คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #25 : ลองดี
อนที่24 : ลอี
“ุเป็นยัไบ้า”
ธนวรรษถามหิสาวเมื่อเาเินเ้ามาทำารรวประำวัน
“ีึ้นแล้ว่ะ”
“อผมรวร่าายหน่อยนะรับ” ุหมอหนุ่มล่าวอย่าสุภาพ ่อนะัารรวร่าายให้หิสาว
“ุหมอะ”
“รับ”
“ิันอยาลับบ้าน”
“ร่าายุยั้ำอยู่นะรับ ุวระพัอีสัสอสามวัน”
“เรเป็นห่วพี่ายน่ะ่ะ เรยัิ่อพี่ายไม่ไ้เลย”
“….”
“นะะุหมอ ให้เรลับบ้านเถอะ่ะ”
“ุไม่ลัวพวนั้นแล้วหรือรับ”
“ไม่่ะ”
“….”
“พวมันไม่ล้าลับมาทำร้ายเรอีแล้วล่ะ่ะ เพราะเระให้ำรวมาอยูแลที่บ้าน่ะ”
“ถ้าุ้อารอย่านั้น ็ไ้รับ”
“อบุมา่ะ”
.
.
.
ธนวรรษเินมาที่ห้อพัอน้อาย วามมอน้อที่นอนหลับสนิทอยู่่อนะถอนหายใออมา
เาแทบใสลายอนที่รับผลารรวร่าายอน้อ เรือริทถู่มืนอย่ารุนแร นเป็นพี่ายอย่าเาถึับทรุ้วยวามสสารน้อ
“เห็นมั้ยริท เวรรรมที่ริท่อไว้ับผู้หินนั้น มันย้อนลับมาทำร้ายริทนแสนสาหัส เมื่อไหร่น้ออพี่ะเลิอเวรอรรมนพวนั้นสัที”
ธนวรรษลูบศรีษะน้อาย และุมพิหน้าผามนเบาๆ่อนะเินออมา สวนับพยาบาลที่เ้าไปูแลเรือริท
เ็มียาเ็มเล็ถูหยิบึ้นมา พยาบาล้อไปที่วหน้าหวานที่ำลันอนหลับสนิทอยู่
“หลับให้สบายนะ เรือริท”
ยาาเ็มถูีลไปในระปุน้ำเลือ พยาบาลมอร่าบา้วยวามสะใ ่อนะเินออาห้อไป
ทิ้ไว้เพียร่าบาที่เริ่มยับายไปมา้วยวามเ็บปว
.
.
.
“เร เรไปไหนมา” โโน่ถามน้อสาวที่เปิประูเ้ามา
“พี่โน่”
“พี่เป็นห่วเรามาเลยรู้มั้ย ิ่อ็ไม่ไ้ เราไปไหนมา”
“เร…ไปทำานบ้านเพื่อนมา่ะ” หิสาวเลี่ยที่ะบอวามริับพี่าย เพราะไม่อยาให้พี่าย้อเป็นัวล
“ราวหลับอพี่่อนนะเร พี่เป็นห่วเรามาเลยนะ”
“่ะ เรอโทษนะ”
“อืม พี่ไป้านอ่อนนะ เระเอาอะไรมั้ย”
“ไม่่ะ”
“เี๋ยวพี่ลับมานะ” โโน่อน้อสาวแน่น เร็ออบเ่นัน
.
.
.
“อึ อึ”
เรือริทำลัิ้นพล่าน้วยวามทรมาน เาไม่สามารถหายใไ้อี่อไป และอาาศำลัะหมาร่าายเา
“ริทพี่ื้อนมมาให้…ริท!!” ธนวรรษปล่อยถุนมลไปที่พื้นเมื่อเห็นสภาพอน้อาย “พยาบาล เอานไ้ไปห้อุเินเี๋ยวนี้”
“เิอะไรึ้นรับ” ภาินรีบวิ่เ้ามาเมื่อเห็นหมอและพยาบาลมาอยู่หน้าห้ออร่าบาเ็มไปหม
“ริทถูวายา”
“อะไรนะรับ”
“พยาบาลเอาริทไปห้อุเินเร็วเ้า”
ร่าบาถูเ็นเ้าห้อุเิน้วยวามรวเร็ว โโน่เินามไปอย่าอึ้ๆ นี่มันเิอะไรึ้น ทำไมริทถึถูวายา นทำทำไปเพื่ออะไร และเาเป็นใรัน
“ุโป๊ป…”
“ริทปลอภัยแล้ว”
“มันเิึ้นไ้ยัไรับ”
“ริทถูวายาเ้าไปในระแสเลือ ผ่านน้ำเลือ”
“….”
“เห็นทีผม้อรวสอบล้อวรปิทั้โรพยาบาลแล้วล่ะ”
“….”
“ุะมาูแลริทใ่มั้ย”
“รับ”
“ผมฝาน้อ้วย”
“ไ้รับ”
ธนวรรษแะบ่าร่าสูเบาๆ่อนะเร่เินไปที่ห้อวบุมอโรพยาบาล ร่าสูนั่รอไม่นานเรือริท็ถูเ็นออมา
“ริท…”
“นายอยา่าั้นมาเลยใ่มั้ย” เรือริทถามร่าสูเสียเรียบ
“ไม่ใ่นะริท ุเ้าใผิ”
“แล้วยาที่ั้นไ้รับมันหมายวามว่ายัไ” เรือริทวาลั่น
“ผมไม่ไ้ทำ”
“ไม่ไ้ทำ ในห้อมีนายอยู่นเียว นายะแ้ัวว่ายัไ”
“ไม่ใ่ อนนั้นผมลับไปที่บ้าน ผมไม่ไ้เฝ้าุ”
“หึ”
“ริท…”
“ถ้านายอยา่าั้น นาย็บอั้นรๆ ไม่้อมาลอบทำร้ายันแบบนี้”
“ุเ้าใผมผิ”
“ั้นเ้าใถูแล้วล่ะ” เรือริทน้ำาไหลพรา
“ฟัันบ้าสิ”
“ไม่”
“ุะลอีับผมหรือริท”
“่าั้นสิ ่าั้นเลย ฮืออออ” เรือริทร้อไห้โฮอย่าสุลั้น
“ริท ฟัผม่อน”
“ไม่ฟั ปล๊อยยยย ฮืออออ”
“โธ่เว้ย” ภาินสบถ
“ั้นเลียแ ั้นเลียแ๊”
“เลียผัวัวเอไ้ยัไ”
ภาินระาร่าบาลมาที่พื้น
“โอ๊ยยยย ฮือออ”
“นายบัับให้ันทำแบบนี้เอนะ”
“อย่า ม้ายยยยย”
“เพราะนายไม่ยอมฟััน”
“….”
“ันะทำให้นายฟัันให้ไ้”
“ไม่เอ๊า ไม่ ปล๊อยยย”
“พื้นมันแ็ไปสันิ อทนหน่อยนะ๊ะเมีย๋า”
“ไม่ โอ๊ยยยยย เ็บบบบ ออไป๊ รี๊” และร่าบา็้อพบับวามทรมานอีรั้
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
Writer Talk : ่าน่าไม่ยอมัน >< แล้วใรทำริท??? ิามันอน่อไป
ปล.เี๋ยวะมีSFลอรุษีน ะพยายามลให้ทันในืนนี้ เพราะยัไม่ไ้แ่เลย 555
ความคิดเห็น