เรื่อง : LOVE EVIL รับน้องปีนี้หัวใจเธอเป็นของฉัน

ความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้ :: จะบอกว่าเป็นเรื่องแรกที่เขียนวิจารณ์เยอะมากกกกกกกขนาดนี้ คำผิดมีเยอะมากเลย ลองกลับไปตรวจทานดูอีกทีเนอะ

การใช้ภาษา :: ติดใจมากๆ กับคำเรียกขานของผู้เป็นพ่อ อย่างในบทแรกที่พ่อพูดว่า “อย่าฆ่ามันนะปุ้น…” แบบ พ่อเรียกลูกว่า มัน ดูไม่สุภาพมากๆ ใช้เป็น “อย่าฆ่าน้องนะปุ้น…” จะดูสุภาพกว่าป่าว? อีกที่ก็คือตอนที่นางเอกตาลีตาเหลือกตื่นสายแล้วพูดว่า ซึ่งตอนนี้ก็ล่อไปเจ็ดโมงกว่า คำว่า ล่อ ดูไม่ค่อยสุภาพเท่าไหร่น้า >< (ไม่สุภาพอีกแล้ว55) ใช้เป็น ซึ่งตอนนี้ก็ปาไปเจ็ดโมงกว่า ดีมั้ย ^^ ในเรื่องของคำผิดคือค่อนข้างจะเยอะมากๆ พอสมควร ถ้าคำไหนน้องเขียนแล้วไม่แน่ใจว่าถูกรึเปล่า พี่ขอแนะนำให้เข้า www.google.com แล้วพิมพ์คำที่น้องไม่แน่ใจลงไป ถ้าผิดมันก็แก้ให้อัตโนมัติ เว็บนี้ช่วยให้น้องกำจัดคำผิดได้เยอะทีเดียว พี่ก็เป็นสมัยที่แต่งนิยายใหม่ๆ คำผิดเยอะจนน่าหงุดหงิด แต่หลังจากนั้นก็เริ่มอ่านทวนเวลาเขียนตลอด บางทีก็มีหลุดลอดมาบ้างสองสามตัว แต่ก็โอที่มันน้อยลงกว่าแต่ก่อนเยอะเลย ในเรื่องของคำพูดแล้วก็การบรรยาย พี่ว่ายังต้องเพิ่มอีกเยอะหน่อยน้า ทั้งเรื่องความรู้สึกของตัวละคร รายละเอียดของการกระทำ ส่วนเรื่องคำพูดพี่ก็ได้เสนอไว้ในแต่ละบทแล้วนะ น้องให้พี่พูดตรงๆ พี่ก็จะพูดตรงๆ นะ อาจจะทำให้น้องเสียน้ำใจ พี่ก็ขอโทษมา ณ ที่นี้ด้วย

การดำเนินเรื่อง :: เริ่มจาก

ตอนที่1 เวลาพิมพ์คำว่า มหาลัย ต้องพิมพ์เป็น มหา’ลัย น้า แล้วใช้ตัวพิมพ์เล็กเขียนดูไม่ค่อยสวยเท่าไหร่นะคับ ^^ อันนี้แอบงง แค่คาดว่าน่าจะเขียนผิด (ฮา) ไม่มีเสียงตอบรับจากสววสวรรค์ คือไม่แน่ใจว่าน้องจะเขียนเป็น ไม่มีเสียงตอบรับจากสรวงสวรรค์ หรือ ไม่มีเสียงตอบรับจากสวรรค์ กันแน่ แล้วตรงที่พูดว่า หญิงสาวที่แฝงร่างหมาป่า อ่านแล้วตะหงิดๆ นิดนึง ถ้าใช้เป็น หญิงสาวแปลงร่างเป็นหมาป่า อะไรแบบนี้จะดีกว่าป่าว แต่ถ้ากังวลว่าคนอ่านจะคิดว่าพี่สาวกลายร่างเป็นหมาป่าจริงๆ ก็ลองปรับเปลี่ยนรูปประโยคใหม่ก็ได้นะ แต่จุดต่อไปที่จะพูด คือแก้ให้ไม่ได้ เพราะอ่านแล้วไม่เข้าใจความหมายที่เขียน รอจังหวะที่จะขึ้นไปจัดการกับเหยื่อสุนัขจิ้งจอกของมันในห้องนอน อันนี้คืออ่านแล้วไม่เข้าใจจริงๆ ต้องขอโทษด้วยน้า คืองงว่าน้องจะเปรียบเทียบใครเป็นอะไร เท่าที่ทำความเข้าใจรูปประโยคนี้คือ พี่สาวเป็นหมาป่าที่จะขึ้นไปจัดการเหยื่อ (ซึ่งก็คือน้องสาว) ในห้อง (พี่เข้าใจถูกไหมนี่) แต่ถ้าเปรียบว่าน้องเป็น สุนัขจิ้งจอก พี่ก็จะแอบงงต่อ เพราะ หมาป่ากับสุนัขจิ้งจอก มันเครือเดียวกันมิใช่รึ แล้วสุนัขจิ้งจอก จะเป็นเหยื่อได้อย่างไรกันหนอ? คำผิดที่พบอีกเน้อ นั่งจิบชาอย่างสบายใจเฉิ่ม เป็น นั่งจิบชาอย่างสบายใจเฉิบ ต่อไป พรางตะโกน เป็น พลางตะโกน ต่อไป พริกตัว เป็น พลิกตัว นะ แล้วประโยคที่พูดว่า โดยที่ไม่มีความสะทบสะท้านแม้แต่น้อย ในความเห็นส่วนตัว ขอเสนอว่า โดยที่เจ้าตัวไม่รู้สึกสะทกสะท้านแม้แต่น้อย ที่เสนอคือพยายามใช้สำนวนเดิมของน้องนะ ไม่เปลี่ยนแปลงอะไรมากกว่านี้ ตรงที่พูดว่า ตายแล้ววัยปั้นเอ้ย อันนี้น้องจะเขียนว่า ตายแล้วยัยปั้นเอ้ย รึเปล่า^^ คำผิดอีกน้า ผ้าขุนหนู เป็น ผ้าขนหนู ต่อไป กินข้าวก่อนเส้ เป็น กินข้าวก่อนเซ่ ต่อไป ขนมปังใส้ครีม เป็น ขนมปังไส้ครีม ต่อไป แตกะเอียด เป็น แตกละเอียด ต่อไป สะดุ้งตื่นจากพวัง เป็น สะดุ้งตื่นจากภวังค์ ต่อไป ปรอดความโกรธจองฉันขึ้นสูงปริ๊ดร้อยองศา เป็น ปรอทความโกรธของฉันขึ้นสูงปรี๊ดร้อยองศา ต่อไป น่าหมั่นใส้ เป็น น่าหมั่นไส้ ต่อไป โอเค๊ เป็น โอเค้ ต่อไป เสียงเข้มจากทรโข่ง เป็น เสียงเข้มจากโทรโข่ง นะค้าบ แล้วเสียงปิดรถ ปลั่ก ดูแปลกๆ เนอะ (แหะแหะ) เค้ามักใช้ ปึ้ง มากกว่า ถ้าเป็นการปิดกระแทกแรงๆ นะ ^^ ส่วน ตุ๊บ เพี้ยงง คำว่า ตุ๊บ น่ะเข้าใจ (ที่เขียนถูกต้องเป็น ตุ้บ นะ) แต่ เพี้ยงง น่ะไม่ น้องจะเขียนให้เป็นเสียงโฉบหรืออะไรรึเปล่า เพราะเค้ามักเขียนกันเป็น ฟิ้ววว มากกว่านะคับ ประโยคคำพูดที่ว่า “หยุดพูด! นายน่ะแหละเดินมาชนฉัน อย่าทำมาเป็นไก๋นะ นายรู้ไหมกว่าที่ฉันจะได้มันมามันยากลำบากแค่ไหนกับการที่ฉันอดกลั้นนอนตื่นเช้าน่ะห้า >O< นายต้องซื้อโทรศัพท์ให้ฉันใหม่” คำพูดนี้ประโยคดูไม่ค่อยสวยเท่าไหร่นัก แถมในบางช่วงก็ยังมีข้อสงสัยอีกต่างหาก อีกจุดที่มีคือคำผิด อย่างแรกที่จะเขียนคือข้อสงสัย ตอนที่นางเอกบอกว่า กว่าที่ฉันจะได้มันมามันยากลำบากแค่ไหนกับการที่ฉันอดกลั้นนอนตื่นเช้าน่ะห้า ไม่เข้าใจว่าการที่นางเอกต้องตื่นเช้ามันเกี่ยวอะไรกับไอโฟน? ส่วนคำผิด ห้า ต้องเป็น ห๊ะ น้า แล้วพี่จะลองเสนอรูปประโยคตอนโกรธให้น้า เช่น “หุบปากเดี๋ยวนี้นะไอ้กร๊วก! ฉันยืนของฉันอยู่ดีๆ นายนั่นแหละที่เป็นคนเดินมาชนฉัน! แล้วนายรู้อะไรมั้ย!? กว่าฉันจะได้โทรศัพท์เครื่องนี้มามันยากลำบากมากแค่ไหน ฉะนั้น…นายต้องรับผิดชอบ!” แล้วการที่เราจะบอกให้เค้าซื้อมือถือให้ใหม่ มันดูเป็นการเจาะจงเกินไปน้า

ตอนที่2 เปิดมาก็เจอคำผิดเลย เหตุการ์ณ เป็น เหตุการณ์ ต่อไป สีน้ำตาลดัดรอน เป็น สีน้ำตาลดัดลอน ต่อไป เศร้าโศกโสดกา เป็น เศร้าโศกโศกา ต่อไป เจ๋งโครต เป็น เจ๋งโคตร ต่อไป พอืดพอม เป็น พะอืดพะอม ต่อไป ร้องให้ เป็น ร้องไห้ ต่อไป จองร้างจองพลาน เป็น จองล้างจองผลาน ต่อไป เรท เป็น เลท >> เรทแบบ ร มันคือ ติดเรท นะ ^^ ส่วนประโยคที่ว่า แสงแดดอันร้อนเร่า… ดูหวิวๆ ยังไงก็ไม่รู้ (ฮา)เขียนสั้นๆ ไปแค่ว่า แสงแดดเวลาแปดโมงกว่าๆ แทนที่จะอบอุ่น แต่กลับทำให้ร่างกายรู้สึกร้อนรุ่มเหมือนแดดตอนเที่ยง (ยังไม่ได้เกาคำพูดนะ^^) ส่วนตอนที่พระเอกพูดว่า “ใช่ ฉันเอง พูดอะไรระวังบ้างปากด้วยล่ะ” อ่านแล้วงง แต่เข้าใจว่าตอนแต่งน้องอาจสองจิตสองใจจะใช้คำพูดอะไรดี ระหว่าง “ใช่ ฉันเอง พูดอะไรระวังบ้าง” หรือ “ใช่ ฉันเอง พูดอะไรระวังปากด้วยล่ะ” แต่ในความคิดพี่ ขอเสนอเป็น “ใช่ ฉันเอง พูดอะไรหัดระวังปากไว้ซะบ้าง” (เช่นเคย แนะนำแบบเค้าเดิมของน้อง พยายามไม่เปลี่ยนมาก ประโยคเลยอาจแปลกนิดนึงนะคับ) มีประโยคที่งงอีก ชายหนุ่มที่น่าเกรงกลัวราวตะโกนโวยวาย งงมากกก แต่ของเดาว่าน้องจะบอกประมาณว่า ชายหนุ่มที่ตะโกนโวยวายเมื่อครู่กลับทำตัวเจี๋ยมเจี้ยมไปเลย ใช่ประมาณนี้มั้ย? แต่พี่ขอแนะนำว่าพูดไปเลยว่าผู้ชายที่น่าเกรงกลัวนั่นเป็น พี่ว้าก ไม่ต้องใช้สำนวนเปรียบเทียบอะไรมาก เดี๋ยวจะกลายเป็นว่าคนอ่านจะงง บอกว่า จ๋อย ต่อหน้าพระเอกก็บอกวยว่า จ๋อย คับผม ตอนที่บรรยายว่า ฉันกำหมัดและจี้ไปที่หน้า ตอนอ่านนึกว่านางเอกเอาหมัดไปจี้ที่หน้าเนยซะอีก เลยไม่รู้ว่านางเอกต่อยรึเปล่านะฮะ ลองเขียนตรงนี้ให้กระจ่างหน่อยน้า ตั้งแต่อ่านนิยายมาไม่เคยเห็นมีใครเขียนว่าเอาหมัดไปจี้ที่หน้าเลย (ฮา) >< คำผิดอีกแล้ว แกกลับเค้า เป็น แกกับเค้า ต่อไป ไปเตรียมจองเถอะลูก เป็น ไปเตรียมของเถอะลูก น้า

ตอนที่3 คำผิด เกียม เป็น เกรียม ต่อไป แซรก เป็น แทรก ต่อไป ล่ำรา เป็น ล่ำลา ต่อไป ชำเรือง เป็นชำเลือง นะฮะ ตัวละครใหม่ชื่อ วัลเดอร์ ใช่ป่ะ แต่ไหงตอนที่นางเอกนึกถึงเรื่องตอนเด็กๆ กลายเป็นชื่อ เบสท์ แทนล่ะเน้อ ในบทนี้มีคำว่า ล่อ อีกแล้วนะเออ ตอนที่นางเอกกินข้าวสองจานขึ้น ถ้าให้เป็นคำพูเล่นคำก็ใช้เป็น เขมือบไปสองจาน ก็ได้น้า

เก็บรายละเอียดซักจิ๊ด :: ตรงที่รุ่นพี่จะมาตะโกนถาม คือจุดนี้ยังมีความผิดพลาดอยู่น้า เพราะน้องไม่ได้บอกว่าตอนนั้นนางเอกยืนอยู่หน้าส่วนไหนของมหา’ลัย ใช่คณะตัวเองรึเปล่า แล้วรุ่นพี่ต่างคณะจะมาลงโทษรุ่นน้องที่ไม่ใช่คณะตัวเองไม่ได้นะ ฉากตรงนี้ควรเก็บอย่างด่วนๆ เลยเน้อ ส่วนรับน้องของเอแบค ไม่ได้เรียนเอแบคด้วยสิเลยไม่รู้ว่าพี่ปีไหนรับ แต่มหาวิทยาลัยส่วนใหญ่เค้าใช้พี่ปีสองรับมากกว่านะเออ ปีสามปีสี่อาจมีแจมๆ กันบ้างนะฮะ แต่ในส่วนนิยายน้อง ถ้าให้พูดจริงๆ แล้วน้องน่าจะขยายความนิดนึง คือ ในต้นเรื่องพี่เข้าใจว่านี่คือการรับน้องปีหนึ่งวันแรก (ซึ่งไม่รู้ว่าพี่เข้าใจถูกรึเปล่า) ส่วนใหญ่แล้วการรับน้องวันแรกพี่ปีสองจะเป็นคนรับเอง (ซึ่งอย่างที่บอกว่าพี่ไม่รู้ว่าเอแบคเค้ารับยังไง) แต่ถ้าน้องจะบอกว่าพี่ปีสี่มารับ น้องควรเกริ่นไว้ตั้งแต่ต้นเรื่อง ซึ่งจริงๆ แล้วจะเรียกว่ารับน้องก็พูดได้ไม่เต็มปาก น่าจะเป็นกิจกรรมพิเศษของคณะมากกว่า ว่าพี่ปีสี่เรียกน้องปีหนึ่งสองสามมารวมตัวกันเพื่อทำกิจกรรมนี้ (พี่ให้คำปรึกษาอะไรได้ไม่มาก เพราะพี่ไม่รู้ว่าน้องอิงมาจากประสบการณ์รอบข้างหรือเปล่า พี่ไม่ใช่นิสิตเอแบคค) ส่วนในตอนต้นที่น้องบอกว่าสายตานับสามร้อยคู่ จริงๆแล้วแค่ปีหนึ่งปีเดียวก็ปาไปสามสี่ร้อยแล้ว ถ้ารวมปีสองปีสามเข้าไปก็เกือบพันล่ะน้องเอ๋ย แล้วน้องควรเกริ่นด้วยว่านางเอกเป็นเฟรชชี่คณะอะไรด้วยนะ^^ ความตื่นเต้นที่จะเป็นเฟรชชี่ก็ไม่มีปรากฏในเนื้อเรื่องด้วยเน้อ แถมรายละเอียดของการไปค้างป่าก็ไม่มีอีก อย่างน้อยก็ต้องบอกกำหนดการว่าเจอกันที่ไหนกี่โมง ป่าอะไร เป็นต้น ส่วนข้าวปุ้น ไม่รู้ว่าพี่เขียนบอกรึยัง (ลืม) ว่ายังไม่ได้บอกเลยนะว่าปุ้นเรียนปีไหน หรือจบรึยัง

ความสมจริง :: บางทีการใช้ภาษาที่เปรียบเทียบก็ทำให้สำนวนดูแปลกๆ ไปได้นะคับ อย่างเช่นตอนที่น้องเปรียบว่าโทรศัพท์แตกละเอียดเป็นผง คือถ้าอ่านผ่านๆ พี่จะไม่สะกิดใจอะไร แต่ถ้าในฐานะนักวิจารณ์พี่จะทำแบบนั้นไม่ได้ โทรศัพท์ตก น้องอาจจะแค่เปรียบไปว่า มันแตกกระจาย หน้าจอร้าว แบตหลุดกระเด็นออกจากตัวเครื่อง สภาพดูเหมือนไอโฟนจีนแดง เปรียบอะไรประมาณนี้ก็พอแล้ว ส่วนคำว่า ผุยผง ก็ลองเขียนให้เป็นสภาพจิตใจนางเอกแทนก็ได้ ว่าเห็นสภาพมือถือตัวเองเป็นแบบนั้นแล้วใจก็สลายกลายเป็นผุยผง

ระดับความชื่นชอบ :: อยู่ในเกณฑ์พอใช้ฮะ

ปล.เค้าก็ไม่ได้แต่งนิยายเก่งเหมือนนักเขียนมืออาชีพหรอก เค้าแต่งได้ย่ำแย่มาก แต่เค้าก็ยังไม่รู้สึกรู้สาอะไร เวลาคนคอมเมนต์ เค้าก้จะเอาจุดบกพร่องตรงนั้นแหละมาแก้ไข ตัวก็อย่าท้อละกันน้า แล้วอยากติเค้าที่ทำให้ตัวไม่พอใจตรงไหนก็บอกมาได้ ไม่ต้องเกรงใจ

ปล2.ว่างๆ ก็เข้าไปอ่าน Retrospective of love วิกฤตการณ์รักข้ามภพ ได้นะ บ้านหลังนี้ต้อนรับเสมอ55

อ่านแล้วอย่าลืมกรอกแบบฟอรมรับนิยายมาวางไว้ตอนของตัวเองนะ

อย่าลืมเอาแบนเนอร์ไปแปะให้ด้วยน้า วันหลังใช้บริการใหม่ได้อีกคร้าบ^^

ยังไงในฐานะนักวิจารณ์เก่า
เจ้ขอวิจารณ์ตรงๆเลยน้า

ในเรื่องแรกนั่นก็คือเรื่องของการบรรยาย
ซึ่งเรื่องนี้ขาดการบรรยายพอสมควรนะจ้ะ
ส่วนใหญ่เจอแต่ประโยคคำพูดซะมากกว่า
เรื่องการบรรยายค่อนข้างสำคัญนะเออ
เพราะทำให้เรารู้ว่าเนื้อเรื่องนั้นดำเนินเป็นยังไง สิ่งรอบตัวเป็นยังไง
ต้องทำให้คนอ่านเข้าถึงเนื้อเรื่องพร้อมๆกับตัวละครเลยนะจ้ะ
ยังไงเจ้ก็อยากให้เพิ่มตรงนี้ด้วยน้า

ในบทที่หนึ่ง
ตัวหนังสืออ่านค่อนข้างยาก
ลองปรับเป็นปกติดูนะจ้ะ

เวลาขึ้นเหตุการณ์ใหม่อยากให้เว้นบรรทัดด้วย
เพราะอาทำให้คนอ่านงงได้ว่า
นี่มันต่อกันหรือยังไงกันแน่

ยังไงก็ขอบคุณนะจ้ะที่เข้ามาอ่านนิยายเจ้
สู้ๆน้า
อัพเรื่อยๆจ้ะ

เรื่องนี้น่าติดตามมากจ้า
แต่ขอเสนอแนะนิดนึงน้า
ในช่วงบทที่สองกับสาม
จะมีช่วงนึงที่เนื้อเรื่องยาว(มากๆ)
ตอนนั้นขอแนะให้ตัดตอนแล้วขึ้นบรรทัดใหม่มั้ย
เพราะเห็นแล้วอึ้งเลย
เนื้อเรื่องติดกันมากๆอ่านแล้วตาลายหน่อยๆนะจ้า
(อันนี้แค่เสนอเฉยๆนะจ้ะ)
ส่วนการใช้ภาษาสำนวนก็ลื่นไหลทีเดียง
แต่การบรรยายเกี่ยวกับฉาก สถานที่ ยังไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่น้า
ลองเติมๆไปให้คนอ่านดูจิ้นตามด้วยก็โอนะจ้ะ

สู้ๆน้า
อัพๆต่อจ้า

ชอบอ่ะ ชอบจริงๆนะ ดีนดูแบดสุดๆ
อยากได้คนแบบนี้มาครอบครองงง๕๕
อ่านไปก็จิ้นว่าตัวเองเป็นน้ำเย็นไป
แต่ภาษาของขวัญข้าวทำเอางงเลย(ฮา)
เช่น จั๊ดหง่าวแท้หลาว บอกตามตรงว่าพอยังแปลไม่ออก
ก๊ากกกกก
แต่ก็ทำเอาฮาเลย
น้ำเย็นก็ใจกล้าสุดๆ โดนดีนฉีกหน้าขนาดนั้นยังสู้ไม่ถอย
ชักเริ่มอยากอ่านต่อแล้วว่าเจ้เย็นเค้าจะมีวิธีมัดใจยังไง

การ์เดี้ยนก็ดูเป็นหนุ่ม รัก เพื่อนไม่ใช่น้อยน้า๕๕
รอติดตามต่อนะเจ้ ^^

พี่มาอ่านแล้วน้า แต่ยังอ่านไปจบเลย เพิ่งถึงบทที่สามเองคับ แต่ขอวิจาร์เท่าที่พี่เจอก่อนนะ
นี่เจ้า! ทำไมไม่สรรหาคำพูดดีๆมาบ้างนะ บทนี้นางเอกใช้คำเรียกแทนพระเอกว่า “เจ้า” ไม่ใช่ “ท่าน” อย่างที่ใช้ทุกครั้ง
ดูเหมือนนางจะดีใจที่เขาอยู่ที่นั่น แต่เขาก็รู้สึกดีใจเหมือนกัน พี่ว่าคำว่า “แต่” ดูเป็นคำที่ลังเล แสดงว่าความไม่แน่ใจ ลองใช้คำว่า “และ” แทนดูป่าว (อันนี้เสนอเฉยๆนะคับ) แบบให้รู้ว่า เฟยหลงก้โคตรดีใจเหมือนกันที่เหม่ยหรงไปอยู่ที่นั่น
ช่างหน้ารังเกลียด เป็น ช่างน่ารังเกียจ อันนี้พิมพ์ผิดน้า
ดดยรวมคือไม่ผิดหวังจริงๆที่มีน้องสาวแต่งนิยายเก่งมากๆ
เดี่ยวกลับถึงบ้านพี่ต้องตามอ่านต่อซะแล้ว
เรื่องนี้สนุกจริงๆนะ ดำเนินเรื่องได้ดีมาก
แล้ะพี่หวังว่าต่อไปจะได้เห็นนิยายเรื่องนี้ตีพิมพ์เป้นหนังสือนะคับ^^