ค่าจ้างที่ไม่คิด

เนื้อเรื่อง

เหตุเกิดที่ครอบครัวเล็กครอบครัวหนึ่ง
ที่มีแม่และลูกชายวัยสิบขวบชื่อ เด็กชายเพชรอยู่ด้วยกัน

วันหนึ่ง.....
แม่สั่งให้เด็กชายเพชร ทำงานบ้านตามหน้าที่ของตน

"เพชร วันนี้ช่วยแม่ทำงานหน่อยนะลูก"

เด็กชายเพชรทำหน้ายุ่งแล้วรับคำห้วนๆ

"ก็ได้แม่"

หลังจากนั้นทั้งสองแม่ลูกก็แยกย้ายกันไปทำงานตามหน้าที่ของตน

ทั้งสองเริ่มทำงานกันตั้งแต่ช่วงสายจนกระทั่งบ่ายคล้อยเกือบจะเย็น
งานทุกอย่างก็เสร็จสมบูรณ์

เด็กชายเพชรเนื้อตัวมอมแมม หน้ามันไปด้วยเหงื่อ
เขาเดินเร็วเข้าไปหาแม่ที่นั่งพักอยู่ในบ้าน แล้วยื่นกระดาษโน้ตให้หนึ่งใบ
แม่รับกระัดาษนั้นมาอ่าน

"ค่าจ้างสำหรับงานวันนี้ของเด็กชายเพชร
ค่าล้างจาน     10 บาท
ค่าเช็ดโต๊ะ     5 บาท
ค่ารดน้ำต้นไม้    5 บาท
ค่าตัดหญ้า     5 บาท
ค่าเก็บห้อง     10 บาท
ค่าเดินไปซื้อของ     20 บาท
ค่า.....ฯลฯ
รวมทั้งหมด 100 บาท"

เมื่อแม่อ่านจบและเงยหน้าขึ้น
ก็พบกับมือดำๆเล็กๆของเด็กชายเพชรแบกว้างอยู่ตรงหน้า

แม่พลิกกระดาษกลับด้านและหยิบดินสอบนโต๊ะขึ้นมา
เขียนอะไรบางอย่างลงไปและยื่นให้เด็กชายเพชร

"ค่าจ้างของแม่
ค่าอุ้มท้องลูกมาเก้าเดือน      ไม่คิดราคา
ค่าดูแลลูกมาสิบปีกว่า      ไม่คิดราคา
ค่าอบรมสั่งสอนลูก     ไม่คิดราคา
ค่าของความรักที่มีให้ลูกทั้งชีวิต     ไม่คิดราคา"

เมื่อเด็กชายเพชรอ่านจบก็ฉีกกระดาษแผ่นนั้นเป็นหลายชิ้น
แล้วก้มลงกราบแม่

"แม่ไม่ต้องให้ค่าจ้างลูกแล้วครับ"

"เพราะการที่ลูกได้มีชีวิตเกิดมาจนถึงทุกวันนี้
มันก็เป็นหนี้แห่งชีวิตที่ลูกไม่สามารถคืนให้แม่ได้ครบแม้แต่นิดเดียว"

เมื่ออ่านเรื่องนี้จบแล้ว ขอให้เพื่อนๆทุกคนคิดถึงสิ่งที่พ่อแม่ได้ให้กับเีรา
และนึกถึงสิ่งที่เราได้ทำให้กับพ่อแม่

คิดให้ดีๆ....คุณใช้หนี้พ่อแม่คุ้มแล้วหรือยัง