ดูการ์ตูนอย่างแมว ๆ

ลำดับตอนที่ #106 : Shin Gendai Ryoukiden แฟ้มลับคดีประหลาดที่สุดแสนจะสะพรึง

หลายคนอาจทราบแล้วว่าตอนนี้หนังสือฆาตกรโหดสะท้านโลก ได้วางจำหน่ายเป็นที่เรียบร้อย ราคาเล่มละ 79 บาทเท่านั้น ส่วนทำไมราคราถูกนี้เพราะผมคงลดค่าตัวมั้ง(แต่ผมรับรองว่าเนื้อหาคุ้มค่ามาก) และมีจำนวนจำกัด ที่จังหวัดผมมีจำหน่ายแค่ 3 เล่ม โอ้...มายก็อต (ส่วนตอนนี้ผมยังไม่ได้เงินค่าเรื่องแต่อย่างใด เงินยังไม่อนุมัติมั้ง)

ใครอยากได้ใส่ซื้อซีเอ็ดนะครับที่

http://www.se-ed.com/eshop/Products/Detail.aspx?No=9786167071268

ส่วนเนื้อหาประกอบด้วย 8 คดี เนื้อหาแตกต่างจากเว็บเด็กดีที่เนื้อหาคัดลอกจากหนังสือ แต่ในหนังสือนี้ได้อันที่ผมแปลเองและถูกเรียบเรียงเขียนใหม่หมดยกเว้นสามเรื่องเพราะผมแปลแล้วและคิดว่าไม่จำเป็นต้องแก้ไข ส่วนเนื้อหาอาจสั้นไปบ้าง เพราะสำนักพิมพ์ได้ตัดเนื้อหาออกไปเพื่อเหมาะสมในการจัดรูปเล่ม (ผมเขียนส่งไป 13 เรื่อง เอาอันที่แปลเอง 108 หน้ากระดาษเอสี่)

ในหนังสือเล่มดังกล่าวมีคดีของจุนโกะ ฟุรุโตะที่ผมได้แก้ไขเนื้อหาเป็นที่เรียบร้อย(เปลี่ยนบางประโยค) และวันนี้ผมก็ขอลงเรื่องที่เกี่ยวเนื่องกับจุนโกะอีกครั้ง.....

 
  [Uziga Waita] Shin Gendai Ryoukiden
กุโระ, อาชญากรรม, โป๊เรต

(พิมพ์ชื่อหาในกูเกิ้ลนะครับ เดี๋ยวก็เจอ)

เรื่องของเรื่องคือผมได้เขียนเรื่องของทรามวัยกับคนใจสัตว์  ในตอนที่ 62 ผมได้สะดุดกับเม้นหนึ่งที่เขาบอกว่าเรื่องของจุนโกะนั้นเป็นเพียงหนึ่งในสามเรื่องที่อุจิก้า ไวร์ต้าเอามาเขียนเท่านั้น โดยเม้นนี้ได้บอกชื่อคดีทั้ง 3 คดี มาให้ผมทราบพอสังเขป

หลังจากผมทราบผมก็พยายามค้นหาการ์ตูนอีก 2 เรื่องดังกล่าว เพื่อให้เนื้อหาสมบูรณ์ แต่ทำยังไงก็หาไม่เจอ เนื่องด้วยผมไม่รู้ว่าคดีทั้ง 2 คดีดังกล่าวมันออกมาในรูปแบบไหน และชื่อภาษาอังกฤษอะไร เปรียบเทียบแล้วมันเหมือนงมเข็มในมหาสมุทรยังไงบอกไม่ถูก

จนกระทั้งเมื่อเร็วๆ นี้เอง ผมก็ได้พบฉบับรวมเล่มที่แท้จริงของการ์ตูนเรื่องนี้(พร้อมกับชื่ออย่างเป็นทางการ) ในเว็บ g.e.เว็บประจำที่ผมเข้าไปดูนั้นเอง

งั้นเรามาเริ่มอีก 2 คดีที่เหลือดีกว่า

 ที่ประเทศญี่ปุ่นมีการ์ตูนมังงะประเภทหนึ่งที่ค่อนข้างแปลก และนิยมในหมู่คนชอบหนังสือการ์ตูนจำนวนหนึ่ง ที่หลายคนอาจไม่รู้ เราเรียกการ์ตูนนี้ว่า “กูโระ”เป็นการ์ตูนประเภทหนึ่งที่เหมาะสำหรับผู้ใหญ่เนื่องจากเนื้อหาของการ์ตูนประเทศนี้มีความรุนแรงที่มีฉากฆาตกรรม วิปริตวิตถาร ที่แฝงอารมณ์ขันที่ร้ายกาจ(ที่ไม่ขำนัก) พล็อตเรื่องการ์ตูนแนวนี้ไม่ซับซ้อนเท่าใดนัก เพียงแค่ตัวเอก(??)ผู้หญิง(ต้องสวยและน่ารัก)ไปเจอฆาตกรโรคจิต(หน้าตาเหมือนคนเขียนบทความ) จากนั้นก็โดนจับ และกลายเป็นของเล่น ให้ฆาตกรกระทำย่ำยีอย่างวิปริตผิดมนุษย์ เช่น เอาอุปกรณ์ทางเพศทรมาน ใช้เครื่องทรมาน ใช้ความรุนแรง ข่มขืน สุดท้ายก็ฆ่าโหดสุดเท่าที่มนุษย์ธรรมดาจะคิดได้ เช่น แหวะท้อง กินเนื้อคน ฯลฯ

[Uziga Waita] Shin Gendai Ryoukiden แปลเป็นไทยคร่าวๆ ก็ “แฟ้มคดีแปลกประหลาดแต่จริง” ผลงานของเป็นผลงานของ อุจิก้า ไวร์ต้า(นามแฝง)  ซึ่งเป็นการ์ตูนแนวกุโระ(เซ็กต์โหดเลือดสาด) ที่ดัดแปลงจากคดีที่เกิดเรื่องจริงที่ถ่ายทอดเป็นการ์ตูน โดยชื่อตัวละครและสถานที่ถูกเปลี่ยนเพื่อป้องกันการถูกฟ้องร้อง

[Uziga Waita] Shin Gendai Ryoukiden เป็นการ์ตูนแนวกุโระผมให้ความเห็นว่ามันน่ารังเกียจและจิตตกที่สุดเท่าที่ผมดูการ์ตูนเรื่องอื่นมา(แม้กุโระเรื่องอื่นยังสู้ไม่ได้)ผมไม่ทราบวัตถุประสงค์เลยว่าคนเขียนการ์ตูนแต่งขึ้นมาเพื่ออะไร เท่าที่ผมดูเว็บที่เกี่ยวข้องการ์ตูนเรื่องนี้ได้เขียนเหตุผลที่แต่งว่าเพื่อตอบสนองแรงกระตุ้นของคนอ่าน(อย่างน้อยก็บางส่วน)เพื่อเรียนรู้ ป้องกัน และระมัดระวังอาชญากรรมที่เกิดขึ้นในอนาคต ที่มันสามารถเกิดขึ้นแก่เราและคนรอบข้างได้ทุกเมื่อ และเมื่อเกิดมันก็ไม่ได้สนุกสนาน ซับซ้อน หรือลึกซึ้ง เหมือนการ์ตูนนักสืบบางเรื่อง หากแต่มันเต็มไปด้วยความรุนแรง ซาดิสม์ ทรมาน เซ็กต์วิปริต ก่อนที่จะฆ่าอย่างโหดร้าย โดยมีคำเตือนว่า “มันอาจเกิดขึ้นจริง” เป็นเครื่องเตือนใจ

Shin Gendai Ryoukiden บรรจุคดีอาชญากรรมที่เกิดขึ้นจริงในญี่ปุ่น 3 คดี ซึ่งทั้ง 3 คดีเต็มไปด้วยความรุนแรง ข่มขืน ทรมาน และฆ่าเหยื่ออย่างโหดเหี้ยม แต่ที่น่ากลัวอีกอย่างคือฆาตกรทั้ง 3 คดีนี้ไม่ได้รับโทษตามกฎหมายถึงพริกถึงขิงสาสมกับสิ่งที่พวกตนทำเลย กลับกันกฎหมายกลับปกป้องพวกเขาด้วยซ้ำไป โดย 2 คดีแรกฆาตกรไม่ถูกเอาผิดเพราะยังเป็นเยาวชน ส่วนอีก 1 คดีฆาตกรมีหลักฐานอ้างที่อยู่และไม่สามารถหาหลักฐานเอาผิดได้ พูดง่ายๆ เหยื่อทั้งทั้งสามคดีนี้ตายฟรี ส่วนฆาตกรลอยนวลแล้วกลับไปอยู่สังคมอย่างลอยหน้าลอยตาอย่างสุขอุรา(ไม่ต้องกลัวเดธโน้ตด้วยเพราะพวกเขาปกปิดชื่อจริง)

Shin Gendai Ryoukiden ได้ถูกวาดขึ้นโดยตัวละครทั้งหมดในเรื่อง ถูกสมมุติ อีกทั้งลักษณะหน้าตาของเหยื่อหรือฆาตกรวาดไม่ตรงกับตัวจริงของคดีทั้ง 3  แต่กระนั้นก็มีหลายส่วนที่ตรงกับคดีทั้ง 3 หลายอย่าง ไม่ว่าจะเป็นวิธีการฆ่า หรือการทรมานที่หลายอย่างตรงกับแฟ้มของคดี แต่ถ้าถามว่าการ์ตูนเรื่องนี้สมจริงไหม คำตอบคือสมจริง แค่ดูก็เกิดอารมณ์ด้วยซ้ำ ไม่ใช้อารมณ์หื่น หากแต่เป็นอารมณ์เศร้าๆ ขยะแขยง อยากแหวะ อยากอ้วก กระเพาะอาหารปั่นป่วน ปวดตับ สงสารตัวละครที่ถูกฆ่าในเรื่อง ยิ่งรู้ว่าการ์ตูนถูกดัดแปลงจากเรื่องก็ยิ่งน่ากลัว เต็มไปด้วยความรุนแรง เสมือนเราดูภาพยนตร์โหดซาดิสต์เรื่องโซดอน(Salo) กับหนังซาดิสต์ของ Dario Argero(ผู้กำกับหนังชาวอิตาลี) หรือแม้กระทั้งภาพยนตร์ญี่ปุ่นเลือดสาดที่เน้นโหดมากกว่าดำเนินเรื่องอย่าง Ichi the Killer พูดง่ายๆ การ์ตูนเรื่องนี้ไม่ใช้อ่านเอาสนุกสนานหรือเรียนรู้แน่นอน(นอกเสียจากคุณอยากจะรู้ว่าเหยื่อแต่ละคดีโดนอะไรบ้างก่อนตายบ้างเท่านั้น) และมันก็ไม่ใช่สื่อลามกที่ดีจนผู้ปกครองอนุญาตให้อ่านแน่นอน(มีหรือสื่อลามกที่ดี??)  

ปัญหาอีกอย่างที่หลายคนไถ่ถามผมคือมันจะตรงข้อมูลในแฟ้มอาชญากรรมของจริงหรือเปล่า? คำตอบคือไม่ตรง เพราะของจริงมันโหดกว่าในการ์ตูนมาก การ์ตูนยังถ่ายทอดเรื่องเหล่านี้น้อยด้วยซ้ำ แม้รายละเอียดจะไม่ครบถ้วน(หรืออาจเกินเลย) แต่กระนั้นอารมณ์ที่คุณอ่านเรื่องนี้นับลองว่าจิตตกแน่นอน ผมการันตีได้ เพราะเมื่ออ่านแล้วเสมือนกลับว่าเราไปอยู่เหตุการณ์นี้จริงๆ เสมือนกลับว่าเราเป็นเหยื่อของฆาตกร(ที่ฆาตกรไม่โรคจิตแต่พวกเขาฆ่าเพื่อความสนุก) คุณจะหายใจติดขัด บรรยากาศรอบด้านตึงเครียด หัวใจเต้นรั่วๆ เหงื่อตก

ในด้านลายเส้น ผมคิดว่าลายเส้นค่อนข้างธรรมดา แต่คนเขียนกลับทำให้มันไม่ธรรม เพราะมันโหดอย่างไม่เกรงใจเรตเลย นอกเหนือฉากเซ็กต์ ข่มขืน คนเขียนได้เพิ่มดีกรีทะลุโหดด้วยฉากฆาตกรรม เช่น เชือด ผ่าท้องเหยื่อในขณะที่เป็นเป็นๆ โดยเหยื่อตัวเอก(หญิงสาว)ในการ์ตูนนี้วาดได้น่ารักมากๆ ที่ตอนต้นเต็มไปด้วยชีวิตชีวิต(แค่หน้าเดียว) แต่เมื่อเธอพบฆาตกรโดนทรมาน โดนข่มขื่น ตัวละครน่ารักเหล่านี้ก็เริ่มเสื่อมโทรมลง เสื่อมโทรมลง จนกระทั้งถูกฆ่าอย่างสยดสยองกลายเป็นศพอย่างโหดร้าย ไม่มีเค้าโครงตัวละครน่ารักในตอนต้นเรื่องเลย

 
           การ์ตูน Shin Gendai Ryoukiden  เปิดเรื่องด้วยเรื่องแรกคือ “สาวน้อยในคอนกรีต” ซึ่งถือว่าเรื่องนี้โหดน้อยอันดับ 2 ในจำนวนทั้ง 3 คดีในเรื่องที่สุดแล้ว(เชื่อไหม?) เป็นการ์ตูนสั้น 69 หน้า  แต่สิ่งที่สื่อออกมานั้นถือได้ว่ามันโหดร้ายมากๆ เมื่อการ์ตูน เปิดภาพออกมาเป็นภาพของเด็กหญิงน่ารักใส่ชุดนักเรียนชื่อโทโกะ อายุ 17 ปี กำลังขี่จักรยานตามท้องถนนและแล้วชีวิตของเธอก็เปลี่ยนไป เมื่อมีชายคนหนึ่งขี่รถมาประกบติดแล้วล้มจักรยานของเธอรถจักรยานเธอล้มข้างทาง เวลานั้นเองก็มีเพื่อนของเธอซึ่งเป็นเด็กวัยรุ่นทรงผมเกรียม(สงสัยมันไปเล่นเกมเกรียมเทพมา) มาทักและพาเธอไปที่บ้านของเขาเพื่อไปรักษาแผล แต่แล้วที่บ้านที่เด็กนั้น เธอกลับโดนเด็กชายอีก 4 คน(รวมกับชายผมเกรียม)จับตัว เธอโดนทุบตี โดนบังคับ ให้ถอดเสื้อ(โดนซ้อมตลอด) แล้วจากนั้นชายทั้ง 4 คนก็รุมข่มขืนเธอ

 จากนั้นการ์ตูนเรื่องนี้ก็ดำเนินไปว่า โทโกะได้กลายเป็นของเล่นของเหล่าเด็กชาย 4 คน ที่นิสัยสุดโฉดชั่ว ข่มขืนและถูกทรมานต่างๆ นานา ด้วยวิธีผิดวิปริตผิดมนุษย์ เอาสิ่งแปลกปลอมสอดอวัยวะเพศหญิงสาว(ขวดน้ำ ไม้ไผ่ ดอกไม้ไฟ) หญิงสาวกรีดร้องอย่างทรมานโดนบีบคอ โดนจับกดน้ำ โดนซ้อม(ทุกวัน) โดนบังคับให้กินฉี่ โดนจุดไฟเผาเท้าและมือ เธอเจ็บปวดทรมานสุดหัวใจ สภาพของเธอโทรมสุดขีด เหมือนศพมีชีวิต ใบหน้าบวมอืด ผมบนศีรษะหลุดเป็นหย่อมๆ มือและเท้าถูกเผาไฟจนเป็นแผลผุพอง  แต่ชายทั้งสี่คนยังไม่หนำใจ เมื่อบทสุดท้ายเธอถูกทรมานเป็นชุดเรียกว่าสุดโหด  ถูกซ้อมจนเลือดพุ่งกระฉูด เอาไม้ไผ่ยัด ฯลฯ เรื่องจบลงเมื่อ วันสุดท้ายที่เธอมีชีวิต เธอร้องขอให้พวกเด็กชายฆ่าเธอเสีย เพราะเธอทนไม่ไหวแล้ว และพวกมันก็จัดการตามคำขอ โดยใช้ดรัมเบิลออกกำลังกระหน่ำฟาดจนเธอตายคาที่ในสภาพศพที่โหดร้ายก่อนที่จะนำศพเธอใส่ลงในถังที่เต็มไปด้วยคอนกรีตแล้วไปที่รกร้างในที่สุด ไม่เหลือเค้าโครงหน้าตาที่น่ารักตอนต้นเรื่องมาก่อน และชายสี่คนในการ์ตูนไม่ได้ถูกจับหรือได้รับผลกรรมเลย ภาพจบลงแต่เพียงภาพเด็กผู้หญิงและมีดอกไม้วางหนึ่งดอกเท่านั้น

ส่วนเรื่องจริงของคดีผมคงไม่ต้องแถลงไข เพราะผมเขียนไปแล้วและคนก็ก็อปร่อนไปทั่วเว็บ หากคุณพิมพ์ “ทรามวัยกับคนใจสัตว์” คุณจะพบว่ากูเกิ้ลมีเนื้อหานี้เต็มหมด แต่เนื้อหาข้างในก็เหมือนกันหมด มีทั้งเกรียมตรู่เอาเองบทความเป็นของตนเอง(เช่นในเว็บพันทิ๊ป) แต่พอดีผมเป็นคนใจกว้างลอกก็ลอกไปเถอะ อย่ามาโทษว่าผมเขียนผิดละกัน(สามารถติดตามอ่านได้ไงหนังสือฆาตกรโหดสะท้านโลกได้ครับ)

ส่วนอีก 2 คดีนั้นเล่า อันนี้เจ้าปัญหา เพราะว่า 2 คดีดังกล่าวมันดังทั่วญี่ปุ่นก็จริง แต่มันไม่ได้ดังไปทั่วโลก ดังนั้นข้อมูลจึงจำเป็นต้องหาในเว็บวิกีพีเดียญี่ปุ่น(แปลไทยด้วยกูเกิลอีกที)ผิดถูกตรงไหนขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย

  

หลังจากจบเรื่องราวของจุนโกะแล้ว เปิดฉากขึ้นมาเป็นฉากผู้หญิงคนหนึ่งกำลังถูกต่อย โดยชายแปลกหน้าคนหนึ่งที่ตัวใหญ่และผิวดำ ผมเกรียม(ใจก็เกรียมด้วย และน่าจะเคยเล่นเกมเกรียมเทพมาก่อน) แต่ที่น่าขนลุกและน่าตะลึงคือผู้หญิงคนนั้นกำลังท้องแก่ แต่ชายผิวดำนั้นหาได้ปราณีกับเธอไม่ มันจับเธอข่ม ขืนจนมีสภาพยับเยิน ก่อนมันจะลากผู้หญิงคนนี้จับกดน้ำตายที่อ่างน้ำตายอย่างทารุณ จนเสียชีวิต มันได้ฆ่ามนุษย์ตายหนึ่งคนพร้อมกับฆ่าอีกชีวิตที่จะเกิดมาพร้อมกันด้วย และชายผิวดำก็จากที่เกิดเหตุอย่างใจเย็น เสมือนหนึ่งเรื่องที่มันทำเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับมัน

  

ฉากต่อมา  ชายตัวใหญ่ผิวดำนี้ก็หาเหยื่อรายที่สอง ซึ่งเปิดมาเป็นฉากเด็กคนหนึ่งที่กำลังหลับใหล บนเตียงนอนของเด็ก ส่วนข้างๆ เขานั้นชายผิวดำแปลกหน้าได้ข่มขืนแม่เด็กคนนั้นอย่างโหดเหี้ยม ปากของเธอโดนผ้าปิดปาก และเธอถูกข่มขืนในขณะที่ลูกของเธอกำลังหลับ ในขณะที่มันกำลังกระทำการที่หยาบช้านั้น มันก็ได้เห็นภาพของตนเองปรากฏที่ดวงตาของเหยื่อ  ส่งผลทำให้มันเกิดปฏิกิริยาโกรธแค้นเหยื่อ และมันจากนั้นก็แทงเต้านมด้านซ้ายด้วยไม้บรรทัดที่หักจนเป็นปลายแหลม ก่อนที่จะฆ่ารัดคอด้วยผ้า และจากไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

  

ฉากตัดมาเป็นการย้อนอดีตชายร่างใหญ่คนนี้ ที่ชีวิตของมันนั้นแสนจะบัดซบ ครอบครัวของเขาไม่มีใครต้องการ เพราะเขามีผิวสีแตกต่างจากคนทั่วไป ส่งผลทำให้มันเจ็บแค้นต่อสังคม และเมื่อโตขึ้นจึงเป็นฆาตกรดังกล่าว(แล้วเอ็งไปลงที่คนอื่นหาแมวทำไม??)

 

และฉาก(บทสุดท้าย) ชายผิวดำได้บุกบ้านของเหยื่อหญิงสาวคนหนึ่ง มันทุบเธออย่างไม่ปราณี เอาผ้าปิดปาก ข่มขื่น และฆ่าบีบคอในขณะข่มขืน หลังจากที่เหยื่อตาย มันก็จับหญิงสาวคนนั้นแขวนคอกับขื่อ หลังจากแขวนคอเหยื่อแล้วชายผิวดำก็มองดู(เหมือนกับว่าเห็นความตายแล้วเกิดอารมณ์)

   

ฉากสุดท้าย ชายผิวดำใช้มือปิดหน้าตนเอง โดยไม่รู้ว่าเขาสะเทือนใจร้องไห้หรือสะใจในสิ่งที่ตนกระทำ??

เรื่องที่สองของการ์ตูนเรื่องนี้มาจากคดีฆาตกรรมต่อเนื่องโดยเป็นฝีมือของเด็กลูกครึ่ง หรือ Younen Renzoku Satsujin Jiken  “ค่ำคืนสีเลือด” เป็นคดีฆาตกรรมต่อเนื่องเด็กอายุเพียง 16 ปี(โอ้มายก็อต) ที่ทำการฆาตกรรมผู้หญิงสาวรายอย่างเลือดเย็นด้วยการข่มขืนและฆ่าโดยตีแทง อีกทั้งขโมยเงินของเหยื่อหลบหนีไปอีก

โดยคดีดังกล่าวเริ่มขึ้นเมื่อ 13 กุมภาพันธ์ 1966 แม่บ้านอายุ 24 ปี คนหนึ่งในเมืองโตโยฮาชิ ถูกตีจนตายทั้งๆ ที่เหยื่อกำลังตั้งครรภ์เก้าเดือน คนร้ายขโมยเงินสดไปจำนวนหนึ่ง และคดีที่ 2 ก็เกิดขึ้นเมื่อ 27 ธันวาคม  ที่เมืองอาบิโกะ ชิบะ แม่บ้านอายุ 28 ปีถูกฆ่าจนตาย คนร้ายขโมยเงินไป 24,000 เยน โดยไม่ทำอันตรายต่อเด็กทารกที่นอนหลับอยู่ห้องถัดไป และคดีที่สามเกิดขึ้นเมื่อวันที่ 16 มกราคม 1667ในเมืองโคฟู จังหวัดยามานาชิ หญิงสาวไม่ได้แต่งงานอายุ 25 ปีถูกฆาตกรรม คนร้ายขโมยเงินสด 10,000 เยนและหลบหนี ซึ่งในเดือนมกราคมนี้เองตำรวจก็สามารถจับคนร้ายได้เนื่องจากคนร้ายดันทิ้งหลักฐานเป็นผ้าขนหนูที่ใช้ขันคอเหยื่อ จากการตรวจสอบผ้าขนหนูนี้พบว่าเป็นของโรงแรมแห่งหนึ่ง และเมื่อตำรวจตามรอยก็พบฆาตกรต่อเนื่องตัวจริงและที่ตะลึงคือเด็กคนนี้เป็นลูกครึ่งผิวดำอายุเพียง 16 ปีเท่านั้น

จากการสืบทราบประวัติเด็ก พบว่าเด็กเกิดจากหญิงชาวแอฟริกันกับทหารญี่ปุ่น พ่อของเขาไปรบในสงครามเกาหลีและเสียชีวิตที่นั้น ส่วนแม่แต่งงานกับทหารอเมริกันและไปสหรัฐ ทิ้งเด็กให้ตากับยาย, ลุง, ไปเลี้ยง แต่อยู่ได้ครึ่งปีก็เกิดปัญหาเพราะครอบครัวไม่อยากเลี้ยงเด็ก และเด็กคนนั้นก็กลายเป็นเด็กมีปัญหา ชอบลักเล็กขโมยน้อย จนถูกจับ และเมื่อออกมาก็กลายเป็นฆาตกรต่อเนื่องข่มขื่นและฆ่า) ซึ่งความจริงโทษน่าจะประหารชีวิตด้วยซ้ำเพราะเขาก่อคดีซ้ำซากหลายคดีจนไม่ได้ใช้กฎหมายเด็กและเยาวชนมาตัดสิน แต่สุดท้ายเด็กชายถูกพิพากษาให้จำคุกตลอดชีวิตแทน(ไม่มีอุทธรณ์)

 
         เรื่องที่สามของการ์ตูนเปิดฉากออกมาเป็นภาพหญิงสาวท้องแก่คนหนึ่งกำลังคุยโทรศัพท์กับสามีอย่างร่าเริง แต่ไม่ทันทีเธอจะทำอะไรมากกว่านี้ จู่ๆ ก็มีชายลึกลับคนหนึ่งบุกเข้ามาในบ้าน เอามือปิดปาก จากนั้นก็เอาเชือกรัดคออย่างเหี้ยมโหด หลังจากที่เธอตาย มันลวนลามศพเธอ ก่อนที่จะใช้มีดคัตเตอร์กรีดท้องจนเห็นทารกในครรภ์อย่างน่าสยดสยอง พร้อมกันนี้มันก็ได้ข่มขืนศพที่เต็มด้วยเลือเชด(ท่ามกลางเสียงโทรศัพท์ที่ดังลั่นบ้าน) ก่อนที่จะมาถึงฉากสุดท้ายเมื่อฆาตกรได้จากบ้านไปทิ้งศพผู้หญิงที่ผ่าท้องอย่างโหดเหี้ยม ไม่เพียงเท่านั้นมันได้กระจากเด็กที่อยู่ในท้องออกมาข้างนอกที่หว่างขาของแม่และเอาโทรศัพท์สายพ่วงบ้านยัดเข้าไปในท้องเสมือนไก่ยัดไส้อย่างไงอย่างงั้น

คดีที่สามถือว่าโหดและน่าขยะแขยงมากที่สุดในการ์ตูนเรื่องนี้ นั่นก็คือ “คดีฆ่าข่มขืนหญิงตั้งครรภ์นาโกย่า คดีนี้เกิดขึ้นเมื่อ 18 มีนาคม ปี 1988 ที่เมืองนาโกย่า จังหวัดไอจิ ประเทศญี่ปุ่น ที่อพาร์ทเมนท์แห่งหนึ่งมีสองสามีภรรยาอยู่ร่วมกัน โดยวันนั้นฝ่ายสามี(อายุ 31 ในขณะนั้น) โดยลาภรรยาเพื่อไปทำงาน โดยปล่อยให้ภรรยาซึ่งเป็นหญิงตั้งครรภ์(อายุ 27 ปีในขณะนั้น) อยู่กลับบ้าน

และเมื่อถึงเวลา ฝ่ายสามีได้กลับบ้าน และแล้วเขาก็พบภรรยาของเขาถูกฆ่าในสภาพที่โหดเหี้ยมอำมติ เลือดนองพื้น มือของเธอถูกผูกด้วยผ้า มีสายไฟรอบคอ และที่โหดร้ายคือเธอถูกฆาตกรผ่าท้องด้วยของมีคม แผลบาดลึกยาวกว่า 38 ซม. ฉีกเหนือท้องลึกจนถึงกระเพาะอาหาร ที่เท้าของเธอพบเด็กทารกที่ยังมีชีวิตร้องไห้จ้าที่ถูกผ่าออกมาพร้อมสายสะดือ(และรอดชีวิตหลังจากถูกส่งตัวไปยังโรงพยาบาล) โดยตัวทารกถูกมีดตัดออกจากมดลูก และจากการตรวจสอบพบเรื่องสยดสยองคือที่ท้องของผู้ตายถูกยัดด้วยโทรศัพท์สายพ่วงบ้าน, พวงกุญแจตุ๊กตา และกระเป๋าเงินผู้ตาย

คดีนี้ไม่สามารถหาตัวฆาตกรที่ทำผิดได้เพราะไม่มีหลักฐานที่จะสาวตัวผู้ทำผิด จนกระทั้งคดีได้หมดอายุความในปี 2003 และคดีฆาตกรรมนี้ก็กลายเป็นคดีที่ไม่สามารถไขกระจ่างได้ แม้ว่าตอนแรกตำรวจจะสงสัยว่าสามีของผู้ตายน่าจะเป็นคนฆ่าภรรยาของตัวเอง แต่กระนั้นตำรวจไม่สามารถหาแรงจูงใจให้สามีคนนี้ฆ่าภรรยาของตนเองได้ ส่วนสามีและลูกของผู้ตายได้ย้ายบ้านไปต่างประเทศเมื่อปี 1999

อาชญากรรมเรื่องจริงมันน่ากลัว แต่มันยากที่จะอธิบายเรื่องของมันในแบบวิตถารและอารมณ์ศิลปินได้ ขนาดบ้านเราภาพยนตร์เรื่อง “คืนบาปคนพิราม” ยังโดนหลายฝ่ายด่า ต่อต้าน (แม้ว่าจะเปลี่ยนสถานที่ถ่ายทำและเปลี่ยนเนื้อหาแล้วก็ตาม) แต่การ์ตูนนี้กล้ามากในการสื่อเรื่องเหล่านี้ โดยไม่กลัวนั่งยางแต่อย่างใด

สิ่งที่ผมได้การ์ตูนเรื่องนี้มีอย่างเดียวคือได้รู้ว่าบนโลกของเรานั้นมีคดีฆาตกรรมแปลกๆ แบบนี้เกิดขึ้นจริง และน่าค้นหา นอกเหนือจากนั้นผมก็คิดไม่ออกแล้วว่าเราได้อะไรจากการ์ตูนเรื่องนี้(หรือคุณมี?)

นอกเหนือจาก 3 คดีนี้แล้วการ์ตูนยังนำเสนอการ์ตูนกุโระโรคจิตอีก 1-2 เรื่องให้เราได้ดูให้จิตตกไปอีก ผมคงไม่ขอบอกว่ามันเป็นเรื่องอะไรบ้าง แต่ขอบอกว่าแหวะ สยดสยอง ไม่แพ้กับสามเรื่องในการ์ตูนเรื่องนี้เลย แม้มันจะเป็นเรื่องสมมุติ จินตนาการแต่กระนั้นฆาตกรในตอนจินตนาการเหล่านั้นก็เลวทรามๆ กับฆาตกรที่ 3 ไม่ว่าจะเป็นกลุ่มคนที่บังคับเด็กมาดูแม่ของเขาที่กำลังโดนกลุ่มคน(แต่งตัวเหมือนแพทย์)ผ่าตัดและแยกชิ้นส่วนอย่างโหดเหี้ยมโดยเด็กคนนั้นดูแม้ของตนเองตายต่อหน้าต่อตา ซึ่งตอนนี้โรคจิตแทบรับไม่ได้ มันไม่ได้อ่านเพื่อเอาความรู้แล้ว และไม่ใช่ตอบสนองรสนิยมของคนดู ไม่มีเหตุผลอะไรเลยที่เอาเรื่องความเจ็บปวดและสิ่งเลวร้ายที่เอาเรื่องเด็กดูแม่ของตนถูกฆ่าตายนี้มานำเสนอ แต่กระนั้นผมก็เคยได้ยินเหมือนกันว่ามีมนุษย์จำพวกหนึ่งที่ชอบเห็นคนทุกข์ทรมานอยู่ตรงหน้า และชื่นชอบเสียงกริ๊ดร้องของคนใกล้ตาย ชอบสีหน้าอันทุกข์ทรมานที่เต็มด้วยเลือด และชอบดูชีวิตของคนที่อยู่ระหว่างความเป็นความตายที่ดิ้นรนเอาชีวิตรอด บางทีการ์ตูนเรื่องนี้อาจตอบสนองกับคนจำพวกนี้ก็ได้

ใช่ มนุษย์เรานั้นชอบเรื่องตื่นเต้น ผมคิดว่าความตื่นเต้นในการเห็นสิ่งที่ต้องห้ามหรือสิ่งที่ไม่มีโอกาสเกิดขึ้นนั้น มันทำให้เราเกิดอาการหมกมุ่น อยากดูจนจบ แม้ว่ามันจะน่าขยะแขยงโหดร้ายก็ตาม ผมยอมรับว่าผมได้ดูการ์ตูน “เด็กสาวคอนกรีต” จนจบทุกหน้า และอยากรู้ว่ามันจะเป็นอย่างไรต่อ(แม้ผมจะรู้ตอนท้ายแล้วก็เถอะ)

ผมเชื่อร้อยทั้งร้อยคนที่อ่านบทความนี้พยายามหาหนังสือนี้มาดูแน่นอน เพราะว่ามนุษย์เรานั้นเป็นพวกอยากรู้อยากเห็นมาแล้ว ยิ่งเป็นสิ่งต้องห้ามก็ยิ่งอยากดู ก็ไม่ว่ากัน แต่ขอให้อย่าหมกหมุ่นกับมัน จงแยกกับโลกแห่งความจริงและโลกสมมุติให้แยกขาดจากกัน(ผมค่อนข้างเซ็งของที่มาถามผมในเอ็มว่ามีความรู้สึกอยากฆ่าใครเปล่า มันเป็นคำถามที่ไม่ควรถามเสียเลย) เวลาอ่านการ์ตูนนี้ก็ขอให้ห่างไกลจากผู้ปกครองด้วยล่ะ(ผู้ปกครองไม่ปลื้มแน่ที่จะดู) และอย่าดูในช่วงกินอาหารด้วยมิฉะนั้นจะกินไม่ลง(เราเตือนคุณแล้วน่ะ)

+ +