คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : [sf] Im not your brother ;; kibum x donghae feat. siwon 100%
Couple ;; kibum x donghae feat. siwon
Rate ;; PG13+
Talk ;; แรงบันดาลมาจากน้องชายตัวเล็กที่ด่าว่า(?)ตลอดเวลาจนตังค์เกือบจะจับน้องมาปล้ำ(?)ให้รู้แล้วรู้รอด บอกให้จุ๊บก็เล่นตัว สุดท้ายก็ยื่นแก้มมาแตะปากเราเองซะงั้น ขอบคุณน้องชาย ‘เต็ง’ อายุ 8 ขวบที่ทำให้เกิดฟิคเรื่องนี้ 5555
“ฮายองงงงง ขอเล่นไอโฟนหน่อย”
“ฮยองหล่อเปล่า?”
“ขี้เหร่!”
“คิบอม!”
“ทงเฮฮยองขี้เหร่มากๆ!!”
“ไม่ให้เล่นแล้ว!” ร่างบางทำหน้างอก่อนจะตะครุบไอโฟนในกระเป๋าก่อนที่ร่างเล็กๆของเด็กประถมสองจะเข้ามาแย่ง เจ้าของแก้มอูมเริ่มเบะปากออกเมื่อโดนขัดใจ มือเล็กยกขึ้นกอดอกสั่งคนที่โตกว่า “ฮยอง! ไอโฟน!”
“จุ๊บๆก่อน”
“ไม่จุ๊บคนที่ขี้เหร่หรอก”
“งั้นก็อย่ามาเล่นโทรศัพท์ของคนขี้เหร่สิ”
“ไม่เกี่ยวซักหน่อย” ร่างเล็กดิ้นน้อยๆก่อนที่ร่างบอบบางของเด็กมัธยมจะหัวเราะออกมาเบาๆแล้วหยิบยื่นไอโฟนสุดอืดของตัวเองให้กับเด็กน้อยคิมคิบอม พอได้ของตามต้องการร่างเล็กๆก็ทิ้งตัวนั่งลงบนตักของคนที่อายุมากกว่าส่วนในมือก็กดเล่นโทรศัพท์ แขนเรียวของอีทงเฮยกขึ้นกอดเอวเล็กแล้วเอาแก้มแนบกับศรีษะทุย “เล่นเสร็จแล้วต้องจุ๊บๆด้วยนะ”
“ฮื่อออ ให้จุ๊บๆอยู่ได้ ทำไมต้องจุ๊บด้วย”
“แล้วมันยากตรงไหนล่ะ รยออุคมาจุ๊บทงเฮฮยองหน่อย” เจ้าของชื่อรยออุคพอได้ยินก็ลุกขึ้นยืนก่อนจะยิ้มอายๆพาร่างกลมๆของตัวเองมาหยุดอยู่ข้างๆแล้วจุ๊บลงที่แก้มขวา อีทงเฮยิ้มกว้างแล้วหันไปแนบแก้มกับอีกคนที่นั่งอยู่บนตักตัวเอง
“เห็นมั้ยรยออุคยังจุ๊บได้เลย”
“ก็ได้ๆ! จุ๊บก็ได้” คนที่นั่งอยู่บนตักกดพอสเกมในมือแล้วเอื้อมมือเล็กๆนั่นมาจับหน้าเขาก่อนจะกดริมฝีปากแดงๆนั่นจุ๊บลงที่แก้มหนึ่งทีก่อนที่ใบหน้าขาวของเด็กอายุแปดขวบจะขึ้นสีแดงระเรื่อ เห็นแบบนั้นอีทงเฮเลยแกล้งแซว
“ต้องให้จุ๊บคืนด้วยมั้ย?” คิมคิบอมไม่ตอบอะไรนอกจากยกแก้มอูมๆมาแตะที่ปากของเขาทั้งสองข้าง ร่างบอบบางหัวเราะอีกทีแล้วกระชับอ้อมแขนเล็กๆให้แน่นขึ้น “รักฮยองแล้วอะดิ้”
“อื้ออออออ”
“รักป้ะ?”
“อื้อ!!”
“อื้ออะหมายความว่าอะไร รักใคร”
“รักทงเฮฮยอง!”
“อะไรนะ ใครรักใครนะพูดดังๆ”
“คิบอมรักทงเฮฮยอง!”
เขาชื่ออีทงเฮ ส่วนเด็กที่เขาออกจะเอ็นดูติดขยันแกล้งบ่อยๆชื่อคิมคิบอมเป็นญาติของญาติอีกทีหนึ่ง คือวันนี้เขามาช่วยงานแต่งงานของพี่สาวที่เป็นลูกพี่ลูกน้องกันแล้วทางฝั่งของเจ้าบ่าวก็มีญาติผู้ใหญ่ แล้วญาติผู้ใหญ่ของเขามีลูกช้าทั้งๆที่อายุพอๆกับแม่เขาเสียด้วยซ้ำ แต่กลับมีลูกชายที่อายุน้อยกว่าอีทงเฮตั้งแปดปีแน่ะ!
วันนี้เป็นวันเตรียมงาน ด้วยความที่เขาเป็นเด็กผู้ชายที่หลายคนมองแล้วว่าไม่ได้เรื่องแน่ๆถ้าหากเอาช่วยเลยจัดการไล่ให้เขามานั่งเลี้ยงเด็กเล็กประมาณสี่คนให้นั่งอย่างเรียบร้อยภายในห้อง แน่ล่ะว่าเด็กๆอะนั่งเงียบเรียบร้อยกันอยู่แล้วเพราะว่าได้ไอพอดกันไปคนละเครื่อง ส่วนคิมคิบอมก็ร้องแต่จะเอาไอโฟนของเขาอยู่นั่นแหละ บอกว่ามันช้าๆก็ไม่ค่อยจะฟังหรอกแถมยังกดปุ่มโฮมหวิดจนจะพังอยู่หลายรอบ
“ฮยองง~”
“หื้ม?”
“มีอะไรกินมั่ง หิว”
“นั่น ให้กินข้าวกลางวันก็ไม่กิน”
“ฮายองงงงง คิบอมหิว” ร่างเล็กของคนหิวยืนซ้อนแผ่นหลังบางแล้วยกแขนกอดคออีกคนที่ตัวสูงกว่าก่อนจะใช้ศรีษะทุยซบลงบนบ่าของเขา มิหนำซ้ำยังถูไปมาจนอีทงเฮอดไม่ได้ที่จะยิ้มตาม เห็นแบบนั้นเลยดึงคนตัวเล็กมานั่งบนตักแล้วจัดการชี้ที่แก้มตัวเอง “จุ๊บๆก่อน”
“ฮยองอ้ะ!!”
วันงานก็มาถึงในไม่ช้า ร่างบอบบางของอีทงเฮถูกคลุมทับด้วยสูทสีเทาอ่อนเดินออกมาพร้อมกับชเวซีวอนลูกพี่ลูกน้องคนสนิทที่ชอบการสกินชิพเป็นที่สุดเพราะแม้แต่ตอนนี้มือมันยังแตะอยู่ที่เอวเขาเลยอะ! แล้วดันพาเดินร่อนไปร่อนมาทั่วงานจนแขกคนอื่นๆมองตามกันราวกับว่าอาจจะเปลี่ยนคู่บ่าวสาวเสียแล้ว “ฮยอง...พอใจยัง”
“พอใจอะไร~?”
“นี่เราจะเดินไปบนแท่นแล้วสาบานรักกันด้วยมั้ย?”
“ทงเฮอยากได้แบบนั้นหรอ? เอาสิ”
“ฮยอง!” เหมือนกับว่าตัวเองเป็นคิมคิบอมที่กำลังถูกอีทงเฮในคราบของชเวซีวอนแกล้งเอายังไงยังงั้น มือใหญ่วางลงบนหัวก่อนจะขยี้ไปมาเหมือนกับที่เขาทำกับเจ้าเด็กแก้มป่องนั่นไม่มีผิด คนตัวเล็กกว่าปัดมืออีกฝ่ายทิ้งแล้วทำหน้ามุ่ยก่อนจะหันไปเห็นเจ้าเด็กแก้มเยอะที่เดินเกาะชายเดรสของคุณแม่ตัวเองเข้ามาภายในงาน
หล่อแต่เด็กเลยวุ้ย
เขาส่งยิ้มบางๆให้กับคุณแม่ของคิมคิบอมที่ท่าทางดูเหมือนกำลังยุ่งๆแต่ก็ต้องพาลูกชายสุดที่รักออกมาเพราะดูทาทางเจ้าตัวเล็กจะงอแง ดังนั้นมันก็ได้เวลาแล้วที่เขาจะออกโรง(?)เป็นชายหนุ่มวัยกระเตาะขี่ม้าขาวเข้าไปช่วย
“คิบอม ไปเล่นกับฮยองนะ”
“ซีวอนฮยอง~~~”
เดี๋ยวก็ตบดิ้น-___-!! คนที่เรียกน่ะทงเฮฮยองนะเด็กนี่!!
ไอ้ซีวอนฮยองพอได้ยินอย่างนั้นก็ยิ้มล่ะ อุ้มคนที่วิ่งเข้าหาทันที อีทงเฮเลยอดไม่ได้ที่จะหมั่นไส้จนต้องเบะปากออกทำหน้าน้อยอกน้อยใจเสียเต็มประดา ชเวซีวอนเห็นแบบนั้นก็อุ้มคิบอมเข้ามาใกล้ เขาเลยยกนิ้วโป้งเป็นการบอกเจ้าเด็กนั่นว่ากำลังงอน
“โป้ง! งอนแล้ว!!”
“ก็งอนไปสิ”
“ไม่ง้ออ่อ?” เจ้าตัวเล็กไม่ตอบแล้วหันไปซุกที่คอของชเวซีวอน เห็นแบบนั้นอีทงเฮเลยเขย่งไปจุ๊บแก้มเจ้าเด็กนั่นเสียหนึ่งทีด้วยความหมั่นไส้
“ฮยองทำอะไรอะ!”
“ก็จุ๊บๆอะ จุ๊บๆฮยองคืนเร็ว”
“ไม่จุ๊บ!”
“นี่! ฮยองงอนอยู่นะ!”
“ใครจะไปจุ๊บคนอ้วนตาห่างขาถ่างก้นใหญ่กันล่ะ!!”
“คิบอม!!!”
คราวนี้งอนมากๆเลยให้ดิ้นตาย!
คนอ้วน ตาห่าง ขาถ่าง ก้นใหญ่ นี่สาบานได้มั้ยว่าเป็นคำพูดของเด็กแปดขวบอะ!!
เพรางั้นตั้งแต่เริ่มงานจนจบงานเขาเลยไม่อยู่กับคิมคิบอมเลย แอบๆมองเด็กนั่นแล้วเชิดหน้าเชิดตาเป็นการบ่งบอกว่างอนอยู่นะ แต่ก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะมาง้อซักทีอะ จนกระทั่งงานเลิกเด็กนั่นเลยยอมละออกจากชเวซีวอนแล้วเดินมาดังชายสูทแล้วกอดก่อนจะซุกหน้าลงกับเอว “ทงเฮฮยอง”
“ว่าไง?” พอเจอเด็กทำมาแบบนี้ก็งอนต่อไม่ลงใจอ่อนยวบยาบไปเสียครึ่ง คิมคิบอมพูดอู้ๆอี้ๆอยู่ตรงนั้นจนเขาจับใจความไม่ได้ต้องค่อยๆแกะเจ้าเด็กตัวเล็กออกมาแล้วก้มลงฟัง “...สวย”
“หื้อ? อะไรนะ??”
“เพราะวันนี้ทงเฮฮยองน่ารักคิบอมเลยไม่อยากคุยด้วย”
“.....น่ารัก?”
“จริงๆแล้วทงเฮฮยองสวย แต่ทำไมวันนี้น่ารักก็ไม่รู้”
เดี๋ยว! สายตาเลอะเลือนหรือพร่ามัวรึไง!
บรรดาพี่ป้าน้าอาก็พากันชมว่าเขาหล่ออย่างโน้นหล่ออย่างนี้ แล้วทำไมคิบอมมาบอกว่าเขาน่ารักอะ;____; เสียเซลฟ์เลยอะ
“ทงเฮฮยอง...”
“ทำไมต้องทำเสียงหงอยด้วย หือ?”
“ฮยองหายโกรธรึยังอะ?”
“อื้อ หายแล้ว คิบอมน่ารักขนาดนี้จะโกรธลงได้ไง”
“ก็วันนี้ทงเฮฮยองไม่เห็นมาเล่นกับคิบอมเลย”
ร่างเล็กซุกลงกับเอวอีกครั้งแล้วพูดอู้อี้ อีทงเฮก้มลงไปจับหน้าของเด็กแปดขวบแล้วปาดน้ำตาที่เหมือนจะคลออยู่ ริมฝีปากบางระบายยิ้มน้อยๆก่อนจะโดนอีกคนจุ๊บลงที่แก้มอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว
“รักทงเฮฮยองนะ”
เชร้ดดดดด;_____; โดนคิบอมแอทแทคเล่นงานอะ!!
เห็นมีข่าวแว่วๆมาว่าครอบครัวคุณนายคิมน่ะจะย้ายไปอยู่อเมริกา คุณนายคิมที่ว่าไม่ใช่ใครหรอกก็แม่ของเจ้าตัวเล็กคิมคิบอมนั่นแหละ วันนี้อีทงเฮเลยต้องออกมาข้างนอกเพราะคิบอมดันโทรมานัดเขาเสียดิบดีว่าจะให้เขาพาเที่ยวสวนสัตว์ แถมยังกำชับว่าให้มาคนเดียวอีกต่างหากเพราะทางฝั่งโน้นเองก็บอกมาว่าจะมาแค่คนเดียวเหมือนกัน แต่ก็นะ...แม่เขาก็เป็นห่วงอะเลยให้ชเวซีวอนที่โตกว่าเขาสี่ปีพามา พอถึงที่สวนสัตว์เท่านั้นแหละ คิมคิบอมก็หน้าบึ้งอย่างเห็นได้ชัดเลย แล้วเดินกลับไปหาคุณแม่ของตัวเองด้วยท่าทางงอนๆ เขาเลยต้องจัดการไล่ชเวซีวอนให้ไปเดินคนเดียวก่อน
“คิบอมอ่า....”
“........อือ”
“ไม่จับมือหรอ? เดี๋ยวหลงนะ” ดวงตาคู่คมนั่นหันมองมือเขาแว้บนึงก่อนจะยกมือขึ้นกอดอกแล้วหยุดเดิน อีทงเฮก็ไม่ยอมแพ้ยังคงหน้าทนยื่นมือไปแล้วส่งเสียง ‘นะๆ’ อยู่ตลอดเวลาจนในที่สุดมือเล็กๆก็ยอมเอื้อมมาจับไว้ แต่ใบหน้าที่น่ารักน่าเอ็นดูนั่นยังคงไม่หันมามองเขาอยู่ดีนั่นแหละ
“คิบอมไม่คุยกับทงเฮฮยองก็แย่สิ เดี๋ยวจะไม่ได้เจอกันอีกนานเลยนะ”
“......ฮึ!”
“ก็คุณป้าอีให้พาซีวอนฮยองมาด้วย กลัวว่าทงเฮฮยองจะดูแลคิบอมได้ไม่ดีไง”
“ไม่ต้องมาดูแลคิบอมหรอก เดี๋ยวคิบอมดูแลทงเฮฮยองเองนั่นแหละน่า”
ร่างบางได้ยินประโยคนี้ก็หัวเราะเบาๆแล้วพาร่างสูงเคียงเอวเดินไปขึ้นรถที่จะพาชมสัตว์บริเวณรอบๆ เหมือนคิมคิบอมจะยังไม่หายงอนเขาเท่าไหร่หรอก แต่พอนั่งๆอยู่บนรถไปเห็นโน่นเห็นนี่ก็ดีใจตามประสากระตุกมือเขายิกๆแล้วปีนมานั่งบนตัก ด้วยความที่กลัวว่าน้องจะหล่นอีทงเฮก็เลยจัดการกอดเอวอีกคนไว้จนคิมคิบอมหันมามอง แขนเล็กๆเอื้อมมากอดรอบคอของเขาแล้วจุ๊บลงที่แก้มอย่างทีเขาชอบให้ทำ
“ทงเฮ.....”
“ไม่ใช่สิ ต้องทงเฮฮยองสิ”
“ไม่เอา ไม่อยากให้เป็นฮยองแล้ว”
“ไม่รักฮยองแล้วใช่ปะละ”
“เปล่าซักหน่อย ก็เพราะรักไงเลยไม่อยากให้เป็นฮยองแล้ว”
คือไม่รู้ทำไมจากที่เคยคิดว่าดวงตาคู่นั้นใสๆบัดนี้กลับดูจริงจังเกินวัยจนจู่ๆหัวใจเขาก็กระตุกวูบก่อนจะเต้นเป็นจังหวะประหลาดๆให้ศรีษะทุยได้สะบัดเพื่อเรียกให้สติกลับคืนมา หันไปมองเจ้าตัวเล็กอีกทีก็พบว่าลงจากตักเขาไปมองข้างทางเหมือนเดิมเสียแล้ว
ย่าห์.....ทำแบบนี้เดี๋ยวทงเฮฮยองก็ใจเต้นซะเลย!
“อย่าดื้อนะ คิดถึงฮยองด้วยนะรู้มั้ย”
“ทงเฮก็นั่งเครื่องบินไปหาคิบอมมั่งสิ!”
“ทำไมพูดแบบนั้นล่ะคิบอม ไม่น่ารักเลยนะลูก” คุณนายคิมปรามเบาๆเมื่อได้ยินว่าคิมคิบอมไม่เรียกเขาว่าฮยองเหมือนเคย ซึ่งอีทงเฮก็ยิ้มน้อยๆแล้วส่ายหัวราวกับจะบอกว่าไม่เป็นอะไร ร่างบางย่อตัวลงให้เท่ากับเด็กอายุแปดขวบที่กำลังทำหน้ามุ่ยเพราะโดนดุ มือเล็กจับหน้าเขาไว้แล้วใช้สายตาจริงจังนั่นจ้องเข้ามาในดวงตาของอีทงเฮอีกรอบ
“ถ้าลืมกันนะ.....”
“ไม่ลืมหรอกน่า..อย่าคิดมากสิ ว่าแต่คิบอมเองเถอะเจอผู้หญิงสวยๆที่โน่นจะลืมฮยองเอา”
“ไม่! คิบอมไม่ลืมหรอก!”
“ดีมาก~” มือบางยกขึ้นลูบศรีษะเล็กก่อนจะโดนอีกคนสวมกอดเข้าอย่างจัง ไหล่เล็กสั่นน้อยๆ อีทงเฮทำเพียงระบายยิ้มบางแล้วกอดคนตัวเล็กแน่นๆอีกหนึ่งทีเพราะรู้ว่าอีกไม่นานก็จะได้เวลาเข้าไปข้างใน คิมคิบอมถอยห่างออกมาทำให้เห็นว่าไม่มีน้ำตาซักหยด แต่ดวงตากลับแดงดูก็รู้ว่ากลั้นไว้ขนาดไหน มือบางยกขึ้นจัดผมให้อีกคนอีกหนึ่งรอบแล้วทำท่าจะลุกขึ้นยืนหากแต่มือของคิบอมจับไว้เสียก่อน
“ทงเฮ....”
“หื้ม.....?” ครางตอบยังไม่ทันจะสิ้นเสียงริมฝีปากเล็กก็เข้าจู่โจมเขาอย่างรวดเร็ว คิมคิบอมกอดคอเขาไว้แน่นแล้วเบียดริมฝีปากเล็กๆนั่นลงมาที่ริมฝีปากของเขา อีทงเฮเบิกตากว้างยังไม่ทันจะได้ทำอะไรอีกคนก็ผละออกไปด้วยใบหน้าแดงก่ำ “จูบแรกของคิบอม เป็นของทงเฮนะ”
อะ....ให้ตายสิ!!! นี่โดนเด็กจู่โจมอีกแล้วอะ!!
“แล้วก็.....รอคิบอมกลับมาด้วย อย่าหนีไปมีแฟนล่ะ!”
End I'm not your brother
เมื่อวานติดงานวันเกิดน้องเลยไม่ได้เอามาลง ขออภัยเป็นอย่างสูงค่ะ;___; *โค้ง*
เรื่องของเรื่องคือมันไม่จบเพียงแค่นี้=..= ก็ยังมีภาคต่อกันไป
พาร์ทนี้เหมือนจะเป็นอดีตเมื่อสิบปีี่แล้ว ส่วนพาร์ทต่อไปก็เป็นเรื่องของอนาคตอีกสิบปีด้านหน้า
เป็นคนชอบฟิคใสๆเลยแต่งดราม่าอะไรไม่ค่อยเป็น อ่านเอาสนุก ออกแนวไปทางไร้สาระ
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์นะคะ :)
THE★FARRY
ความคิดเห็น