ดูการ์ตูนอย่างแมว ๆ

ลำดับตอนที่ #258 : อาจารย์โลลิ ตัวละครที่ไม่เคยเข้ารูทฮาเร็ม

ความจริงบทความนี้จะพูดถึงโยโซระ ซึ่งอยากเขียนมุมมองเกี่ยวกับตัวละครเรื่องนี้ในอีกด้านหนึ่ง ไม่ว่าจะเป็นโดจิน หรือเรื่องสั้น ไม่ได้อวยอะไรเป็นพิเศษ (เหรอ?)  แต่เม้นที่เขียนตอบกลับมา ผมรู้สึกเพลีย ผมเหนื่อย และขี้เกียจตอบกลับไงชอบกล ดังนั้นขอยกเลิกบทความนี้  เขียนอะไรที่หลายคนไม่สนใจเหมือนเดิมดีกว่า (ฮ่า)

จุดเด่นของการ์ตูนแนวฮาเร็มก็คือในเรื่องมีสาวสวยมากมายที่หลงรักพระเอก  สาวสวยที่ว่าล้วนมีคาแร็คเตอร์เฉพาะของตนเองไม่ว่าจะเป็น เพื่อนสมัยเด็กร่าเริง, น้องสาวรักพี่จ๋า, รุ่นน้องทวินเทลซึนเดเระ, สาวแว่นเยือกเย็น, ประธานนักเรียน, สาวนักสู้ดวงตาดุดัน, แวมไพร์ซึนเดเระ ฯลฯ  ทุกคนล้วนน่ารักเป็นใฝ่ฝันของเหล่าผู้ชาย จนเป็นที่น่าอิจฉา ว่าพระเอกทำบุญด้วยอะไรถึงมีสาวแบบนี้มาชอบ

ฮาเร็มแต่ละเรื่องกลุ่มเหล่าสาวที่หลงรักพระเอกจะแตกต่างกัน ขึ้นอยู่กับจุดเด่นเรื่องนั้นๆ ว่าต้องการเน้นเรื่องอะไร เช่นบางเรื่องเน้นกลุ่มสาวที่เป็นเหล่าน้องสาวที่มีคาแร็คเตอร์แบบน้องสาวโดยเฉพาะ, บางเรื่องก็เน้นสาวที่เป็นภูตผีปีศาจที่คาแร็คเตอร์ออกไปทางน่ารัก (โมเอะ), บางเรื่องก็เน้นเรื่องสาวในสภาฮาเร็ม (ประธาน, รองประธาน เป็นต้น) ซึ่งแต่ละเรื่องใช้คาแร็คเตอร์แตกต่างกันแล้วแต่สถานการณ์ (การดำเนินเรื่อง) และความเข้ากันของเนื้อเรื่องด้วย

อย่างไรก็ตาม ท่ามกลางสาวสวยเหล่านี้ ยังมีคาแร็คเตอร์หนึ่งที่แปลกประหลาด ที่หลายคนไม่ได้สังเกตนัก คือตัวละครที่ว่านั้นแม้ว่าสาวสวยที่น่ารักมาก บางทีอาจน่ารักกว่าตัวเอกหญิงในเรื่องด้วยซ้ำ แต่อนิจจา เธอไม่ใช่ตัวเอกของเรื่อง หรือหนึ่งในฮาเร็มของพระเอกเลยแม้แต่น้อย

 

ทาคามูระ มิโฮชิ อาจารย์โลลิ จากเรื่อง Ro-Kyu-Bu!

(อาจารย์โลลิ อายุ 23 ปี แต่ตัวเล็กเพียง 150 เซนติเมตร เป็นที่ปรึกษาชมรมมินิบาสเก็ตบอสหญิงที่พระเอกต้องไปเป็นโค้ช โดยคาแร็คเตอร์อนิเมะนั้นคล้ายชานะจัง จาก Shakugan no Shana)

พวกเธอเป็นตัวละครต้องคำสาปหรือ? ทั้งที่พวกเธอช่างน่ารัก โมเอะถึงปานนี้ แต่อนิจจา เธอไม่เคยอยู่ในรูทฮาเร็มเลยแม้แต่น้อย

หน้าที่ของคุณครูหรืออาจารย์คือการสอนนักเรียนให้มีความรู้ ทำหน้าที่เป็นเรือข้ามฟาก ส่งนักเนรียนให้ถึงจุดมุ่งหมายของชีวิตไม่ว่าจะเป็นการเรียนและชีวิตส่วนตัว แต่ในการ์ตูนญี่ปุ่นบางครั้งหน้าที่ของคุณครูมีมากกว่านั้น

พูดถึงคุณครูในการ์ตูนญี่ปุ่น ก็ถือว่าขาดไม่ได้เลยในการ์ตูนทุกแนว ซึ่งบางครั้งก็มาแบบตัวประกอบ หรือตัวละครเด่น ทั้งอาจารย์หล่อมาดคม, อาจารย์โอตากุ, อาจารย์สาวแสนสวย ฯลฯ

ปกติแล้วภาพลักษณ์ของคุณครูญี่ปุ่นจะออกแบบเป็นชายวัยกลางคน ที่ไม่ค่อยมีเสน่ห์ ทำตัวเคร่งครัด เข้มงวด สั่งสอนวิชาการในห้องเรียนแบบเงียบๆ เพื่อให้นักเรียนความมีเคารพ (อาจาย์เรื่องโดเรมอน เป็นต้น)

แต่อย่างไรก็ตามมีการ์ตูนหลายเรื่อง โดยเฉพาะคอเมดี้แนวชีวิตประจำวันโมเอะหรือฮาเร็มที่ตัวละครอย่างอาจารย์ถูกออกแบบให้น่ารักและมีเสน่ห์มากขึ้น โดยเฉพาะอาจารย์ที่เป็นผู้หญิง

อาจารย์หญิงในการคอเมดี้ (หรือฮาเร็ม) ที่ประจำชั้นที่พวกตัวเอกเรียนนั้นจะส่วนมากจะเป็นสาวผู้ใหญ่ (อายุ 25 – 30 ปี) ที่น่ารัก เป็นมิตรกับพวกนักเรียนในชั้น แม้ว่าบุคลิกจะดูขี้เล่นไม่จริงจัง แต่กลับเป็นที่เคารพต่อนักเรียน และในขณะเดียวกันทุกคนในชั้นก็เรียกอาจารย์ของพวกเขาว่า “เซนเซ จัง” (Sensei-chan) เพื่อแสดงถึงความสนิทสนมและความเป็นเพื่อนมากกว่า

เซนเซจัง หรือคุณครูจังนั้นแตกต่างจากคุณครูที่เข้มงวดในการ์ตูนญี่ปุ่น (โดยเฉพาะแนวจริงจัง) โดยสิ้นเชิง เพราะเป็นตัวละครที่เป็นตัวละครหลัก อยู่ในกลุ่มตัวเอก (แต่ไม่ได้มาแบบประจำหรือทุกเวลา) และไม่ใช่สอนหนังสืออย่างเดียว เพราะบางครั้งใช้เล่นมุกขำๆ บุคลิกก็ชัดเจนกว่า เช่น คุณครูแว่นเซ็กซี่,  ขี้อาย พูดง่ายๆ หากนึกถึงความน่ารักหรือเสน่ห์อาจารย์ก็นำไปใส่ตัวละครดังกล่าว อย่างไรก็ตามยังแอบนิสัยเสียแบบผู้ใหญ่เช่น ชอบดื่ม และมักบ่นเรื่องอายุมาก และขึ้นคาน (คุณครูเวอร์จิ้น) แม้อาจไม่ใช่ตัวละครที่ได้รับความนิยมมากนัก แต่ก็ถือว่าเป็นสีสันที่ขาดไม่ได้เลย (คุณครูดังๆ ก็เช่น ซาวะจัง จาก K-On! หรือ อาจารย์คุโรอิจากลักกี้สตาร์)

แน่นอนว่าอาจารย์โลลิด้วย

อาจารย์โลลิก็ถือเป็นอีกรูปแบบของเซ็นเซจัง ซึ่งคาแร็คเตอร์เหล่านี้และประเภทนี้ไม่มีให้เห็นในโลกแห่งความจริง (ถ้ามีคงเป็นข่าวแน่) คงไม่มีโรงเรียนที่ไหนที่มีอาจารย์ตัวเล็กน่ารักเหมือนเด็กประถมมาสอนหนังสือให้นักเรียน จนเป็นที่รักใคร่ของนักเรียน เห็นแล้วอยากกอด อยากลูบหัวเป็นแน่แท้ ก็ต้องขอบคุณโลกแห่งการ์ตูน (โดยเฉพาะการ์ตูนญี่ปุ่น) จริงๆ ที่ทำให้เราได้เห็นสเน่ห์คุณครูอีกรูปแบบหนึ่ง

 

ไมโกะ โคโทริ (Kono Naka ni Hitori, Imouto ga Iru!)

คุณครูโลลิที่ไม่ค่อยมีบทมากนัก

                ก่อนจะพูดถึงอาจารย์โลลิต่อ  เชื่อว่าหลายคนในที่นี้รู้จัก “โลลิคอน” (Lolicon) กันดี ซึ่งหมายถึงผู้ชายอายุมากกว่ารู้สึกหลงเสน่ห์หาของเด็กอายุต่ำกว่าราวๆ 10-20 ปี (แต่หลายคนรู้จักคือต่ำกว่า 12 ปีมากกว่า) ซึ่งหากเป็นชีวิตจริงพวกโลลิคอนจะเป็นอันตรายมาก (หากรักเด็กแบบต้องการทางเพศ)

โลลิต้าเป็นศัพท์สแลงมาจากคำว่า โลลิตาคอมเพล็กซ์ (Lolita complex) ประโยคนี้อ้างอิงมาจากหนังสือชื่อ โลลิตา ของ วลาดิมีร์ นาโบคอฟ โดยเนื้อหานิยายกล่าวกังฮัมเบิร์ต ฮัมเบิร์ต ชายวัยกลางคน ซึ่งเป็นตัวเอกของเรื่อง ตกหลุมรักอย่างหัวปักหัวปำซึ่ง และมีความสัมพันธ์ทางเพศกับ เดอลอร์ส เฮซ เด็กสาวอายุ 12 ปี บุตรบุญธรรมของตน ซึ่งเนื้อหาขัดแย้งต่อสังคมในเวลานั้นมาก (เวลานี้ก็ขัดแย้งอยู่ดี)

  นอกจากนี้ โลลิคอน” ยังหมายถึงประเภทของการ์ตูนหรืออนิเมะที่ตัวละครตัวเอกที่เป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่มีความน่ารัก มีสเน่ห์ และตัวเอกเป็นชายอายุมากกว่า (บางเรื่องก็ไม่มีตัวเอกที่เป็นผู้ชายเลยก็มี เช่นพวกแนว สาวน้อยเวทมนต์ เป็นต้น) ส่วนในสายมืดก็จะเป็นเด็กผู้หญิงที่แสดงออกถึงความเซ็กซี่มีความรักเกินวัย ซึ่งปัจจุบันการ์ตูนแนวโลลิคอนที่สื่อเรื่องเพศนั้นจะถูกกล่าวหาว่าเป็นการ์ตูนอันตรายและถูกควบคุมโดยกฎหมายพอสมควร

อย่างไรก็ตาม พวกโลลิคอนที่รักสาว 2D มักออกมาแสดงความเห็นเชิงคัดค้านว่า อย่าทำพวกเขาไปเหมารวมพวกโลลิคอนที่ชอบสาวน้อยในโลกแห่งความจริง (3D)  เพราะโลลิคนที่รัก 2D นั้นไม่ได้เป็นคนอันตราย เพราะพวกเขาระบายออกทางการวาดเขียนการ์ตูน หรือดูเกมอนิเมะชั่น โดยพวกเขาไม่รู้สึกทางเพศกับเด็กผู้หิงที่อยู่ในโลกแห่งความจริงแม้แต่น้อย (หากไม่หมกมุ่นมากเกินไป)

ตัวละครหญิงในแนวโลลิคอนนั้นค่อนข้างมีสเน่ห์ ด้วยการออกแบบเด็กผู้หญิงตัวเล็กน่ารัก น่าเอ็นดู  ตาโต รูปร่างอ่อนแอ ดูแล้วน่าปกป้อง ดูแล้วไม่มีพิษมีภัย (หรือต่อให้มีภัย ก็น่ารักอยู่ดี)  จิตใจขาวสะอาด (มืดมนก็น่าปกป้อง) ทำให้เป็นที่นิยมต่อคนดูมาทุกยุคทุกสมัย

                และนอกจากรูปร่างหน้าตาแล้ว ตัวละครหญิงแนวโลลิคอนนั้นยังเพิ่มฟังก์ชั่นเสริมเข้าไปให้ดูน่ารักขึ้น เช่น มีสถานะเป็นรุ่นน้อง, น้องสาวจ๋า, หูหมา, หูแมว, แวมไพร์ เครื่องแต่งกาย จะพวกสาวน้อยเวทมนตร์, ชุดว่ายน้ำโรงเรียน (เด็ดสุดคือสีขาว), นิสัยก็หลากหลาย ไม่ว่าจะเป็นรักพี่จ๋า ไปจนถึงโรคจิต   ทั้งหมดล้วนมีส่วนทำให้ตัวละครหญิงโลลิโดดเด่นยิ่งขึ้น และนั้นเองทำให้ตัวละครโลลิเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ในการ์ตูนญี่ปุ่น ยิ่งเป็นพวกแนวฮาเร็มแล้วโลลิถือว่าเป็นตัวละครหลักก็ว่าได้ (แม้จะไม่ใช่นางเอกก็ตาม)

 

Ore no Nounai Sentakushi ga Gakuen Love Come o Zenryouku de Jama Shiteiru
เห็นตัวเล็กๆ แบบนี้อายุเลข 3 นำหน้าแล้ว เป็นอาจารย์โลลิประจำซีซั่น ฤดูหนาว 2013

แน่นอนพูดถึงตัวละครโลลิ หลายคนมักนึกถึงตัวละครหญิงสาวที่อายุน้อยกว่าตัวเอก แต่กระนั้นก็มีตัวละครอีกประเภทหนึ่ง ที่ดูภายนอกเหมือนตัวละครโลลิทั่วๆ ไป แต่ความจริงแล้วเธอไม่ใช่เด็กน้อยแต่อย่างใด นั้นคือโลลิปลอม หรือโลลิเทียม

โลลิปลอม (Fake Loli) เป็นอีกหนึ่งในการใช้โลลิมาประยุกต์ออกแบบและใส่นิสัยในตัวละคร คือตัวละครที่ภายนอกเหมือนเด็กผู้หญิง แต่ความจริงแล้วภายใน (ตัวตนจริงๆ) เป็นผู้ใหญ่ที่บรรลุนิติภาวะแล้ว  หรือมีอายุมากกว่าพระเอกในเรื่อง หรืออีกคือมีเรื่องเหนือธรรมชาติมาเกี่ยวข้องทำให้อายุมากกว่าพระเอก (เช่น เป็นแวมไพร์, ไม่ใช่มนุษย์ หรืออายุหยุดเดิน)

ตัวละครโลลิเทียมอาจเรียกอีกอย่างว่า โทเก็น มิมิ โมเอะ (Token Mini-Moe) คือตัวละคร (ใช้เรียกทั้งชายและหญิง) ตัวเล็กรูปร่างหน้าตาน่ารักที่ใส่ความน่ารัก (แบบ โลลิ/โซตะ )  เข้าไป แต่ความจริงแล้วมีความสามารถแบบผู้ใหญ่  เช่น มองภายนอกเหมือนเด็กร่าเริงไร้เดียงสา แต่ความสามารถจริงๆ นั้นเหนือกว่าผู้ใหญ่บางคน ไม่ว่าจะเป็นมีความผู้นำ, กายภาพ หรือมีความรู้ที่มีผลการเรียนดีเมื่อเทียบกับคนธรรมดาอายุมากกว่า เพียงแต่โทเก็นนั้นใช้เรียกรวมถึงเด็กอายุน้อยที่มีความสามารถแบบผู้ใหญ่ไปด้วย

โทเก็นใช้ได้หมดทั้งชายและหญิง หากเป็นเด็กหญิงก็เรียก โทเก็นโลลิ หรือ โทเก็นโซตะ  หลายคนคงเห็นบ่อยๆ จำพวกพล็อตตัวละครที่ดูเหมือนเด็กเล็ก อายุ 12 ปี  แต่สามารถสอบเรียนชั้นที่สูงกว่าอย่างมัธยมปลายได้ (ซึ่งญี่ปุ่นห้ามเรียนข้ามชั้นกว่าอายุ) หากแต่แม้ว่ามีความสามารถ แต่เนื่องด้วยความเป็นเด็กทำให้นิสัยก็ยังคงไร้เดียงสาตามแบบฉบับเด็กอยู่ดี (ตัวละครดังๆ ก็เช่นมาเรีย ชมรมไร้เพื่อน) นอกจากนี้ตัวละครแบบนี้มีข้อดีคือทำให้กลุ่มของตัวเอกมีความหลากหลาย หากมีเด็กสักคนในกลุ่มจะมีสีสัน และน่าสนใจมากขึ้น

นอกจากนี้การออกแบบโลลิเทียมก็ยังใส่ความเป็นโมเอะยิบย่อยของโลลิทั่วๆ ไปลงไป เช่น คูลเดเระ บางครั้งก็มาแบบลาสต์บอล หรือหัวหน้าองค์กรชั่วร้าย, บางครั้งตัวละครมีซึนเดเระ (พวกแนวรุ่นพี่อายุมากกว่าพระเอก), ร่าเริง ไร้เดียงสา  หรือนมแบน หรือภาษาญี่ปุ่นเรียก Pattanko (ぺったんこ) ซึ่งเป็นคำที่ใช้เรียกตัวละครนมแบน กระดาน

พูดง่ายๆ คือตัวละครโลลิกับโลลิเทียมไม่แตกต่างกันแม้แต่น้อย สิ่งที่แตกต่างกัน คือเรื่องอายุ  ความเก่งกาจสามารถเหนือกว่าคนทั่วไป แต่เสน่ห์จริงๆ ของโลลิเทียมคือมีความก่ำกึ่งระหว่างเด็กกับผู้ใหญ่ (รูปร่างเหมือนเด็ก แต่อายุไม่ใช่) จนเรียกได้ว่าไม่สมบูรณ์แบบ เดี๋ยวแสดงความเป็นผู้ใหญ่  เดี๋ยวก็แสดงความเด็ก (เช่นชอบกินขนม ขี้แย เอาแต่ใจ) หลายคนคงเคยเห็นโลลิเทียมที่มักออกมาย้ำว่า “อย่ามองเค้าเป็นเด็กน่ะ เค้าเป็นผู้ใหญ่แล้ว” พร้อมร้องไห้ยอแย ดูแล้วน่ารัก มากกว่าน่าสงสาร น่าลูบหัว จนเป็นที่ถูกอกถูกใจสำหรับใครหลายคน

  ปกติคนที่อ่านการ์ตูนญี่ปุ่นก็เห็นบ่อยอยู่แล้วกับโลลิเทียม จำพวก แวมไพร์โลลิ (อายุมาก), รุ่นพี่ตัวเล็กนมแบน, แม่นางเอก (??), ญาติพระเอก, หัวหน้าองค์กรที่พระเอกสังกัดอยู่ ฯลฯแน่นอนรวมถึงอาจารย์โลลิเข้าไปด้วย  

 

มินามิยะ นัตสึกิ (จาก Strike the Blood)

อีกหนึ่งอาจารย์โลลิน่ารัก ประจำชีซั่น 2013

คราวนี้มาพูดถึงคุณครูกับโลกแห่งฮาเร็มกันบ้าง  แม้ในโลกแห่งความจริง ความรัก (ในแง่เรื่องเพศชายและหญิง) ระหว่างลูกศิษย์กับอาจารย์นั้นยังเป็นประเด็นที่ยังเป็นที่ถกเถียงในเรื่องศีลธรรมว่าเป็นเรื่องควรหรือไม่ควร แต่สำหรับแนวฮาเร็ม (หรือแนวรักๆ ทั่วไป) นั้นความรักความรักระหว่างลูกศิษย์และอาจารย์ก็ยังมีให้เห็นเหมือนกัน (ไม่ว่าจะเป็นอาจารย์ชายกับลูกศิษย์หญิง หรืออาจารย์หญิงกับลูกศิษย์ชาย) เพราะเรื่องต้องห้าม หรือเรื่องลับๆ ก็ถือว่าเป็นสเน่ห์ที่น่าหลงใหลไม่จะเป็นมืดหรือสว่าง

 

Happy Lesson

ยกตัวอย่าง ความรักระหว่างอาจารย์สาวน่ารักกับพระเอกที่ดังๆ ก็เรื่อง Kiss X Sis ตกหลุมรักกับ “ยูซูกิ คิริว” ซึ่งเป็นอาจารย์ประจำชั้นของพระเอก ซึ่งทั้งคู่คบกันในฐานะคู่รักกันด้วยซ้ำ (จนเนื้อหาต่อเนื่องยาวไป 20 กว่าตอน โดยที่ไม่ยอมเอารูทใครมาแทรกเลย ทั้งๆ ที่เรื่องนี้มีสาวในฮาเร็มอีก 4 คน)

ถ้าเป็นตำนานหน่อย Please Teacher (แม้ผมไม่อยากนับมันก็เถอะ) ซึ่งเป็นเรื่องของอาจาย์รมัธยมปลายจากต่างดาวที่กลายเป็นคู่หมั้นของลูกศิษย์ตนเอง แต่ลูกศิษย์ที่ว่าบรรลุนิติภาวะแล้ว (แต่ภายนอกเหมือนเด็กมัธยมปลาย) ทำให้อารมณ์ตามศีลธรรมลดลงไปบ้าง

หากจะเอาแนวฮาเร็มแนวอาจารย์ ก็มีการ์ตูนอนิเมะอย่างเรื่อง Happy Lesson เป็นอนิเมะเก่า (มี 2 ภาค ไม่รวม OVA และภาคแรกฉากปี 2002) ที่หลายคนไม่รู้จักนัก ซึ่งเป็นแนวอาจารย์ทั้ง 5 ที่มาอยู่ร่วมบ้านในฐานะแม่บุญธรรมของพระเอก (ที่โรงเรียนให้เรียกอาจารย์ แต่ที่บ้านต้องเรียกแม่) เรียกว่าอาจารย์มีทุกแนว ไม่ว่าจะเป็น อาจารย์แว่นประจำชั้นแม่บ้าน, อาจารย์ประจำห้องพยาบาล, อาจารย์คูลเดเระประจำห้องวิทยาศาสตร์, อาจารย์โลลิประจำห้องศิลปะ และอาจารย์ร่าเริงประจำโรงพละ และเป็นเรื่องเดียวเท่านั้น (เท่าที่เห็น) ที่อาจารย์โลลิมีรูทกับพระเอก (และจบฮาเร็ม)

ในสายมืดยิ่งแล้วใหญ่ แนวเสน่ห์อาจารย์นี้มีเพียบเลย แต่ส่วนมากแล้วไม่รู้เพราะอะไร อาจารย์ในสายฮาเร็มจะนมโตทุกคน แถมมีแนวข่มขืน ไปจนถึงซาดิสต์เชือกมัดพันธการอีกต่างหาก

อย่างไรก็ตามเมื่อเทียบกับตัวละครที่มีสถานะอื่นๆ ไม่ว่าจะเป็น ประธาน, น้องสาวจ๋า หรือ คาแร็คเตอร์คุณครูดูเหมือนจะเป็นรองทุกด้าน อาจเป็นเพราะด้านความรู้สึกทางศีลธรรม, คาแร็คเตอร์การออกแบบ, ความไม่บริสุทธิ์ (คือคงประมาณว่า อายุขนาดนี้น่าจะผ่านชายคนอื่นมาบ้างซึ่งก็คิดไปเองแหละเพราะส่วนใหญ่แล้วครูในแนวฮาเร็มไม่ออกแบบมาให้บริสุทธิ์อยู่แล้ว) หรือเป็นคาแร็คเตอร์ที่ชอบตัวละครอื่นที่ไม่ใช่พระเอกหลายครั้งหลายเรื่อง (ไม่เหมือนคาแร็คเตอร์อื่นๆ ที่จะรักพระเอกคนเดียว ต่อให้โดนหักอกก็ไม่รักชายคนอื่นอีก) และสาเหตุส่วนใหญ่ คือ หลายคนอาจไม่ใช่สายโอบาคอน (ชอบผู้หญิงที่มีอายุมากกว่า) ฯลฯ สารพัด

เพราะเหตุนี้ด้วยล่ะมั้ง ทำให้อาจารย์โลลิกลายเป็นตัวละครที่น่าเสียดายที่สุดในแนวฮาเร็ม คือเป็นตัวละครที่ออกแบบน่ารักมากโครตๆ (ยิ่งกว่าโลลิทั่วไป) แต่คุณเธอมีไม่มีบทเลิฟๆ แต่กับพระเอกแต่อย่างใด แม้จะอยู่แนวฮาเร็มก็ตาม น่าที่ของพวกเธอคือเป็นครูประจำชั้นพระเอก ปล่อยมุกตลกนิดหน่อย และเมื่อถึงจุดหนึ่งบทบาทของอาจารย์โลลิจะหายไปแบบดื้อๆ ก็มี

อย่างซีซั่น (ฤดูหนาว 2013) นี้ก็มีอนิเมะที่มีอาจารย์โลลิ เช่น มินามิยะ นัตสึกิ (จาก Strike the Blood) และ โดราคุ ยูตาเงะ (จาก Ore no Nounai Sentakushi ga Gakuen Love Come o Zenryouku de Jama Shiteiru) ที่มีหลายคนแอบอวยกันเงียบๆ แต่อนิจจาบทบาทของพวกเธอนั้นช่างน้อยไม่จุใจ และไม่มีวันได้รูทรักๆ กับพระเอกแต่อย่างใด

 

อาจารย์คิซารากิ (ทามะจัง) จาก Umi no Misaki ที่อยู่เบื้องหลังฮาเร็มพระเอก

แม้ว่าบทบาทของอาจารย์โลลินั้นจะมีบทบาทไม่เข้าในรูทฮาเร็มของพระเอก แต่กระนั้นพวกเธอกับมีความสำคัญอย่างไม่น่าเชื่อในฐานะอาจารย์มากกว่าอาจารย์ประเภทต่างๆ ในการ์ตูนญี่ปุ่น

                หลายคนอาจลืมเลือนหน้าที่ของอาจารย์และคุณครูไปแล้ว ว่าอาชีพนี้มีบทบาทสำคัญขนาดไหน เพราะส่วนใหญ่การ์ตูนญี่ปุ่นไปทำภาพลักษณ์ของอาจารย์สุดโด่ง, โมเอะเกินไป จนถึงสร้างภาพลักษณ์เสียหาย เช่น อาจารย์หน้าอกโตยั่วลูกศิษย์, อาจารย์พละกล้ามโตหื่นลูกศิษย์สาวสวย (พบมากในสายมืด), อาจารย์ที่เห็นแก่ตัวขึ้นถึงแก่ตนเอง จนหลายคนมองอาจารย์ญี่ปุ่นไปอีกแบบหนึ่ง ทั้งๆ ที่อาจารย์ญี่ปุ่นก็ไม่ได้แตกต่างอะไรกับอาจารย์บ้านเราเลย

                อย่าลืมว่าอาชีพอาจารย์นั้น เป็นอาชีพต้องทำงานหนัก เป็นงานราชการที่เงินเดือนน้อย นอกเหนือจากการสั่งสอนลูกศิษย์แล้ว ยังต้องปรึกษาปัญหาของชีวิตลูกศิษย์ที่เต็มไปด้วยปัญหาอีก

                สังเกตว่า ในแนวฮาเร็ม เวลาพระเอกเกิดปัญหาชีวิตที่คิดไม่ตก ไม่ว่าจะเป็นความรัก, ปัญหาการใช้ชีวิต  แต่พระเอกไม่มีครอบครัวที่จะปรึกษาปัญหาเหล่านี้ (ครอบครัวเสียชีวิตหมด หรือครอบครัวไปต่างประเทศทิ้งพระเอกอยู่บ้านคนเดียว, หรือครอบครัวไม่อยู่บ้านมากนัก ตามสภาพสังคมญี่ปุ่นปัจจุบัน) ผลคือคนแรกที่พระเอกไปปรึกษาก็คืออาจารย์นั้นเอง

                ยกตัวอย่าง ที่เห็นได้ชัดอาจารย์คิซารากิ (ทามะจัง) จาก Umi no Misaki แม้ภายนอกจะเหมือนอาจารย์ที่ชอบตลก นิสัยเหมือนเด็ก ไร้เดียงสา แม้บทบาทไม่ได้มีเรื่องรักๆ กับพระเอกในเรื่อง (ออกไปทางยั่ว เซอร์วิส ตลก แต่พระเอกไม่เอาท่าเดียว) หากแต่เมื่อถึงเวลาที่ให้คำปรึกษานั้นก็อาจารย์ก็ช่วยเหลือลูกศิษย์ได้อย่างดีเยี่ยม โดยเฉพาะเรื่องความรัก หลายครั้งก็แนะนำให้พระเอกไปเส้นทางรูทที่ถูกต้องด้วยซ้ำ (แม้ตัวอาจารย์จะไม่มีประสบการณ์ความรักก็ตาม)

                มีฉากหนึ่งที่ผมค่อนข้างชอบเป็นพิเศษเป็นตอนพิเศษท้ายเล่ม ซึ่งเป็นฉากที่อาจารย์คิซารากิได้พบลูกศิษย์ตนเอง (ที่ไม่ใช่พระเอก) กำลังติวหนังสือเพื่อเข้ามหาวิทยาลัยในเมือง อาจารย์คิซารากิจึงถามว่าทำไมถึงอยากเข้าล่ะ ลูกศิษย์คนนั้นก็ตอบว่าอยากออกไปจากบ้านนอกแห่งนี้เพราะไม่มีอะไรเลย

                เมื่ออาจารย์คิซารากิได้ฟังดังนั้นก็พูดขึ้นว่า “ไม่สักหน่อย”...“โตเกียวอาจจะมีทุกอย่างที่เธออนยากได้ แต่โตเกียวก็ไม่มีอะไรสักอย่างที่มีที่นี่นะ มี”

                ลูกศิษย์จึงถามว่า “แล้วมันคืออะไรครับ?”

                อาจารย์คิซารากิไม่ตอบตามตรง เพียงแต่บอกแค่ว่า “สักวันหนึ่ง เธอจะเข้าใจเอง” ก่อนที่อาจารย์จะมองไปที่ทะเลและท้องฟ้าที่ยิ่งใหญ่สวยงาม มันเป็นสิ่งที่ไม่อยู่ในเมือง ที่คนในเมืองไม่มีวันจะได้เห็นสถานที่งดงามแห่งนี้

บางครั้งอาจารย์ที่ดีก็สอนสิ่งที่ไม่ได้อยู่ในห้องเรียนได้อย่างดีเยี่ยมเหมือนกัน  

                อย่างไรก็ตาม แม้จะมีอาจารย์ที่ช่วยสอนและให้คำปรึกษา สุดท้ายแล้วคนที่ต้องตัดสินใจในอนาคตนั้นอยู่ที่ตัวนักเรียนเท่านั้นว่า ตนจะตัดสินใจออกมาในทิศทางไหน ซึ่งจะดีหรือร้ายนั้นก็ขึ้นอยู่กับตัวของนักเรียนเอง อาจารย์มีหน้าที่ดูและคอยให้กำลังใจเท่านั้น

แม้บทบาทของอาจารย์โลลิจะไม่โดดเด่นหากเทียบเท่าตัวละครอื่นในเรื่อง แต่พวกเธอกับเป็นตัวละครปิดทองหลังพระที่เข้าข้างพระเอกเสมอ …………….

สุดท้ายก็มีเรื่องน่าสนใจเกี่ยวกับอาจารย์โลลิมาให้พิจารณา คุณคงได้ยินคำสาป “ผมแดงช้ำรัก” (ที่หมายถึงว่าเรื่องไหนมีนางเอกที่เป็นสาวผมแดงตอนท้ายจะไม่สมหวังพระเอก ทั้งๆ ที่ความจริงแล้วคำสาปพังทลายไปนานแล้ว เพราะหลายเรื่องผมแดงชนะ) หรือ “สาวแว่น ผมสั้น อกโตจะช้ำรัก” (อันนี้เท่าที่คิดดูยังไม่มีเรื่องไหนที่แว่นแนวนี้เข้าวิน) มาบ้างแล้ว แน่นอนว่าผมสังเกตอย่างหนึ่งคือ “ฮาเร็มเรื่องไหน มีอาจารย์โลลิ (เทียม) เรื่องนี้จะไม่จบวิน คือจะจบฮาเร็มหรือไม่ก็ค้างคา”  

และตอนนี้เท่าที่ดูตอนนี้ ก็ยังไม่มีเรื่องใดที่ทำลายอาถรรพ์นี้ลงได้เลย