บทเพลงอิงวรรณคดี

ลำดับตอนที่ #2 : เพลง...อิเหนารำพัน

เพลง...อิเหนารำพัน

อิเหนาเอย กรรมแล้วเอยรักเจ้าผิดหวัง
เพราะรักเขาเพ้อคลั่ง เขาิชิงเมินหน้าอดสู
ขาดยอดชู้เชยชมตรมใจไหนจะอายผู้คน
ทุกข์ใจทยหมองไหม้ หลงลมใครไอ้ใจบุษบา
เจ้าเปลี่ยนคู่พ้อ ไปชื่นเจ้าจรกา
โอ้แก้วตา ลมรักใครพาเจ้าลอยไป
หลงรักเขา มองหาเงาแล้วเศร้าหวั่นไหว
รักหลงไหลเหมือนบ้า โอ้นิจจาใจหญิง
แม่งามพริ้งมีมนต์วาจา เหมือนอารมณ์บุษบา
เหมือนพิมพาพิไล หลงลมใครโอ้ใจชื่นกมล
โอ้อกอิเหนาจะเปรียบตัวเราอับจน
ใจกังวลคนรักมาเมินไปเลย

       บทเพลง...อิเหนารำพัน เป็นเพลงอิงวรรณคดีเรื่อง อิเหนา บทประพันธ์พระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย รัชกาลที่ 2
        อิเหนารำพัน มีเนื้อหาเกี่ยวกับวรรณคดี โดยบรรยาถึงอิเหนาที่ระทมเพราะระเด่นบุษบาไม่รักตน กลับไปรักระตูจรกา ซึ่งบทเพลงนี้ไม่มีเนื้อที่สัมพันธ์กับวรรณคดีเลย ด้วยเหตุว่าจริงที่บุษบาไม่ได้รักอิเหนา แต่มีเหตุมาจากตัวอิเหนาเอง ที่หนีการหมั้นหมายกลับไปอภิเษกกับจินตหราวาตีแทน และบุษบาก็มิอาจจะรักหรือชอบอิเหนาหรือจรกาได้เพราะท้าวดาหาเป็นผู้จัดการแทนทั้งสิ้น ซึ่้งไม่ได้หมายความว่าบุษบาเกลียดอิเหนาและไปชื่นชอบจรกา แต่เป็นเพราะเหตุท้าวดาหากริ้วอิเหนาจึงยกบุษบาให้แก่จรกาต่างหาก ซึ่งเนื้อหาไม่ได้สอดคล้อยตรงตามเนื้อหาของวรรณคดีเรื่องนี้เท่าไรนัก...