ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
09.30 PM
"คุณแม่กลับมาแล้ว"
เสียงใสๆ ของเด็กสาววัย 10 ขวบดังขึ้น เมื่อเห็นคุณแม่สาวแสนสวยวัย 30 ปีกลับมาจากที่ทำงานพร้อมขนมเวเฟอร์ช็อกโกแล็ตของโปรดของเธอ ร่างบางนำขนมเวเฟอร์ไปวางไว้ที่โต๊ะก่อนจะเดินไปหาร่างเล็กที่นั่งอยู่บนรถเข็นโดยมีพยาบาลสาวยืนอยู่ข้างๆ
"ไหนมา มาให้แม่หอมแก้มหน่อย"ร่างบางพูดก่อนจะห้อมแก้มเล็กอย่างหมั่นเขี้ยว
"คิกๆๆ คุณแม่มันจั้กจี้น๊าา"
"เอ่อ งั้นเดี๋ยวเจนนี่ลงไปข้างล่างก่อนน่ะค่ะก่อนน่ะค่ะ"
"โอเคจ้ะ"
พยาบาลสาวเมื่อได้ยินอย่างนั้นแล้วจึงเดินออกมาจากห้องเพื่อที่จะได้ให้สองสาวแม่ลูกได้อยู่ด้วยกัน แต่ก็อดไม่ได้ที่จะหันกลับไปมอง ภาพหญิงสาววัยสามที่กำลังนอนกอดลูกรักอยู่บนเตียงสวยงามดั่งภาพวาด 'ถ้ามีชายผู้เป็นพ่ออีกคนครอบครัวนี้คงเป็นครอบครัวที่น่าอิจฉาที่สุดเลยล่ะ' หญิงสาวได้แต่คิด
"วันนี้เป็นบ้างล่ะเราดื้อกับพี่เจนนี่หรือป่าว"ร่างบางถามลูกสาวตัวเล็ก
"หนูไม่ได้ดื้อน่ะค่ะถ้าคุณแม่ไม่เชื่อถามพี่เจนนี่ดูก็ได้"
"จ้าๆๆแม่เชื่อหนู อืมมตัวเล็กพรุ่งนี้..."ร่างบางยังพูดไม่ทันจบยัยตัวเล็กก็พูดแทรกขึ้นมาเสียก่อน
"หนูรู้แล้วค่ะ เมื่อเช้าพี่เจนนี่บอกหนูแล้ว"
"หนูโอเคใช่มั้ย"ร่างบางถามลูกสาว
"คุณแม่ก็รู้ว่าหนูน่ะอึดจะตาย"คนตัวเล็กพูดพร้อมกับทำท่าคล้ายๆเดอะฮัก
"ฮ่าๆๆโอเคๆแม่เชื่อหนูแล้ว"
สองแม่ลูกเล่นกันจนร่างเล็กหลบ หญิงสาวเมื่อเห็นร่างเล็กหลับไปแล้วจึงค่อยๆลุกแล้วดึงผ้าห่มมาคลุมให้ ก่อนจะลูบหัวร่างเล็กอย่างทะนุถนอม เธอช่างสงสารลูกสาวของเธอเหลือเกินทั้งที่ยังเด็กอยู่แท้ๆแต่กับต้องมานั่งทุกข์ทรมานบนรถเข็นไม่ได้ไปวิ่งเล่นเหมือนเด็กๆ คนอื่นๆ
08.00 AM
"วันนี้อาหมอบอกว่า พี่ชายจะมาด้วยน่ะ"หญิงสาวพูดพร้อมกับใช้แปรง แปรงผมซึ่งยาวสลวยไปถึงเอว
"จริงหรอค่ะ คุณแม่ไม่ได้โกหกใช่มั้ยค่ะ"ร่างเล็กเมื่อได้ยินคุณแม่พูดถึงพี่ชาย หรือลูกชายของอาหมอที่ไปเที่ยวอังกฤษช่วงซัมเมอร์กลับมาแล้ว ก็รู้สึกดีใจมากเพราะโรงพยาบาลพี่ชายเป็นคนเดียวที่สนิทกับเธอที่สุด
"คุณอาหมอไม่มีทางโกหกหรอกน่า"
แกร๊ก
เสียงเปิดประตูระเบียงดังขึ้นนั้นทำให้สองแม่ลูกหันขวับไปมองก่อนจะเห็นชายร่างสูงสวมหมวกไอ้โม่งเดินเข้ามามีที่มือข้างซ้ายถือมีดปลายแหลมอยู่
"แกเป็นใคร"ร่างบางถามออกไปอย่างใจกล้า ก่อนจะไปยืนบังลูกสาวที่นั่งอยู่บนรถเข็น
"อ่าไม่เจอกันนานลืมกันไปแล้วหรอครับ"เสียงเรียนของร่างสูงทำให้สองแม่ลูกถึงกับขนลุกซู่
"ฉันไม่รู้จักแกกลับไปซะ"
"เอ๊ะไม่เจอกับสิบปีเธอมีลูกอีกแล้วหรอ ลูกใครล่ะไอ้ประธานรึป่าว?"
"แกต้องการอะไร"
"ผมแค่ต้องการ..."ร่างสูงหยุดพูดก่อนที่จะเดินเข้ามาอย่างช้าๆ
ฉึก....ฉึก
"...ชีวิตของคุณก็แค่นั้น"พูดจบร่างบางก็ล้มลงกับพื้นทันทีและนั้นทำให้ร่างเล็กที่นั่งอยู่บนรถเข็นถึงกับตกใจเมื่อเห็นเลือดสีแเดงเข้มไหลออกมาจากท้องของผู้เป็นแม่อย่างไม่ขาดสาย
"คะ...คุณ..แม่"ร่างเล็กลงจากรถเข็นอย่างยากลำบากก่อนจะเรียกผู้เป็นแม่
"..."แต่กลับไร้เสียงตอบรับ นั้นทำให้ร่างเล็กไม่กล้าที่เรียกอีกครั้ง
"เรียกไปก็เท่านั้น"
"หนูรู้"ร่างสูงถึงกับแปลกใจกับคำตอบของเด็กสาว ร่างเล็กที่ไม่มีแม้กระทั้งน้ำตานอกจากสีหน้าที่เรียบเฉยและแววตาที่ไร้ความรู้สึก...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น