.

ลำดับตอนที่ #5 : >>>>>เรื่องของรุ่นสอง Elzid Clow Malpheas Sanaria (ยังไม่เสร็จ)

รุ่นที่สอง  Elzid Clow Malpheas Sanaria

เลยออกไป ไกลจากคฤหาสน์ มัลเฟียส ซานาเรียราวพันกิโลเมตร เป็นพื้นที่ๆประกอบไปด้วยทุ่งหญ้ากว้างใหญ่สีเขียวขจี และหมู่บ้านเล็กๆ ไม่ค่อยมีคนพลุกพล่านต่างจากในเมือง ผู้คนในหมู่บ้าน ต่างประกอบอาชีพหลักคือ เกษตรกรรม ปลูกผัก เลี้ยงสัตว์ ผลผลิตที่ได้มา จะถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน ส่วนแรก นำมาแลกเปลี่ยนกันเอง และส่วนที่สอง พวกเขาจะนำไปขายให้กับคนจากภายนอกหมู่บ้านที่ตลาดส่งออกใจกลางหมู่บ้าน

วัฏจักรการดำเนินชีวิตที่เรียบง่ายและลงตัวภายในหมู่บ้านแห่งนี้ ทำให้ที่นี่ เปรียบเสมือนเมืองเล็กๆอันแสนสงบสุข จนเป็นที่อิจฉาของคนทั่วไป แม้อยากจะเข้ามาอยู่ ก็เข้าไม่ได้ นั่นเป็นเพราะ ........

“โอ๊สสส ลูกพี่ มีคนมาขอย้ายเข้าหมู่บ้านเราอีกแล้ว” เด็กหนุ่มวัยรุ่นผมสีแดงแปร๊ด เดินยิ้มร่าเข้ามาในห้องนั่งเล่น ที่มีชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังนอนอ่านหนังสือบนโซฟาสีเทาหม่นๆตัวยาวอยู่ ทันทีที่เด็กหนุ่มจบประโยค เสียงห้าวๆทรงพลังก็ตอบสวนขวับไปทันที

“ไล่มันไป!!” ประโยคคำสั่งเฉียบขาด ชนิดที่คนฟัง และ ‘มัน’ ไม่มีสิทธิเลือกชะตาชีวิตแน่ๆ สั่งเสร็จ เขาก็เอกเขนกอ่านหนังสือต่อ แต่ว่าคนได้รับคำสั่ง กลับไม่ขยับไปทำตามซะอย่างนั้น

“ก็ถ้าไล่แล้วมันไป ผมจะวิ่งมาหาลูกพี่ทำไมล่ะคร้าบบบบบบบบ” เหตุผลที่เขาไม่กระดิกตัวเปล่งออกมาด้วยน้ำเสียงไม่หวั่นเกรงคนนอนอ่านหนังสืออยู่แม้แต่น้อย 

คราวนี้ ‘ลูกพี่’ เริ่มเปลี่ยนอิริยาบทจากที่นอนมาเป็นนั่ง หนังสือที่อ่านอยู่ก็ถูกปิดลง นัยน์ตาสีน้ำเงิน แลดูอบอุ่นแต่เฉียบขาด ตวัดมาสบกับดวงตาสีแดงสดเหมือนสีผมของเด็กหนุ่ม ที่เป็นประกายฉายแววสนุกสนานกับเรื่องที่ทำอยู่

“แกหมายความว่า.....ฉันต้องไปเอง?”  เขาพูดพลางเลิกคิ้ว แล้วพยายามจัดทรงผมสีน้ำตาลหยิกหยักศก ที่ยุ่งเหยิงจากการนอน

คนถูกถามยิ้มแผล่เหมือนตั้งใจจะกวนอารมณ์ชายหนุ่ม แต่การยิ้มของเขานั้น ก็คือคำตอบสำหรับ ‘ลูกพี่’ แล้ว เขาลุกขึ้นยืน เดินผ่านหน้าเด็กหนุ่ม นำออกไปยังประตูหน้าบ้าน

ตอนนี้ ประตูหน้าบ้านเขา มีบุรุษหนุ่มสองคนยืนอยู่ (ลึกลับกับรุ่นหนึ่ง)

            “ xxxx    มันเป็นใครกัน” เขาหันกลับมาถามเด็กหนุ่มที่เดินตามออกมา

‘xxxx’ ส่งรอยยิ้มกวนๆกลับมาให้คนถาม แต่ครั้งนี้ ปากก็ขยับคำตอบตามออกมา

            “เห็นว่า มาจาก มัลเฟียส ซานาเรีย”

            คำตอบสองคำหลัง ทำเอาคนถาม นิ่งไปชั่วครู่ใหญ่ เขาเริ่มประเมินการรับมือกับสองบุรุษหนุ่มตรงหน้า ที่มาจากตระกูลที่ได้รับการยกย่องอย่างมากจากคนในเมือง ทั้งๆที่เป็นตระกูลไม่ได้เก่าแก่อะไรมากมาย แต่ได้ยินมาว่า ด้วยสติปัญญาและการปกครองของเจ้าบ้านตระกูลรุ่นที่หนึ่งที่มีน้อยคนนัก ที่จะรู้ว่าเขาคือใคร หน้าตาเป็นอย่างไร  ทำให้ฐานะของตระกูล จากธรรมดา ก็กลายมาเป็นระดับมหาเศรษฐีอย่างรวดเร็ว อีกทั้ง ยังมีการรับคนจากตระกูล ที่ไม่จำเป็นต้องมีสายเลือดเดียวกัน จากหลากหลายสาขาอาชีพ เปรียบเหมือนการแผ่ขยายอำนาจเงียบๆออกไปยังทุกองค์กรภายในเมือง

                เรียกได้ว่า ‘เกือบ’ ทุกหมู่บ้านภายในเมือง จะต้องมีคนจาก มัลเฟียส ซานาเรียอยู่ อย่างน้อย หนึ่งคน

                และที่ใช้คำว่า ‘เกือบ’..... นั่นก็เพราะ.....

                หมู่บ้านแห่งนี้ ‘ไม่มี’ มัลเฟียส ซานาเรีย

            และในฐานะหัวหน้าหมู่บ้าน ...... เขาก็ไม่อยากจะให้มีด้วย!!!!

            “ขอบคุณสำหรับการมาเยี่ยมเยือน จากทางมัลเฟียส ซานาเรีย ทางหมู่บ้านเรา รู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง แต่ ถ้าหากไม่เดือดร้อนอะไร ก็ขอเชิญเข้าไปดื่มชาในบ้านข้าสักแก้วสองแก้ว แล้วก็ขอให้ท่านเดินทางกลับอย่างสวัสดิภาพ!!!!!” 

                น้ำเสียงห้าว กล่าวอย่างนอบน้อม แต่ไม่มีการทำความเคารพ โค้งตัวใดๆทั้งสิ้น อีกทั้ง ประโยคที่กล่าว มันก็ชัดเจนมาก ว่า เขา ไม่ได้ต้อนรับคนแปลกหน้าทั้งสองเลยแม้แต่น้อย

            Cccccc