ไอเฟลที่รัก (Dear Eiffel)

 “ห้องของเธออยู่ที่ชั้นสี่น่ะ กฎของเธอที่อยู่ที่นี่ก็คือ ห้ามให้ใครรู้ว่าเธออยู่ที่นี่ โดยเฉพาะเพื่อนฉัน ห้ามทำตัวเกะกะ เวลาฉันจัดปาร์ตี้ หรืออยู่กับเพื่อน ห้ามปากโป่งไปบอกพ่อแม่ฉัน ห้ามพาใครที่ฉันไม่รู้จักเข้ามาในบ้าน อีกทั้งเธอพูดเองน่ะว่าเธอจะเป็นทาสรับใช้ของฉัน ฉันสั่งอะไรเธอก็ต้องทำ เธอต้องทำงานบ้านทุกวัน ไม่ว่าอะไรก็ตาม เข้าใจใช่ไหม”

“ฉันเข้าใจแล้ว ส่วนนายก็ห้ามมายุ่งวุ่นวายในพื้นที่ส่วนตัวของฉัน และห้ามทำอะไรฉันเด็ดขาด เราแค่จดทะเบียนสมรสกันแค่ในนามเฉยๆ เข้าใจซะด้วยล่ะ”

“อย่างกะเธอน่าพิศวาสขนาดนั้นแหละ”

“นี่นายว่าฉันเหรอ”

พูดกับคนไร้มารยาท ก็น่าหงุดหงิดเสมอแหละ เฮ้ออออ  แกมาทำอะไรอยู่ฝรั่งเศสว่ะ ใอ้เจนนี่ ไม่มีที่ไหนดีเท่าเมืองไทยอีกแล้ว

ฉันได้แต่บ่นรำพึงกับตัวเอง ก่อนจะยกกระเป๋าหนักๆ ขึ้นไปชั้นสี่ของบ้าน ชีวิตฉันก็ไม่ดีเสมอหรอก ถูกหลอกมาทำงานที่เยอรมัน แต่ดันมาหน้าหนาขอให้หมอนี้จดทะเบียนสมรสเพื่อขออยู่ที่นี่ต่อ  ฉันก็ไม่รู้หรอกว่าตอนนี้กำลังคิดอะไรอยู่ แต่อยากได้เงินกลับบ้าน

แล้วเรื่องว่นวายต่างๆก็เกิดขึ้น ไม่เว้นแต่ละวัน 

นี่ฉันจะรอดชีวิตกลับเมืองไทยไหม ยังไม่รู้เลย

เฮ้ออออ   นี่ ยัยคนแต่ง ขอเปลี่ยนชื่อเรื่องว่า เจนนี่อินฝรั่งเศสได้ไหม ...

_________________________________________________________________

หมายเหตุ เรื่องนี้เป็นบทบาทสมมุติขึ้น ไม่ได้อ้างอิ่งถึงบุคคลใดๆ

ปรารถนาให้ผู้อ่าน อ่านอย่างวิจารณญาณ ด้วยความปรารณาดีจาก

ผู้เขียน

แนะนำตัวละคร

วิคเตอร์

หนุ่มหล่อ พ่อรวย

เจนนี่

สาวไทยใจแกร่ง ผู้มีความอดทนสูง

ฟรานซิส

หนุ่มนักดนตรี ที่มอบจิตวิญญาณให้กับเสียงดนตรีและความรัก

ลิซ่า

สาวฮอตแห่งวงการแฟชั่น

ปารีสนิสต้าต้องยกให้เธอ