ห้องเก็บฟิค---รกมาก(ปาราย)

ไหนๆๆๆๆ ในนี้มีใครต่ำกว่า18รึเปล่าจ๊ะ ระวังข้างหลังด้วยล่ะ....

เนื้อเรื่องเพิ่งถึงตอนที่สิบ ดันเขียนตอนที่สิบห้าก่อน (ฮาา)

ใครอ่านMen(GAY)tal Disorderมันสปอยคู่อย่างแรงเลยนะ ฮ่าๆๆๆๆ

แค่กๆๆๆ บอกก็ได้

ความจริงให้พลเป็นเคะ =/////= หลังจากที่ขึ้นแท่นสูงสุดของเมะ ปารายก็ขัดขาให้ร่วงลงมาอย่างแรงโดยการเพิ่มตัวละครใหม่ที่อึด ถึก กว่าเดิม ก๊ากกกกกกก

พลเป็นตัวละครที่แต่งยากสุดเท่าที่เคยเขียนเลยง่ะ พูดหยาบมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

ไอ้เราก็ไม่รู้ว่าพวกผู้ชายเวลาอยู่ด้วยกันจะพูดหยาบขนาดไหน ฮ่าาา

แต่ก็นะ...เขียนพลขึ้นมาเพราะว่าชอบโจโฉอ่านะ

อื้มมม ตั้งใจจะแต่งให้ตลกนะ...แต่ลืมไปว่าควรจะดราม่า?  

อย่าคาดหวังกับฉากป่ามป๊ามของปารายเลย ขอเตือนไว้ก่อนนะ

มึ้นตื้ออย่างรุนแรง...

 อธิบาย:ฉากก่อนมีการมอมเหล้ากันเกิดขึ้นจ้ะ มีคนบางคนโดนอุ้มกลับบ้านไป//// 

(เนื้อหาข้างล่างคือตอนที่15โดยประมาณ)10%สุดท้าย

จะเริ่มล่ะนะ

---

เปลือกตาของเขาหนักอึ้งเกินกว่าที่จะฝืนทนได้

ความรู้สึกมึนตื้อประตังเข้ามาราวกับหัวใกล้ระเบิดเต็มที

     ขณะที่ในคอแห้งผากนั้น พลพยายามยันกายขึ้นคล้ายกับสติยังไม่ครบถ้วนนัก เขาพอจะจำเหตุการณ์เมื่อคืนได้รางๆ...ดูเหมือนว่าเมื่อคืนจะดื่มหนักไปหน่อย  

'กริ๊ง'

ขยับไม่ได้...?

     "โอ้ยยย...ไรวะ?"

หาใช่เพียงเพราะความอ่อนแรงเท่านั้น หากแต่มีบางสิ่งบางอย่างรั้งกายบางเอาไว้อยู่

     ...ที่ข้อเท้าขวาของเขาถูกคล้องด้วยโซ่ยึดกับเตียงไว้ได้เป็นอย่างดี และที่น่าตกใจมากกว่านั้นคือ บนร่างของเขาไม่เหลือเสื้อผ้าแม้แต่ชิ้นเดียว

ภาพที่ปรากฎตรงหน้า ทำให้เขาตาสว่างขึ้นมาทันที!

     "เชี่ยยยย!!!! นี่มันเรื่องอะไรวะ!!!"

     คนที่กำลังตื่นตระหนกอยู่นั้นไม่ทันสังเกตได้แต่เเรกว่าใครบางคนนั่งรออยู่ที่มุมเตียงมานานแล้ว เขาคนนั้นกระตุกยิ้มที่มุมปากก่อนที่จะพูดด้วยน้ำเสียงที่'ดูเป็นมิตร'ว่า

     "ตื่นแล้วเหรอ ให้พี่รอนานเลยนะ..."

     "...พี่โอม!!!???"

--

(ตอนที่สิบหกโดยประมาณ)

     ถึงแม้ว่าพลจะไม่ค่อยได้มาที่บ้านของคนตรงหน้าบ่อยนัก แต่ก็พอเดาได้ว่าที่นี่ไหน แสงไฟสลัวๆนั้นสว่างมากพอที่จะมองเห็นรอยยิ้มชั่วร้ายของเจ้าของห้องนี้เป็นอย่างดี

     "เฮ้ยๆๆๆ เล่นแบบนี้กูไม่ขำนะพี่!!"ร่างบางร้องลั่นพยายามลุกขึ้นมางัดแงะโซ่เป็นการใหญ่ แต่ดูเหมือนว่าร่างสูงจะมือไวกว่านั้น มือใหญ่ฉุดข้อเท้าของหนึ่งอย่างรวดเร็วทำเอาอีกฝ่ายเสียหลักล้มลงแทบหน้าคะมำ คนถูกกระชากลากถูร้องโวยลั่นตั้งใจใช้ขาข้างที่เป็นอิสระถีบเข้าที่กลางอกคนที่โน้มตัวลงมาขึ้นคร่อม แต่ก่อนที่จะใช้กำลังประทุษร้ายร่างข้างบนสำเร็จ ก่อนที่จะถึงตัวมือข้างหนึ่งของโอมก็คว้าได้ทัน

     "พี่โอมมม ปล่อยกรูววว ใครเขาเล่นจับคนอื่นมาแก้ผ้าแล้วล่ามไว้แบบนี้วะ!!!"

     "ก็มีพี่นี่แหละจ้ะน้องพลจ๋า"คนได้เปรียบหัวเราะอย่างบ้าคลั่งก่อนที่จะพูดขึ้นอย่างชัดถ้อยชัดคำ

     "แหมๆ ตรงนี้วิวดีเหมือนกันแฮะ..."

     "ไอ...ไอ้พี่เชี่ยยย!!!"คราวนี้เป็นฝ่ายพลที่หน้าแดงขึ้นมาเสียอย่างนั้น จากที่กำลังโมโหคิดว่าถูกแกล้งกลายเป็นเพราะอับอายเสียมากกว่า จากเมื่อกี้ที่พยายามที่ตอบโต้โดยการถีบอีกฝ่ายให้ร่วงสักทีก็ดันโชคร้ายถูกจับได้เสียก่อน และที่แย่กว่านั้นคือ...เขาที่มัวแต่ด่าไอ้บ้าข้างบนอยู่นั้นเพิ่งจะรู้ตัวว่าตนเองอยู่ในท่าน่าอายมากขนาดไหน ร่างกายของตนที่ไร้ซึ่งอาภรณ์ปกปิด มือใหญ่ที่จับข้อเท้าไว้แน่นเปลี่ยนมาดันเข่าทั้งสองข้างติดกับอกของร่างบาง

และเมื่อหันกลับมาสบตากับคนตรงหน้า ฝ่ายนั้นก็ตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงยียวน

     "เห็น-หมด-เลย"

@#$^*(*)+)*^^!!!!

     "อ๊ากกกกกก แกล้งแรงไปแล้วนะโว้ยย กรูจะระเบิดตัวเองตายแล้วนะเฮ้ย!!!"พลทนกับสภาพของเองไม่ไหว แรงจะขัดขืนก็ใช่ว่าจะมี สุดท้ายก็ทำได้แต่ซบหน้ากับฝ่ามือ หลบได้แค่สายตาของคนตรงหน้าก็เท่านั้น

ชิบหายเอ๊ยยยย แล้วกรูจะบอกเจ้าสาวในอนาคตกรูยังไงดีวะ!!!

แม่งโดนตัวผู้ด้วยกันจ้องทะลุไปถึงเครื่องในและลำไส้ใหญ่แล้วโว้ยย!!!

     "แสรดดดดดดดดด เอาเสื้อผ้ากูมาเลยนะ พรุ่งนี้กูต้องไปเรียนนะเฮ้ยยย"

     "กูสนที่ไหน อยู่นิ่งๆเลยไอ้เด็กดื้อ!"

     ร่างสูงใหญ่คลืบคลานเข้ามาใกล้มากขึ้นทุกทีจนคนอายุน้อยกว่าขืนตัวหุบต้นขาทั้งสองข้างด้วยสัญชาติญาณ

     "สะใจพี่รึยังล่ะ พอได้แล้วเฮ้ย...กูชักจะโกรธขึ้นมาจริงๆแล้วนะ!!!"

     "หืม? พี่แกล้งที่ไหน..."ร่างสูงแค่นหัวเราะเบาๆก่อนที่จะโถมตัวลงมา พลพยายามม้วนตัวหลบแต่กลับถูกรัดไว้แน่น โอมกระซิบข้างใบหูแดงเถือกที่ทั้งโกรธทั้งอายปนกันมั่วไปหมด

     "พี่เอาจริงต่างหาก..."

     ริมฝีปากของคนตรงหน้าคลี่ออกแบบมีเลศนัยน์ พลางเอื้อมมือหนาปัดปอยผมที่ปกใบหน้าของผู้เป็นน้องอย่างเบามือ คนตัวเล็กกว่าชะงักไปเล็กน้อยกับท่าทีที่เปลี่ยนไปแบบกระทันหันของรุ่นพี่ แต่ใบหน้าของเขาก็ชาไปหมด เพราะเขาคงไม่มีทางลืมได้ง่ายๆแน่กับความอายในครั้งนี้!

แต่เดี๋ยวก่อน...

     "...เฮ้ย กูว่ามันชักจะแปลกๆแล้วว่ะ"ด้วยความสงสัยที่พลันเกิดขึ้นในใจทำให้พลเงยหน้าขึ้นมองคนตรงหน้า ที่ใช้จังหวะนี้เองเชยคางเล็กๆนั้นขึ้นมาพร้อมกับบดเบียดริมฝีปากลงไป

     "...อื้อ!!!?"

     เด็กหนุ่มตกตะลึงจนพูดอะไรไม่ออก ร่างกายที่เปลือยเปล่าเกร็งไปทั้งตัวจนกระทั่งร่างสูงถอนกายออกมา มือเล็กตะครุบปากของตัวเองในขณะที่มอง'ผู้กระทำ'ตาค้าง คำถามมากมายผุดขึ้นมาในใจ หากแต่...ก่อนที่พูดมันออกไป เขาก็ได้รับคำตอบของมัน...ด้วยรอยยิ้มนั้น

     "พล..."เสียงเรียกนั้นราวกับไร้สติ ใบหน้าคมได้รูปก้มลงมาคลอเคลียคนที่จับต้นชนปลายอะไรไม่ถูก

     "แสรดดดด เมาแล้วอย่าละเมอมาลงกับกรูสิวะ ไปหาผู้หญิงไป ชิ่วๆๆๆๆ"เจ้าของชื่อเอ่ยปากไล่ด้วยความที่เข้าใจว่าอีกฝ่ายน่าจะดื่มจัดพอสวร ถึงขั้นหูอื้อตาลายกันขนาดนี้ 

     "...พี่ไม่ได้ดื่ม"

ฮะ? ไรนะ?

     "พี่โอม...?"

     น้ำคำที่ติดจะใสซื่ออย่างในวัยเด็กยามเมื่ออยู่กับผู้ที่สนิทสนมดังพี่ชายร่วมท้องเดียวกัน ...พลันแห้งผาก ไม่อาจเปล่งเสียงใดๆออกมาได้ สัญชาติญาณในตัวของเขากำลังกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง ร่างเล็กกระเสือกกระสน พยายามถอยหนีออกจากอ้อมแขนที่กักขังเขาเอาไว้

นี่มันอะไรกัน...

 ความรู้สึก...หวาดหวั่นค่อยๆสาดซัดเข้ามาจนไม่อยากเคลื่อนไหวกายดังใจนึก

     ...ราวกับสัตว์เล็กที่ถูกจับจ้องโดยอสรพิษร้าย 'เหยื่อ'ที่ไร้ทางสู้นั้น เพียงแค่สบมองดวงตาของ 'ผู้ล่า' ยังไม่ทันกระโจนเข้ามาถึงตัว เพียงแค่มองลึกเข้าไปในม่านตาอันน่าสะพรึงกลัวนั้น ก็ราวกับถูกฉีดพิษไปทั่วร่าง