กลอนฝากค่า

เนื้อเรื่อง

รักเธอแท้จริงนั้นเป็นตำนาน                                                  รักเธอจนสิ้นปราณนั้นเป็นบทประพันธ์

รักเธออย่างไม่แปรผันนั้นเป็นนิยาย                                      รักเธอจวบจนวันตายนั้นเป็นนิทาน

รักเธอตลอดกาลนั้นเป็นละคร                                                รักเธออยู่ทุกตอนนั้นเป็นละครน้ำเน่า

รักเธอไม่เคยเก่านั้นเป็นความจริงช่วงแรก                            รักเธอในความแปลกนั้นเป็นคำยอดฮิต

รักเธอด้วยชีวิตนั้นเป็นลิเก                                                     รักเธอไม่โลเลนั้นเป็นความฝัน

รักเธอนิจนิรันดร์นั้นเป็นชื่อเพลง                                          รักเธอนะตัวเองนั้นเป็นเด็กอดมือ

รักเธอจะซื่อสัตย์นั้นเป็นคำลวง                                             รักเธอจนหมดทรงนั้นเป็นคำติดปาก

รักเธอม้ากมากนั้นเป็นคำยอดฮอต                                         รักเธอคนเดียวตลอดนั้นเป็นไปไม่ได้จริงไหม

จะผิดไหมถ้ารักใครสักคน                                                      จะผิดไหมถ้ารักจนหมดใจนี้

จะผิดไหมถ้าถ้าทั้งใจที่เรามี                                                   วางไว้ที่คนอื่นที่ไม่รักเรา

จะผิดไหมถ้ายินดีเป็นผู้แพ้                                                    จะผิดไหมถ้าอ่อนแอเพราะรักเขา

จะผิดไหมถ้าแม้ไม่มองเรา                                                     ก็ยังเอาชีวิตทุ่มเทไป

จะผิดไหมถ้าให้ได้ทุกอย่าง                                                    แม้เขายังเมินหมาง จะผิดไหม

ผิดด้วยหรือที่โง่งมเพราะรักใคร                                             แต่ว่าใจทั้งใจคือรักจริง

หากแม้ฉันเอื้อมมือถึงดวงดาว                                                จะจับเอาดาวน้อยมาเรียงใหม่

เขียนอักษรคำรักจากหัวใจ                                                     เรียงร้อยไว้เพียงสั้นๆฉันรักเธอ

แม้คืนใดท้องฟ้าครามืดมิด                                                      ดาวสถิตคำนั้นมั่นเสมอ

จะกี่วัน เดือน ปี ที่พบเจอ                                                       คำรักเธอจากแสดาวยังยาวนาน

หากว่าเป็นไปไม่ได้จากใจหวัง                                              แต่พลังไม่เคยท้อจะต่อฝัน

สร้างคำรักสลักไว้นิจนิรันดร์                                                  มิแปรผันสว่างไสวในใจเธอ

ฉันอยากรู้ถึงเหตุผล                                                                ที่เธอต้องทนอยู่กับฉัน

ในเมื่อเธอไม่เคยรักกัน                                                          แล้วทนอยู่กับฉันไปทำไม

เธอคงไม่เคยรู้ถึงความรู้สึก                                                     ในใจส่วนลึกของผู้หญิงคนนี้

เธอจึงทำไม่ใส่ใจไม่ยินดี                                                       เธอทำแบบนี้ทำไมไม่เข้าใจ

เธอคงทรมานใจมากใช่ไหม                                                  ที่ต้องทนเอาใจคนอย่างฉัน

และตอนนี้คงไม่มีวัน                                                             ที่เธอจะเอาใจฉันเหมือนเดิม

แต่ก็ดีเหมือนกัน                                                                     ทุกสิ่งที่ร่วมฝันจบลงสักที

เมื่อเธอเองเบื่อแล้วผู้หญิงคนนี้                                              คนที่ไม่มีค่าสำหรับเธอ

อยากให้เธอกับเขาโชคดี                                                         จะไม่มีฉันคนนี้มากวนใจ

และฉันจะไม่ร้องไห้อีกต่อไป                                                และไม่นานใจฉันจะลืมเธอได้เอง

วันนี้ช่างเงียบเหงา                                                                  ตรงนี้ที่เก่าเคยมีเธอเคียงข้าง

อบอุ่นในหัวใจไม่อ้างว้าง                                                       มีกำลังใจเดินบนโลกกว้างอย่างมั่นใจ

แต่มาวันนี้เธอกล่าวคำร่ำลา                                                     เธอพูดออกมาอย่างง่ายง่าย

พูดมาว่าอยากขอร้างลาไป                                                      และอยากให้ฉันพบคนใหม่ใครใครที่ดีดี

เธอจะให้ฉันทำอย่างไร                                                          ในเมื่อฉันรักเธอหมดใจอย่างนี้

ทุ่มเทหมดใจไม่ยั้งหัวใจสักที                                                                ไม่เคยคิดว่าจะมี “วันที่เสียน้ำตา”

หักใจลืม

นั่งอิจฉา ท้องฟ้า เวลาเหงา                                                     มีดวงดาว พราวพร่าง กลางเวหน

มีดวงจันทร์ คล้อยเคลื่อน เลื่อนมายล                                    อีกทั้งสนธยา มาประจำ

เปรียบตัวเรา นั่งเหงา ร้าวดวงจิต                                            นั่งนอนคิด ขึ้นมา พาใจช้ำ

เธอมาหลบ หนีหน้า พาระกำ                                                 รู้ไหมใคร เล่าทำ น้ำตานอง

เขามาพราก จากไป ใจยิ่งคิด                                                  ฉันมันผิด เกินไป ใช่ไหมน้อง

ลืมคำมั่น สัญญา คนหมายปอง                                              ไปคู่ครอง คนใหม่ ไว้ชื่นชม

รักสลาย ปลายฝน ถึงต้นหนาว                                               เมื่อรักร้าว ดวงใจ ให้ขื่นขม

เจ็บในอก ตกระกำ ช้ำระบม                                                   สุดจะตรม ชอกช้ำ ระกำใจ

ขอให้น้อง ไปเถอะ เจอะคนรัก                                             อย่าไปหัก อกเขาอีก จะได้ไหม

จากใจจริง คนนี้ ยังห่วงใย                                                     แต่ก็ต้อง ทำใจ ลืมให้ลง

ฉันเสียใจ เหลือเกิน กับความรัก                                            เธอมาหัก หัวใจ แหลกเป็นผง

แต่วันนี้ ฉันยืน อย่างมั่นคง                                                    เพราะหัวใจ ทระนง ของฉันเอง

จะมีไหมใครสักคน

เพราะอกหัก จึงมาพัก ศาลานี้                                                 หวังจะมี ใครสักคน คิดสงสาร

มาปลอบใจ ให้หาย คลายทรมาน                                           มาสมาน แผลใจ ใส่ยาดี

จะมีไหม ใครกันหนา จะมาปลอบ                                        มารักตอบ มอบจริงใจ ให้สุขี

จะมีไหม ใครสักคน จนหรือมี                                               มอบไมตรี ส่งมา อย่าหวั่นกลัว

ด้วยสองมือ กับหนึ่งใจ ไม่เคยหวั่น                                       จะฝ่าฟัน สรรค์สร้าง ทางสลัว

แม้มืดมิด คิดก้าวไป ไม่เคยกลัว                                              ทางมืดมัว จะสดใส ถ้าใจจริง

รักคือการให้

รักคำนี้ หลายคน คงซาบซึ้ง                                                    รักเป็นหนึ่ง เกินสิ่งใด ไม่เสกสรร

 รักที่ไหน กายใจ คือเดิมพัน                                                  รักยืนมั่น คงอยู่ คู่โลกา

คือสายใยจากจิตคิดสรรค์สร้าง                                               คือแนวทาง หัวใจ ใฝ่เรียกหา

คืออารมณ์ ซาบซึ้ง ตรึงอุรา                                                     คือดวงตา หวงแหน แสนภักดี

กาลเวลา ไม่สำคัญ วันพบรัก                                                  การแสนหนัก เพียงใดไม่คิดหนี

การศึกษา ตั้งใจ หากรักมี                                                        การณ์ถ้วนถี่ เพื่อป้อง ครองดวงใจ

ให้ไม่เหลือ ดวงใจ ให้เธอหมด                                             ให้เรือรถ บ้านช่อง ห้องหนไหน

ให้ทุกอย่าง เธอผิด คิดอภัย                                                     ให้และให้ ไร้ข้อแม้ แท้รักเธอ

ความรัก   (100 ความห่วงใยจึงให้เอ)

ความรัก   ไม่ต้องการแค่วันเดียว                             ความรัก   ไม่ต้องการเกี่ยวกับวันไหน

ความรัก   ไม่ต้องมีเวลาใด                                      ความรัก   ไม่ต้องใช้ให้ใครชี้ทาง

ความรัก   ไม่ต้องมีข้อวิจารณ์                                 ความรัก   ไม่ต้องการใคร

ความรัก   ไม่ต้องให้ใครตีราคา                               ความรัก   ไม่ต้องมีเส้นพรมแดน

ความรัก   ไม่ต้องรอข้อพิสูจน์                                                ความรัก   ไม่ต้องพูดตามแบบแผน

ความรัก   ไม่ต้องการการตอบแทน                         ความรัก   ไม่ต้องแค่นหัวใจคน

ความรัก   ไม่ต้องการการเป็นต่อ                             ความรัก   ไม่ต้องรอขอเหตุผล

ความรัก   ไม่ต้องย้ำความมีจน                                ความรัก   ไม่ต้องทนที่จะรัก