กลอน(จากที่ๆนึง)

เนื้อเรื่อง

เวลาจะผ่านไปอีกกี่วัน
ความสำคัญของเธอนั้นเท่าเดิมเสมอ
ไม่คิดหาใครคนไหนมาแทนที่เธอ
ถึงคงแม้จะเจอมากมายก็ตามที
อย่าบอกเลยว่าเธอมีคนใหม่
บอกทำไมไม่หวั่นไหวหรอกเรื่องแค่นี้
อยากรักใครก็ตามใจเธอคนดี
แต่สำหรับใจดวงนี้ พูดอีกกี่ทีก็มีเธอเหมือนเดิม

----------------------------------------------------------
หน้าหนาวคราวนี้ไม่มีเธอ
ยังไม่รู้ว่าจะเจอกับอะไรในปีนี้
ความเหว่ว้าเดียวดายยิ่งเพิ่มมากมายขึ้นทุกที
คงต้องยอมรับมันแต่โดยดี
ชนิดที่ไม่มีข้อโต้แย้งใดๆ
ย้อนคิดถึงไออุ่นตอนหนุนตัก
กับคำรักที่เธอเคยบอกไว้
ฤดูหนาวยาวนานอีกเพียงใด
ยังรอคอยคนไกลกลับมาห่มผ้าให้อย่างเคย
------------------------------------------------------
นึกอยากแต่งกลอนตอนกลางคืน
ต้องลุกขึ้นตื่นจากฝันวันเหงา
มานั่งทำซึ้งนึกถึงเรื่องของเรา
ในวันเก่า... เก่าทั้งเศร้าและแสนดี
ก็อยากรู้เหมือนกันว่าทำไม
ไม่สบายในทีไรต้องเป็นแบบนี้
มองดาวบนฟ้ารู้สึกห่างหาเธอทุกที
แม้ตัวเองย่ำแย่เต็มที - - ก็ยังสุขในดี
- - -ในนาทีที่คิดถึงเธอ - - - -
-----------------------------------------------
เมื่อไหร่จะมีเวลาให้ฉันซักที
ทำไมกับคนโน้นคนนี้ถึงมีเวลาให้เสมอ
มันนานแล้วนะที่เราไม่เคยได้เจอะเจอ
เธอแบ่งเวลาได้ดีเสมอเพื่อใคร - - ใคร
:-มีธุระเยอะเหลือเกินนะรู้สึก
จนลืมนึก ลืมคิดถึงฉันเลยใช่ไหม
บอกแต่ว่าขอโทษให้เข้าใจ
แล้วเธอล่ะเคยมั้ย*-* เข้าในความรู้สึกกัน
น้อยใจมากเลย . . รู้ไว้
เมื่อเธอทำตัวห่างไกลไม่มีเวลาให้ฉัน
พยายามเข้าใจเธอ เพราะรู้ว่างานมันสำคัญ
แต่เธอก็น่าจะต่อสานความผูกพัน
ไม่น่าทำเหมือนมันไม่สำคัญพอ
-----------------------------------------------
ยังอยากมีความหมายกับใจเธอ
- -แม้มีสิทธิ์เพียงแค่เพ้อแค่ฝัน - -
คิดอะไรเองเพียงคนเดียวไปวัน - - วัน
ความเป็นเราเหมือนเก่านั้น มันคงไม่กลับมา
- - ต่อให้ฉันตัดพ้อเธอเท่าไหร่ - -
คงไม่ได้อะไรในอดีตกลับคืนมาหา
รอยยิ้มสักนิด ยังไม่มีในแววตา
จะไปนับประสาอะไร กันคนของใจคนเดิม

-----------------------------------------------
ฉันบอกตัวเองว่า . . .
มันเป็นความรู้สึกของฉันคนเดียว ไม่เกี่ยวกับใคร
ฉันรู้ดีว่า. . .
ที่ทำอย่างนั้นมันคือการปฎิเสธความหวังดีที่ใครหลายๆ คนมีให้
แต่เพราะฉัน . . . ห้ามหัวใจตัวเองไม่ทันแล้ว
ถ้าจะมีคนบอกว่าฉัน "โง่"
ฉันก็คงโง่เพราะว่า . . . ความเป็นเด็กอย่างที่เขาเคยบอกเอาไว้
ช่างฉันเถิด . . . แต่ขอร้องว่าอย่าโทษความรัก
อย่าโทษเขาคนนั้น คนที่ฉันรักเลย. . .
เพราะไม่ว่าเรื่องมันจะเป็นไปอย่างไร . . .
มันก็คือการตัดสินใจของฉันเอง
ฉันกำลังตกอยู่ในหลุมแห่งความรัก
อย่างยินดี และด้วยเต็มใจของฉัน
อย่าเพิ่งเรียก . . . อย่าเพิ่งดึงฉันขึ้นไปจากการตกหลุมรักนี้เลย
เพราะว่า . . . ฉันกำลังมีความสุขเหลือเกิน
มีความสุขกับการที่ได้ตกหลุมรักเขา
แม้ว่าเขาจะไม่รับรู้ หรือไม่เต็มใจที่จะรู้ก็ยอม . .
-----------------------------------------------