ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Love Love::ที่รักครับมารักกัน ! [yaoi] **รับแลก Banner

    ลำดับตอนที่ #1 : อะไรจะซวยขนาดนี้

    • อัปเดตล่าสุด 6 ก.ค. 56


    สวัสดีครับ ผมชื่อพัดลมครับ เพื่อนๆเรียกผม ลม ละกัน

    ตอนนี้ในมือผมมีรีโมตสำหรับกดระเบิดอยู่


    คุณคิดว่าผมจะกดมันไหมครับ

     

    แน่นอนว่า กด!!

     

    ตูมมมมมม !!

     

     

    เค้กสีขาวปลิวว่อนไปทั่วงาน โดยเฉพาะครีมเละๆนั่น โชคดีที่ผมไม่ได้ยืนอยู่ตรงนั้น ไม่งั้นคงได้กลายเป็นมนุษย์เค้กแบบคู่บ่าวสาวตรงนั้นแน่ๆ

     

    “ กะ กรี๊ดดดดด”

     

    “Mission Complete”

     

    “คัตตต”

     

    อ้า คุณได้ยินไม่ผิดหรอก มันเป็นเสียงของผู้กำกับของผมเอง

    “ขอบใจมากนะพัดลม” ถ้าจะให้ดีกว่านี้เรียกผมลมเฉยๆเถอะ

    “งั้นผมไปนะ”

    ผมวิ่งอกมาจากองถ่าย มันเป็นกองถ่ายเล็กๆของพวกนิสิตนักศึกษามหาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งครับ เรียกได้ว่าเป็นโครงการประกวดหนังสั้น แต่ผมไม่ได้เป็นคนแสดงนะอย่าเข้าใจผิด ผมเป็นเบื้องหลังตัวเล็กๆ เรียกได้ว่า พี่ชายสุดรักของผมขอให้มาช่วยผมเลยมาตามขอ

    “พัดลมมม”

    “อะไรอีกอ่ะพี่กิต”ผมทำหน้าเบื่อใส่พี่ชายของผม มันเล่นเป็นพระเอกครับแต่ทำไมมันโดนเศษเค้กน้อยจังวะ? ต่างกับนางเอกลิบลับ รายนั้นแทบไม่เหลือซากเลย

    “ไปฉลองหนังจบกับพี่ป่ะ”

    “ไม่เอาน้องเหนื่อยครับคุณพี่”

    “เหนื่อยอะไรวะแค่กดปุ่มรีโมตเนี้ยนะ”แล้วผมก็โดนมันตบหัวไปสองที

    “งั้นเอางี้ไม่ไปงานเลี้ยงก็ต้องไปเที่ยวกับพี่”

    “จะให้ผมไปให้ได้เลยใช่ม่ะพี่กิต”

    “ใช่”

    “เอ่อๆ ตามใจพี่เหอะ ตอนเย็นมารับละกันพี่ไปฉลองกับเพื่อนเหอะ”

    “เยี่ยม แต่งตัวหล่อๆเลยนะน้อง”

     

    ดูเหมือนผมจะว่างเนอะ?.. ผมเรียนม.6จบก็ออกมาทำงานธุรกิจส่วนตัวครับ ไม่เหมือนพี่ชายคนโตที่เป็นอนาคตของบ้าน พี่แกเรียนวิศวะอยู่ปี4แล้ว ผิดกับโง่ๆแบบผมลิบลับ เฮ้อ~ อย่างน้อยผมก็หาตังค์ส่งมันเรียนได้ละวะ

     

    ผมขี่รถมอเตอไซน์ไอ้แก่กลับบ้าน...มันแก่มากนะครับอย่าได้ดูถูกมันเชียว เรียกได้ว่ารุ่นพ่อเลย ก่อนขึ้นรถต้องกราบมันก่อนสักรอบสองรอบ ขอให้มันไม่ดับหรือท่อระเบิดไปกลางทาง บ้านผมเป็นบ้านหลังเล็กๆครับ แต่รกไปด้วยเฟอนิเจอร์ไม้ของพ่อ

    แทด ๆ ๆ ๆ

    ครืด ด ด ด พับบบบ

     

     ฟู่~

     

    “เฮ้ย อะไรวะ” ไอ้แก่ของผมชักกระตุกสองสามทีก่อนจะดับกลางทาง !

    “ชิบหายย” ผมโอดครวญ กลางทางจริงๆครับ รอบๆนี่ไม่มีคนอยู่เลย เรียกได้ว่าเป็นป่ากลางเมือง !

    ผมเข็นไอ้แก่เข้าข้างทาง แย่ละสิ...ไม่ได้เอามือถือมาด้วย

     

    ทำได้ไงวะ...

     

    ขอให้มีรถแล่นผ่านมาสักคันเถิ้ดด สาธุ !

     

    1 ชม.ผ่านไป....ไวเหมือนโกหก

     

    2ชม. ...ตัวเริ่มซกมก เหงื่อย้อยไหลอาบใบหน้า

     

    3.ชม....ผ่านมากูละเริ่มจะเป็นบ้า...ฆ่าตัวตาย   เฮ้ย ไม่ใช่แล้วว

     

    ผมออกไปยืนกลางถนนชะเง้อคอมองรถเหมือนหมารอข้าว ...รู้สึกเหมือนด่าตัวเอง ไม่เอาๆเปลี่ยนใหม่ เหมือนเจ้าชายรอเจ้าหญิงมาโปรด 5555

     

    ปรี๊นนนน!!!!

    เสียงแตรดังทำเอาผมหลุดออกจาภวังค์เข้ามาสู่ความจริง....โอ้โห เฟอร์รารี่  คุ้มกับการนั่งรอรถ3 ชม.จริงๆ

    -..-

     

    ผมรีบกระโดดหลบไปด้านข้าง...ถ้าถามว่าหลบทำไมน่ะหรอครับ ก็ไอ้เหี้ยนั่นขับมาดูแล้วไม่ต่ำว่า180 แหงๆ ไม่หลบกูก็ตายศพไม่สวยสิครับ !!

     

    เอี๊ดดดด!!

    เสียงที่บ่งบอกว่าเบรกกันหน้าทิ่มดังสนั่นไปทั้งซอยเปลี่ยวๆแห่งนี้ ผมหลับตาปี๋ด้วยความตกใจ ตามมาด้วยก่อนเสียงสบถดั่งลั่นของผู้ชายคนหนึ่ง

    “ควายเอ้ย มึงอยากตายรึไงวะมายืนขวางกูกลางถนนเนี้ย!!”ผมเงยหน้าขึ้นเตรียมเถียง แต่พอมองหน้ามันแล้วก็ต้องอ้าปากค้างกลืนคำด่าลงคอไปหมด(ได้ข่าวว่ามึงผิดนะไอ้ลม)...หล่อมาก... ดูดีโคตร ถ้าเป็นผู้หญิงกูจับลากเข้าไปกินในพงหญ้าแล้วเนี้ย !! บังเอิญไม่ใช่ 555

    “อะ..เอ่อ ขอโทษๆ ไม่ได้ตั้งใจ”ผมพูดเสียงอ่อย

    “ไม่ได้ตั้งใจพ่อมึงสิ! ลูกกูเกือบเสยต้นไม้ตายห่าแล้วไหม !!”มันเสยผมตัวเองอย่างหงุดหงิด

    ขนาดโกรธยังหล่อ...  

    “ขอติดรถไปด้วยดิ..”

    “อะไรนะ”มันหยุดบ่นแล้วหันมาถามผม

    “บอกว่าขอติดรถไปด้วย”

    “มึง... แม่ง หน้าด้านสัส ทำกูดั้งเกือบหักยังมีหน้ามาขอติดรถกูอีกหรอวะ”

    “ก็รถกูเสีย”

    “ไหนรถมึง”มันมองหารถผม ผมก็ชี้ไปยังเศษเหล็กที่พิงอยู่กับต้นไม้

    “โห.. กูนึกว่าเค้าเอาเศษเหล็กมาตกแต่งต้นไม้เป็นเทรนใหม่ลดโลกร้อน ! ” มันฉึกในอกเลยครับ..มันทำเสียงจิจ๊ะในคอก่อนจะเดินไปดูรถผม...

     

    แกร๊ก !...

    “เฮ้ย รถมึงแยกส่วนได้ด้วย”

    แฮนรถทั้งแผงหลุดติดมือมันตอนมันพยายามหมุนคอรถมอเตอไซต์ของผม

    ผมยื่นตะลึง...พูดอะไรไม่ออกสักพัก

     “ไอ้เหี้ยยยย มึงทำคอไอ้แก่กูหักก”

    มันทำหน้างงๆ เหมือนคนไม่เข้าใจว่าไอ้แก่ที่ผมพูดถึงหมายถึงอะไร

    “มึง !! รับผิดชอบมาเลยนะ ไอ้แก่มันอยู่กับกูมาตั้งแต่ก่อนกูเกิด กูนับถือมันเป็นพ่อกูเลยนะเว้ย แล้วมึง ! มึงมาหักคอมันงี้ได้ไงรับผิดชอบกู..เอ้ย ไอ้แก่กูเดี๋ยวนี้ !!

    “ถือซะว่าเป็นค่าที่ทำดั้งกูเกือบหักเพราะจูบกับพวงมาลัยเมื่อกี้”มันยักคิ้วแล้วเดินไปที่รถมัน ผมเลยเกาะแขนมันไว้ส่งสายตาอ้อนวอนสุดฤทธิ์ -..-

    “เฮ้ย ก่อนมึงจะไปเอากูไปส่งด้วยดิ”

    “มึงก็ไปเองดิ๊”

    “มึงทำคอไอ้แก่กูหัก” ผมถลึงตามองมันอย่างเคียดแค้น จ้องกับไปจ้องกันมาสักพัก มันก็หิ้วผมขึ้นรถมันไปเลยด้วยความหงุดหงิด

    เห้ย ! แรงควายไปไหม ผมก็ไม่ได้จะตัวเล็กๆ

     

    แควกกก!

     

    ตะลึงกลางอากาศ .....(เท้าไม่ติดพื้นนี่เรียกกลางอากาศได้ใช่ไหม?55)

    “เสื้อกวู !!!!!!!!!!!!!!!TT^TT

    “ทำอะไรของมึงงง”ผมดิ้น แต่ยิ่งดิ้นเสื้อผมยิ่งขาดเยอะมากขึ้น

    “จะไปไม่ไป”

    “ไป”

    “งั้นก็เงียบๆ อยู่นิ่งๆเข้าใจ๊???” มันตีหน้าโหดแผ่รังสีอำมหิต

    “ครับ”ผมพยักหน้าแต่โดยดี

    พอได้นั่งในรถอย่างสงบเสงี่ยมดีแล้วก็สำรวจเสื้อตัวเอง...โห แม่งเซ็กซี่เลย รอยขาดมันพาดตั้งแต่ไหล่ซ้ายไปไหล่ขวา เรียกได้ว่าโชว์หลังเนียนๆขาวๆไปครึ่งหนึ่ง

    “บ้านมึงยู่ไหน”

    “ตรงไปบ้านสีขาวหลังแรก” เพราะแถวนี้มันไม่มีบ้านเลยสักหลัง...

    “มึงคงไม่ใช่น้องไอ้กิต?”

    “บังเอิญว่าใช่”

    “อะไรจะบังเอิญขนาดนี้วะ พี่มึงให้กูมารับมึง”

    “แล้วพี่กิตไปไหน”

    “เดี๋ยวมึงไปถึงก็รู้เอง” มันวนรถกลับอย่างเซียน ..แอบประทับใจไปวูบหนึ่งก่อนจะนึกอะไรขึ้นได้

    “เฮ้ยแล้วมึงจะให้กูแต่งตัวแบบนี้เนี้ยนะ” ผมชี้เสื้อขาดของตัวเอง

    “มึงก็ถอดออกดิ” ผมเงยหน้าขึ้นมองหน้ามัน ...เอ่อ ก็จริง หล่อแล้วยังฉลาด

    พรึบ !

     

    “เฮ้ย...”มันหันมามองผมอย่างตกใจที่เห็นผมถอดเสื้อออก

    “มองถนนสิโว้ยมองทำไมกู”อะไร๊? ทำเป็นเหมือนไม่เคยเห็นมึงเปนผู้ชายจริงป่ะเนี้ย- -*

    รถที่เป๋ไปเป๋มาเพราะมันหันมามองผมอย่างตกใจเล่นทำเอาผมแทบจะพุ่งหลาวไปกองอยู่บนตักมันได้

    “เชี่ย! อยู่นิ่งๆห้ามขยับ”มันสบถ

    ผมก็กลัวจะถูกไล่ลงรถเลยนั่งตักมันนิ่งๆเป็นเด็กดีเรียบร้อย(?)

     

    ตอนนี้ท่ามันส่อมากครับ !!!

     

    ผมอยู่ในท่านั่งคร่อมหันหน้าเข้าหากันอยู่บนตักมัน เสื้อก็ไม่ได้ใส่! สะดุ้งเลยครับเมื่อมือที่จับพวงมาลัยโอบเอวผมเข้าไปชิดกว่าเดิม ! เรียกได้ว่าอกแนบอกเอวแนบเอว!

    “เฮ้ย มึงทำอะไร”

    “มึงนั่นแหละทำอะไร ยั่วกูมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนะ”มันกระซิบข้างหูผม เล่นเอาขนลุกเกรียว

    “ยั่วพ่องมึง!ปล่อยกูเดี๋ยวนี้” มันยังไม่ปล่อย แถมริมฝีปากนั่นยังมาคลอเคลียแถวๆหัวไหลผมอีกด้วย!!

    กรี๊ดดด  ไอ้พี่กิต กูเกลียดมึงงงง ! เพื่อนมึงจะปล้ำกูแล้วววว

    “มึงอย่าดิ้นได้ป่ะเดี๋ยวกูมีอารมณ์แล้วมึงจะเสียใจ”ไม่ขู่เปล่า ยังกัดหัวไหล่ผมไปอีกหนึ่งที

     ..มึงไม่บอกว่ากูจะเสียตัวด้วยเลยนะครับ !!

    “น้องไอ้กิต มึงชื่ออะไร”

    “พัดลม”

    “ห๊ะ! รถกูไม่มีพัดลม”

    “กูบอกว่ากูชื่อพัดลมครับ ไอ้เพื่อนไอ้พี่กิต”

    “ว่าแต่คุณชื่ออะไร” เรียกมึงๆมันๆตลอดคงไม่ค่อยดี(ช้าไปแล้วมั้ง)

    “ไฟ” ไม่พูดเปล่ามือมันยังเลื้อยเข้าไปในกางเกงผมแล้ว!

    “พี่เป็นเกย์หรอพี่ไฟ แม่งลวนลามผมอยู่ได้”

    “ขอแค่มีรูกูเอาหมด” เหยดดด!! สำส่อนมากหว่ะพี่  ผมเจอเสือไบตัวพ่อเข้าแล้วสินะ ...

    “แต่ผมไม่เอาพี่โว้ยย !!”ผมยื้อมือมันไว้สุดชีวิตเพื่อรักษาเอกราชความเป็นชายและก้นน้อยๆอันบริสุทธิ์ผุดผ่อง(?)ของผมเอาไว้

    “เฮ้ย ไม่อยากตายก็อยู่นิ่งๆดิ๊”รถเฟอร์รารี่คันสวยเซไปเซมาเหมือนงูเลื้อยบนถนน โชคดีที่แถวนี้ไม่ค่อยมีรถไม่งั้นคงได้ไปทัวร์นรกกันทั้งคู่

    “พี่นั่นแหละอยู่นิ่งๆ ไม่งั้นผมจะฟ้องพี่กิต!!

    “หึหึ” มันหัวเราะในลำคอน้อยๆแล้วก็เงียบไป แต่มือยังคงเอื้อยๆเลื้อยๆอยู่แถวเอวของผม

     

    เอาวะอย่างน้อยก็ดีกว่าเข้าไปบุกประตูหลังกูตรงๆแบบเมื่อกี้ละกัน !

     ตอนขึ้นรถโดนหิ้วขึ้นมา ตอนลงรถยังโดนโยนออกมา ! แทบจะลืมว่าตัวเองก็มีขาขึ้นรถลงรถเองได้ !!

    “ไงน้องรัก”ไอ้พี่กิตเดินยิ้มร่าเข้ามาทักทายแต่ก็ชะงักทันทีเมื่อเห็นสภาพผม

    “เฮ้ย ไอ้ไฟมึงเอาน้องกูหรอ?”มันหันไปถามเพื่อนมันหน้าซื่อ ผมวิ่งไปเตะมันแทบไม่ทัน นี่มึงยังเห็นกูเป็นน้องไหมเนี้ย !!

    “เอากุญแจรถพี่มาเลยนะพี่กิต ลมไม่อยู่เที่ยวเป็นเพื่อนพี่แล้ว”

    “เรื่องอะไร เบี้ยวงานเลี้ยงปิดกองมารอบ รอบนี้มึงต้องมาเที่ยวกับกู !” ว่าแล้วมันก็ลากผมเข้าไปที่โรงอาหารหลังตึกคณะ...ตอนนี้กลายเป็น...ผับเปิดขนาดใหญ่?? หรือว่าอะไรดี ? น้ำแข็ง แก้ว เหล้าเป็นสิบๆกล่องว่างเรียงรายอย่างเป็นระเบียบ

    “นี่ที่เที่ยวบ้านพี่หรอ”โรงอาหารคณะเนี้ยนะ !

    “บ้านกูก็บ้านมึงวะ ไอ้ลม” ว่าแล้วมันก็ตบหัวผม  เอ่อ..ก็จริง

    “ไอ้ไฟ มึงไปหาเสื้อดีๆมาให้ไอ้ลมใส่หน่อยเร็ว !

    “มึงสั่งกูหรอไอ้กิต”

    “เอ่อ รีบไปให้ไว”พี่กิตตัดบทแล้วลากผมไปนั่งตรงโต๊ะที่เต็มไปด้วยแก้ว ไม่นาน เสื้อตัวสีขาวก็ถูกโยนลงมากลางหัวผมแถมใส่ได้พอดีตัวเลยด้วย คอกว้างไปหน่อยแต่ผมก็ไม่ใช่พวกเรื่องมาก อะไรใส่ได้ก็ใส่ไปก่อนละตอนนี้

    พวกเพื่อนๆของพี่กิตมองผมด้วยสายตาแปลกๆทันทีที่ผมใส่เสร็จ

    ...อะไรติดหน้ากูรึเปล่าวะ

    “เฮ้ย นี่มันเสื้อผู้หญิง”พี่กิตหันมามองแวบหนึ่งเมื่อเห็นความผิดปกติของเพื่อนๆที่มองน้องตัวเองแล้วหันไปด่าไอ้พี่ไฟ

    “กูมีแต่เสื้อผู้หญิง”งานอดิเรกมึงคือแต่งเป็นผู้หญิงสินะถึงมีแต่เสื้อผู้หญิงน่ะ = =

    “เอ่อ ไอ้ลม มึงใส่ๆไปก่อนได้ใช่ม่ะ”

    “ได้ครับ” ตอนแรกผมนึกว่าเสื้อมัน แต่มองไปมองมาเสื้อผู้หญิงจริงๆครับ คอกว้างจนเอาตัวออกทางคอเสื้อได้เลย

    “โหย ข๊าวขาว”พี่สาวคนหนึ่งเดินมามองผมใกล้ๆ

    “กรรมพันธุ์ดีก็งี้”พี่กิตอวดก่อนจะโดนเพื่อนโห่ไล่ด้วยความหมั่นไส้

     

    แล้วจู่ทั้งโรงอาหารก็พร้อมใจกันเงียบ...ทำเอาผมแปลกใจ ...ก็ทุกคนเล่นมองมาที่ผมหมดเลยนี่หว่า

     

    “คืองี้นะลม”

    “อืม”

    “วันนี้พี่ไปบอกพวกน้องปี1ว่าจะพาไปเลี้ยงเหล้าที่ผับ ให้แต่งตัวดีๆ”

    “แล้ว?” ผมว่าผมพอจะจับเค้าได้รางๆแล้วละ แม่งเรื่องซวยๆอีกแหงๆ

    “ไปรับพวกมันมาให้หน่อยดิแฮะๆๆ” มันยิ้มหวาน

    “เฮ้ย ทำไมพี่ไม่ไปรับเองอ่ะ”ผมโวย

    “มึงแหกตาดูพวกกูดิน้องรัก ...ดูแต่ละคนแต่งตัว บ้านนอกชัดๆ !!”ผมมองตามที่พี่มันว่า เอ่อ จริง.. แม่งด่าตัวเองย่างงี้ก็มีด้วย 555

    “แต่ผมไปคนเดียวไม่ไหวนะพี่ ไม่รู้จักใครสักคน”ผมหาข้ออ้าง

    “ไอ้ไฟจะไปกับมึง รายนั้นแต่งอะไรก็แม่งดูดีหมดอ่ะ” โห ไอ้พี่ไฟนั่นแหละตัวอันตราย !  แต่มันก็ดูดีอย่างไอ้พี่กิตว่าจริงๆ ขาดใส่เกิบ(รองเท้าคีบ)ยังหล่อ !

    “นะๆๆน้องรักทำเพื่อพี่” = = แถมด้วยตาวิ้งๆละลายใจ เอาไปใช้กับสาวๆของมึงเถอะ ! แต่ผมก็ใจอ่อนกับมึนอยู่ดี - -*

    “เอ่อๆ เกิดอะไรขึ้นกูไม่รู้ด้วยนะ”

    “คร้าบ ไปเล้ย”แล้วมันก็ดันผมให้ไปยืนข้างๆไอ้พี่ไฟ

    “ตามมา” พี่ไฟเหลือบตามองผมนิดหนึ่งแล้วเดินนำหน้าไปผมไม่รู้ว่าจะไปไหนก็เดินตามต่อยๆ แต่พอพ้นตึกมาเท่านั้นแหละก็เจอบรรดาเด็กปี1 ยืนเรียงรายจับกลุ่มคุยกันเป็นวงๆ

    “จัดแถว 3 แถว ปฏิบัติ !!” พี่ๆไฟตะโกนเสียงดัง ทำเอาหลายๆคนสะดุ้งเฮือกก่อนจะรีบวิ่งตาลีตาลานเข้าแถวอย่างรวดเร็ว

    “แม่งเอากูมาเป็นตัวประกอบฉากอีกละ” ผมเป็นพระเอกเรื่องนี้นะเฟร้ย !!!

    “มึงบ่นอะไรวะ”พี่ไฟหันมาถามผม

    “ปะ เปล่าครับ” พี่ไฟขมวดคิ้วนิดๆก่อนจะโยนกระดาษรายชื่อกับปากกามาให้ผม

    “อะไร?”ผมมองงงๆ

    “เช็กชื่อหน้าที่มึง”พอผมมองไปยังบรรดาปีหนึ่งทั้งหลายเท่านั้นแหละ แทบอยากร้องเป็นภาษาดาวอังคาร

    “มะ../ไป ให้ไว” ยังไม่ทันได้ปฏิเสธมันจ้องผมด้วยสายตาเรียบนิ่งแต่ทำเอาผมไม่กล้าขัด

    “ก็ได้”

    ผมเดินไล่เช็กชื่อแถวแรกรู้สึกเหมือนหลุดเข้าไปในฝูงฮายีน่า....มึงจ้องกูขนาดนี้แก้ผ้ากูเลยเถอะ !!

    แต่คงเพราะมีพี่ไฟจ้องตามไปตลอดทางผมเลยรอดมาได้โดยไม่โดนรุมทึ้ง

    พี่ไฟจ้องใบรายชื่อนิ่งๆก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาถาม “อัศณี พิทักษ์ นี่เพื่อนใคร”

    “เพื่อนผมเองครับ” เด็กใส่แว่นท่าทางขี้โรคยกมือขึ้นตอบ

    “เพื่อนคุณไปไหน”

    “เค้าไม่สบายครับ”

    “เพื่อนคุณพักอยู่ที่ไหนครับ”

    “หอในห้อง 402 ครับ”

    “ไอ้ลม”พี่ไฟหันมาเรียกชื่อผมทำเอาผมสะดุ้งเฮือก !

    “ทำไมครับ?”

    “มึงไปตามคุณ อัศณี พิทักษ์มาหากูเดี๋ยวนี้ครับ”

    “หา?? แล้วทำไมต้องผม?”

    “อย่าขัดคำสั่งกู”พี่ไฟก้มหน้าลงมาซะชิด ...เฮ้ย อย่าชิดมากดิพี่เดี๋ยวผมใจสั่น(ฮิ้ววว)

    “เอ่อๆ ครับเดี๋ยวไปตามให้อยู่ไหนละ”ใจอ่อนอีกกู - -*

    “ห้อง 402 หอใน...มึงรู้ที่ใช่ไหม?”

    “ครับ” เพราะพี่ผมก็เคยพักที่นั่นผมเดินเข้าๆออกๆบ่อยจนจะเป็นสวนหลังบ้านด้วยซ้ำ

    “งั้นพวกคุณตามผมมา” แล้วเด็กปีหนึ่งที่แต่งตัวหรูหราทั้งหลายก็ยกพลเคลื่อนทัพเข้าโรงอาหารไปทิ้งผมไว้สู่ความเวิ้งว้างอันไกลโพ้น

     

    น่าสงสารพวกปีจริงๆ โดนหลอกให้แต่งตัวดีๆไปกินเหล้าที่โรงอาหารคณะไม่พอ โดนรุ่นพี่จัดหนักอีก

     

    แกล้งทำตัวเป็นรุ่นพี่ตีบทโหดไปรับไอ้เจ้าของห้อง 402 ดีไหมนะ บังอาจทำให้ผมต้องเปลืองแรงไปรับมันถึงห้องเตรียมตัวเตรียมใจเป็นที่ระบาย(?)ของกูซะเถอะ ไม่โดนได้พี่กิตตลบหลังไม่พอ ยังโดนไอ้พี่ไฟลวนลามอีก ฮึ้ยย  !

    คิดวิธีแกล้งน้องปี1ไปเพลินๆไม่นานก็ถึงห้อง 402 ซึ่งผมก็เคาะรัวแบบไม่เกรงใจใคร

    ปังๆๆๆๆๆ

    แกร๊ก...

    ประตูไม่ได้ล็อกครับ!..พอทุบแรงๆไม่กี่ทีมันก็เปิดออกเอง ผมก็กระทืบเท้าเดินเข้าไปที่เตียงสีขาวโดยมีคนนอนอุตุอยู่ในนั้น

    “เฮ้ย คุณลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้!

     

    ...นิ่ง..

     

    หรือมันไม่สบายจริง..

     

    ผมเอื้อมมือไปอังหน้าผากของคนที่นอนหลับอุตุ แต่โลกมันเหมือนหมุนกลับด้าน

    “เฮ้ย!” ผมอุทานเบาๆอย่างตกใจ

     

    ไอ้เด็กปี1ที่นอนอยู่ อยู่ดีๆแม่งจับผมกดกับเตียงเฉยเลย !

    “เฮ้ยปล่อยย”ผมดิ้น เมื่อมันเริ่มมือไม่อยู่สุก

     

    เชี่ยละ มันต้องเป็นญาติห่างๆของไอ้พี่ไฟแน่ๆ มาถึงก็ลวนลามกูเลย หนักกว่าพี่ไฟอีก !!

     

    “ผมมองคุณมาตั้งแต่เคาะประตูแล้ว แต่ไม่คิดว่ามองใกล้ๆจะน่ารักขนาดนี้” ไอ้คนคร่อมผมพูดด้วยแสงแหบพร่า ก่อนจะค่อยๆเลื่อนริมฝีปากมาใกล้ๆหูของผมเพื่อนกระซิบอะไรบางอย่าง

     

    “เป็นของผมเถอะพี่”

     

    ม่ายยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×