องเข้า ในตอนนั้นเขาที่ไม่ทราบอะไรเลยก็ถูกยิงจากข้างหลังแต่ทะลุไหล่ซ้ายจนหมดสติ และ อยู่ในสภาพกึ่งตายชั่วขณะ ผ่านไป 1-2 วันเขาจึงฟื้นขึ้นมาแล้วเริ่มเปลี่ยนไป ที่ๆแรกที่เขาไปคือ บ้านของคนที่ยิงเขาจากข้างหลัง พออีกฝ่ายเปิดประตูเขายิงลูกตะกั่วเข้ากลางหน้าผากของ อดีตคู่หู ทันทีโดยไม่ลังเล แล้วพอค้นบ้านดูจึงทราบความจริงเข้าทำให้เขาหมดความศรัทธาในประเทศนี้ และ ผันตัวไปเป็นผู้ก่อการร้ายแทน ปัจจุบันมีกลุ่มก่อการร้ายจำนวนมากคอยหนุนหลังและให้ความร่วมมืออยู่

ความสามารถพิเศษ :: สามารถควบคุมการหลั่ง Adrenaline ในร่างกายได้ ( เมื่อมีสารนี้ในปริมาณพอสมควรจะทำให้ประสาทการรับรู้ไว และ เฉียบคมขึ้นกว่าปกติเป็นอย่างมาก )

ชอบ / ไม่ชอบ / เกลียด / กลัว ::

ชอบ :: สีหน้าสิ้นหวังของตัวประกัน ( ยิ้มกริ่มๆเล็กน้อย )

ไม่ชอบ :: ตำรวจ หน่วยงานของรัฐทุกประเภท ( มองด้วยสายตาเย็นชา )

เกลียด :: FBI ( ถ้าโผล่มาให้เห็น เป่าทิ้ง ลูกเดียว )

กลัว :: การนึกถึงอดีต ( จะเอามือจับบริเวณหลังไหล่ซ้ายแล้วแอบหัวเราะคนเดียวเบาๆ )

ลักษณะ / ท่าทางที่ทำจนติดเป็นนิสัย :: นั่งบนเก้าอี้แล้วเอาปืนสั้นมาตั้งชนกับหน้าผาก

วิธีการพูด :: สุภาพ ชอบเล่นจิตวิทยา เช่น 
" คุณมั่นใจหรือครับ ว่าองค์กรที่พวกคุณทำงานอยู่น่ะมันเป็นอย่างที่คุณเห็นจริงๆ? "
" ไม่มีคนมาช่วยพวกคุณหรอกครับ พวกเราวางระเบิดแบบพิเศษไว้รอบบริเวณห้องนี้แล้วหากเราทราบว่าเกิดอะไรขึ้น หรือ ทำอะไรแผลงๆล่ะก็ .... ( // ยิ้มแสยะ ) ตายลูกเดียวครับ "
" ขอให้โชคดีครับ พวกคุณเหลือเวลาอีก ... 2 นาที.... แก๊สพิษได้ถูกปล่อยแล้ว ขอให้ดิ้นรนกับ 2 นาทีที่เหลือให้สนุกนะครับ ( // ใส่หน้ากากกันแก๊ส ) "

ตำแหน่ง :: ผู้ก่อการร้ายบัญชีดำ

ใบสมัครหน่วย “คาแรคเตอร์”

รูป  :: เด็กสาวหน้าตาน่ารัก ใสซื่อ บริสุทธิ์(มั้ง) รูปร่าง สูงราว 162 ซม. หนักราวๆ 41 กก. ผิวขาวนุ่ม น่า... (ถ้ารวมนิสัยก็น่าเตะ) ผมสีบลอนซ์ทองสุกสว่าง ตัดกับนัยน์ตาสีท้องสมุทร
 

ชื่อ :: เฮร่า จีน เวเนสซ่า(ชื่อเต็มๆนะ)

ชื่อเล่น :: เฮร่า

อายุ  :: 17

เป็นสาย  :: สายจิ้น เอ๊ย!  สายแฮคเกอร์ เจาะระบบ

สไตล์การทำงาน  :: นั่งหน้าจอคอม นิ้วรัวคีย์บอร์ด ซัพพอร์ตเพื่อนๆ นี้แหละคือหน้าที่


แต่โดยส่วนใหญ่เธอมักทำเกินหน้าที่ ชอบเจาะเข้าไปขโมยข้อมูลของฝ่ายตรง ก็แหม

เห็นซีเคียวริตี้ เน็ตเวิร์คแข็งๆแล้วมันอยากจะทำลายนี่!

นิสัย  :: เธอเป็นประเภทอารมณ์ดีแล้วมีความสุข คือ ยิ้มง่าย สดใส น่ารัก ชอบทำหน้า

มึนๆ  ไม่เหมือนคราบแฮคเกอร์กันเลยทีเดียว การพูดการจามักมาแนวสดใส แต่เจ็บลึก

ดังมีด 1000 เล่มกรีดแทง เป็นคนอารมณ์เย็นควบคุมอารมณ์เก่ง เถียงเก่ง และจะเถียง

ไม่เลิกจนกว่าตัวเองชนะ(ไม่ได้เถียงแบบแว๊ดๆๆๆๆ แต่เถียงแบบน้ำเสียงเย็น กับ คำพูด

ราวมีดกรีด พร้อมรอยยิ้่มที่ใบหน้า) เป็นนักจิ้นวายตัวยง ชอบจับคู่ผู้ชายคนนู้นคนนี้

และจะทำหน้าดั่งเห็นสัจธรรม เมื่อคู่จิ้นกำลังหยอกล้อกัน

ประวัติ :: เฮร่าเด็กสาวอัจฉริยะธรรมดา ในบ้านพักเด็กพร้าธรรมดา เธอไม่เคยรู้จักผู้ให้กำเนิดทั้งสองของเธอ
แม้แต่น้อย เมื่อเธอโตขึ้นเธอก็ได้ไปอ่านหนังสือเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์เข้า ซึ่งเธอเองก็เกิดความสนใจ และค้นคว้ามันไปเรื่อย ด้วยความที่เป็นเด็กอัจฉริยะ เธอเลยเข้าใจทั้งหมดได้ในเวลาไม่นาน และหลังจากนั้นก็ได้เกิด แฮคเกอร์นามว่า Hydrangea เกิด ซึ่ง Hydrangea เคยสร้างวีรกรรมที่คนทั้งโลกไม่มีวันลืม นั่น คือแฮคเข้าไปในระบบ เน็ตเวิร์ค ทั่วโลกและทำลายมันทิ้ง จนทำให้เกิดค่าความเสียหายที่นับค่าไม่ได้จากการกระทำครั้งนี้ กว่า ระบบ จะเข้าที่ก็ใช้เวลา เป็นสัปดาห์ อันที่จริงเธอเป็นลูกของนักวิทยาศาสตร์ด้านพันธุกรรม แล้วการทดลองของทั้งคู่เกิดผิดพลาด ทำให้ไฟไหม้บ้าน มีเพียงเธอที่รอดตายมาเพียงคนเดียวเท่านั้น

ความสามารถพิเศษ  :: สามารถแฮคเกอร์ เจาะระบบ สร้างเครือข่าย ปิดสัญญาณ หรือ แม้กระทั่งควบคุมดาวเทียมทั้งหมดได้(แต่ได้ทีละอันนะ คงไม่เก่งขนาด ควบคุมทีทั้งหมดหรอก) / ความสามารถทางคณิตศาสตร์เป็นเลิศถึงขั้นอัจฉริยะ (แต่ดันไม่ชอบมันสะนี่)

ชอบ / ไม่ชอบ / เกลียด / กลัว  ::
ชอบ - จิ้นวาย(ทำหน้าเห็นสัจธรรมทีเดียว) , จิบชา , นั่งเจาะระบบ , ความท้าทาย , การทำงานเกินหน้าที่
ไม่ชอบ - คณิตศาสตร์ (มันน่าเบื่อ)
เกลียด - สถานที่สกปรก (ทำท่าขยะแขยง) การเถียงแบบเฉือดเฉือนแต่ดันแพ้(บางทีคุณเธออาจวีนแตกเลยก็ได้นิ)
กลัว - หนู แมลงสาบ แมง (กรี๊ดอย่างเดียว)

ลักษณะ / ท่าทางที่ทำจนติดเป็นนิสัย :: ก็นั่งเหมือนนั่งทำงานคอมปกติ แต่ ยิ่งงานนั้นหินมากขึ้นเท่าไหร่ รอยยิ้มของเธอจะเริ่มปรากฎ

วิธีการพูด  :: ถ้าผู้ใหญ่กว่า หรือ ตำแหน่งสูงกว่า ก็มี ค่ะ คะ ตามหลัง แต่ถ้าไม่ก็ปกติ
จะพูดแบบเหมือนมึนเล็กน้อย - " คือ ไอก้อนดึ๋งดึ๋ยนี่มันกินยังไงเหรอ" (พุดดิ้งนะ)
บางทีแถมคำพูดที่กรีดลึกมาเล็ก - "เอาน่าๆ ยังไงเธอก็ฉลาดกว่าไอตัวสองเขาอ่ะแหละ ^ ^" นี่คือการปลอบ / "ฉันว่า นายควรจะกินปลา หรือน้ำมันตับปลา เยอะๆนะ" (หวังดี แนะนำชาวบ้าน)

ความรู้สึกเมื่อถูกดึงเข้าหน่วยคาแรคเตอร์(ของตัวละคร ตอบในมุมมองของตัวละครด้วยฮะ) :: คือ ตอนนั้น ยัง งงๆ อยู่เล้ย ว่าไอหน่วยนี่มันคืออะไร ตอนนี้ก็เข้าใจแล้วแหละ ฉันว่า มันก็คือหน่วยที่รวบรวมไปด้วยบุคคลที่ควรจะกินน้ำมันตับปลาทั้งนั้นเลยนะ ฮ่าๆๆ แหม แต่มันก็มี อุปกรณ์เจ๋งให้ใช้เยอะอ่ะนะ

 หมายเลข  :: 5

ใบสมัครตัวเอก / ตัวรอง (เพิ่มเติม)

รูป (บรรยายสรรพคุณ เอ๊ย ! รูปพรรณสันฐานให้พร้อม) ::ชายหน้าโหดม ตาสีแดงทั้งดวง ผมสีดำออกแดงๆนิดๆ 

ชื่อ (แนะนำให้ไม่ยาวเกิน ออกแฟนตาซีได้ไม่ว่ากันครับ) ::คูรูมาก้า มาโรรีน

ชื่อเล่น (ไม่เกินสองพยางค์) ::คูล

อายุ  ::20

นิสัย  ::เลว โหดมอมาหิตวิปริตผิดเพศ  ชอบทำอะไรเลวจัดอย่างปล้น จี้นี่เขาไม่ทำเขาทำแต่ ทำลายล้าง แฮ็กข้อมูล(แต่แฮ็กคาแร็คเตอร์ไม่เคยสำเร็จ) หรืออาชญากรรมใหญ่ๆ

ประวัติ ::เป็นเด็กกำพร้าไม่มีพ่อแม่วันหนึ่งเขาถูกตัวไปเป็นหนูทดลองเรื่องหนึ่งแต่เขาก็กลายเป็นไร้ซึ่งความรู้สึกไป แล้วมันทำให้เขากลายเป็นอาชญากรชื่อดังของโลกที่ทุกคนต้องรู้

ความสามารถพิเศษ  ::ฆ่าคนที่น่าสงสาร100คนอย่างไร้ความรู้สึก

ชอบ / ไม่ชอบ / เกลียด / กลัว ::ชอบ เลือดบริสุทธิ์จะหัวเราะ/ ไม่ชอบพวกคาแรกเตอร์ พอเห็นจะไปก่ออาชญากรรมทันที/เกลียดการที่มีคนหลบหนีจากการตามล่าอาการจะไล่ล่าจะกว่าจะเจอ/กลัวการที่ตนถูกจับอาการจะร้องครวญคราณ

ลักษณะ / ท่าทางที่ทำจนติดเป็นนิสัย ::พอก่ออาชญากรรมได้จะยิ้มและหัวเราะ

วิธีการพูด ::พูดแบบขวานผ่าซาก(ระดับหนัก)
ตำแหน่ง::ผู้ก่อการร้ายดับโลกที่หน่วยคาแรคเตอร์ยังจับไม่ได้

ใบสมัครหน่วย "คาแรคเตอร์"

รูป  :: ชายหนุ่มร่างเล็กที่มีความสูงเท่าเด็กป.6 (157)*โถ่ลูกบิฟ น่าสงสาร* แถมน้ำหนักเบาพกสบาย (42) แต่สะดุดตาที่ผมซอยสั้นระคอสีเหลืองๆส้มๆแถมมีไฮไลท์สีชมพูหนึ่งแถบกับหงอนสองเส้น ติดกิฟหลาบหลายแบบตั้งแต่กิฟดำธรรมดา ไปจนถึงกิฟรูปโบว์ของเด็กผู้หญิง แต่งกายด้วยชุดเด็กมัธยมที่ไมรู้ไปขโมยมาจากไหนทับด้วยเสื้อโค้ทที่ข้างนอกสีดำแต่ข้างในลายจุดชมพู ติดต่างหูที่หูข้างขวาถึงสามอัน ดวงตาดำคล้ำเหมือนอดหลับอดนอนมาหลายวัน และตาสองที่สีไม่เหมือนกับ(ขวา ดำ ซ้าย เหลือง ป.ล. เป็นมาแต่กำเนิดอย่าโทษบิฟ)ซึ่งมักโดนมองว่าใส่คอนแทคเลนด์อยู่บ่อยๆ แถมแถวๆคอยังใส่ปลอกคออีก แต่บิฟมันกลับผิวขาวแบบไม่น่าเชื่อนี่สิปัญหา!  ลักษณะโดยรวม [อัธพาล] นั่นแล~

ชื่อ  :: บิฟรอท คิสแฮมตันท์ (bifros kishamtunt)

ชื่อเล่น  :: บิฟ *แต่มักโดนเรียกว่า บิฟฟี่ (ผู้ปกครองกลั้นขำอยู่)*

อายุ  :: 15

เป็นสาย  :: ( เคะ เฮ้ยยยยย //โดนบิฟเตะกลิ้ง ) ขาลุย !!

สไตล์การทำงาน  :: ฟังเพลงไปทำงานไป(แถมยังไม่ฟังคนอื่นด้วย=w=b) บิฟมักทำงานแบบผีเข้าผีออก เดี๋ยวเชื่องฟังคนอื่นแบบไม่มีขัดบ้าง แป็ปๆกลับมาขัดคอแบบสุดโก่งมั่ง แต่เมื่อทำงานเสร็จแล้วงานมักออกมาระดับปลานกลางถึงเกือบดี แต่ถ้างานนั้นบิฟทุ่มสุดตัว(และหัวใจ แอ๊บ //โดนเตะกลิ้งอีกรอบ)บิฟจะทำออกมาได้ดีแบบไม่น่าเชื่อิ

นิสัย  :: (บิฟ...นายนิสัยยังไง //โดนเตะรอบที่สาม) เจ้าหนูคนนี้จะไม่ค่อยฟังที่คนอื่นพูดซะเท่าไหร่แถมออกแนวขวางโลกหน่อยๆด้วย แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร บิฟมักจะใจดีกับผู้ชายมากกว่าผู้หญิงเนี่ยสิ แล้วก็เวลาเบื่อๆเจ้าตัวก็ไม่เคยเกรงใจใครเปิดเพลงลั่นที่ทำงานบ้าง ทำร้าย(?)เจ้าพนักงาน(?)บ้าง บลาๆสารพัด แต่ถ้าเจอกับคนไม่รู้จัก จะเปลี่ยนบุคลิกทันที แบบ...กลายเป็นคนไม่โวยวาย เรียบร้อย มีครับต่อท้ายตลอด จนพาเพื่อนร่วมงานอึ้งไปเป็นแถบๆด้วยอาการผีเข้าผีออกของพ่อหนุ่มคนนี้ บิฟชอบฟังเพลงเปียโนเก่าๆที่เดี๋ยวนี้ถูกตัดให้อยู่ในกลุ่มเพลงของพวกคุณทวดๆ แต่เจ้าตัวก็ไม่แย้งอะไรแถมยังดีใจด้วยซ้ำที่อนุรักษ์ของเก่าไว้ได้(หรอ?) ถ้าสังเกตุดีๆเจ้าตัวเป็นคนที่ชอบขนมหวานมาก(ก่อศึกกับหมอฟันไปหลายรอบด้วย)มักเก็บไว้กินเวลาทำงานตลอด แถมอาการผีเข้าผีออกของบิฟจะแก้ไม่หายซะด้วยซิเนี่ย

ประวัติ  :: บิฟ บิฟ บิฟมัน! ความจำเสื่อม//โดนต่อย ไม่ใช่แล้ว!! เจ้าบิฟเป็นคนในครอบครัวหนึ่งที่นับได้ว่าเคยทำงานอยู่ที่ FBI ตั้งแต่รุ่น FBI ตั้งใหม่ๆ แต่หลังๆกลับกลายเป็นพวกม้ามืดไม่ค่อยมีใครรู้จัก มีงานบังหน้าเป็นบ้านแสนสุขหลังหนึ่ง แต่เมื่อ2-3ปีมานี้ ครอบครัวทุกคน(ยกเว้นเจ้าบิฟมัน)ประสบอุบัติเหตุและเสียชีวิตไปพร้อมๆกันทำให้บิฟเครียดอย่างหนักจนเกิดอาการอย่างหนึ่งที่เรียกง่ายว่า นอนไม่ได้ จนเดี๋ยวนี้อาการนั่นก็ยังไม่หาย ขนาดเจ้าตัวกรอกยานอนหลับหมดไปหลายโหลแล้ว แต่หลังจากผ่านมาแล้วบิฟมันก็ปล่อยวาง ยอมรับการนอนไม่ได้ของมันเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิต แถมทุกๆวันก็ต้องมานั่งฉีดยาใส่ตัวเองเป็นระยะๆด้วย(มันเครียดจนเป็นโรค....โรคอะไรว๊า อ้อ โรคเครียด คือแบบถ้ามันอารมณ์ขึ้นเมื่อไหร่อาการจะออกคล้ายๆโรคหัวใจแต่อันนี้จะแรงกว่าจนต้องนั่งฉีัดยาเองทุกๆวัน ถ้าไม่ฉีดจะมีอาการยังไง? ก็อาจจะน๊อคจนต้องหามส่งโรงพยาบาลเลยไงล่ะ=w=b)

ความสามารถพิเศษ  :: การต่อสู้ นับว่าอยู่ในขั้นสูงแต่ถ้าเครียจระหว่างสู้ก็จบเห่เลย=w= , ทนต่ออาการหน้าด้านได้ทุกชนิด และทนยาอย่างมาก

ชอบ / ไม่ชอบ / เกลียด / กลัว  :: 
ชอบ ก็คงจะเป็นจำพวกขนมหวานที่พกไว้เป็นกระปุกๆ และจำพวกเด็กผู้ชายตัวเล็กๆล่ะมั้ง อาการก็ประมานว่ายืนกรี๊ดกร๊าดแบบเด็กผู้หญิงเจอผู้ชายหล่อๆนั่นแล

ไม่ชอบ บอกได้อย่างเดียว เจ้าแมลงสาบตัวน้อยๆน่ารักๆ เจอเมื่อไหร่พื้นที่แถวนั้นจะเหมือนสงครามสตาร์วอร์มาก แบบ เอิ่ม ขนาดแมลงสาบตัวน้อยน่าสงสารตัวนั้นเดี้ยงแล้วยังยิงปืนใส่มันอยู่อีก

เกลียด ร่างกายของตัวเอง . . . . . ที่ไม่ยอมสูงขึ้นเลยซักนิด! !  !  

กลัว ก็ของจำพวกวิญญาณ หรือมีดล่ะมั้ง เจอทีไรร้องไห้ยิ่งกว่าเด็กอนุบาลโดนแย่งลูกอมอีก แถมเสียงท่านก็ช่างแปดหลอดยิ่งนัก 

ลักษณะ / ท่าทางที่ทำจนติดเป็นนิสัย :: ก็คือการฉีกย่วันละเข็ม วันละเข็ม ใส่ข้อมือตัวเองนั่นล่ะ แถมเข็มนี่ เบ้งๆ!!

วิธีการพูด  :: มักพูดแบบเล่นๆไม่ค่อยจริงจัง มักพูดด้วยโทนเสียงน่ารักๆแบบเด็กๆพูด ว่าแล้วพูดไปก็ทำท่าประกอบไปด้วย แถมยังยิ้มพร้อมส่งสายตาลูกแมวมาให้เป็นระยะๆอีกด้วย แต่เนื้อหาอาจร้ายแรงกว่าที่คาดไว้เยอะอยู่เหลือหลาย และถ้ามีคนกระตุกหนวดเมื่อไหร่ เอาเป็นว่าบิฟมันเปิดสวนสัตว์ได้เลยล่ะ 
ยกตัวอย่าง "ฮะ ฮะ ไม่เอาๆ การฆ่าคนเป็นสิ่งไม่ดีน่ะ"ว่าแล้วก็สับท้ายทอยเจ้าหน้าที่สลบไปหนึ่งราย. . .อาเมน

ความรู้สึกเมื่อถูกดึงเข้าหน่วยคาแรคเตอร์ :: "เอ๋ ก็น่าสนุกดีนะครับ คนแถวนี้จะรู้สึกยังไงบ้างเนี่ยครับ" //มองไปรอบๆ "โดยรวมแล้วผมรู้สึกภูมิใจมากๆเลยล่ะ" //ยิ้ม

หมายเลข  :: 8

ใบสมัครหน่วย "คาแรคเตอร์"

รูป ::
เด็กหนุ่มวัยสิบหกผู้มีเรือนผมสีน้ำตาลอ่อนไฮไลท์สีฟ้าส่วนปลายน้อยๆอย่างสดใสและดวงตาสีเทาอมฟ้าที่มองผ่านๆจะเห็นว่ามันช่างสดใสเเละเต็มเปี่ยมไปด้วยความร่าเริง แต่หากสังเกตดูดีๆจะเห็นถึงความว่างเปล่าของเขาคนนี้ รอยยิ้มสดใสฉีกกว้างอย่างน่ารักแต่ก็ยังคงดูเซื่องๆซึมๆอยู่ในที

\

ชื่อ :: เอนิโคล อาเนซไนล์

ชื่อเล่น :: นิโคล

อายุ :: 16 ปี

เป็นสาย :: เป็นแฮคเกอร์อัจฉริยะที่เข้ามาในหน่วย สามารถแฮคระบบรักษาความปลอดภัยในทำเนียบขาวได้ด้วยเวลาเพียงหนึ่งนาทีเท่านั้น ! บนใบหน้าประดับรอยยิ้มสดใสน่ารักที่ทำเอาสาวๆ ใจละลายไปตามๆ กัน แต่ขณะเดียวกันดวงตาก็ว่างเปล่าคล้ายเหมือนไร้ชีวิตชีวา
เป็นคนที่ดูเหมือนจะมองออกง่ายแต่เป็นคนที่คิดอะไรทำอะไรด้วยใบหน้ายิ้มตลอดจนคนอื่นเค้าเดากันไม่ออกว่าคิดอะไรอยู่! ที่สำคัญยังคลั่งไคล้ขนมหวานสุุดๆไปเลยและเป็นเชฟในภัตตาคารแห่งหนึ่ง
ที่สำคัญยังไม่ชอบให้คนอื่นยุ่งเรื่องส่วนตัวเอามากๆ ไม่งั้นเขาจะโกรธ เป็นขาบุ๋นของหน่วยเนื่องจากวางแผนเก่งและใช้วิธีตลบหลังอย่างแยบยล จุดอ่อนอยู่ที่ดวงตา...เพราะจริงๆแล้วน่ะ นิโคลมันตาบอด!!! TTOTT

สไตล์การทำงาน :: ชอบวางแผนก่อนเสมอ คดีไหนที่ไม่ได้วางแผนไว้เขาจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวเป็นอันขาด แอบเป็นพวกยึดติดกฎระเบียบนิดๆ และหัวรั้นหน่อยๆ

นิสัย :: ยิ้มอยู่ตลอดเวลา หมาตายก็ยิ้ม ญาติเสียก็ยิ้ม ยิ้ม ยิ้ม ยิ้มมันทั้งวันทั้งคืนได้อย่างน่ารักน่าชัง(มากๆ!!) ใจดีกับทุกคนและแอบแสดงออกไม่เก่งนอกจากสีหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสป่านถูกหวยร้อยล้านเท่านั้น ชอบขนมหวานมากชนิดเห็นทีไรก็กินๆๆมันตลอด! ไม่ชอบให้คนอื่นยุ่งเรื่องส่วนตัวเลยแม้แต่นิดเดียว หากถามว่าใครเป็นบุคคลลึกลับในหน่วย หมอนี่มันต้องติดอันดับต้นๆแน่ๆ! ทำอะไรต้องวางแผนเสมอ แม้แต่การหยิบทิชชู่มาเช็ดตูดตอนเข้าห้องน้ำก็ต้องมีการวางแผนระยะการเอื้อมมือของแขนตัวเองก่อนด้วย = = จะเรียกว่ายึดติดกฎระเบียบและแบบแผนก็ไม่ผิดนัก และส่วนนี้ล่ะคือความดื้อรั้นของนิโคล เขาตาบอด แต่กลับเดินเหินไปไหนมาไหนได้เหมือนคนปกติจนบางคนยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตามันบอด! เพราะเหตุใดมิอาจทราบ นิโคลไม่ต้องพึ่งไม้หรืออะไรช่วยคลำทางก็เดินเหินได้เหมือนคนปกติ เมพมั้ยล่ะ หึ =___,=

ประวัติ :: ประวัติของเชฟผู้นี้จะว่ารันทดหรือดราม่าก็ไม่เชิงนัก เขาเป็นเด็กกำพร้า (ออริทุกตัวของตูต้องกำพร้าทุกตัวสินะ?) ที่โตขึ้นมาในสถานรับเลี้ยงเด็ก ด้วยความที่ชอบขนมหวานมากๆจึงไปเรียนทำอาหารและได้ความรู้ติดตัวกลับมาทำงานที่อเมริกา แต่ก็เกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ตอนเขาอายุ 14 ปีทำให้เศษกระจกรถทิ่มตาทั้งสองข้างจนบอดสนิท เขาเองก็ไม่มีเงินมากถึงขนาดซื้อตาเทียมมาใส่ แล้วเจ้าตัวก็ไม่ใคร่สนใจมันนัก "ถ้ามันไม่ทำให้เค้าทำอาหารไม่ได้" ฝึกอยู่นานหลายปีนิโคลก็เริ่มชำนาญการทำอาหารโดยไร้ซึ่งสัมผัสทางตา หลายปีผ่านมา เจ้าความรู้ที่เขาไม่ค่อยจะใส่ใจเท่าไรนักดันไปสะดุดตาหน่วย FBI เสียได้...
 ...ดูเหมือนนอกจากการทำอาหารแล้ว นิโคลยังได้วิชาความรู้เกี่ยวกับการ "แฮคข้อมูล" กลับมาอีกด้วย จนถูกดึงตัวเข้าหน่วยลับของทาง FBI อย่างเสียไม่ได้ในที่สุด

ความสามารถพิเศษ :: แฮคระบบป้องกันของทำเนียบขาวได้ภายในเวลาเพียงหนึ่งนาที! ทำอาหารเก่งและที่สำคัญคือของหวาน!

ชอบ / ไม่ชอบ / เกลียด / กลัว :: ชอบของหวานและการวางแผน เขามักจะพูดพร้อมรอยยิ้มอยู่เสมอว่า "ของหวานกับการวางแผนเป็นของคู่กัน" ทั้งๆที่ก็งงอยู่ว่ามันคู่กันยังไง แต่ก็เอาเถอะ เด็กนี้มันอัจฉริยะนี่นา เราอาจจะตามมันไม่ทันก็ได้? =_=??
ไม่ชอบถึงขั้นเกลียด พวกสายลับ แม้จะเป็นพวกเดียวกันนอกจากเรื่องงานเขาจะไม่เข้าไปคุยด้วยเลยแม้แต่น้อย อาจจะเป็นเพราะเขาเองก็ไม่ชอบให้ใครมายุ่งเรื่องส่วนตัวเลยเหมารวมว่าพวกนั้นเป็นคนที่ชอบสอดเรื่องชาวบ้านไปด้วยล่ะมั้ง?? อีกอย่าง! นิโคลเป็นประเภทเกลียดการผิดพลาดและความล้มเหลวมากที่สุดถึงที่สุด หากคดีไหนที่เค้าเป็นคนวางแผนแล้วพลาด หรือมีคนอื่นตัดหน้าไปก่อนเค้าจะซึมไปหลายวันอย่างเห็นได้ชัด...
สิ่งที่กลัวที่สุดเท่าที่เคยเห็น นิโคลน่ะกลัวยานพาหนะเข้าไส้ เรียกได้ว่าอันไหนเลี่ยงได้ก็เดินเอา คงเป็นเพราะอุบัติเหตุครั้งที่ทำให้ตาบอดจึงทำให้ฝังใจ

ลักษณะ / ท่าทางที่ทำจนติดเป็นนิสัย :: ชอบกัดเล็บเวลาวางแผนจนมักโดนดุบ่อยๆ เวลาคิดอะไรก็จะกัดเล็บนิ้วโป้งตลอด (นึกภาพออกนะ?) เวลาไปต่อไม่ถูกก็จะหยิบขนมหวานขึ้นมากินเพราะเจ้าตัวมักคิดเสมอว่า "ขนมหวานกับการวางแผนเป็นของคู่กัน" =w=

วิธีการพูด :: เวลาปกติไม่ได้ทำงานก็จะพูดสบายๆ ด้วยน้ำเสียงสดใสเช่น "ไปกินของหวานกันมั้ย..~" แต่ถ้าตอนวางแผนเขาจะขมวดคิ้วแล้วอธิบายไปพลางกัดเล็บไปพลางด้วยน้ำเสียงที่เข้มขึ้นนิดหน่อย เวลามีใครค้านแล้วเหตุผลของคนคนนั้นด้อยกว่าตัวเองก็จะหัวเสียทันที ออกแนวประมาณ ต้องทำตามผม เพราะวิธีของผมมีโอกาสสำเร็จ 87% ซึ่งเยอะกว่าคุณ (จะเถียงฉอดๆด้วยเหตุผลที่คนปกติตาดำๆไม่เข้าใจ เนื่องจากมันวิชาการเกิน) เวลามีคนมาสอดเรื่องของเขาก็พูดตอกเจ็บๆด้วยใบหน้ายิ้มๆเช่นเดิมแต่แฝงความเย็นชาในน้ำเสียงว่า "เรื่องของคุณเหรอครับ? ก็ไม่...แล้วจะสอดทำไม?"

ความรู้สึกเมื่อถูกดึงเข้าหน่วยคาแรคเตอร์ :: สนุก คำเดียวสั้นๆครับ ผมรู้สึกสนุก อืม..อีกอย่างเป็นแค่เชฟในภัตตาคารเกรดบีก็มีรายได้ไม่เยอะมากพอค่าใช้จ่ายของผม (จริงๆมันพอนะ แต่อีตานี้มันเอาไปซื้อวัตถุดิบทำของหวานราคาแพงๆมาประจำ-_-;;) เป็นแฮคเกอร์ให้หน่วยลับพิเศษของ FBI ก็ไม่เสียหายอะไร สนุกดีแถมเท่อีกต่างหาก (ยิ้มสดใส)

หมายเลข ( 1 – 13 ) :: 4 (โอ้ เลขโครตนำโชค *O*)

ใบสมัครหน่วย "คาแรคเตอร์" [แปะไว้ก่อนนะฮับ]

รูป :: http://images5.fanpop.com/image/photos/28500000/Sakuya-touhou-28570356-1024-768.jpg
ผู้หญิงร่างบางปราดเปรียว เจ้าของเส้นผมสีเงินประกายออกน้ำเงินซอยสั้นเคลียไหล่ รวบเก็บข้างหน้าเป็นเปียเล็ก ๆ สองอัน นัยน์ตาสีโลหิตเด่นสะดุดตาขับเน้นด้วยขนตาสีรัตติกาลล้อมกรอบนัยน์เนตรหวาน ผิวขาวซีดเหมือนคนไม่ได้ออกแดดมานานปีขับเน้นให้นัยน์ตาสีเลือดดูสะดุดตากว่าเดิม

ชื่อ :: เอเลเนีย โลเนเวลล์

ชื่อเล่น :: เอเลน(สนิท...เท่านั้น) / เลน

อายุ :: 18

เป็นสาย :: สายลอบปฏิบัติการ (ลอบฆ่าว่างั้นเหอะ...)

สไตล์การทำงาน :: ชีเธอเป็นแบบนักฆ่านั่นล่ะ คือไม่เน้นโจมตี แต่จะเน้นความเร็ว อย่างเช่นเวลาโดนโจมตี จะมีแค่ตัวเธอที่ถอย อาวุธในมือไม่ถอยด้วย ถึงจะดูเหมือนโดนบีบ แต่จริง ๆศัตรูพาตัวเองเข้ามาหาเธอเองต่างหากล่ะ!ไม่เน้นสไตล์จับอาวุธพุ่ง แต่จะเลี่ยง หลบ โจมตีทีต้องให้เห็นเลือด ไม่ยอมให้เสียแรงเปล่า และกระบวนท่าไม่มีแน่นอน พลิกแพลงไปเรื่อย ๆ แขนขาสี่ข้างทำงานร่วมกัน ไม่ใช่ใช้ข้างเดียว ฝีเท้าเงียบกริบสุด ๆ

นิสัย :: สันดานชีเธอคือเงียบ นิ่ง เย็นชา ไม่บ้าพลังล่ะฮับ คือชีเธอใช้สมองพร้อมกับสมองมือ ไม่ใช่พวกไร้สมองใช้แต่สองมือน่ะครับ ส่วนมากจะยืนเงียบ ๆ เหมือนไร้ตัวตนตลอดวันยันวันต่อไปเรื่อย ๆ นิสัยเย็นชาไร้หัวใจ แทบจะเรียกได้ว่าไร้ความรู้สึก หนึ่งชีวิตนี้ไม่เคยโกรธใครมาก่อน...ไม่ใช่ว่าเธอใจเย็นหรอกนะ แต่เธอไม่มีสิ่งใดสำคัญในสายตาเธอต่างหาก!คนอย่างเธอไม่มีสิ่งใดควรค่าให้สนใจหรือดูแล ใบหน้าเรียบนิ่งนั้นแลดูราวหุ่นยนต์ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงนัยน์เนตรคมที่ดูราวเหล็กกล้า ไม่ใช่แววตาของคนนั่นเลย แม้จะมีความงามพิลาสเหนือใคร แต่หญิงสาวคือหนึ่งคนที่ไม่มีใครทำลายกำแพงน้ำแข็งนั้นลงได้ ไม่สนใจใคร จะทำอะไรก็ทำ ไม่แคร์ความรู้สึกหรือจิตใจของใคร คนสำหรับเธอมี 2 ประเภทคือมีประโยชน์และไม่มีประโยชน์ พอมีประโยชน์ก็ว่าไป แต่ถ้าหมดประโยชน์...เฉดหัวส่ง! มั่นไม่ใช่ไม่มีสาเหตุหรอกนะกับนิสัยเย็นชาสุดขั้วอย่างนี้ ขี้เบื่อ ไม่แคร์สายตาคนรอบข้าง ขอแค่ตัวเองพอใจก็ทำ ต่อให้ทำลายสิ่งสำคัญของใครก็ช่างเถอะ ไร้ความรู้สึกสุด ๆ หากคุณว่างขนาดมานั่งอธิบายว่าหัวใจคืออะไรกับเธอ...เอาเวลาไปปีนหอไอเฟลดีกว่ามั้ง? ว่าไปเธอก็เหมือนถ้ำอันมืดมิดนะ...ถ้ำที่ปิดกั้นตัวเองไม่เปิดใจให้ใคร และไม่มีผู้ใดกล้าเข้าใกล้เพราะสีดำอันมืดมนนั้น ในขณะเดียวกันเธอเป็นคนที่รักใครรักจริง นับถือใครนับถือจริงมาก ถ้าให้เธอตายแทนได้เธอเองก็ยินดีนะ

ประวัติ :: เธอเป็นลูกตระกูลดังเลยล่ะ และเพราะเหตุนี้ความหวังในตัวเธอจึงสูงกว่าคนอื่นถูกเปรียบเทียบกับพี่สาวผู้เปี่ยมด้วยความสามารถบ่อย ๆทำให้เป็นเด็กที่เงียบ เพราะพูดจาอะไรออกมาก็เหมือนจะดูผิดไปหมด แม้แต่การกระทำทุกอย่างก็มีคนจับตามอง ราวกับขอแค่เธอพลาดก็พร้อมจะรุมซ้ำเติมทันที พ่อแม่เองไม่ค่อยชอบเธอด้วยมองว่าเธอเป็นคนที่ไม่เก่ง ทั้ง ๆ ที่หากเทียบกันแล้ว ฝีมือเธอน่ะเก่งกว่าลูกตระกูลดังทั้งหลายแหล่เสียอีก แต่ดูเหมือนเธอถมเท่าไหร่ก็จะไม่เต็ม เธอจึงไม่สนใจมันซะอย่างนั้น พอนานเข้า เจอแต่สังคมที่มีการสวมหน้ากากเข้าหากันก็เลยกลายเป็นคนปิดกั้นตัวเอง ไม่สนใจใครและไม่เปิดใจรับใครแม้แต่พ่อแม่ของเธอ ทำให้เพราะเหตุนี้เธอจึงถูกมองในแง่ลบ นานวันเข้าก็ยิ่งกลายเป็นคนไร้หัวใจนั่นล่ะ แต่เธอเองก็ไม่ท้อนะ ดิ้นรน พยายามถีบตัวเองขึ้นมาอยู่ในจุดที่สูง ๆ เท่าที่เด็กสาวคนหนึ่งจะทำได้จนได้รับการยอมรับว่าเป็นหนึ่งในจอมเวทย์ผู้เก่งกาจที่อายุน้อยมาก แต่เหมือนพ่อกับแม่ไม่พอใจ...เธอที่ระอามานานแล้วจึงออกจากบ้านแล้วกลายมาเป็นหนึ่งในหน่วยคาแรคเตอร์นี่ล่ะ

ความสามารถพิเศษ :: เธออ่านตาใจคนได้นะคะ มันเป็นความสามารถพิลึกที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิดน่ะค่ะ

ชอบ / ไม่ชอบ / เกลียด / กลัว :: 
ชอบ : หนังสือ ความสงบ (โมโหยากกว่าปกติ)
ไม่ชอบ : ความวุ่นวาย คนที่พูดไม่รู้เรื่อง (ขมวดคิ้วแต่ไม่พูดอะไร)
เกลียด : สัตว์เลื้อคลานทุกชนิด (เตะปลิว)
กลัว : ความมืด (ตัวสั่น เม้มปากหน่อยๆ)

ลักษณะ / ท่าทางที่ทำจนติดเป็นนิสัย :: ขมวดคิ้วเท่านั้นที่ครองโลก...

วิธีการพูด :: เสียงเรียบสุด ๆ แต่เปล่งออกมาแต่ละทีนี่แทงใจดังฉึก อย่างเช่นสมมุติว่าต้องไปช่วยคน ๆ หนึ่งแล้วแต่ละคนบอกว่าช่วยไม่ได้เพราะคนที่จับไปมีอำนาจเกิน เธอจะพูดช้า ๆ ว่า "ช่วยไม่ได้...หรือไม่มีปัญญาช่วย"

ความรู้สึกเมื่อถูกดึงเข้าหน่วยคาแรคเตอร์ :: เธอก้มหน้าคิดครู่หนึ่ง ก่อนเงยหน้าขึ้นเอ่ยเสียงราบเรียบ "รู้สึกว่ามันเป็นสิ่งที่เสียใจที่สุดในชีวิตที่ต้องมาอยู่กับคนที่สติไม่เต็ม.." เธอพยักหน้า

หมายเลข :: 13...