ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    สลับร่าง หน้าสวย

    ลำดับตอนที่ #1 : Believe Me

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 341
      1
      29 ก.ย. 50


    "เฮ้ยๆๆๆ พวกแกจะไปไหน?" ผมตะโกนขึ้นขณะวิ่งไถตังเด็กอยู่ อย่างเมามันส์

    "หนีทำเชรี่ย ไรวะ เฮ้ย คนละ 5 บาทเอง"

             ระหว่างที่ผมกำลังวิ่งอยู่นั้น จู่ๆก็มี ไอบ้าที่ไหนก็ไม่รู้มาขัดขาผม แล้วผมก็หกล้มลงไปที่พื้น ผมกลิ้งไป 3 ตลบ แล้วก็ลุกขึ้นมาพรางปัดเสื้อไปด้วย ลูกน้องของผมรีบวิ่งเข้ามาเพื่อถามไถ่อาการของผม อย่างน่าตื่น

    "พี่รัน เป็นอะไรมั้ยคับ?"

    "เออ ตูไม่เป็นไรเว้ย พวกเมิงไปจับตัวไอคนที่ขัดขาตูมาดิ"

    "เฮ้ย!!! ผมป่าวนะครับ ผมแค่จาเก็บหนังสือ"

               เมื่อผมพูดจบ ลูกน้องของผมก็ลากไอคนที่ขัดขาผม มาหาจนได้  เมื่อมันมาอยู่ตรงหน้า ผมก็ไม่พูดไม่จา วิ่งเข้าไปซัดเต็มท้องของมันเลย ซัดจน เลือดมันออกไปแล้วผมก็ปล่อยมันไป
    ---------------------------------------------------------------------------

    "โว้ยยยย ตังก็ไม่ได้เฉือกเจ็บตัวอีก" (ยังไม่หายเคือง)

             ลูกน้องของผมประมาณ 20-30 คน เดินมาส่งผมที่หน้าบ้าน แล้วก็จากไปเหมือนทุกๆ วัน 

              ผมเปิดประตูบ้านเข้าไป ผมก็โยนเป้ ถอดนาฬิกา แล้วก็ถอดรองเท้ากองไว้ที่พื้น รอให้น้องมาเก็บ   เมื่อถึงบ้านผมก็มุ่งไปที่ห้องส่วนตัวของผมทันที

    ในวันนั้นผมรู้สึกเพลียมากๆ จึงเผลอหลับไปจนถึงตอนเช้า(น้ำก็ไม่อาบ ซกมกว่ะ)

    -----------------------------------------------------------------------

    วันต่อมา....

    ก๊อก ๆ ๆ  "ตื่นได้แล้วค่ะพี่รัน เดี๋ยวไปโรงเรียนสายน้า"

    "จ้า....ตื่นแล้ว โอยเป็นหวัดแน่ๆเลยตู เสียงเป็นผู้หญิงซะขนาดนี้"

    ผมลุกออกจากเตียงแล้วก็ ไปเปิดประตูห้อง

    "กะ กะ กริ๊ดดดดดดดดดด !!!" ริน น้องผม กริ๊ดทันทีที่เห็นผม (ผมเองก็งง ว่ากริ๊ดทำไม เหงตูเป็น พรีเดเตอร์ หรอไงวะ)

              ซักพัก พ่อ กับ แม่ ของผมก็ วิ่งขึ้นบันไดมาที่ห้องของผม แล้วก็ถามผมซะเสียงดังว่า

    "รินมีอะไรหรอลูก!  อ่าวเฮ้ย!! เธอเป็นใครกันน่ะ เอาลูกชายชั้นไปไว้ไหน?" พ่อผมถามด้วยสีหน้าที่ตกใจสุดขึด

    "ก็ผมนี่ไง รัน ลูกพ่อ อะ" ถามแปลกๆแฮะไรกันหว่า ผมก็ลูกพ่อ นิ

    "แต่นี่มันไม่ใช่รันนิ"

    "ใช่สิคับพ่อ ไปตรวจ ดีเอ็นเอเลยมั้ยล่ะ?"

    "ไม่ต้องตรวจให้เสียเวลาหรอก ลูกชั้นเป็นผู้ชายนะ"

    "หา!!!" 

    ผมมองดูมือตัวเอง แล้วก็เปิด เสื้อกับกางเกงดู

    "เฮ้ย!!! นี่ร่างกายของผมเปลี่ยนเป็นผู้หญิงได้ไงเนี่ยยยย?"

                    ผมรีบวิ่งไปส่องกระจกดูหน้าตัวเองในห้องน้ำทันที  ภาพที่เห็นมันไม่ใช่หน้าของผม มันเป็นหน้าของเด็กผู้หญิงที่น่าตาน่ารักมากๆ เจอตัวจิงจาจีบเปงแฟนเลยอิอิ  เวนกำๆ เวลายังงี้ยังมามัวคิดเรื่องนี้อีก

    "เอาไงดีอะพ่อ จู่ๆทำไมร่างกายผมมันกลายเป็นอย่างนี้ล่ะ"

    "อย่ามาทำเปงไก๋ นะ เธอเป็นใครกันบอกมาเดี๋ยวนี้"

    "ผมนี่แหละ รันเอง"

    "มันจะเป็นไปได้ยังไงกัน รันเป็นผู้ชายนะเว้ย"

    "มันเป็นไปแล้วล่ะครับ ทำยังไงดีล่ะเนี่ยพ่อถึงจะเชื่อผมน่ะ??"

    "ต่อย จุดอ่อนพ่อให้โดนสิ"

    "จัดไปเลยพ่อ โหสินะ"

    ผมพุ่งเข้าไป แล้วก็ซัดไปเต็มๆ คอของคุณพ่อผมเอง

    "โอ้ยยยย แมร่งต่อยโดนเต็มๆเลย"

    "เชื่อรึยังครับพ่อ"

    "เออ" พ่อพูด ในขณะที่รินกับแม่ยัง ทำงง อยู่เลย

    "แล้วจะเอายังไงต่อดีอ่าคับ"

    "พ่อจะไปรู้แกหรอ ยังไงแกก็คงต้องเป็นแบบนี้ไปก่อนแล้วกัน"

    "พ่อเชื่อผมแล้วหรอ?"

    "เออ เชื่อแล้ว พ่อรู้นิสัยแกดีน่า"

    "แล้ว นี่ผมจะทำยังไงดีละคับเนี่ย ผมไม่มีของใช้ของผู้หญิงเลยนะ" 

    "ระยะนี้ก็ยืม รินใช้ไปก่อนแล้วกัน"

    "เออช่าย จิงด้วย"

    "รินพาพี่ ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเลย วันนี้พ่อจะพาไปสมัครเรียนเอง"

    ริน ลากผมเข้าไปในห้องนอนของ ริน "อิอิ เส็ดแน่พี่รัน" แล้วก็โยนชุดชั้นในกับชุดนักเรียนหญิงมาให้

    "ใส่ซะสิพี่ รัน"

    "หา!! ให้ใส่ชุดนี้น่ะหรอ"

    "ก็ไช่ไง"

    "เฮ้ย จาบ้าเร้ออ ให้ตายชั้นก็ไม่ใส่หรอก"

    "ไม่ใส่ไม่ได้ ยังไงก็ต้องใส่"

    "โหย เสื้อตัวก็เล็ก กระโปรงก็สั้นโชว์ขาอ่อน ให้ผู้ชายใส่ดูทุเรศจาตายไป ไม่เอาหรอก"

    "แต่ตอนนี้พี่เป็นผู้หญิงแล้วนิ"

    "อ้ากกกกกกกกกกกกกก อย่ามาตอกย้ำ ใส่ก็ได้ว้า"

    ผมหยิบเสื้อผามาแล้วก็สวมใส่จนครบชุด

    "มาๆ เด๋วนู๋ทำผมให้"

    ผมนั่งลงที่หน้ากระจก แล้วก็ให้ริน ทำผมตามใจชอบ
    --------------------------------------------------------

    "เสร็จแล้วจ้า น่ารักมากๆเลยล่ะขอบอก"

    "ไม่อยากเชื่อเลยวุ้ย ว่ามันจะมีวันนี้"

    "ใช้ชีวิตแบบผู้หญิงหนุกออกพี่ รัน"

    "ครับ พี่จะพยายาม"

    "พูด ค่ะ สิ ผู้หญิงที่ไหนพูดครับ นู๋ไม่ชอบทอมนะ"

    "อ้า ไม่เอาอะ พูดแล้วมันฝืดปาก"

    "ก็ได้ๆ งั้นรีบไปโรงเรียนได้แล้วสายแล้วเนี่ย"
    ----------------------------------------------------
    ที่โรงเรียน ณ ห้องธุรการ

    "คือว่าตอนนี้ ไอรัน มันหนีออกจากบ้านไปแล้วน่ะครับอาจารย์ ลูกสาวผมอีกคนเค้าก็อยากเรียนที่นี่มากก็เลยให้มาอยู่ที่นี่แทนไอรันมันซะเลย อาจารย์พอจะช่วยได้มั้ยครับ"

    "งั้นก็ช่วยเซ็นตรงนี้ด้วยนะคะ คิดว่าคงจะไม่มีปัญหาหรอกค่ะ"

    "ครับๆ ได้ครับ ถ้าทางโรงเรียนมีอะไรให้ช่วยเหลือก็บอกผมโดยตรงเลยนะครับ"

    "ค่ะขอบคุณมากค่ะ"

    พ่อของผมเป็นมาเฟียเก่า จะทำอะไรก็มีเส้นสายเยอะแยะไปหมด ทุกอย่างจึงเป็นไปอย่างเรียบง่าย

    เมื่อเสร็จธุระ พ่อผมก็กลับบ้านไป ส่วนผมก็ร่อนเร่อยู่ในโรงเรียนแบบ New Student ผมเดินไปเดินมา ก็ไปจ๊ะเอ๋ กับ ลูกน้องของผมพอดี

    ผมวิ่งเข้าไปทักพวกมันเหมือนปกติ แต่ว่าพวกมันดันไม่ปกติ กับผม พวกมันต่างอึ๊งกิมกี่ เนื่องจากเห็นผม

    "นี่กรูเอง รัน อะ"

    "โอ้ โห ไอรันเปลี่ยนแนวเว้ยเฮ้ย!!"

    ป๊าป!!!! เสียงตบเกรียน ดังลั่นทั่วไปทั้งยุธภพ

    "โหลูกตบ มานแรงพอๆ กะพี่รันเลยวุ้ย"

    "หา!!! เธออย่ามาล้อเล่นกับพวกเราได้มั้ย  ไอรัน มันเป็นผู้ชายนะ"

    "เฮ้ย เรื่องมันยาว เชื่อตูหน่อยเหอะนะ"

    "ถึงเธอจะพูดจาเหมือนไอรัน แต่ยังไงพวกเราก็ไม่มีทางเชื่อว่าเธอคือไอรัน หรอก"

    "งั้น พวกเมิงก็มาประลองกับกรู ซักยกสิวะ แกจะได้เชื่อซักทีว่ากรูนี่แหละ คือ รัน หัวหน้าแก๊งค์ พวกเมิง"
    -------------------------------------------------------------------------------

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×