จันทราพยาบาท - นิยายชุด 4 ใบไม้

               อจลาไม่รู้ว่าเป็นเพราะเธอคิดไปเองหรือเปล่า? 

               เธอไม่ได้อยู่ในบ้านหลังนี้เพียงลำพัง มีใครบางคนคอยวนเวียนอยู่ใกล้ๆ เธอ 

               น่าแปลกที่อจลากลับไม่รู้สึกกลัวเลยสักนิด ตรงกันข้าม ความรู้สึกในเวลานี้มันเต็มไปด้วยความสงสารและเห็นใจ เชือกที่มัดเป็นบ่วงพร้อมกับเก้าอี้ วิธีสุดท้ายที่เธอสามารถทำให้ใครคนนั้นหลุดพ้นจากความโศกเศร้าได้ เสียงกระซิบดังข้างหูกล่อมให้อจลาตัดสินใจ ... 

               “มาสิ มาอยู่กับฉัน มาสิ ...”