คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [ประเดิม~] Naruto : ตัวสำรอง... (Naroto & Hinata)
ภายในห้องสีขาวสะอาด...หญิงสาวอนงค์หนึ่งกำลังนั่งกอดเข่าและซบหน้าลงกับ หน้าตักของตัวเอง หยาดน้ำใสๆค่อยๆไหลออกมาจากนัยน์ตาสีมุกนั่นอย่างช้าๆ
“ฮึก...” มือบางปาดหยาดน้ำตาที่ไหลออกมานองหน้าครั้งแล้วครั้งเล่า หลายครั้งที่เธอต้องทนเจ็บปวด
ฮินาตะก็ยังคงร้องไห้ต่อไปเรื่อยๆ จนน้ำตาแทบเป็นสายเลือด
อุซึมากิ นารูโตะ...
หลายครั้งที่ต้องทนเจ็บปวดกับผู้ชายคนนี้....
หลายครั้งที่พยายามตัดใจจากเขา...
และเธอไม่เคยทำมันได้สักที....เธอรักเขา รักมากจนมอบให้ได้ทั้งใจ...
แต่ว่า..อุปสรรคที่ขวางไว้นั่นคือ เขาไม่ได้รักเธอ...
เขารักเพื่อนสาวผู้มีเรือนผมสีชมพูงามและนัยน์ตาสีมรกตสดใสของเธอมากกว่า...
และเมื่อซากุระ เพื่อนของเธอจะมาว่าอะไรให้เขา....เขาก็มักจะมาระบายกับเธอเสมอๆ
เธอร้องไห้หนักมากจนเหนื่อยและผล็อยหลับไป...
วันต่อมา...
ร่างบางเหยียดกายขึ้นจากที่นอนและเข้าไปล้างหน้าที่อ่างล้างหน้า.... “หน้าตาซีดขนาดนี้เชียวเหรอเนี่ย..”
หญิงสาวลูบไปหน้าของตัวเองอย่างไม่ค่อยใส่ใจนัก เธอรีบอาบน้ำแปรงฟันและไปที่ที่เธอนัดเพื่อนทีมเดียวกันไว้ประจำ
“เฮ้~ ฮินาต่าาาาา” และก่อนจะไปถึงสนามฝึก ก็มักจะมีเสียงอันสดใสของนารูโตะดังไล่หลังมาเสมอ
“มีอะไรเหรอจ๊ะ นารูโตะคุง” เธอยิ้มแบบทุกๆที และหันไปพูดคุยกับเขา
“นี่ๆ ฉันจะทำยังไงดีล่ะ ซากุระจังไม่รับรักฉันอีกแล้วอ่า T^T” นารูโตะเริ่มขอคำปรึกษา
แปล๊บ...หญิงสาวเริ่มสัมผัสกับความรู้สึกเจ็บปวด ก่อนจะกัดฟันพูดออกไป “นารูโตะคุงก็พยายามมากๆนะจ๊ะ ฉันจะคอยช่วยอีกแรงนะ ^^”
“อื้ม ขอบใจมากนะฮินาตะ” นารูโตะอมยิ้มพร้อมกับก้มลงจุมพิตริมฝีปากบางเบาๆและวิ่งออกไปจากตรงนั้นด้วยความร่าเริง
โดยไม่รู้เลย...ว่าการกระทำนั้นทำให้เธอยิ่งเจ็บ ลึกลงไปถึงหัวใจ...
ที่ทำได้ก็เพียงแต่เก็บความรู้สึกนั้นไว้...และระเบิดมันออกมาเมื่ออยู่เพียงคนเดียว
เป็นแค่ทางผ่าน เป็นแค่บันได
ให้เขาไปสู่ทางที่ฝันเรามันแค่คนอื่น ไม่ใช่ตัวจริง.....
เพลงหนึ่งดังขึ้นในโสตประสาท พร้อมกับหยาดน้ำตาใสๆที่ไหลออกมาเป็นทาง
ก็ท่องเอาไว้ท่องให้จำ ย้ำตัวเองเข้าไว้
จะอีกนานสักแค่ไหน ก็เป็นแค่ตัวสำรองเท่านั้น…
“ฮึก...ฮืออออ” หญิงสาวทรุดลง และระเบิดเสียงร้องไห้ออกมา....
ในเวลานั้นไม่มีใครที่จะมาปลอบโยนเธอหรือโอบกอดให้กำลังใจสักคน
....เหลือแต่ความว่างเปล่าและสายลมแรงที่พัดมาเท่านั้น..
ร่างบางเริ่มมึนหัวและฟุบลงกับพื้นช้าๆ.... โดยไม่มีใครสนใจทั้งนั้น...
“นั่นสินะ...ตัวสำรองอย่างฉัน...ใครจะสนใจ” ริมฝีปากบางขยับช้าๆก่อนจะหมดสติไป...
..................
........
....
..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“อะ....อือ” ร่างบางเริ่มได้สติและยันกายลุกขึ้นมา
เธอเริ่มสังเกตว่านี่ไม่ใช่บ้านของเธอ แต่เป็นบ้านของใครคนนั้นที่เธอเพิ่งร้องไห้เพราะเขามา
“ฟื้นแล้วเหรอฮินาตะ ^O^” นารูโตะยื่นหน้าเข้ามาใกล้
“ฉันเป็นอะไร...”
“เธอนอนสลบอยู่ตรงแถวๆสนามฝึก ฉันเลยพามาพยาบาลน่ะ..” นารูโตะพูดด้วยใบหน้าที่สุดแสนอารมณ์ดี
“รู้มั้ย ซากุระจังชมฉันด้วยน๊า ยังงี้ฉันก็พอมีหวังแล้วสิ~ ^^” นารูโตะพล่ามเรื่องเกี่ยวกับซากุระไปเรื่อยๆ
และเรื่อยๆ
และหลังจากนั้นไม่นาน...นารูโตะกับซากุระก็ลงเอยกันได้ด้วยดี
ความยินดีความเสียใจและความอิจฉาเกิดขึ้นพร้อมๆกันในหัวของฮินาตะ....
ยินดี......ที่เห็นนารูโตะ คนที่เธอรักสมหวัง
เสียใจ....ที่ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่เธอ
และอิจฉา...ที่ซากุระได้หัวใจของนารูโตะไป.....
นั่นสินะ...อย่างฉันมันก็เป็นได้แค่...
ตัวสำรอง...
ก็ท่องเอาไว้...ท่องให้ดี
ไม่ว่าวันนี้จะทำดีสักแค่ไหน..
ท่องคำหนึ่งคำเข้าไว้...
ตัวสำรอง..
ความคิดเห็น