[[SF-SNSD]] :+:Special present:+: (Yuri)

ข้อมูลเบื้องต้น

เจอกันอีกครั้งนะคะทุกคน >O< (ครั้งที่เท่าไหร่แล้วหว่า?)
หลังจากที่แต่งแต่ฟิคปวดตับ
มาทำลายตับของแม่ยกทั้งหลายอย่างไม่บันยะบันยัง
วันนี้บุงมีเรื่องสั้นขำๆ ออกแนวคอมเมดี้ (หรอ?)
มาให้อ่านกันค่ะ

ซึ่งนี่เพื่อฉลองวันเกิดให้กับทิฟฟานี่ หมีน้อยน่ารัก
ยังไงก็ฝากฟิคนี้ไว้ในอ้อมใจของทุกคนด้วยนะคะ

ปล. To Fany: สุขสันต์วันเกิดค่ะฟานี่
ขอให้คุณมีความสุขมากๆ นะ
พวกเรา Sone จะคอยร่วมยินดีไปกับความสำเร็จของพวกคุณ

I'm Genie for you, SNSD ^^

เนื้อเรื่อง

[[SF-SNSD]] :+:Special present:+: (Yuri)

เคยมีใครบางคนถามฉันว่า ฉันอยากได้อะไรในวันเกิดปีนี้

เมื่อก่อนฉันเคยคิดว่าอะไรก็ได้

หากคราวนี้มันต่างออกไป...

เมื่อฉันได้รับของขวัญอันแสนพิเศษแล้ว

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

                “แทแท เป็นไงมั่ง” ยูริถามแทยอนที่กำลังนั่งเล่นเกมอยู่ ทำตัวไม่เหมือนคนป่วยเลยซักนิด ทั้งที่เพิ่งออกจากโรงพยาบาลมาไม่นานแท้ๆ แถมเหตุผลก็ไม่ใช่อะไรหรอก คนตัวเล็กดันขยันเกินเหตุ ไม่สบายแล้วยังไม่เจียม สปิริตสูง เลยได้ไปนอนหยอดน้ำเกลือสมใจ!

                “ก็ไม่เป็นไรนี่” แทยอนตอบกลับพลางยิ้มกริ่มได้น่าตาเฉย ทำเอาสาวๆ ที่นั่งอยู่ถึงกับปวดหัวในความรั่วของลีดเดอร์ รู้สึกช่วงนี้แทยอนจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษ สงสัยเพราะวันนี้เป็นวันที่ 31 กรกฏาคมแล้ว ซึ่งหมายความว่าวันพรุ่งนี้จะเป็นวันเกิดของทิฟฟานี่ คนที่แทยอนแอบรักมานาน

                “แล้วแทแทจะให้อะไรฟานี่หรอ” ซูยองหันซ้ายหันขวา เมื่อไม่เห็นผู้ที่กล่าวถึงอยู่ในละแวกห้องนั่งเล่นนี้จึงกล้าถาม แต่คนตอบกลับมาดันไม่ใช่คนที่ ‘ทำเป็น’ นั่งเล่นเกมอยู่

                “โธ่ จะให้อะไรเล่า แค่บอกรักมันยังไม่ได้บอกเล้ยยย” ยูริพูดเย้าให้แทยอนต้องหน้าแดง ขณะที่เจสสิก้าซึ่งอยู่ใกล้ที่สุดก็ฟาดมือลงบนไหล่ของสามีสุดที่รัก (?) เต็มแรง

                “ไปว่าแทแท ดูตัวเองก่อนเถอะ ต้องให้ฉันแทบยกขันหมากไปขออยู่แล้ว ถึงจะมาขอฉันเป็นแฟน!!” เจสสิก้าอดบ่นไม่ได้ พวกสมาคมพ่อบ้านนี่ยังไงกะนักกะหนา จะทำเป็นพวกแอบรักไปถึงไหน คู่ยุนซอกว่าจะลงเอยได้ เล่นเอาพี่ๆ ทั้งเจ็ดลุ้นกันแทบเหนื่อย เธอกับยูริก็เหมือนกัน เธอพอรู้ว่าร่างสูงคิดยังไงกับเธอ เธอเองก็พยายามแสดงออกว่าคิดไม่ต่างกัน หากยูริก็ยังคงไม่รู้เรื่องราวอะไร จนเธอเป็นฝ่ายสารภาพรักไปก่อนเมื่อวันเกิดที่ผ่านมาของตนเอง

                ขืนลองไม่บอก ชาตินี้ได้เอาแต่จ้องหน้าจ้องตากันไปมา โมเม้นก็ไม่มีให้แม่ยกได้ดูหรอก เชอะ!!

                “ก็ฉันไม่กล้านี่ ฉันกลัวฟานี่ไม่คิดเหมือนฉัน จะอึดอัดใจซะเปล่าๆ” คนตัวเล็กตอบเสียงเรียบ หมดอารมณ์จะเล่นเกมอีกต่อไป เธอทิ้งตัวลงบนโซฟาคั่นกลางระหว่างยูริและเจสสิก้า ให้ร่างสูงได้แต่ทำหน้ามุ่ยอย่างขัดใจ

            ‘หมาขี้อายเอ๊ย อย่ามาขัดความสุขของลิงได้มั้ยยย!!’ ยูริโอดครวญในใจ เธอกำลังอุตส่าห์พยายามแอ๊บเนียนจะโอบกอดเจสสิก้ามาตั้งนาน พอได้จังหวะอันดี แทยอนกลับมาแทรกซะงั้น

                “อย่าคิดมาสิพี่แทแท คนเราอ่ะนะเกิดมาก็มีความรักแค่ไม่กี่ครั้งหรอก อกหักยังดีกว่าไม่ได้บอกรักนะคะ” ยุนอาเข้ามาร่วมแจมด้วย ผมสั้นประบ่าเปียกชุ่มเนื่องจากเพิ่งสระผมมาหมาดๆ ให้น้องเล็กสุดได้แต่ส่ายหน้าอย่างหนักใจ ก่อนจะผลักยุนอาให้นั่งลงบนโซฟาอีกตัวพลางใช้ผ้าขนหนูเช็ดผมให้คนรักอย่างเบามือ

                “บอกกี่ครั้งแล้วว่าสระผมให้เช็ดให้แห้ง เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก” ซอฮยอนยังคงพูดเสียงเรียบ แต่ทำเอาพี่ๆ อีกห้าคนได้แต่อมยิ้ม

                “นั่นสิแท บอกไปเหอะ เชื่อฉันสิ จะได้สบายใจ” คนที่ต้องรอให้เจสสิก้าซึ่งตนเองแอบรักมาเป็นฝ่ายสารภาพรักก่อนอย่างยูริพูดได้หน้าตาเฉย

                “ถ้าฟานี่ไม่คิดเหมือนกันกับแทยอนนะ... ฉันให้...” เจสสิก้านั่งนึกอยู่ซักครู่ด้วยคิดไม่ออกว่าจะเดิมพันว่าอะไรดี “เอ่อ...ฉันยกยูลให้เลยก็ได้!”

                “ไม่เป็นไรเจส ฉันไม่อยากได้ใครนอกจากฟานี่ทั้งนั้นแหละ” คนตัวเล็กพูดพลางก้มหน้า เมื่อรู้สึกแก้มที่ร้อนผ่าวของตน ใบหน้าของทิฟฟานี่ที่ลอยวนเวียนในห้วงความคิด รอยยิ้มสวยๆ ที่มีให้ทุกคนอยู่เสมอ ทำเอาเธอเคยเพ้อไปอยู่หลายวัน ถ้าทิฟฟานี่เป็นหมีจริงๆ ล่ะก็... นี่คงเป็นหมีตัวที่เธออยากกอดด้วยที่สุดในโลก

                “นั่งคุยอะไรกันอยู่หรอ” ผู้ที่ถูกกล่าวถึงโผล่มาไม่ให้สุ้มให้เสียง ทำเอาอีกหกสาวสะดุ้งไปตามๆ กัน

                “อ๋อ... กำลังเล่นทาย 20 คำถามกันอยู่น่ะ” ซูยองโกหกสดๆ ร้อนๆ อย่างไม่ต้องนัดประชาชีที่กำลังทำหน้าอึ้งอยู่เลย

                “เล่นไงหรอ ฉันเล่นด้วยสิ” ซันนี่ว่าพลางเดินมาใกล้ซูยองคนรักของตนเอง คู่นี้คงเป็นคู่ที่ลงเอยกันเร็วที่สุดแล้วล่ะมั้ง ถึงแม้จะเป็นคู่ที่ความสูงแตกต่างกันมากที่สุดก็เถอะ

                “ก็...มีกรรมการนึกคำตอบเกี่ยวกับอะไรซักอย่างขึ้นมา แล้วให้คนที่เหลือถามคำถามได้ยี่สิบข้อ ซึ่งกรรมการจะตอบได้แค่ใช่หรือไม่เท่านั้น จนใครตอบถูกก็จะได้มาเป็นกรรมการแทน” โอ้โห... ทั้งแทยอน ยูริ เจสสิก้า ยุนอา และซอฮยอนได้แต่มองซูยองอย่างอึ้งๆ บทเจ๊แกจะเปลี่ยนเรื่องก็คิดเกมขึ้นมาได้สดๆ เลยนะ

                “เล่นให้ดูหน่อยสิ ให้ซูเป็นกรรมการคนแรกเลย” ฮโยยอนว่าพลางเข้าร่วมวงด้วย ซูยองจึงหันไปมองหน้าแทยอนแล้วต้องลอบยิ้มกริ่ม เสร็จฉันล่ะยัยลีดเดอร์จอมรั่ว!

            “ใครที่แทยอน พี่ใหญ่ของเราแอบรักอยู่?”

                “แค่กๆ” เพียงคำถามแรกจากปากซูยอง ทำเอาแทยอนสำลักน้ำแทบตกโซฟา แต่คนอื่นกลับเห็นเป็นเรื่องสนุกซะงั้น

                “สูงกว่าแทยอนใช่หรือไม่” ยูริทำเป็นทายทั้งที่รู้คำตอบอยู่แล้ว ขณะอีกสามคนที่ไม่รู้เรื่องราวอะไรด้วยต่างพากันนึกไปไกล ก็คนสูงกว่าแทยอนบนโลกนี้มีตั้งเท่าไหร่ แค่ในวงก็แทบไม่อยากจะนับแล้ว!

                “ใช่... ตาเจสสิก้า”

                “อยู่ในโซนยอชิแดใช่หรือไม่”

                “ใช่” คำถามของเจสสิก้าที่แคบลงมาจนน่าตกใจทำเอาผู้เป็นคำถามถึงกับใจเสีย นี่เพื่อนกำลังแกล้งอะไรเธออยู่เนี่ย แถมยัยทิฟฟานี่ก็เหมือนกัน ทำท่าทางนึกอย่างตั้งอกตั้งใจ อยากจะรู้อะไรขนาดนั้น ทีเธอแสดงความรู้สึกไปตั้งมากมายเท่าไหร่ยังไม่เคยรู้เลย!

                “ชื่อมีตัว Y ใช่หรือไม่” คำถามของยุนอาไม่ได้ต่างจากเมื่อครู่เท่าไหร่นัก เพราะเนื่องจากทุกคนในที่นี้ชื่อจริงล้วนมีตัว y อยู่ในชื่อทั้งนั้น (แหมๆ รังสีความวายแผ่กระจายล่ะสิ >< : มะบุง)

                “ถามกันอย่างนี้เมื่อไหร่จะรู้ล่ะ” ทิฟฟานี่เริ่มโวยวาย ทั้งที่แทยอนแทบอยากจะมุดพื้นหนีแล้ว ก็ไม่ใช่ทิฟฟานี่หรือไงที่เธอแอบรักอยู่ ไม่รู้อะไรซะบ้างเลย

                “ยังไม่มีแฟนใช่หรือไม่” ตุ๊บ! เท่านั้นคนที่นั่งเขินอยู่ก็กลิ้งตกโซฟาลงมาให้ที่เหลือได้แต่มองอย่างตกใจ แทยอนยิ้มแหยๆ ก่อนจะกลับมานั่งที่เดิม ทิฟฟานี่ถามตรงเกินไปรึเปล่า ในที่นี้ที่ไม่มีแฟนน่ะก็มีแค่ทิฟฟานี่กับฮโยยอนเท่านั้น โอ๊ย! ชะตาชีวิตแทยอนจะขาดก็คราวนี้

                “เอ่อ...ฉันง่วงแล้ว ขอตัวไปนอนก่อนนะ” และแล้วแทยอนก็หนีไปซะดื้อๆ ทิ้งให้คนอยากรู้อย่างทิฟฟานี่ได้แต่ทำหน้างง ขณะคนที่รู้เรื่องได้แต่ขำกลิ้งกันไม่หยุด

                “ตกลงแทแทแอบรักใครอยู่หรอ” ร่างบางถามอย่างพาซื่อ เรียกเสียงหัวเราะจากซูยอง ยูริ เจสสิก้าและยุนอาได้อย่างไม่ยากเย็น ส่วนน้องเล็กอย่างซอฮยอนทำเพียงยิ้มเล็กน้อยเท่านั้น

                “ก็เดาเอาเองสิยัยหมี” เจสสิก้าว่าพลางเดินหนีหายไปอีกคนพร้อมด้วยยูริ ขณะที่คนอื่นเริ่มแยกย้ายให้ทิฟฟานี่กับฮโยยอนจ้องหน้ากันอย่างคิดไม่ตก

                “ไม่ฉันก็เธอแหละฟานี่”

                “ฉันว่าเธอแน่เลย” ทิฟฟานี่พูดเสียงเศร้าเมื่อเหลืออยู่กันเพียงแค่สองคน

                “บ้าหรอ แทแทไม่มีทีท่าว่าจะชอบฉันซะหน่อย ถามจริงๆ เถอะฟานี่ เธอดูสายตาที่แทแทมองเธอไม่ออกหรอ” ฮโยยอนย้อนถามกลับให้ร่างบางส่ายหน้ารัว

                “แทแทก็มองฉันเหมือนคนอื่นๆ นั่นแหละ ฉันตามเค้าไม่ทันหรอก บางครั้งทำเหมือนว่ามีใจให้ แต่บางทีก็ทำตัวเหินห่าง ฉันไม่อยากให้ตัวเองต้องคิดมาก แล้วก็มานั่งผิดหวังเพราะคิดไปเองหรอกนะ” ความในใจที่เผยออกมาจนหมดสิ้น ถ้าเพียงแต่แทยอนจะรับรู้เรื่องมันคงไม่ยุ่งยากขนาดนี้หรอก!

                “ใจเย็นนะฟานี่ พรุ่งนี้ก็วันเกิดเธอแล้ว อย่าเครียดเลย” ฮโยยอนทำได้เพียงแค่ปลอบใจเพื่อนเท่านั้น เธอเองก็ไม่เคยมีความรัก หรือแอบรักคนในวงเดียวกัน เลยไม่รู้ว่าจะทำอะไรได้ดีไปมากกว่านี้

                ขณะที่สามสาวซึ่งแอบอยู่หลังบานประตูกลับยิ้มร่า

                “โธ่เอ๊ย คนหนึ่งก็หมาขี้อายกับหมีปากแข็ง” ยูริอดค่อนขอดไม่ได้

                “ถ้ารู้ว่าอีกคนคิดเหมือนกัน คงคบกันจนแต่งงานมีลูกไปสามแล้ว มัวแต่ชักช้าอยู่” ยุนอาพูดเว่อร์ให้พี่ทั้งสองต้องหันมามองหน้า พูดดีไปเถอะ รู้สึกว่ากว่าจะกล้าเรียกซอฮยอนว่าแฟนเต็มปากเต็มคำ พี่ๆ ต้องช่วยกันตั้งเท่าไหร่

                “งานนี้เราคงต้องช่วยกันแล้วล่ะ” เจสสิก้ากล่าวพลางหัวเราะในลำคอให้ทั้งสองแทบจะกระโดดหนี เป็นอย่างนี้ทุกทีเลยเวลามีอะไรแผลงๆ งานนี้ไม่ฟานี่ก็แทแทได้เสียเหลี่ยมสารภาพรักก่อนซักคน!!

                1 August 2009

                “ของขวัญจากพวกเรานะฟานี่” โซนยอชิแดยื่นกล่องของขวัญให้ฉันที่ยิ้มอายๆ แต่แล้วก็ต้องอดมองซ้ายมองขวาไม่ได้ เมื่อไม่เห็นคนที่ฉันแอบรัก น้ำตาคลอรื้นฉาบบางๆ ก่อนฉันจะรีบกระพริบถี่ให้มันหายไป เพื่อไม่ให้เพื่อนๆ ในวงต้องเป็นห่วง ตอนนี้เธออยู่ในนะแทยอน... จะรู้บ้างมั้ยว่าเวลาแห่งความสุขของฉัน ฉันอยากมีเธออยู่เคียงข้าง

                เคยมีคนถามฉันบ่อยๆ ว่าวันเกิดฉันอยากได้อะไร ซึ่งฉันก็ตอบแค่ว่าอะไรก็ได้ หากปีนี้ ขอได้มั้ย ฉันขอเป็นเธอที่ยืนอยู่ด้วยกัน ไม่จำเป็นต้องให้เธอรักฉันเหมือนที่ฉันคิดกับเธอ แค่เธอจะไม่ทิ้งให้ฉันต้องเหงาก็พอแล้ว

                แทยอนเป็นคนที่หลายบุคลิกเหลือเกินถ้าฉันจะสัมผัสได้ เธออาจจะดูรั่วๆ ในสายตาคนอื่น แต่บางทีก็จริงจังได้อย่างไม่น่าเชื่อ เธออาจจะดูเย็นชาในบางที หากภายในฉันจะรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นของเธอ

                เธอเป็นหัวหน้าที่ดี บางทีก็ดีเกินไปจนฉันอิจฉา เธอดูแลทุกคนได้เป็นอย่างดี มันทำให้ฉันเจ็บแปลบที่หัวใจ เพราะบางครั้งที่เธอทำดีกับฉัน ให้ฉันได้คิดไปไกล แต่ความจริงแล้วไม่ใช่เลย ในเมื่อเธอก็ทำอย่างนั้นกับคนอื่นๆ เหมือนๆ กัน แล้วอย่างนี้จะให้ฉันเชื่อคำพูดของคนอื่นได้หรอว่าแทยอนรักฉันเหมือนที่ฉันรักเธอ ในเมื่อเธอไม่เคยพูดมันออกมาเลยซักครั้ง

                “ฟานี่... เป็นอะไรไป” แรงเขย่าจากยูริทำให้ฉันเพิ่งรู้สึกตัวว่าเอาแต่คิดถึงใครอีกคนนานเกินไปแล้ว แต่จะให้ทำไงได้ ในเมื่อฉันเองก็มีแต่เธอ ไม่ว่าจะออกรายการไหน ถ้าฉันและเธอไม่ได้นั่งข้างกัน คุณคงเห็นสายตาของฉันที่มองแต่แทยอนใช่มั้ย... ซึ่งเธอก็ดีซะเหลือเกินที่ยังหันมามองฉันบ้าง ความรู้สึกที่โลกนี้มีเพียงแค่เราสองคน ทำให้ฉันเผลอคิดเกินเลยกับเธอเกินกว่าเพื่อนสนิท!

                “เอ่อ...เปล่าๆ” ฉันส่ายหน้า มองนาฬิกาหัวเตียงก็ต้องถอนหายใจ นี่มันตั้งห้าทุ่มแล้วนะ อีกแค่ชั่วโมงเดียวก็จะหมดวันนี้แล้ว รู้อะไรมั้ย... วันพิเศษครบรอบวันเกิดของฉัน ฉันยังไม่ได้เห็นหน้าเธอเลยซักครั้ง!!

                “ไม่เป็นไรก็ดี อ๋อ มีคนฝากของไว้ให้เธอด้วยล่ะ” เจสสิก้าว่าพลางยื่นจดหมายฉบับหนึ่งให้ฉัน ก่อนจะเชื้อเชิญทุกคนกลับห้องของตนเอง ขณะที่ฉันได้แต่รีบเปิดมันออกอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นลายมือคุ้นตาที่จ่าหน้าซอง

            ‘ถึง มิยองจอมสกปรก’

                ชื่อนี้ถ้าไม่ใช่เธอเรียกฉันคงวีนแตกไปแล้ว

            ‘สุขสันต์วันเกิดนะหมีน้อย แก่ขึ้นอีกปีแล้วสิ (ยังไงก็ยังตามฉันไม่ทันหรอก ^^) เอาล่ะ ฉันมีของขวัญให้เธอด้วย หลับตาลงแล้วก็นับหนึ่งถึงสามวิในใจนะ’

                ฉันไม่รู้ว่าแทยอนกำลังเล่นอะไรกับฉัน หากมันกลับทำให้ฉันยิ้มออก ดวงตาหลับลงก่อนจะนับหนึ่งถึงสามช้าๆ ฉันค่อยๆ เปิดตาขึ้นเพื่ออ่านบรรทัดต่อไป

            ‘หมุนรอบตัวเองสามรอบ จากนั้นก็เดินหน้าสามก้าว พร้อมกับเต้นท่าเตะตะกร้อสามครั้ง’

                รู้สึกเหมือนถูกใครแกล้งชอบกล แต่แล้วฉันก็ยังคงบ้าทำตามเหมือนเดิม อยากรู้เหมือนกันว่าแทยอนกำลังเล่นอะไรกับฉันกันแน่ แต่ถ้าไม่ถูกใจล่ะก็... ฉันจะโกรธเธอจริงๆ ด้วย!

            ‘เอาล่ะ เมื่อเธอทำเสร็จ เธอจะรู้ว่ากำลังถูกฉันหลอก >o<’

                แว๊ก... นี่ฉันเสียรู้ให้ยัยลีดเดอร์จอมรั่วนี่อีกแล้วหรอ ตอนนี้มีเพียงแค่รอยยิ้มและเสียงหัวเราะของฉันเพียงคนเดียวเท่านั้นท่ามกลางความเงียบของหอพัก

                ‘เดินไปห้องนอนของเธอนะฟานี่ เอาล่ะเธอเห็นอะไรมั้ย...’

                “ฮึก...เห็นสิแทแท” ฉันพูดเสียงเครือออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ มันแปลกมากใช่มั้ย ที่คนๆ หนึ่งซึ่งเพิ่งทำให้เราหัวเราะ แต่กลับทำให้เราต้องเศร้าจนเสียน้ำตา ฉันรีบปาดมันทิ้งอย่างลวกๆ เพราะกลัวจะมองห้องนี้ได้ไม่ทั่ว

                ของรกๆ ของฉันถูกจัดอย่างเป็นระเบียบ บนโต๊ะนั้นก็มีเค้กก้อนเล็กปักด้วยเทียนเพียงหนึ่งเล่ม หากนั่นมันยังไม่เท่ากับโปสเตอร์แผ่นใหญ่ที่ติดอยู่ข้างกำแพงหรอก

                มันเป็นรูปของฉันกับแทยอนหลายต่อหลายฉาก พร้อมเขียนตัวหนังสือใหญ่ๆ เอาไว้ว่า ‘TaeNy is real. HBD 2 Fany’

                เธอทำอะไรของเธออยู่... ไม่รู้บ้างรึไงว่ายิ่งทำอย่างนี้ มันยิ่งทำให้ฉันรักเธอมากยิ่งขึ้น มากจนฉันไม่อาจทวนความรู้สึกในหัวใจที่มีได้อีกแล้ว

            ‘เห็นกล่องใบใหญ่ที่อยู่ข้างเตียงมั้ย เอาล่ะ สุขสันต์วันเกิดอีกครั้งนะฟานี่ ฉันมีอะไรจะให้เธอ มิยองจอมสกปรกของฉัน’

                ...ของฉัน... คำนี้ทำเอาหัวใจสั่นไหวจนแทบบ้า ฉันเดินไปใกล้กล่องใบใหญ่สะดุดตา ไม่รู้ว่าแบกกันเข้ามาได้ไง ฉันค่อยๆ ปลดโบว์สีชมพูที่พันเอาไว้หลวมๆ ภายนอกออกอย่างช้าๆ

                “เซอร์ไพรส์! ว๊าย! กรี๊ดด!! ตุ๊บ!!!”

                เสียงเอฟเฟคต์ดังต่อกันกว่าฉันจะรู้ตัวอีกทีก็ล้มลงบนเตียงโดยมีร่างของคนที่ฉันคิดถึงตลอดทั้งวันกำลังนอนทับอยู่ เน้นคำว่านอนทับเลยนะ... ให้ตายสิ ท่านี้มันล่อแหลมชะมัด โชคดีนะที่ค่อนข้างสลัว ไม่งั้นเธอคงเห็นว่าใบหน้าของฉันแดงก่ำขนาดไหน หัวใจเต้นรัวจนฉันกลัวเธอจะได้ยินจัง

                “เธอทำบ้าอะไรเนี่ยแทแท” จะไม่ให้ฉันถามอย่างนั้นได้ยังไง ในเมื่อเธอเล่นไปอยู่ในกล่องใบนั้น แถมบนหัวของเธอยังมีโบว์ผูกเอาไว้เสียด้วย แล้วก็ไม่พูดพล่ามทำเพลงให้สัญญาณเตือนกันก่อนเลย พอฉันเปิดกล่องปุ๊บ ก็กระโดดใส่ปั๊บ! นี่ฉันจะหัวใจวายวันเกิดมั้ยเนี่ย

                “ก็...Happy birth day ให้เธอไง” เธอพูดให้ฉันต้องยิ้มออกมาทั้งน้ำตา

                “แล้วโบว์?” ฉันชี้ไปสิ่งที่อยู่บนหัวเธอ แทยอนหน้าแดงเล็กน้อยก่อนจะตอบ

                “วันนี้วันเกิดเธอ”

                “ก็ใช่”

                “แล้วนี่ก็กล่องของขวัญให้เธอ” เธอคงกล่าวถึงกล่องที่เปิดอยู่ข้างเตียง

                “อ่าห๊ะ แล้ว?”

                “แล้วนี่ก็ฉัน ผูกโบว์” เธอชี้มาที่ตัวเองพลางทำหน้ารั่วๆ ให้ฉันกลั้นยิ้มไว้ไม่อยู่

                “แล้วไงต่อล่ะ”

                “ก็...ฉันไม่มีอะไรจะให้ นอกจากตัวฉันไง ฉันให้ตัวเองเป็นของขวัญวันเกิดเธอนะ” โอ้... อะไรนึกดลใจให้เธอทำแบบนี้กันเนี่ย

                “ใครบอกว่าฉันอยากได้ตัวเธอ” ฉันแกล้งสวนกลับ ซึ่งได้ผล ใบหน้าของเธอเริ่มเศร้าลง ช่วยไม่ได้ เธอทำฉันร้องไห้เองก่อนทำไมล่ะ

                “ฉันอยากได้หัวใจเธอด้วย...ให้ฉันได้มั้ย” ที่ฉันกล้าถามเธอตรงๆ คงเป็นเพราะความรู้สึกที่เกินจะทนเก็บไว้ไหวแล้วล่ะมั้ง แถมยังโปสเตอร์นั่นอีก ถ้าเธอไม่คิดอะไรกับฉัน หรือไม่เคยหวั่นไหวกับฉันเลยคงไม่ขึ้นหราว่าแทนี่อีสเรียลขนาดนั้นหรอก ฉันยอมที่จะลองเสี่ยงกับคำว่ารักซักครั้ง

                ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว อีกอย่างเธอยกตัวเธอเป็นของขวัญวันเกิดให้ฉันเองด้วย

                “เอ่อ...ก็...เอ่อ... ให้ไปตั้งนานแล้ว” เธอพูดทั้งที่ยังไม่มองหน้า แต่นั่นทำเอาฉันถึงกับน้ำตาคลอ คำที่อยากได้ยินที่สุดมานาน บัดนี้กลับหลุดจากปากเธออย่างง่ายดาย วันนี้อะไรๆ ก็ช่างเป็นใจให้เราสองคนเสียเหลือเกิน

                “ตั้งแต่เมื่อไหร่...”

                “ก็...” เธอเกาแก้มเขินๆ “ตอนเราอยู่หอด้วยกันอ่า” นี่เธอแอบรักฉันนานขนาดนั้นโดยที่ฉันก็ไม่รู้เลยหรอเนี่ย เธอจะเก็บอาการเก่งเกินไปแล้วนะคิม แทยอน!!

                “แล้วทำไมไม่บอก”

                “ใครจะกล้าบอกเล่า”

                “แล้วทำไมวันนี้ถึงกล้า?”

                “ก็...วันนี้วันเกิดเธอ ฉันเลยอยากให้คำว่ารักของฉันเป็นของขวัญที่พิเศษที่สุดของเธอ ฉันไม่สนแล้วว่าเธอจะตอบรับความรู้สึกยังไง แต่ที่ฉันมีต่อเธอมันคือ... ฉัน...รัก...เธอนะ มิยองจอมสกปรกของฉัน” ฉันน่าย่นเล็กน้อย ที่เธอยังคงเรียกฉันอย่างนี้อยู่เสมอ

                “บอกแล้วไงไม่ให้เรียกอย่างนี้”

                “เธอสกปรกจริงๆ นี่ หมีอะไรไม่รู้ กลับมาถึงห้องแล้วก็ชอบนอนทันทีเลย” เธอบ่นด้วยคำๆ เดิม ที่ฉันฟังเท่าไหร่ไม่เคยจะเบื่อ เพราะรู้ว่าที่เธอบ่นและคอยว่าฉันนั้นเป็นเพราะเธอห่วงฉัน แม้บางคำของเธออาจจะแรงจนฉันแอบเก็บไปน้อยใจ หากฉันก็รู้ว่าที่แทยอนทำก็เพื่อตัวฉันเองทั้งนั้น

                “เธอบอกจะดูแล ปกป้องฉันตลอดไปไม่ใช่หรอ” ฉันพูดถึงข้อความที่แทยอนเขียนให้ฉันตอนฉันไปพักที่บ้านของเธอ “งั้นเธอก็ต้องอาบน้ำให้ฉันด้วยสิ ฉันจะได้ไม่เป็นหมีสกปรก”

                (“พรวด... พี่ๆ ยุนไม่ไหวแล้วนะคะ พี่ฟานี่ร้อนแรงมากเลย -.,- ”) เสียงกุกกักดังมาจากตู้เสื้อผ้าให้ฉันต้องหันขวับ

                (“ไม่ต้องทำเนียน จ่ายพี่มาสามพันวอน เพราะแทแทบอกรักฟานี่ก่อน *0*”)

                (“แต่พี่ยูล คนที่บอกว่าอยากได้หัวใจน่ะพี่ฟานี่นะ พี่ฟานี่บอกก่อน >o<”)

                ฉันหันมามองคนที่ยั่งคงแอ๊บเนียนคร่อมตัวฉันอยู่ หน้าแดงๆ ของเธอให้คำตอบทุกอย่างได้เป็นอย่างดี

                (“อย่าเถียงกัน จ่ายฉันคนละห้าพันวอน เพราะฉันบอกว่าทั้งคู่ใจตรงกัน ^_^”)

                (“เฮ้ย เจส ฉันสามีเธอนะ ฉันไม่เกี่ยว T__T”)

                (“พี่เจส ยุนเป็นลูกบุญธรรมพวกพี่นะคะ รีดไถกันลงหรอ TT ”)

                ฉันดันร่างของเธอออก ก่อนจะเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า พวกนี้คิดว่าฉันจะไม่ได้ยินรึไง แล้วอะไรกัน ตู้แค่นี้อัดเข้าไปตั้งสามคน ให้ตายเถอะ... ฉันกระชากประตูออกเต็มแรง ส่งผลให้คนที่อยู่ในนั้นร่วงลงมาตามๆ กัน ทั้งยูริ เจสสิก้า และยุนอา

                “อะไรของพวกเธอเนี่ย” ไม่มีใครตอบคำถามฉัน นอกจากหน้าซีดๆ เป็นลิงต้ม เป็ดต้ม และกวางต้ม!!

                (“เฮ้ย ซู ฉันจะไม่ไหวแล้วนะ T[]T”)

                (“อย่าขยับสิซัน เหวอ... O[]o”)

                ตุ๊บ!! ทั้งซูยองและซันนี่ล้มออกมาจากหลังผ่าม่าน ดูท่าทางพวกเธอคงพยายามซ่อนตัวกันสุดฤทธิ์ พื้นที่ก็มีอยู่แค่นั้น เบียดกันเข้าไปได้ไงตั้งสองคน

                (“พี่ฮโยซอเหมื่อยแล้ว T^T”)

                (“พี่ก็เหมื่อย T__T”)

                ฉันเดินหาเสียงพวกนั้นทันที ปรากฏว่าทั้งฮโยยอนและซอฮยอนต่างแอบอยู่เบื้องหลังบานประตู ช่องว่างระหว่างประตูกับของรกๆ ของฉัน

                อื้อหืม... นี่ไหนแกล้งจะไปนอนกันไม่ใช่หรอ ทำไมมาซ่อนกันอย่างกับเล่นซ่อนหาแบบนี้!!

                “พวกเธอเล่นอะไรกันอยู่อ่ะ” ฉันถามเสียงแข็ง ขณะที่ยังคงไม่มีใครให้คำตอบฉันซักคน ฉันจึงหันไปหาคนตัวเล็กที่กำลังนั่งหน้าแดงอยู่บนเตียงไม่พูดไม่จา

                “นี่อย่าบอกนะว่าแผนของเธอน่ะแทแท!!??” ฉันเริ่มนึกถึงข้อความแปลกๆ ที่หลอกให้ฉันหลับตาแล้วมัวทำอะไรอยู่ข้างนอกตั้งนานเพื่อให้เพื่อนๆ มาจัดเซอร์ไพรส์กันในห้อง

                ฮึ่ม...เซอร์ไพรส์สิ เซอร์ไพรส์มาก!!!

                “เอ่อ เค้าขอโทษ...” เธอพูดพลางใช้นิ้วชี้จิ้มกัน แต่ก่อนที่ฉันจะได้คิดบัญชีกับเธอ เสียงของยูริก็ดังขึ้นมาเสียก่อน

                “ฉันไม่มีอะไรจะให้นอกจากตัวฉันไง...”

                =//////////////////= แปร๊ดเลย นี่มันประโยคของแทยอนชัดๆ แถมยัยกวางเหม่งก็เป็นลูกคู่ที่ดีเหลือเกิน

                “เธอบอกจะดูแลฉัน เธอก็ต้องอาบน้ำให้ฉันด้วยสิ”

                “วันแรกที่เราได้พบกัน รอยยิ้มของเธอสดใสที่สุดเท่าที่ชั้นเคยเห็นมาเลยนะ”

                “ไม่รู้ทำไมชั้นถึงอยากให้เธอมาดูแลชั้น ขอบคุณมากจริงๆ คิม แทยอน”

                “โอ๊ยยยย พอได้แล้ว =///=” ฉันรีบร้องห้าม เพราะคำพูดของฉันกับแทยอน และข้อความที่เราเคยเขียนถึงกันถูกนำมาพูดล้อเสียจนหมดสิ้น อายจนไม่รู้จะอายยังไงแล้วเนี่ย ฉันเลยรีบๆ ดันหลังเพื่อนๆ ให้ออกไปจากห้อง แต่แล้วเสียงของซูยองที่ดังลอดมาทำเอาฉันแทบอยากจะบ้าตาย

                “ไปเร็ว แทแทจะได้อาบน้ำให้มิยองจอมสกปรกซะที~”

                “เพื่อนบ้า!!”

                จากนี้เรื่องระหว่างเราจะดำเนินไปในทิศทางใดก็คงไม่มีใครรู้ได้ เราอาจโตขึ้น ความรู้สึกของพวกเราจะเปลี่ยนไป เราอาจต้องแต่งงานกับผู้ชายคนอื่น อาจจะไม่ได้เคียงข้างกัน แต่ในเวลานี้ ณ นาทีจากนี้ พวกเรายังคงมีคำว่ากันและกัน ต่อให้ในอนาคตเราไม่ได้ลงเอย แต่อย่างน้อยๆ เราก็เคยได้รักกัน ได้มีความทรงจำดีๆ ร่วมกัน

                และเคยใช้คำว่า ‘TaeNy is real’ ด้วยกัน...

                เท่านั้นก็เพียงพอแล้วล่ะ ^^

                ‘ถึง คิม แทยอน
แทยอน ชั้นรู้นะว่าเธอเขียนอะไรลงไป อย่านินทาชั้นสิ! เข้าเรื่งอดีกว่า อย่างแรกก็ขอบคุณนะที่ให้ชั้นมาอยู่ที่บ้านของเธอในช่วงปีใหม่นี้ พ่อแม่เธอน่ารักจัง พี่จิวุงด้วยนะ แม่เธอคุยกับชั้นตลอเลย ^^ ทุกคนในครอบครัวเธอน่ารักจัง แต่เธอนะชอบดุชั้นอยู่เรื่อยเลย ชั้นไม่ชอบเลยรู้มั้ย? แต่เธอก็คอยดูแลชั้นเสมอ อันนี้ชั้นรู้ เพราะท่าทางของเธอนะแสดงออกมากเลย ชั้นชอบเธอในเวลาที่เธอยิ้มให้ชั้น เธอนะตัวเล็กๆแบบนี้นะดีแล้ว อย่าสูงมากกว่าชั้นนะ อืม....ยังไงก็หน้าหนาวแล้ว รักษาสุขภาพด้วยนะ ชั้นก็จะรักษาสุขด้วยเหมือนกัน อ่า...แต่บ้านเธอมันหนาวจริงๆ -_- ขอบคุณสำหรับทุกๆอย่างที่เคยทำมาให้กับชั้นนะ ขอบคุณที่คอยสอนชั้นตลอดเวลา อนาคตเธอจะดูแลชั้นแบบนี้รึเปล่านะ ไม่รู้ทำไมชั้นถึงอยากให้เธอมาดูแลชั้น ขอบคุณมากจริงๆ คิม แทยอน’

            ‘ถึง ทิฟฟานี่
มิยอง จอมสกปรก~ ให้ตายสิเธอน่ะเวลากลับห้องมาทำไมถึงไม่ชอบอาบน้ำล่ะ พอมาถึงก็ล้มตัวนอนทันทีเลยนะ มิยองจอมสกปรก ชั้นกับเธอรู้จักกันมา 2 ปีกว่าๆแล้วนะ วันแรกที่เราได้พบกัน รอยยิ้มของเธอสดใสที่สุดเท่าที่ชั้นเคยเห็นมาเลยนะ เธอคอยปรึกษาชั้นเสมอๆเลย ชั้นไม่รู้ว่่าจะพูดอะไรกับเธอนะ แต่ชั้นอยากบอกกับเธอว่า ที่ชั้นชอบดุเธอ ก็เพราะว่าชั้นเป็นห่วงเธอนะ -///- อ่า... มันน่าอายจริงๆเลยที่จะต้องพูดแบบนี้ (หวังว่าแม่ชั้นจะไม่แอบอ่านหรอกนะ)
ช่วงเทศกาลวันหยุดเธอก็ชอบมานอนค้างที่บ้านชั้น แม่ชั้นก็เอาแต่คุยกับเธออยู่นั่นแหละ เธอดูความสุขมากๆเลยสินะ... ชั้นสัญญาว่าชั้นจะปกป้องเธอตลอดไปนะ ชั้นรักเธอนะ มิยอง~’

Happy Birth Day to Tiffany Hwang ><

01 / 08 / 09

แว๊ก มองดูนาฬิกาก็ตาลีตาเหลือกปั่นแทบตาย

ยังทันอยู่มั้ยคะเนี่ย

ยังไงก็สุขสันต์วันเกิดค่ะฟานี่

ไม่ว่าต้องเจออุปสรรคแค่ไหน

พวกเรา Sone ก็จะยังอยู่เคียงข้างคุณ และพวกคุณเสมอ

ตราบใดที่ยังมีคำว่า “SNSD” ^^