lnw online: [ปิดปรับปรุงชั่วคราวค่ะ]

ลำดับตอนที่ #31 : ความลับของมารีน

ศรสายฟ้าขนาดใหญ่พุ่งเข้าปักกลางหน้าอกของเทพอสูรแห่งท้องทะเล  กระแสไฟฟ้าวิ่งปราดห่อหุ้มร่างของมันไว้  โพไซดอนกรีดร้องดิ้นทุรนทุราย  พลันเกิดวังน้ำวนขึ้นรอบๆ โดยมีมันเป็นจุดศูนย์กลาง  ค่อยๆ กลืนกินทุกสิ่งทุกอย่างในรัศมี  ไม่ว่าจะเป็นซากโบราณสถานใต้น้ำ  หรือว่ากองทัพสัตว์ทะเล  บายกับรีรี่ก็ไม่เว้นถูกดูดขึ้นไปข้างบน 

คลื่นน้ำซัดมาจนถึงชายน์  เขาถูกดูดยกสูงขึ้น  ที่ตรงกลางวังน้ำวนนั้นเทพอสูรแห่งท้องทะเลบิดตัวไปมาอย่างเจ็บปวด  กระแสสายฟ้าราวกับโซ่ตรึงเขาไว้  ทันใดนั้นที่ชายน์เห็นเอลฟ์หญิงตัวเล็กวิ่งเข้าไปกลางวังน้ำวนนั้น  พุ่งเข้าไปหาเทพอสูร!

"มารีน!!!"

"เราคงต้องจากลากันแล้วล่ะค่ะ"  เธอว่าเสียงแผ่ว  แต่ชายน์ก็ได้ยินชัดเต็มสองรูหู   "ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างตลอดการเดินทางที่ผ่านมา  ตอนนี้หน้าที่ของข้าสำเร็จลุล่วงแล้ว"

"หน้าที่อะไร?"  ชายน์ตะโกนถาม  เขาถูกซัดห่างออกไปจากที่นั่นเรื่อยๆ  ท่ามกลางโถงใต้ทะเลที่กำลังยุบถล่ม

"ลาก่อนค่ะ"  นั่นคือเสียงสุดท้ายของเธอ  ก่อนที่โถงทั้งหมดจะถล่มลงเบื้องหน้า  ชายน์แหกปากร้องลั่น  ขณะที่เขาถูกดึงตัวผ่านท้องทะเลลึก  ซัดเข้าสู่ชายฝั่ง



ชายน์สำลักน้ำทะเล  พยายามลุกขึ้นวิ่งกลับลงไปในทะเลอย่างบ้าคลั่ง  ทว่ากลับถูกมอรอนกับเอมีลีฟขวางทางไว้

"นายทำบ้าอะไร!!!"  ตาเฒ่าตวาด

"มารีน! เธอยังอยู่ในนั้น!  ต้องไปช่วยเธอ!"  ชายน์โวยวาย  ดิ้นหลุดออกอ้อมแขนของมอรอนพุ่งลงไปในน้ำ  แต่แล้วก็ถูกภูตหินยกร่างเขาขึ้น  ห้อยโหนอยู่บนอากาศ

"มารีน...อะไร?"  เอมีลีฟถามเสียงใส  ชายน์ชะงัก  หันกลับไปมองเด็กชาย

"ก็เพื่อนร่วมทีมของเราไง...อย่าบอกนะว่านายจำไม่ได้!"   แต่เด็กชายยังทำหน้าเอ๋อเหรออยู่  "ก็คนที่ช่วยฮีลเพิ่มพลังให้ไง!  เด็กหญิงตัวเล็กๆ อ่ะ"

"เห? นั่นไม่ใช่เพ่เพิ่มเืลือดให้เราหรอ?"

"????"

ชายน์รีบเปิดหน้าบัญชีเพื่อนในเกมขึ้นมา...ทว่าันับยังไงก็มีเพียงแค่ห้าคน  บาย รีรี่ มอรอน เอมีลีฟ แล้วก็เขา...ไม่มีสมาชิกคนที่หก  ไม่มีมารีน

"มารีน!!!!!!!!!!!!!!!!!"



หลังจากทำใจสงบลงได้แล้ว  ทุกคนก็เริ่มหันมาถกเถียงกันเรื่องของสาวน้อยปริศนา...นอกจากชายน์แล้วไม่มีใครเคยเห็นเด็กภูตคนดังกล่าวมาก่อน  ไม่เคยได้ยินแม้แต่ชื่อ!  ทั้งพลังชีวิตที่เพิ่มขึ้นทั้งหมดทุกคนก็เชื่อว่ามาจากตัวของชายน์เอง  ไม่ต้องกล่าวถึงบทสนทนาที่พวกเขาไม่เคยได้ยินชายน์พูดกับเด็กคนนั้นเลยสักครั้ง!

"ไม่จริง!"  ชายน์ไม่เชื่อ! เด็กผู้หญิงน่ารักอย่างนั้นน่ะนะ!  เขาเองยังเคยนึกๆ เลยว่าอยากจะเจอตัวจริงของเธอนอกเกมสักที  คงเป็นน้องสาวที่น่ารักคนหนึ่งเลยทีเดียว

"ชายน์...บางครั้งความเป็นจริงก็โหดร้าย"  มอรอนตบไหล่เขาปลอบใจ  ชายน์นั่งกุมขมับอยู่ริมกองไฟ  ร้องไห้จนไม่รู้จะร้องยังไงแล้ว  แม้แต่รีรี่เองก็ยังอดสะเืทือนใจไม่ได้เมื่อได้ยินเรื่องเล่าของเขา

...หน้าที่ของข้าจบลงแล้ว...เธอว่าไว้เช่นนั้นสินะ...


"แต่นายก็ต้องยอมรับความจริง  ชายน์....มารีนเป็นแค่อีเว้นท์หนึ่งในเกม   เธอเป็น NPC"




----------------------


หลังจากเก็บไอเทมและค่าประสบการณ์เรียบร้อย  กลุ่มเอลฟ์ทั้งหมดก็บ่ายหน้ากลับสู่อาณาจักรทันที   สัตว์ป่าทั้งหลายในป่าแห่งภูตที่ครั้งหนึ่งพวกเขาเกือบเอาชีวิตไม่รอดกลายเป็นมอนสเตอร์กระจอกๆ ไปเลยหลังจากพวกเขาเคลียร์ดันเจี้ยนทะเลดวงดาวได้  บาย รีรี่กับมอรอนแยกไปเลือกซื้อเสื้อผ้าและอาวุธใหม่ๆ   ดังนั้นชายน์จึงพาเอมีลีฟไปยังถ้ำแห่งหนึ่งบนโตรกผา

"เรามาหาใครฮะ?"  เอมีลีฟถามเสียงใส  ชายน์บอกให้เขารอสักครู่  เอลฟ์สาวร่างผอมบางก็โผล่เข้ามาในถ้ำ

"ยายอีรีย่า!!!!"  ชายน์ทักทายด้วยการโถมตัวเข้าใส่เอลฟ์สาวอย่างรวดเร็ว  แต่จีเอมไวกว่า  เธอเหวี่ยงมือร่างของชายน์ก็พุ่งไปกระแทกผนัง  ไถลลงไปกองกับพื้นแบบไม่ได้สภาพ

"โอ๊ย! เจอนายอีกแล้วไอ้ไก่อ่อนเอ๊ย!"  เธอว่า  "หรือว่าอยากโดนเหวี่ยงลงสระระงับบ้าอีกล่ะ"

"เธออยากโดนเองมั๊ยล่ะ!"  พอเจอเพลเยอร์กล้าหือ  จีเอมถึงกับชะงัก  "แล้วมันเรื่องอะไรที่จู่ๆ มารีนก็หายไปแบบนั้น!  ยายจีเอมบ้า  เธอต้องอธิบายเรื่องนี้มาเดี๋ยวนี้นะ!"

อีรีย่าดูท่าจะชอคไปเหมือนกันกับเหตุการณ์ของสาวน้อยมารีนที่ชายน์เล่าให้ฟัง   "แต่เท่าที่ดู...คงไม่ใช่บัคที่ทำให้ข้อมูลของมารีนหายไป  ถึงแม้ว่าเกมนี้จะทำอะไรได้หลายๆ อย่าง...แต่มันก็ไม่มีสิทธิยุ่งเกี่ยวกับความทรงจำของผู้เล่นจริงๆ"

"งั้นแสดงว่ามีผมคนเดียวสินะที่เห็นมารีน..."  ชายน์เริ่มทำใจยอมรับ  คอตก

"อือ สรุปว่านายเห็นผี"

"ห๊า! เพ่ชายน์เห็นผี!"  เอมีลีฟหัวเราะก๊ากๆ หงายท้องลงไปกองบนพื้น  "ใครจะซวยโคตรจะซวยอย่างเพ่บ้างเนี๊ยะ ขนาดเข้ามาเล่นเกมออนไลน์ยังเจอผี"

"เออน่า! เงียบไปเลย"





[ไปเนื้อหาต่อไป]