ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ตอนที่ 10 - จดหมายตอบกลับจาก Mr.X
เป็นเวลาเดือนกว่าแล้วที่ป๊อบตอบจดหมายคุณ x ไป
จากเดิมที่ป๊อบไม่เคยสนใจตู้จดหมาย กลายเป็นป๊อบต้องเฝ้ารอจดจ่อกับจดหมายทุกฉบับที่ผ่านเข้ามา ป๊อบคิดเสมอว่าคุณ x จะตอบจะหมายป๊อบ แต่ป๊อบไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ ในชีวิตป๊อบไม่เคยรอจดหมายจากใคร คุณ x เป็นคนแรกที่ป๊อบเฝ้ารอจดหมาย
จนเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา วันแสนธรรมดาที่ไม่มีทีท่าว่าเรื่องพิเศษจะเกิดขึ้น
ป๊อบตื่นนอนแล้วลงมาหาอะไรกินเหมือนทุกวัน
วันนี้แม่กับน้องสาวออกไปนอกบ้าน ป๊อบอยู่คนเดียว
เวลาป๊อบอยู่คนเดียวสิ่งที่จะทำก็คือรดน้ำต้นไม้
พอเปิดประตูบ้านปุ๊บก็พบว่ามีหนังสือสองเล่มวางอยู่บนพื้น
และมีจดหมายอีกหนึ่งซองอยู่บนนั้น….
จดหมายซองสีชมพู ดูธรรมดา…
ไม่ใช่จดหมายจากบริษัทประกัน บริษัทหุ้น หรือบริษัทที่ป๊อบเป็นสมาชิก
ป๊อบรีบวิ่งไปหาอย่างตื่นเต้น
แล้วเมื่อหยิบจดหมายก็ขึ้นก็ยิ้มร่าดีใจ
ใช่ มันคือจดหมายจากคุณ x…..
Chapter 10
จดหมายตอบกลับจาก Mr.X
ป๊อบรีบหยิบจดหมายกลับเข้ามาเปิดมันอ่านอย่างตื่นเต้น – สิ่งแรกที่ป๊อบแปลกใจก็คือ
ทำไมลายมือบนซองไม่เหมือนเดิม?
ป๊อบอ่านจดหมายของคุณ x หลายครั้งจนจำลายมือเขาได้ แน่นอนนี่ต้องไม่ใช่ลายมือคุณ x
แม้จะเอะใจแต่ป๊อบก็ยังจะอ่านจดหมายต่อไป – มีเรื่องให้สงสัยอีกและ
ทำไมคุณ x ตอบจดหมายมาตัวพิมพ์? คุณ x ใช้คอมพิวเตอร์ได้ด้วยหรือ?
โอเค ป๊อบคาใจ แต่ป๊อบก็ยังอ่านต่อไปจนจบ
จดหมายฉบับนั้นจบลงด้วยความประทับใจและแคลงใจ…
เป็นธรรมดาที่ว่าถ้าป๊อบสงสัยอะไรป๊อบต้องหาคำตอบให้ได้
และป๊อบจะไม่ใส่ร้ายใคร หรือพูดจาอะไรให้ใครเสียหายถ้ายังไม่รู้ความจริง
ดังนั้นป๊อบก็โทรไปติดต่อเรือนจำอีกครั้ง
ป๊อบถามเขาว่า “พี่ครับผู้ต้องขังสามารถใช้คอมพิวเตอร์ได้หรือไม่ครับ?”
เขาตอบ “ได้ครับ เรามีศูนย์เรียนรู้ หรือบางทีเขาอาจจะเป็นคนตรวจงานให้เจ้าหน้าที่
ผู้ต้องขังสามารถขอใช้คอมพิวเตอร์ได้ครับผม”
โอเค ผ่านไปหนึ่งเปราะ
“เอ่อ พี่ครับ เป็นไปได้ไหมที่ผู้ต้องขังจะไม่จ่าหน้าซองด้วยตัวเอง?”
“ได้ครับ บ่อยๆ ไป เพราะบางทีเขาก็ให้เพื่อนจ่าให้ครับ”
เย่ๆ โล่งไปอีกเปราะ
แต่ก็นะ ป๊อบเวลาจะสงสัย ใครก็โกหกไม่ได้ ต้องเอาให้รู้ถึงที่สุด
สิ่งที่ป๊อบกังวลก็คือ “กลัวว่าจะมีใครแอบสวมรอยมาเป็นคุณ x” ต่างหากล่ะครับ
“พี่ครับ มันมีลายเซ็นอยู่บนจดหมาย จะเป็นไปได้ไหมครับที่ป๊อบจะส่งให้ทางเรือนจำดูว่ามันเป็นลายเซ็นของผู้คุมจริงหรือเปล่า”
“ได้ครับผมส่งมาตามอีเมลนี้เลยครับ”
ว่าแล้วป๊อบก็ส่งไป ในเย็นนั้นก็ได้คำตอบว่า
“เป็นลายเซ็นของผู้คุมครับผม”
เย่ๆๆๆๆๆๆๆๆ ในที่สุดมันก็เป็นจดมายของคุณ x จริงๆ ด้วย!!!
ป๊อบรู้สึกโล่งใจมากๆ และดีใจมากที่ได้อ่านจดหมายของคุณ x จริงๆ
และนี่ก็คือเนื้อความในจดหมายครับผม
================================================================
จาก x ถึงคุณป๊อบ
Xคิดว่าXคงจะตกใจมากกว่าคุณป๊อบนะครับที่ได้รับจดหมายฉบับนี้ แม้ครั้งที่แรกที่Xได้เขียนจดหมายฉบับนี้ผู้คนหลายคนจะมองว่าXบ้าไปแล้วเพราะเราอยู่คนละขั้วเลย (ฟ้ากะเหวเลย) แต่เมื่อXได้รับจดหมายวิเศษฉบับนี้Xก็ได้รู้ว่าคนเรามันเท่าเทียมกันได้ เพียงแค่คนเรารู้จักการเคารพซึ่งกันและกันและการให้อภัยกันเท่านั้น
Xมีความสุขนะครับที่ทำให้คุณมีแรงบันดาลใจการเขียนหนังสือครับ Xและผู้คนที่อ่านหนังสือของคุณก็คงไม่ต่างกันหรอกครับ เพราะคุณเป็นผู้สร้างจินตนาการใหม่ๆเสมอ ซึ่งสิ่งที่คุณให้มานั่นคือจินตนาการที่แตกต่างออกไปที่น้อยครั้งจะสัมผัสได้จากหนังสือต่างๆ คุณป๊อบเชื่อไหมครับว่าร้อยละห้าสิบของผู้ต้องขังจะต้องรู้จักคุณ Xว่าไม่น้อยนะครับเพราะว่ามีกลุ่มผู้สูงอายุก็มากไม่รู้หนังสือก็มากเลย ร้อยละห้าสิบถือว่าสูงมาก เพราะคุณคือจินตนาการ
จดหมายของคุณก็เช่นกันนะครับไม่ใช่จดหมายที่ส่งเข้ามาในเรือนจำเท่านั้นแต่เป็นจดหมายที่ส่งผ่านความทรงจำและเป็นพลังที่ทรงพลังยิ่ง และไม่สามารถมองเห็นด้วยตาเปล่าอีกด้วยล่ะครับ
ขอบคุณนะครับที่คุณยังให้โอกาสในการตอบจดหมายกลับมาครบ Xชีวิตนี้มีโอกาศในชีวิตน้อยนิดแต่เมื่อทำอะไรที่ผิดพลาดครั้งหนึ่งในชีวิตก็ไร้ซึ่งโอกาสจะแก้ตัวแล้ว แต่Xก็คิดว่าช่วงนี้คงเป็นที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตก็ได้ถ้าXผ่านมันได้ก็ดีใช่ไหมครับ จะได้เจอกับสิ่งดีๆ บ้างครับ
Xขอขอบคุณมากสำหรับทีมงานของคุณป๊อบนะครับที่ส่งหนังสือมาให้Xและเข้าใจXดั่งเช่นคุณป๊อบ Xขอให้ทีมงานทุกคนจงมีความสุขกับสิ่งที่ทำนะครับผม Xจะส่งกำลังใจข้ามกำแพงฝันอันยิ่งใหญ่ไปให้นะครับ และXขอขอบคุณที่ทีมงานดูแลสิ่งมหัศจรรย์ของโลกของX (คุณป๊อบ) อย่างดีนะครับ
ปล1 Xอายุ 27 ปีครับ แล้วคุณป๊อบล่ะครับอายุเท่าไหร่ครับ
ปล2 ไม่เป็นไรหรอกครับที่คุณเอาเรื่องไปเผยแพร่เพราะผมรู้ว่าสิ่งที่คุณทำเป็นสิ่งที่ถูกต้องเสมอ
ปล3 ขอบคุณล่วงหน้านะครับสำหรับหนังสือ
ปล4 (สำคัญที่สุด) ขอบคุณสำหรับการเคารพและเคารพซึ่งกันและกันและให้อภัยกันครับ
=================================================================
การอ่านจดหมายฉบับนี้จนจบเป็นประสบการณ์ที่ป๊อบประทับใจจริงๆ
จากประโยคที่ว่า
"Xคิดว่าXคงจะตกใจมากกว่าคุณป๊อบนะครับที่ได้รับจดหมายฉบับนี้ แม้ครั้งที่แรกที่Xได้เขียนจดหมายฉบับนี้ผู้คนหลายคนจะมองว่าXบ้าไปแล้วเพราะเราอยู่คนละขั้วเลย (ฟ้ากะเหวเลย) แต่เมื่อXได้รับจดหมายวิเศษฉบับนี้Xก็ได้รู้ว่าคนเรามันเท่าเทียมกันได้"
มันทำให้ป๊อบเห็นภาพเลยว่าคุณ x ดีใจแค่ไหนที่ได้รับจดหมายตอบกลับจากป๊อบ
เขาอาจจะตะโกนลั่นหรือมั้ง หรือไม่ก็อาจจะยิ้มกับมันอย่างดีสุดๆ
เหมือนกับที่ป๊อบยิ้มตอนเห็นจดหมายเขา
คุณ x ทำให้ป๊อบเห็นว่าเขาถ่อมตัวมากแค่ไหน ใช่ว่าคุณที่อยู่ในที่ที่แตกต่างจากเราจะต้องแย่เสมอไป มีอีกหลายคนที่จิตใจเขาไม่ต่างจากเรา เผลอจะดีกว่าพวกเราบางคนด้วยซ้ำ
ป๊อบไม่ได้ดีใจเลยที่อ่านคำว่า “ฟ้ากะเหว” ตรงกันข้าม ป๊อบรู้สึกหดหู่มากด้วยซ้ำ
แม้ความจริงเราจะอยู่ในทีที่ดีกว่า แต่ความจริงอีกอย่างก็คือเราอยู่บนโลกเดียวกัน
เราสองคนไม่ต่างกันเลยครับคุณ x….
คำพูดประโยคนี้แสดงให้เห็นว่าเขาคงจะบอกเพื่อนๆ ด้วยล่ะมั้งครับว่าเขียนถึงป๊อบ
แสดงว่าเขาก็อาจจะเอาจดหมายของป๊อบไปอวดเพื่อนๆ เช่นกัน
และมันก็เหมือนกับที่ป๊อบเอาจดหมายของคุณ x มาอวดทุกคนนี่แหละครับ
“คุณป๊อบเชื่อไหมครับว่าร้อยละห้าสิบของผู้ต้องขังจะต้องรู้จักคุณ Xว่าไม่น้อยนะครับ
เพราะว่ามีกลุ่มผู้สูงอายุก็มากไม่รู้หนังสือก็มากเลย ร้อยละห้าสิบถือว่าสูงมาก เพราะคุณคือจินตนาการ”
โห ไม่อยากจะเชื่อเลยนะเนี่ย เพื่อนคุณ x รู้จักป๊อบมากขนาดนั้นเลยหรือครับ
ฮ่า ฮ่า ดีใจจัง
เท่าที่ป๊อบโทรสอบถามเรือนจำเชียงราย ป๊อบได้รับคำตอบที่น่าประทับใจอย่างหนึ่งก็คือ ทุกคนจะมีห้องเรียนรู้ มีห้องคอมพิวเตอร์ (แต่ไม่แน่ใจนะครับว่ามีอินเตอร์เน็ตหรือเปล่า ป๊อบคิดว่าไม่น่าจะมีนะ) แล้วก็มีห้องสมุด เจ้าหน้าที่บอกว่าหนังสือของป๊อบมีคนยืมเยอะด้วยนะ 555 ปลื้มมากๆ เขาเลยแนะนำว่าถ้าป๊อบจะให้หนังสือก็ให้มอบในฐานะเรือนจำดีกว่า ยังไงทุกคนก็ต้องไปยืมหนังสือจากห้องสมุดอยู่แล้วครับ ห้ามเก็บเป็นของส่วนตัวนะ
“จดหมายของคุณก็เช่นกันนะครับไม่ใช่จดหมายที่ส่งเข้ามาในเรือนจำเท่านั้น
แต่เป็นจดหมายที่ส่งผ่านส่งความทรงจำและเป็นพลังที่ทรงพลังยิ่ง และไม่สามารถมองเห็นด้วยตาเปล่าอีกด้วยล่ะครับ”
อ่านตรงนี้แล้วยิ้มแก้มปริเลยล่ะครับ ป๊อบจิตนาการภาพไปเองว่าคุณ x อาจจะเก็บจดหมายของป๊อบไว้ในที่ที่ดีมากๆ เลยนะ – เหมือนกับที่ป๊อบเก็บจดหมายของคุณ x ไว้ในลิ้นชักแรกของป๊อบเลยครับ – อ่านดูพอรู้ว่าคุณ x ก็ได้สำนวนภาษาในการเขียนดีๆ ไปบ้างไม่น้อยนะ ท่าทางจะอ่านนิยายเยอะพอสมควร ชื่นชมๆ ครับ
และประโยคสุดท้ายที่ป๊อบประทับใจมากๆ
“ขอขอบคุณที่ทีมงานดูแลสิ่งมหัศจรรย์ของโลกของX (คุณป๊อบ) อย่างดีนะครับ”
นี่เป็นประโยคที่ทำให้ป๊อบชะงักไปครู่หนึ่งเลย
เกิดมายังไม่เคยมีใครเรียกป๊อบว่าสิ่งมหัสจรรย์ของโลกเลย…
คำที่คุณ x ใช้เรียกป๊อบมันอาจจะฟังดูแปลกๆ แต่ก็เป็นความแปลกที่น่าจดจำ
และทำให้ป๊อบรู้ว่าเขาเชื่อในตัวป๊อบมากขนาดไหน
แม้เราจะอยู่ห่างไกล ไม่เคยเห็นหน้าตา แต่ว่าคุณ x ก็มีความเชื่อในตัวป๊อบอย่างแรงกล้า
สิ่งมหัศจรรย์เลยหรือครับ….เป็นคำที่น่ารักดีนะ 555
มันคืออีกวันที่ป๊อบรู้สึกอิ่มเอมใจอย่างเป็นที่สุด
เป็นอีกวันที่แรงลุกขึ้นมาทำงานอย่างจริงจังอีกครั้ง
แต่มันก็เป็นอีกวันที่ทำให้ป๊อบเกลียดตัวเองมาก
ทำไมต้องไปสงสัยคนที่เขาคิดดีกับเราอย่างบริสุทธิ์ใจด้วย?
ทำไมป๊อบต้องทำตัวเป็นนักสืบบ้าบอไปตามหาหลักฐาน?
ทำไมป๊อบตามหาข้อยืนยันถึงตัวตนของคุณ x?
ทำไมป๊อบต้องสงสัยว่าคุณ x เป็นคนตอบจดหมายป๊อบจริงหรือ?
ดูนี่ซิ จดหมายฉบับนี้แสดงให้เห็นคุณ x อาจจะไม่ถนัดในการพิมพ์ด้วยซ้ำ
ถ้าเป็นต้นฉบับจริงจะเห็นว่าคุณ x แทบจะไม่เว้นวรรคเลย
เขาคงไม่ได้พิมพ์อะไรบ่อย แต่เขาอาจจะพิมพ์เพราะเห็นว่าป๊อบพิมพ์ตอบเขา
เขาคงแค่อยากจะให้ป๊อบรู้ว่าเขาทำทุกวิถีทางเพื่อให้ป๊อบอ่านจดหมายเขาง่ายๆ
ในเมื่อเขาทุ่มเทกับป๊อบขนาดนี้ ป๊อบยังจะต้องสงสัยเขาทำไม?
ไร้สาระ ไร้สาระมากๆ
เราไม่ควรจะสงสัยในตัวคนที่คิดดีกับเขา นั่นคือสิ่งที่ป๊อบต้องจำไว้
คราวนี้ถ้าได้จดหมายจากคุณ x อีกป๊อบจะไม่สงสัยอะไร
เขาไม่ใช่คนที่ป๊อบต้องสงสัย…ไม่ใช่เลย
ป๊อบวางจดหมายลงกับโต๊ะและคิดว่าจะตอบอะไรคุณ xดีบ้าง
แล้วก็คิดอีกว่าถ้าตอบไปอีกนานไหมกว่าคุณ x จะได้อ่าน
แล้วอีกนานไหมว่าป๊อบจะได้จดหมายตอบกลับ
ถ้าเป็นอย่างครั้งนี้ก็คือ 1 เดือนกว่าเราถึงจะได้ตอบกันที
เป็นการรอคอยที่ยาวนาน แต่เมื่อสิ้นสุดลงก็เป็นการรอยคอยที่คุ้มค่าเหลือเกิน
ป๊อบอาจไม่โชคดีแบบคนอื่นที่รวยล้นฟ้า
ป๊อบอาจไม่โชคดีแบบคนอื่นที่มีทุกอย่างที่เขาต้องการ
แต่อย่างน้อยวันนี้ป๊อบก็ได้เป็นอะไรสักอย่างที่ใครหลายคนไม่ได้เป็น
ป๊อบได้เป็นสิ่งมหัศจรรย์สำหรับคนๆ หนึ่ง
คนซึ่งป๊อบเรียกว่าเพื่อน…
เพื่อนที่เห็นคุณค่าของป๊อบ เพื่อนที่ห่วงใยป๊อบ
และเพื่อนที่ทำให้ป๊อบรู้ว่า….ไม่ว่าอยู่ที่ไหนเราทุกคนก็เท่าเทียมกัน….
คงได้เวลาที่ป๊อบต้องตอบจุดหมายคุณ x แล้วล่ะครับ ^O^
จากเดิมที่ป๊อบไม่เคยสนใจตู้จดหมาย กลายเป็นป๊อบต้องเฝ้ารอจดจ่อกับจดหมายทุกฉบับที่ผ่านเข้ามา ป๊อบคิดเสมอว่าคุณ x จะตอบจะหมายป๊อบ แต่ป๊อบไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ ในชีวิตป๊อบไม่เคยรอจดหมายจากใคร คุณ x เป็นคนแรกที่ป๊อบเฝ้ารอจดหมาย
จนเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา วันแสนธรรมดาที่ไม่มีทีท่าว่าเรื่องพิเศษจะเกิดขึ้น
ป๊อบตื่นนอนแล้วลงมาหาอะไรกินเหมือนทุกวัน
วันนี้แม่กับน้องสาวออกไปนอกบ้าน ป๊อบอยู่คนเดียว
เวลาป๊อบอยู่คนเดียวสิ่งที่จะทำก็คือรดน้ำต้นไม้
พอเปิดประตูบ้านปุ๊บก็พบว่ามีหนังสือสองเล่มวางอยู่บนพื้น
และมีจดหมายอีกหนึ่งซองอยู่บนนั้น….
จดหมายซองสีชมพู ดูธรรมดา…
ไม่ใช่จดหมายจากบริษัทประกัน บริษัทหุ้น หรือบริษัทที่ป๊อบเป็นสมาชิก
ป๊อบรีบวิ่งไปหาอย่างตื่นเต้น
แล้วเมื่อหยิบจดหมายก็ขึ้นก็ยิ้มร่าดีใจ
ใช่ มันคือจดหมายจากคุณ x…..
Chapter 10
จดหมายตอบกลับจาก Mr.X
ป๊อบรีบหยิบจดหมายกลับเข้ามาเปิดมันอ่านอย่างตื่นเต้น – สิ่งแรกที่ป๊อบแปลกใจก็คือ
ทำไมลายมือบนซองไม่เหมือนเดิม?
ป๊อบอ่านจดหมายของคุณ x หลายครั้งจนจำลายมือเขาได้ แน่นอนนี่ต้องไม่ใช่ลายมือคุณ x
แม้จะเอะใจแต่ป๊อบก็ยังจะอ่านจดหมายต่อไป – มีเรื่องให้สงสัยอีกและ
ทำไมคุณ x ตอบจดหมายมาตัวพิมพ์? คุณ x ใช้คอมพิวเตอร์ได้ด้วยหรือ?
โอเค ป๊อบคาใจ แต่ป๊อบก็ยังอ่านต่อไปจนจบ
จดหมายฉบับนั้นจบลงด้วยความประทับใจและแคลงใจ…
เป็นธรรมดาที่ว่าถ้าป๊อบสงสัยอะไรป๊อบต้องหาคำตอบให้ได้
และป๊อบจะไม่ใส่ร้ายใคร หรือพูดจาอะไรให้ใครเสียหายถ้ายังไม่รู้ความจริง
ดังนั้นป๊อบก็โทรไปติดต่อเรือนจำอีกครั้ง
ป๊อบถามเขาว่า “พี่ครับผู้ต้องขังสามารถใช้คอมพิวเตอร์ได้หรือไม่ครับ?”
เขาตอบ “ได้ครับ เรามีศูนย์เรียนรู้ หรือบางทีเขาอาจจะเป็นคนตรวจงานให้เจ้าหน้าที่
ผู้ต้องขังสามารถขอใช้คอมพิวเตอร์ได้ครับผม”
โอเค ผ่านไปหนึ่งเปราะ
“เอ่อ พี่ครับ เป็นไปได้ไหมที่ผู้ต้องขังจะไม่จ่าหน้าซองด้วยตัวเอง?”
“ได้ครับ บ่อยๆ ไป เพราะบางทีเขาก็ให้เพื่อนจ่าให้ครับ”
เย่ๆ โล่งไปอีกเปราะ
แต่ก็นะ ป๊อบเวลาจะสงสัย ใครก็โกหกไม่ได้ ต้องเอาให้รู้ถึงที่สุด
สิ่งที่ป๊อบกังวลก็คือ “กลัวว่าจะมีใครแอบสวมรอยมาเป็นคุณ x” ต่างหากล่ะครับ
“พี่ครับ มันมีลายเซ็นอยู่บนจดหมาย จะเป็นไปได้ไหมครับที่ป๊อบจะส่งให้ทางเรือนจำดูว่ามันเป็นลายเซ็นของผู้คุมจริงหรือเปล่า”
“ได้ครับผมส่งมาตามอีเมลนี้เลยครับ”
ว่าแล้วป๊อบก็ส่งไป ในเย็นนั้นก็ได้คำตอบว่า
“เป็นลายเซ็นของผู้คุมครับผม”
เย่ๆๆๆๆๆๆๆๆ ในที่สุดมันก็เป็นจดมายของคุณ x จริงๆ ด้วย!!!
ป๊อบรู้สึกโล่งใจมากๆ และดีใจมากที่ได้อ่านจดหมายของคุณ x จริงๆ
และนี่ก็คือเนื้อความในจดหมายครับผม
================================================================
*** จดหมายฉบับที่เอามาลงนี้ป๊อบได้แก้การเว้นวรรคและตัวสะกดบางจุด
เพื่อให้สามารถอ่านง่ายขึ้นครับ ^O^ ***
เพื่อให้สามารถอ่านง่ายขึ้นครับ ^O^ ***
จาก x ถึงคุณป๊อบ
Xคิดว่าXคงจะตกใจมากกว่าคุณป๊อบนะครับที่ได้รับจดหมายฉบับนี้ แม้ครั้งที่แรกที่Xได้เขียนจดหมายฉบับนี้ผู้คนหลายคนจะมองว่าXบ้าไปแล้วเพราะเราอยู่คนละขั้วเลย (ฟ้ากะเหวเลย) แต่เมื่อXได้รับจดหมายวิเศษฉบับนี้Xก็ได้รู้ว่าคนเรามันเท่าเทียมกันได้ เพียงแค่คนเรารู้จักการเคารพซึ่งกันและกันและการให้อภัยกันเท่านั้น
Xมีความสุขนะครับที่ทำให้คุณมีแรงบันดาลใจการเขียนหนังสือครับ Xและผู้คนที่อ่านหนังสือของคุณก็คงไม่ต่างกันหรอกครับ เพราะคุณเป็นผู้สร้างจินตนาการใหม่ๆเสมอ ซึ่งสิ่งที่คุณให้มานั่นคือจินตนาการที่แตกต่างออกไปที่น้อยครั้งจะสัมผัสได้จากหนังสือต่างๆ คุณป๊อบเชื่อไหมครับว่าร้อยละห้าสิบของผู้ต้องขังจะต้องรู้จักคุณ Xว่าไม่น้อยนะครับเพราะว่ามีกลุ่มผู้สูงอายุก็มากไม่รู้หนังสือก็มากเลย ร้อยละห้าสิบถือว่าสูงมาก เพราะคุณคือจินตนาการ
จดหมายของคุณก็เช่นกันนะครับไม่ใช่จดหมายที่ส่งเข้ามาในเรือนจำเท่านั้นแต่เป็นจดหมายที่ส่งผ่านความทรงจำและเป็นพลังที่ทรงพลังยิ่ง และไม่สามารถมองเห็นด้วยตาเปล่าอีกด้วยล่ะครับ
ขอบคุณนะครับที่คุณยังให้โอกาสในการตอบจดหมายกลับมาครบ Xชีวิตนี้มีโอกาศในชีวิตน้อยนิดแต่เมื่อทำอะไรที่ผิดพลาดครั้งหนึ่งในชีวิตก็ไร้ซึ่งโอกาสจะแก้ตัวแล้ว แต่Xก็คิดว่าช่วงนี้คงเป็นที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตก็ได้ถ้าXผ่านมันได้ก็ดีใช่ไหมครับ จะได้เจอกับสิ่งดีๆ บ้างครับ
Xขอขอบคุณมากสำหรับทีมงานของคุณป๊อบนะครับที่ส่งหนังสือมาให้Xและเข้าใจXดั่งเช่นคุณป๊อบ Xขอให้ทีมงานทุกคนจงมีความสุขกับสิ่งที่ทำนะครับผม Xจะส่งกำลังใจข้ามกำแพงฝันอันยิ่งใหญ่ไปให้นะครับ และXขอขอบคุณที่ทีมงานดูแลสิ่งมหัศจรรย์ของโลกของX (คุณป๊อบ) อย่างดีนะครับ
ปล1 Xอายุ 27 ปีครับ แล้วคุณป๊อบล่ะครับอายุเท่าไหร่ครับ
ปล2 ไม่เป็นไรหรอกครับที่คุณเอาเรื่องไปเผยแพร่เพราะผมรู้ว่าสิ่งที่คุณทำเป็นสิ่งที่ถูกต้องเสมอ
ปล3 ขอบคุณล่วงหน้านะครับสำหรับหนังสือ
ปล4 (สำคัญที่สุด) ขอบคุณสำหรับการเคารพและเคารพซึ่งกันและกันและให้อภัยกันครับ
=================================================================
การอ่านจดหมายฉบับนี้จนจบเป็นประสบการณ์ที่ป๊อบประทับใจจริงๆ
จากประโยคที่ว่า
"Xคิดว่าXคงจะตกใจมากกว่าคุณป๊อบนะครับที่ได้รับจดหมายฉบับนี้ แม้ครั้งที่แรกที่Xได้เขียนจดหมายฉบับนี้ผู้คนหลายคนจะมองว่าXบ้าไปแล้วเพราะเราอยู่คนละขั้วเลย (ฟ้ากะเหวเลย) แต่เมื่อXได้รับจดหมายวิเศษฉบับนี้Xก็ได้รู้ว่าคนเรามันเท่าเทียมกันได้"
มันทำให้ป๊อบเห็นภาพเลยว่าคุณ x ดีใจแค่ไหนที่ได้รับจดหมายตอบกลับจากป๊อบ
เขาอาจจะตะโกนลั่นหรือมั้ง หรือไม่ก็อาจจะยิ้มกับมันอย่างดีสุดๆ
เหมือนกับที่ป๊อบยิ้มตอนเห็นจดหมายเขา
คุณ x ทำให้ป๊อบเห็นว่าเขาถ่อมตัวมากแค่ไหน ใช่ว่าคุณที่อยู่ในที่ที่แตกต่างจากเราจะต้องแย่เสมอไป มีอีกหลายคนที่จิตใจเขาไม่ต่างจากเรา เผลอจะดีกว่าพวกเราบางคนด้วยซ้ำ
ป๊อบไม่ได้ดีใจเลยที่อ่านคำว่า “ฟ้ากะเหว” ตรงกันข้าม ป๊อบรู้สึกหดหู่มากด้วยซ้ำ
แม้ความจริงเราจะอยู่ในทีที่ดีกว่า แต่ความจริงอีกอย่างก็คือเราอยู่บนโลกเดียวกัน
เราสองคนไม่ต่างกันเลยครับคุณ x….
คำพูดประโยคนี้แสดงให้เห็นว่าเขาคงจะบอกเพื่อนๆ ด้วยล่ะมั้งครับว่าเขียนถึงป๊อบ
แสดงว่าเขาก็อาจจะเอาจดหมายของป๊อบไปอวดเพื่อนๆ เช่นกัน
และมันก็เหมือนกับที่ป๊อบเอาจดหมายของคุณ x มาอวดทุกคนนี่แหละครับ
“คุณป๊อบเชื่อไหมครับว่าร้อยละห้าสิบของผู้ต้องขังจะต้องรู้จักคุณ Xว่าไม่น้อยนะครับ
เพราะว่ามีกลุ่มผู้สูงอายุก็มากไม่รู้หนังสือก็มากเลย ร้อยละห้าสิบถือว่าสูงมาก เพราะคุณคือจินตนาการ”
โห ไม่อยากจะเชื่อเลยนะเนี่ย เพื่อนคุณ x รู้จักป๊อบมากขนาดนั้นเลยหรือครับ
ฮ่า ฮ่า ดีใจจัง
เท่าที่ป๊อบโทรสอบถามเรือนจำเชียงราย ป๊อบได้รับคำตอบที่น่าประทับใจอย่างหนึ่งก็คือ ทุกคนจะมีห้องเรียนรู้ มีห้องคอมพิวเตอร์ (แต่ไม่แน่ใจนะครับว่ามีอินเตอร์เน็ตหรือเปล่า ป๊อบคิดว่าไม่น่าจะมีนะ) แล้วก็มีห้องสมุด เจ้าหน้าที่บอกว่าหนังสือของป๊อบมีคนยืมเยอะด้วยนะ 555 ปลื้มมากๆ เขาเลยแนะนำว่าถ้าป๊อบจะให้หนังสือก็ให้มอบในฐานะเรือนจำดีกว่า ยังไงทุกคนก็ต้องไปยืมหนังสือจากห้องสมุดอยู่แล้วครับ ห้ามเก็บเป็นของส่วนตัวนะ
“จดหมายของคุณก็เช่นกันนะครับไม่ใช่จดหมายที่ส่งเข้ามาในเรือนจำเท่านั้น
แต่เป็นจดหมายที่ส่งผ่านส่งความทรงจำและเป็นพลังที่ทรงพลังยิ่ง และไม่สามารถมองเห็นด้วยตาเปล่าอีกด้วยล่ะครับ”
อ่านตรงนี้แล้วยิ้มแก้มปริเลยล่ะครับ ป๊อบจิตนาการภาพไปเองว่าคุณ x อาจจะเก็บจดหมายของป๊อบไว้ในที่ที่ดีมากๆ เลยนะ – เหมือนกับที่ป๊อบเก็บจดหมายของคุณ x ไว้ในลิ้นชักแรกของป๊อบเลยครับ – อ่านดูพอรู้ว่าคุณ x ก็ได้สำนวนภาษาในการเขียนดีๆ ไปบ้างไม่น้อยนะ ท่าทางจะอ่านนิยายเยอะพอสมควร ชื่นชมๆ ครับ
และประโยคสุดท้ายที่ป๊อบประทับใจมากๆ
“ขอขอบคุณที่ทีมงานดูแลสิ่งมหัศจรรย์ของโลกของX (คุณป๊อบ) อย่างดีนะครับ”
นี่เป็นประโยคที่ทำให้ป๊อบชะงักไปครู่หนึ่งเลย
เกิดมายังไม่เคยมีใครเรียกป๊อบว่าสิ่งมหัสจรรย์ของโลกเลย…
คำที่คุณ x ใช้เรียกป๊อบมันอาจจะฟังดูแปลกๆ แต่ก็เป็นความแปลกที่น่าจดจำ
และทำให้ป๊อบรู้ว่าเขาเชื่อในตัวป๊อบมากขนาดไหน
แม้เราจะอยู่ห่างไกล ไม่เคยเห็นหน้าตา แต่ว่าคุณ x ก็มีความเชื่อในตัวป๊อบอย่างแรงกล้า
สิ่งมหัศจรรย์เลยหรือครับ….เป็นคำที่น่ารักดีนะ 555
มันคืออีกวันที่ป๊อบรู้สึกอิ่มเอมใจอย่างเป็นที่สุด
เป็นอีกวันที่แรงลุกขึ้นมาทำงานอย่างจริงจังอีกครั้ง
แต่มันก็เป็นอีกวันที่ทำให้ป๊อบเกลียดตัวเองมาก
ทำไมต้องไปสงสัยคนที่เขาคิดดีกับเราอย่างบริสุทธิ์ใจด้วย?
ทำไมป๊อบต้องทำตัวเป็นนักสืบบ้าบอไปตามหาหลักฐาน?
ทำไมป๊อบตามหาข้อยืนยันถึงตัวตนของคุณ x?
ทำไมป๊อบต้องสงสัยว่าคุณ x เป็นคนตอบจดหมายป๊อบจริงหรือ?
ดูนี่ซิ จดหมายฉบับนี้แสดงให้เห็นคุณ x อาจจะไม่ถนัดในการพิมพ์ด้วยซ้ำ
ถ้าเป็นต้นฉบับจริงจะเห็นว่าคุณ x แทบจะไม่เว้นวรรคเลย
เขาคงไม่ได้พิมพ์อะไรบ่อย แต่เขาอาจจะพิมพ์เพราะเห็นว่าป๊อบพิมพ์ตอบเขา
เขาคงแค่อยากจะให้ป๊อบรู้ว่าเขาทำทุกวิถีทางเพื่อให้ป๊อบอ่านจดหมายเขาง่ายๆ
ในเมื่อเขาทุ่มเทกับป๊อบขนาดนี้ ป๊อบยังจะต้องสงสัยเขาทำไม?
ไร้สาระ ไร้สาระมากๆ
เราไม่ควรจะสงสัยในตัวคนที่คิดดีกับเขา นั่นคือสิ่งที่ป๊อบต้องจำไว้
คราวนี้ถ้าได้จดหมายจากคุณ x อีกป๊อบจะไม่สงสัยอะไร
เขาไม่ใช่คนที่ป๊อบต้องสงสัย…ไม่ใช่เลย
ป๊อบวางจดหมายลงกับโต๊ะและคิดว่าจะตอบอะไรคุณ xดีบ้าง
แล้วก็คิดอีกว่าถ้าตอบไปอีกนานไหมกว่าคุณ x จะได้อ่าน
แล้วอีกนานไหมว่าป๊อบจะได้จดหมายตอบกลับ
ถ้าเป็นอย่างครั้งนี้ก็คือ 1 เดือนกว่าเราถึงจะได้ตอบกันที
เป็นการรอคอยที่ยาวนาน แต่เมื่อสิ้นสุดลงก็เป็นการรอยคอยที่คุ้มค่าเหลือเกิน
ป๊อบอาจไม่โชคดีแบบคนอื่นที่รวยล้นฟ้า
ป๊อบอาจไม่โชคดีแบบคนอื่นที่มีทุกอย่างที่เขาต้องการ
แต่อย่างน้อยวันนี้ป๊อบก็ได้เป็นอะไรสักอย่างที่ใครหลายคนไม่ได้เป็น
ป๊อบได้เป็นสิ่งมหัศจรรย์สำหรับคนๆ หนึ่ง
คนซึ่งป๊อบเรียกว่าเพื่อน…
เพื่อนที่เห็นคุณค่าของป๊อบ เพื่อนที่ห่วงใยป๊อบ
และเพื่อนที่ทำให้ป๊อบรู้ว่า….ไม่ว่าอยู่ที่ไหนเราทุกคนก็เท่าเทียมกัน….
คงได้เวลาที่ป๊อบต้องตอบจุดหมายคุณ x แล้วล่ะครับ ^O^
*** จะเอารูปจดหมายมาให้ดูภายหลังครับ
เพราะคุณ x ใช้คำแทนชื่อจริงตัวเองมาเยอะมาก
คงต้องใช้การคลุมดำหลายจุดอ่ะนะครับ ^O^ ***
เพราะคุณ x ใช้คำแทนชื่อจริงตัวเองมาเยอะมาก
คงต้องใช้การคลุมดำหลายจุดอ่ะนะครับ ^O^ ***
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น