ดูการ์ตูนอย่างแมว ๆ

ลำดับตอนที่ #122 : Sora no Otoshimono เรื่องของนิมพ์ล้วนๆ

 

                เมื่อปีก่อนผมเคยเขียนเรื่องเกี่ยวกับ Sora no Otoshimono ไปแล้ว หากแต่ครั้งก่อนผมเขียนเกี่ยวกับมุกตลกที่ใช้กับการ์ตูนเรื่องนี้ แต่มาคราวนี้ผมกลับมาเขียนการ์ตูนเรื่องนี้อีกครั้งคราวนี้ผมจะเขียนเกี่ยวกับตัวละครที่ผมชอบและรักที่สุดในการ์ตูนเรื่องนี้ นั่นก็คือ “นิมพ์”

  

นิมพ์ จากเรื่อง Sora no Otoshimono

Sora no Otoshimono  เป็นการ์ตูนญี่ปุ่นเขียนโดย Suu Minazuki เปิดตัวในนิตยสาร Ace (นิตยสารรายเดือนของญี่ปุ่น) วาดครั้งแรกพฤษภาคม 2007 – ยังไม่จบ และโด่งดังมาก ถูกสร้างเป็นนิยาย(1 กุมภาพันธฺ 2010) 1 เล่ม ยังไม่จบ และอมิเนชั่น 13 ตอนจบ(4 ตุลาคม 2009- 27 ธันวาคม 2009) ในไทยนั้นได้ลิขสิทธิ์โดยสำนักพิมพ์บงกตแต่กว่าจะออกแต่ละเล่มอย่างนาน ต่อมาก็ทำภาค(ภาค 2) ในชื่อ Sora no Otoshimono Forte และกำลังจะทำภาพหนังโรงเร็วๆ นี้(เป็นช่วงมังงะในตอน80)

ผมยอมรับว่าตอนแรกผมดูอนิเมชั่นการ์ตูนเรื่อง Sora no Otoshimono กับภาพโปสเตอร์ส่งเสริมการขายที่เห็นพระเอก(โทโมกิ)กำลังนอนหื่นอยู่บนตักตัวละครหญิงสามคน(อิคารอส, นิมพ์, โซฮาระ)  ผมรู้สึกโดนใจแต่แรกเห็น การ์ตูนตลกผสมกับโรแมนติก หื่น มันเป็นการ์ตูนที่ผมน่าจะลองดูสักครั้ง และเมื่อผมดูก็ปรากฏว่าถูกอกถูกใจเป็นอย่างมาก

  

 พล็อตการ์ตูน Sora no Otoshimono นั้นน่าสนใจ เพราะไม่ได้เน้นพระเอกเก่งหล่อเท่ระเบิดหรือฉากสู้สะใจคอการ์ตูนบู๊ หากแต่พระเอกกลับเป็นคนแสนธรรมดา(เหรอ??) นาม โทโมกิ ซากุราอิ เด็กตัวเตี้ยคนหนึ่งผู้ถือคติ “ความสงบสุขนั้นต้องมาก่อน” เขาไม่ต้องการอะไรมากกว่าชีวิตที่สงบสุขและเงียบสงบ เขาอาศัยอยู่ในชนบทที่มีแต่ทุ่งนา ผู้คนเป็นมิตร แต่ชีวิตของโทโมกิต้องเปลี่ยนไปตลอดกาล เมื่อโทโมกิรู้ตัวว่า จู่ๆ เขาได้กลายเป็นจุดศูนย์กลางของสิ่งเหนือธรรมชาติ เขาพบว่าหลาย ๆวันมานี้มักฝันถึงผู้หญิงแปลกหน้าคนหนึ่งที่มีปีกขนาดใหญ่อยู่กลางหลังมาขอร้องให้เขาช่วยอยู่บ่อยๆ  แต่เมื่อเขาตื่นขึ้นมาเขากับจำหน้าเธอไม่ได้ แถมเขายังร้องไห้โดยไม่รู้สาเหตุอีกด้วย และชีวิตของเขาก็ยุ่งเหยิงอีกครั้งเมื่อเขาพบสิ่งมีชีวิตลึกลับไม่สามารถระบุได้ว่ามันคืออะไร หล่นมาจากท้องฟ้า สิ่งมีชีวิตเป็นผู้หญิงสวยมีปีกนาม อิคารอส  เธอเรียกโทโมกิว่า “มาสเตอร์” เธอมาที่นี้เพื่อเป็นข้ารับใช้เขา??

เมื่อโทโมกิได้เป็นมาสเตอร์อิคารอส โทโมกิพยายามอยู่กับฮิคารอสอย่างมีความสุข(โดยมีคนรอบข้างเข้ามาแจมด้วย) โทโมกิต่อไปนี้จะไม่มีเรื่องอื่นมาให้เขาปวดหัวอีกแล้ว  จนกระทั้งวันหนึ่งก็มี แองเจิ้ลรอยด์อีกตัวที่ถูกส่งตัวมาเพื่อนำอิคารอสกับไปโลกเบื้องบน นาม “นิมพ์” หากแต่แล้วเพราะเหตุการณ์หนึ่งนิมพ์ก็ได้มาอยู่อาศัยกับโทโมกิอย่างทวาร แต่กระนั้นชีวิตของโทโทมิก็ยังมีเรื่องปวดหัวประจำเพราะมีแองเจิ้ลรอยด์ตัวใหม่ที่ถูกส่งมาหาเขาอีกอย่างไม่รู้จบ ไม่ว่าจะเป็น เดลต้า และ คาออส ฯลฯ

สิ่งที่ผมชอบ Sora no Otoshimono นั้นมีหลายๆ อย่างไม่ว่าตัวละครในเรื่องที่น่ารักน่าชัง ผสมกับเวอร์ชั่นปกติ กับเวอรชั่นหัวโตตัวเล็ก รวมไปถึงมุกหื่นของพระเอก ที่มีมุกให้แปลกใจมากมาย โดยเฉพาะมุกชีเปลือยแล้วเจ้าพระเอกก็ทำเก็กหล่อ ก่อนที่จบลงโดยการโดนเหล่าตัวละครหญิงต่อยจนเละจมดิน ปิดท้ายด้วยความซาบซึ้งประทับใจในแต่ละตอน

ผมไม่รู้ว่าหลายท่านที่ได้ดูการ์ตูนอนิเมชั่นเรื่อง Sora no Otoshimono และ Sora no Otoshimono Forte นั้นมีความรู้สึกอย่างไร หลายคนอาจขัดใจหลายๆ จุดในอนิเมชั่นการ์ตูนเรื่องนี้(หากเอามาเปรียบเทียบกับมังงะ) ดังนั้นผมจึงอยากแนะนำให้ทุกท่านลองไปอ่านมังงะในชื่อ “อลวนนางฟ้าจอมยุ่ง” ดูละกันนะครับ และว่าการดำเนินเรื่องค่อนข้างแตกต่างจากอนิเมชั่นมาก

และสิ่งที่ผม(และหลายคน)ชอบการ์ตูนคือตัวละครหญิงที่น่ารักที่สุดในเรื่องนาม “นิมพ์” นั่นเอง ซึ่งผมมากชอบถึงขนาดเก็บไปฝันเลยคิดดู

  

กรณีของนิมพ์นั้นน่าสนใจ เพราะนิมพ์ไม่ใช่นางเอก เพราะนางเอกนั้นเป็นแองเจิ้ลรอยด์ที่ชื่ออิคารอสต่างหาก แถมการปรากฏตัวของนิมพ์ในตอนแรกนั้นปรากฏราวกับตัวละครผู้ร้ายที่แสนธรรมดา(ที่จู่ๆ ก็เข้ามาทำร้ายนางเอก) และพึ่งมีบทบาทตอนที่ 6 (อนิเมชั่น) ในมังงะก็ยิ่งแล้วใหญ่พึ่งมีบทในตอนที่ 10 และกว่าจะได้เจอกับโทโมกินั้นก็ปาไปตอนที่ 13 แต่แล้วด้วยปรากฏการณ์ที่ไม่สามารถอธิบายได้โดยเหตุผลทางวิทยาศาสตร์ “นิมพ์” ได้กลายเป็นตัวละครที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในเรื่องนี้ บทบาทของนิมพ์มีมากขึ้นเรื่อยๆ จนเรียกได้ว่านิมพ์ได้กลายเป็นนางเอกของเรื่อง Sora no Otoshimono ไปเสียแล้ว ทั้งที่ตัวละครในการ์ตูนเรื่องนี้มีเหล่าสาวๆ มากมาย ที่มีหุ่นทั้งเพียว ทั้งหน้าอกใหญ่ล้วนๆ ยกเว้นนิมพ์คนเดียวที่ทั้งเตี้ยและแบน แต่นิมพ์กลับกลายเป็นตัวขโมยซีนของสาวๆ อย่างเด็ดขาด ยกตัวอย่างง่าย ในอนิเมชั่น(Sora no Otoshimono Forte) บทนิมพ์ออกเยอะมากกว่าอิคารอสเสียอีก  ออกแต่ละทีบทแน่นและน่าจดจำมาก ยิ่งในมังงะยิ่งแล้วใหญ่ นิมพ์เป็นนางเอกแทนอิคารอสเรียบร้อย(??) ซึ่งปรากฏการณ์นี้แทบไม่แตกต่างจากนางาโตะ ยูคิจากฮารุฮิเลย

ความจริงปรากฏการณ์นี้พบเห็นบ่อยๆ ในการ์ตูนญี่ปุ่น เมื่อตัวละครรองเด่นกว่าตัวละครหลัก ที่เมื่อการ์ตูนบางเรื่องมีการออกแบบสอบถาม และเมื่อผลออกมาปรากฏว่าตัวละครที่ได้รับความนิยมมากที่สุด ดันกลายเป็นตัวละครพระรองมากกว่าพระเอกในเรื่องเสียอีก และหลายอันดับมีตัวละครที่ออกมานานๆ ครั้งติดอันดับต้นๆ ส่วนตัวละครขาประจำที่ออกมาบ่อยกลับไม่ได้อันดับต้นๆ ตัวอย่างดังๆ ก็เช่นเดธโน้ตที่ L เด่นกว่า ไลท์พระเอกของเรื่องเสียอีก

                กลับมาที่เรื่อง Sora no Otoshimono พูดตามตรงผมชอบนิมพ์มากๆ ไม่ใช่เพราะลำเอียงส่วนตัว หรือเป็นตัวละครได้รับนิยมสูงในเรื่อง หากแต่นิมพ์นั้นเป็นตัวละครที่มีมิติซับซ้อนที่สุดในเรื่อง มีพัฒนาการด้านจิตใจมากมาย และเป็นตัวละครที่น่าสงสารมากที่สุด จึงไม่แปลกอะไรที่เรื่องราวของนิมพ์ถูกนำมาใช้เรียกคะแนนสงสารแก่ผู้อ่านมากกว่ากว่าตัวละครเหล่าสาวๆ ในการ์ตูนเรื่องนี้เสียอีก

                 

เรื่องของนิมพ์เริ่มต้นเมื่อบนโลกของเรานั้นมีอีกโลกหนึ่งชื่อ “ซิแนปซ์” ที่ตอนนี้ก็ยังไม่เฉลยว่ามันเป็นโลกอะไร รู้แต่ว่าเป็นโลกจำลองที่อยู่บนฟากฟ้าที่เป็นที่อยู่ของคนเบื้องบนและแองจีรอยด์ โดยปรากฏมาครั้งแรกเป็นหลุมดำ โดยที่แห่งนี้มีสิ่งก่อสร้างที่มีปริศนามากมาย ไม่ว่าจะเป็นบ้านที่เหมือนบ้านกรีกโบราณ โดมขนาดใหญ่ที่เป็นที่นอนของเหล่าแองจีรอยด์ที่เชื่อมความฝันกับโลกความจริง อนุสาวรีย์ประหลาดที่มีภาษาโบราณสลักเอาไว้ และที่นั้นมีผู้หญิงคนหนึ่งที่ชื่อ “ไดดารอส” ซึ่งเป็นชาวโลกเบื้องบน(ชื่อ ไดดารอส มาจากชื่อของนักประดิษฐ์จากเทพนิยายกรีกที่สร้างเขาวงกตขังมิโนเทอร์) ที่ได้สร้างเหล่าแองจีรอยด์ ซึ่งเป็นสิ่งมีชีวิตสงเคราะห์ที่มีแต่ละตัวจะมีชื่อเฉพาะตามคำศัพท์จากเทพนิยายกรีก โดยไดดารอสจะโปรแกรมให้เหล่าแองจีรอยด์รับใช้เจ้านาย(มาสเตอร์)ของตนอย่างซื่อสัตย์โดยมีปลอกคอที่มีโซ่ติดเอาไว้เพื่อที่จะเป็นสัญลักษณ์ในการทำสัญญาระหว่างกันและกัน โดยเรียกกระบวนการเหล่านี้ว่า "อิมปรินติ้ง(การประทับตราทางพันธุกรรม)" โดยเมื่อแองตีรอยด์ทำการยอมรับเจ้านายปลายห่วงโซ่ที่คอแองจีรอยด์นั้นจะล็อกเชื่อมไว้กับข้อมือเจ้านาย(มาสเตอร์) เพื่อทำสัญญา โดยโซ่ดังกล่าวสามารถยืด หาย  หรือไร้สสารได้ หากโซ่นี้ขาดถือว่าสัญญาการเป็นเจ้านายของแองจีรอยด์เป็นโฆฆะและแองจีรอยด์จะเป็นอิสระเพื่อหาเจ้านาย(มาสเตอร์)คนใหม่ต่อไป ซึ่งแองจีรอยด์นั้นมีหลายรุ่น หลายแบบ หลายประเภท โดยเฉพาะพวกรุ่นหนึ่ง คือ อิคารอส นิมพ์  และ เดลต้า จะเป็นแองจีรอยด์ที่ใช้ในสงครามที่ถูกกำหนดโดยสามปัจจัย คือ การต่อสู้, ควบคุมอารมณ์, และการประมวลผล เอาไว้ไม่เท่ากัน อีกทั้งแองจีรอยด์ไม่สามารถฝันและเข้าไปในฝันคนอื่นได้(นอกเสียจากบางตัวที่มีความสามารถพิเศษไม่สนกฎอย่าง คาออส) นอกจากก็นี้ยังมีพวกรุ่นสอง อย่าง คาออส ซึ่งสร้างโดยคนเบื้องบน แต่กระนั้นแองจีรอยด์ทุกตัวไม่สามารถว่ายน้ำได้เนื่องจากพวกเขาพวกเขามีปีกไม่เหมาะแก่การว่ายน้ำ

ไดดารอสนั่นรักผลงานของตนเสมือนเป็นลูกสาวตนเอง หากแต่ด้วยเหตุการณ์อะไรบางอย่างเธอไม่ลงรอยกับไอ้หน้าหล่อมีปีก(สกายมาสเตอร์)ที่มีนิสัยโฉด ชั่วร้าย ซาดิสต์ และมีอำนาจสูงสุดในโลกเบื้องบน(เนื้อเรื่องยังไม่ได้เฉลยแต่คาดว่าเธอคงทนไม่ได้ที่เห็นผลงานที่เธอรักถูกใช้ทำสงครามและทำเรื่องไม่ถูกต้อง )เธอจึงได้หลบหนีมาอยู่ที่ลับแห่งหนึ่งที่มาสเตอร์นั้นตามมาไม่ถึง แต่กระนั้นเธอก็ยังคงไม่สบายใจที่ผลงานที่เธอรักถูกเจ้ามาสเตอร์บู้ยี้บู้ยำทำราวกับเป็นเศษขยะไร้ค่า ไม่ว่าจะเป็นอิคารอส(อัลฟ่า)ที่ถูกขังคุกตลอดชีวิต ส่วนนิมพ์ถูกมาสเตอร์รังแกอย่างโหดร้าย

ต่อมาด้วยเหตุการณ์อะไรบางอย่าง ไดดารอสได้เกิดหลงรัก(เลือก)ชายคนหนึ่งที่อยู่โลกเบื้องล่าง ซึ่งเป็นชายที่หาดีไม่ได้เลยสักนิด นามเทพมหาเมพ ซากุราอิ โทโมกิ ซึ่งเธอได้สังเกตพฤติกรรมโทโมกิ จากการที่เธอได้เชื่อมโลก(ซิแนปซ์)ของเธอเข้ากับความฝันของเขาเพื่อพูดคุยกันและกัน เมื่อทั้งสองพูดคุยกันเธอก็พบว่าโทโมกินั้นเป็นคนดีและมีพลัง(มหาเมพจีบสาว)อะไรบางอย่างที่ทำให้ลูกสาวของเขามีความสุข ทำให้เธอวางใจที่จะส่งเหล่านางฟ้ามาให้เขาดูแล(ดีกว่าไปให้ไอ้มาสเตอร์อะไรนั้น) เมื่อถึงเวลาเธอก็ได้ส่งแองจีรอยด์ตัวแรกอิคารอสมาให้เขาเลี้ยงดู

หลังจากที่โทมิกิเลี้ยงดู(??)อิคารอสได้มาระยะหนึ่งสกายมาสเตอร์ซึ่งเป็นเจ้านายเก่าของฮิคารอสได้รู้ข่าวว่าตอนนี้อาวุธร้ายแรงที่สุดของตนตกไปอยู่ในมือของชาวเบื้องล่าง เขาเลยส่งแองจีรอยด์ที่เป็นรุ่นเดียวกับฮิคารอสชื่อ “นิมพ์” ลงมายังโลกเบื้องล่างเพื่อพาอิคารอสกลับ  

  

นิมพ์ มีอีกชื่อหนึ่งว่า “เบต้า” เป็นแองจีรอยด์เพื่อการทำสงครามอิเล็กทรอนิกส์ (มังงะมันแปลมาแบบนี้)  สูงเพียง 139 เซนต์เมตร หนัก 29 กิโลกรัมภายนอกเหมือนเด็กตัวเล็กๆ แต่ฉลาดเป็นกรด ไว้ทรงผมทวินเทล จุดเด่นคือ ปลอกคออันใหญ่ กับปีกใสๆ เหมือนนางฟ้าที่อยู่ข้างหลังที่สามารถซ่อน หรือปกปิดได้ ซึ่งปีกอันนี้สามารถบินบนท้องฟ้าได้และมีความเร็วพอๆ กับอิคารอส แต่กระนั้นความสามารถของนิมพ์คือเจาะระบบคอมพิวเตอร์ได้ดีกว่าแองจีรอยด์ตัวอื่นๆ และยังมีความสามารถแฮ็คแองจีรอยด์รวมทั้งมนุษย์ ประมวลผลสูง มีเรดาร์ที่ทรงพลังมากที่สุดในแองจีรอยด์รุ่นแรก อีกทั้งยังสามารถปล่อยพลังงานไฟฟ้าแรงสูงจากปากของเธอที่เรียกว่า "พาราไดส์ โซน่า"ซึ่งใช้โจมตีศัตรูได้ และนอกจากนี้เธอยังมีความสามารถที่เรียกว่า "แอฟรอไดที" ที่สามารถสร้างพื้นที่ระบบอนุภาคที่ทำให้ศัตรูอ่อนแรงแต่เพิ่มพลังให้แก่ฝ่ายตนได้(จากตอนที่ 40 ในมังงะปีกของนิมพ์จะเป็นผีเสื้อ หากแต่ในอนิเมชั่นจะตอนที่ 12)

ตอนที่นิมพ์ปรากฏตัวนั้นเหมือนผู้ร้ายแสนธรรมดามากๆคือในมังงะออกมาแบบจู่ๆ ก็เข้าทำร้ายอิคารอสแบบไม่ได้ตั้งตัว ทั้งถีบทั้งยำ อีกทั้งมีนิสัยหย่อหยิ่ง ดวงตาเหมือนนางอิจฉา ทำให้ตอนแรกเหมือนนางมารน้อย ที่ทำให้คนอ่านรู้สึกเกลียดนิมพ์เสียด้วยซ้ำ(แกล้งอิคารอสทำไม) จนคนอ่านแทบไม่คิดเลยว่าเธอจะกลายเป็นตัวละครหลักของเรื่องนี้ในเวลาต่อมา

 

แต่สุดท้ายนิมพ์ก็แพ้แก่อิคารอส เนื่องจากนิมพ์ไม่ใช่แองจีรอยด์ประเภทต่อสู้ แต่เป็นแองจีรอยด์ที่เน้นการวิเคราะห์ข้อมูลและการเข้าถึงระบบคอมพิวเตอร์มากกว่า แต่กระนั้มนิมพ์ก็ไม่ตัดใจเพราะตนเองไม่สามารถขัดคำสั่งของมาสเตอร์(เลว)ได้ เนื่องจากแองจีรอยด์นั้นถูกสร้างขึ้นเพื่อรับใช้เจ้านาย และต้องปฏิบัติตามจนถึงที่สุด หากขัดขืนแองจีรอยด์จะถูกระเบิดโดยปลอกคอที่ภายในฝังระเบิดเอาไว้หากแถบสีเขียวหายไปถือว่าชีวิตของเธอจบสิ้น ด้วยเหตุนั้นเองทำให้นิมพ์จำเป็นต้องอาศัยอยู่บ้านโทโมกิ(โดยโทโมกิไม่เต็มใจเลยสักนิด) เพื่อรอคอยโอกาสเหมาะๆ เพื่อพาอิคารอสกลับ แต่กลับกลายเป็นว่าตนเองกลับเกิดความรู้สึกหลงรักโทโมกิแทน

แล้วคำถามที่ตามมาคือเจ้าหื่นโทโมกินั้นมีอะไรดีหรือ? ทำไมนิมพ์ถึงแอบชอบหนักหนา คำตอบคือโทโมกิไม่อะไรดีสักนิด ตัวก็เตี้ย(สูงกว่านิมพ์นิดหนึ่ง) เรียนหนังสือก็ไม่เก่ง ชอบเก๊กหล่อ(ผมโครตฮ่าตอนมันเก๊กหล่อแต่เล่นมุกใต้สะดือ) แถมหื่นอีกต่างหาก จนเป็นที่รังเกียจของเหล่าสาวๆ โดยรอบเป็นอย่างมาก และดูเหมือนเพื่อนจะไม่ค่อยมีด้วย(ความจริงไม่ใช่เลยเพราะดูเหมือนเขาเป็นที่รักในโรงเรียนและย่านการค้าในเมืองมากพอดูเพียงแต่การ์ตูนไม่ค่อยนำเสนอเท่านั้นเอง)

แต่สิ่งที่โทโมกิกลายเป็นที่รักของเหล่าแองจีรอยด์(ไม่เพียงแต่ นิมพ์เท่านั้น ยังมี ฮิคารอส เดลด้า คาออส และอื่นๆ ตามมาอีกเพียบ) คือ พลังมหาเมพนาม “รู้คุณค่า” กับประโยคโดนใจที่สามารถกุมจิตใจของแองจีรอยด์แบบถูกที่ถูกเวลา จนเราจะเห็นหลายช็อตเด็ดโทโมกิพูดประโยคเด็ดกับเหล่าแองจีรอยด์หลายตอน พลังแบบนี้น้อยคนนักจะมีในโลกแห่งความจริง เพราะส่วนใหญ่จะมีแต่พลังไม่ถูกที่ถูกเวลาทำให้สาวงอน เป็นต้น(ฮ่า)

   

โดยประโยคเด็ดที่โทโมกิพูดออกมาจนจิตใจนิมพ์หวั่นไหว ในมังงะนั้นอยู่ในตอนที่ 13 โดยโทโมกิพูดประโยคสั้นๆ ที่แสนธรรมดากับนิมพ์ว่า “นิมพ์ ขอบคุณมากๆ”

แค่นี้แหละหัวใจดวงน้อยๆ ของนิมพ์ก็หวั่นไหวแล้ว

 ต้องย้อนความสักนิด ตอนแรกๆ ที่นิมพ์พบโทโมกินั้นไม่มีความรู้สึกชอบเจ้าเตี้ยนี้แต่อย่างใด แตกต่างจากอิคารอสที่แอบชอบโทโมกิตั้งแต่แรกเห็น อีกทั้งเจ้านายของนิมพ์คือสกายมาสเตอร์จอมโหด ทำให้ความสัมพันธ์ของนิมพ์กับโทโมกิไม่ค่อยดีเท่าใดนัก ประโยคแรกที่นิมพ์พูดต่อหน้าโทโมกิก็คือ “หนอมแมลง” โดยประโยคนี้มาจากการความคิดเดิมที่เธอมองเหล่ามนุษย์เบื้องล่างตอนแรกว่า เป็นสิ่งมีชีวิตที่อ่อนแอ ไร้เหตุผล อีกทั้งเธอค่อนข้างยึดติดความเป็นแองจีรอยด์ที่ต้องปฏิบัติตามคำสั่งของสกายมาสเตอร์ แม้ว่าสกายมาสเตอร์จะปฏิบัติต่อตนอย่างโหดร้ายก็ตาม โดยในบทที่ 13-14(มังงะ) เราจะเห็นฉากเรียกน้ำตาของนิมพ์ที่ถูกสกายมาสเตอร์สั่งให้ฆ่าเพื่อนแสนรักได้อย่างลงคอ ซ้ำยังเอาตีนไปถีบใช้ความรุนแรงแก่นิมพ์อีก (กลายเป็นว่าคนอ่านเหม็นขี้หน้าสกายมาสเตอร์แทน ใครอยากเอาเท้าปาดหน้าไอ้หมอนี้บ้าง ยกมือขึ้น)

   

ไม่รู้ทำไมมาสเตอร์ถึงชอบรังแกผลงานรุ่นแรกอย่างนิมพ์เป็นพิเศษหนักหนา แต่เชื่อว่าความสามารถของนิมพ์นั้นไม่มีประโยชน์ต่อสกายมาสเตอร์ เพราะตนมีแองจีรอยด์ที่มีประสิทธิภาพกว่านิมพ์หลายตัว อีกทั้งความรู้อิเล็กทรอนิกส์ของนิมพ์นั้นมันไม่จำเป็นต้องใช้สงคราม ขอให้มีพลังทำลายล้างสูงมันก็เพียงพอแล้วเพื่อทำให้คนบนโลกเบื้องล่างเกิดความกลัว แต่นิพม์ไม่มีพลังเหล่านั้น และข้อสุดท้ายสกายมาสเตอร์เจ้านายของนิมพ์คงมีนิสัยซาดิสต์!! ชอบแกล้งเตี้ยแบน ถึงขนาดที่นิมพ์หนีมาอยู่กับโทโมกิยังไม่วายส่งแองจีรอยด์ตัวอื่นมาแกล้งนิมพ์อีก เลวได้โล่จริงๆ

 ภายนอกของนิมพ์เหมือนเด็กสาวจอมหยิ่งไม่ยอมแพ้ใคร  แต่ลึกๆ แล้วก็เป็นเด็กอ่อนแอ เต็มไปด้วยปมปัญหา อดีตที่เลวร้าย สถานการณ์ปัจจุบันที่มีแต่เรื่องหนักใจ จนยากที่จะแก้ปัญหาเหล่านี้ด้วยตัวคนเดียว อีกทั้งนิมพ์เป็นแองจีรอยด์ที่ถูกปรับแต่งให้มีแสดงอารมณ์ความรู้สึกมากกว่าแองจีรอยด์ตัวอื่นๆ อย่างอิคารอสและเดสด้า ด้วยเหตุนี้เธอจึงมีอารมณ์หวั่นไหวมากเป็นพิเศษ  จนทำให้เธออยากหาใครสักคนมาปลอบใจ ใครก็ได้ที่มาชมเธอจะได้รู้ว่าสิ่งที่เธอทำมาไม่สูญเปล่า เห็นเธอมีคุณค่าบ้าง และแล้วเธอก็ได้เจอคนดังกว่า นั่นก็คือ โทโมกิ เมื่อเขาพูดประโยคธรรมดาไม่กี่คำว่า “นิมพ์ขอบคุณมากๆ” จิตใจที่ดูแข็งกร้านของนิมพ์ก็เริ่มหวั่นไหวที่ละเล็กทีละน้อย เพราะนิมพ์ไม่เคยเจอคำพูด “ขอบคุณ” มาก่อน อีกทั้งโทโมกินั้นไม่ได้มองเธอเหมือนทาส เขาหากเห็นเธอมีคุณค่า เมื่อเธอทำประโยชน์แก่เขา เขาก็ให้ของรางวัลแก่เธอ และนิมพ์จะเขินและเริ่มชอบโทโมกิมากขึ้นเรื่อยๆ

   

                และแล้วสถานการณ์ที่นิมพ์จำเป็นต้องเลือกข้างก็มาถึง ในตอนที่ 15 (มังงะ ส่วนอนิเมชั่นเป็นตอนที่ 13 ภาคแรก) เมื่อเธอเลือกที่จะหักหลังสกายมาสเตอร์เพื่อปกป้องฮิคารอสซึ่งเป็นเพื่อนที่เข้าใจจิตใจเธอ  ก่อนที่นิมพ์จะโดนพวกศัตรูถีบต่อยและโดนฉีกปีกอย่างโหดร้าย(โอ้มายก็อต) ก่อนที่ฮิคารอสจะเดือดเป็นแค้นและระเบิดพลังแองจีรอยด์สงคราม(แถมโทโมกิยังมหาเมพ)และจัดการไล่ศัตรู อีกทั้งพวกโทโมกิยังทำลายโซ่แห่งพันธ์สัญญาระหว่างนิมพ์และสกายมาสเตอร์จนเป็นผลสำเร็จ ทำให้นิมพ์ไม่มีเจ้านาย ก่อนที่นิมพ์จะตัดสินใจมาอยู่กับโทโมกิอย่างเป็นทางการ เพื่อให้โทโมกิมาเป็นมาสเตอร์ของเธอให้ได้

                นับจากนั้นเป็นต้นมาบทบาทของนิมพ์ก็มีมากขึ้นเรื่อยๆ จนเรียกได้ว่าบทของเธอมีมากกว่าตัวละครหญิงในเรื่องเสียอีก เห็นแต่จากปริมาณจำนวนตัวละครผู้หญิงที่มีบทเด่นแต่ละตอน อย่างโซฮาระเพื่อนสมัยเด็กของโทโมกิ มีตอนเด่นๆ เพียง 3 ตอน อย่างตอนที่ 2,4,17 (ติดเกาะร้าง) นอกนั้นหายต๋อม(มักจะปรากฏมาแบบสับหัวโทโมกิเป็นหลัก) ส่วนนางเอกอิคารอสนานๆ จะมีบทเด่นสักครั้ง แบบว่ามาแต่ละครั้งล้วนดราม่าเรียกน้ำตาทั้งสิ้นและเน้นความสัมพันธ์กับโทโมกิเสียมากกว่า

                  

ทำไมนิมพ์ถึงได้มีความเด่นมากนัก ทั้งที่ไม่ใช่นางเอกและทำไมหลายคนรักนิมพ์นัก นอกจากนิมพ์มีความเป็นคาแร็คเตอร์แบบเตี้ยซึนอันเป็นลักษณะของนางเอกที่กำลังฮอตฮิตสำหรับเหล่าโอตากุเวลานี้(หรือคุณจะเถียง)นิมพ์ยังเป็นอีกหนึ่งตัวละครประเภทไม่ใช่มนษย์ หรือโมเอะบุคลาธิษฐาน(Moeanthropomorphism)โดยใช้หลักการ“สาวน้อยจักรกล” Mecha Musumeภาพสาวเตี้ยแบนซึนทรงผมทวินเทล ผสมกับเกราะจักรกล แบบนี้จะเรียกว่าศูนย์รวมโมเอะคงไม่ผิดนัก(ภาษาโอตากุเรียกว่า"เทพประทานพร) อีกทั้งนิมพ์ยังมีนิสัยน่ารักนอกจากจะซึนปากไม่ตรงกับใจแล้ว ยังชอบกินอาหารว่างและขนมขบเคี้ยวอื่นๆและชอบตัวละครน้ำเน่าตอนกลางวัน บางช่วงก็นิสัยเหมือนเด็กเล็กเช่นแอบกินแตงโมของฮิคารอสก็โยนความผิดให้เดสด้า แม้ว่านิมพ์จะเป็นแองจีรอยส์ที่ใช้ในสงครามแต่กระนั้นก็มีอารมณ์ความรู้สึกเหมือนกัน(ในอนิเมชั่น มีการเพิ่ม "สกิล" นิสัยน่ารักอีกอย่างคือ “เชิดหยิ่ง”ซึ่งนิมพ์ทำได้น่ารักมากๆ) และความสุดยอดน่ารักของนิมพ์ก็คือเป็นตัวละครที่คนดู ดูแล้วมีความรู้สึกอยากปกป้องเพราะนิมพ์มีปมน่าสงสารเพิ่มเข้ามาด้วย(เหมือนดั่งนางเอกซึนดาระทั้งหลาย)

ส่วนตัวผมมองอีกว่า หากเปรียบเทียบความสัมพันธ์ระหว่างโทโมกิกับเหล่านางฟ้าตัวอื่นๆ ปรากฏนิมพ์มีภาษีดีเหมาะสมกับเป็นนางเอกและคนรักของโทโมกิมากกว่า คือสำหรับฮิคารอสแล้วโทโมกิผมอาจมองเธอเหมือนแม่มากกว่าคนรัก(มองจากโทโมกิไม่เคยหื่นกับอิคารอส ซึ่งอาจเป็นเพราะสำหรับโทโมกิแล้วอิคารอสอาจเป็นคนพิเศษที่ยิ่งกว่าคนรักก็เป็นได้ แถมอิคารอสยังช่วยทำงานบ้าน เลี้ยงดูสมาชิกครอบครัวอีก นั้นมันงานของแม่หรือภรรยาชัดๆ)ส่วนเดสด้าเหมือนเพื่อนเล่นชวนหัวกับโทโมกิมากกว่า ส่วนเคออส(น่ารัก)นางฟ้าตัวล่าสุดก็ประมาณน้องสาวที่หลงรักพี่ชาย(โทโมกิ) และนิมพ์ก็อารมณ์ประมาณว่าสาวซึนรุ่นน้องที่แอบชอบพระเอกแต่พระเอกก็ยังไม่ยอมรับรัก(เพราะบื้อตามประสาพระเอกฮาเร็ม)เสียที แต่ความสุขของนิพม์ก็ขอแค่โทโมกิมองเธอบ้าง ไม่จำเป็นต้องเป็นแฟนแบบจริงจังก็ได้ ด้วยเหตุนี้ทำให้นิพม์มีทั้งหลายบท หลายแบบ ไม่ว่าจะเป็น บทดราม่า บทสานสัมพันธ์บทน่ารัก แม้บางตอนไม่ได้บทเด่น แต่พอออกแต่ละทีคนอ่านก็อือฮาทุกครั้ง

               

ถ้าจะพูดถึงหลักการแต่งเรื่องแต่งนิยายแล้ว นิมพ์เป็นตัวอย่างที่ดีสำหรับใครสักคนที่พยายามจะสร้างตัวละครสักตัวมาใส่นิยายหรือการ์ตูนเพื่อความสมจริงทำให้คนอ่านคนดูรู้สึกว่ามีตัวตนอยู่จริงๆ นิพม์จึงเป็นตัวละครที่มีมิติที่ดีที่สุดในบรรดาตัวละครทั้งหมดในเรื่อง มีที่มาที่ไป มีอดีตมีจุดมุ่งหมายเป้าหมาย มีความซับซ้อนหลากหลายบุคลิกในตัว มีการเปลี่ยนแปลงการพัฒนาจิตใจเมื่อผ่านเหตุการณ์ต่างๆ ในเรื่อง ที่แต่ละเหตุการณ์ล้วนสร้างความประทับใจ ความรัก ความผูกพันที่ตราตรึงอยู่ในใจของผู้อ่าน  

ยกตัวอย่าง เช่น ในมังงะ ตอนที่ 13 ที่นำเสนอเรื่องของนิมพ์ที่ถูกรังแกโดยสกายมาสเตอร์อย่างโหดร้าย ฉากดังกล่าวทำให้คนอ่านจดจำมากขึ้นเมื่อนิมพ์ตกอยู่ในสภาพเจ็บปวด ไม่ว่าจะเป็นทางร่างกายและจิตใจ(คนอ่านรู้สึกร่วมไปกับตัวละคร เห็นอกเห็นใจหรือสงสาร)หรือจะตอนที่ 15 เป็นฉากนิมพ์ตัดสินใจหักหลังสกายมาสเตอร์เจ้านายของตน ซึ่งเป็นการตัดสินใจครั้งสำคัญที่ต้องเสียสละอย่างใดอย่างหนึ่ง ซึ่งขัดแย้งจากสิ่งที่ตนเคยยึดมั่นมาก่อน

                 
           แม้ว่านิมพ์จะเปลี่ยนเหมือนสาวซึนที่แอบหลงรักพระเอกโทโมกิอย่างลับๆ แต่กระนั้นนิมพ์ก็เหมือนแองจีรอยด์ตัวอื่นๆ ที่ไม่รู้ว่า “ความรักคืออะไร?” ดังนั้นความรักของนิมพ์จะเป็นการเข้าหาโทโมกิเพื่อขอให้เขาทำสัญญาเพื่อให้เขายอมรับเธอให้แองจีรอยด์รับใช้เขามากกว่า เพราะเธอคิดว่าความรักคือการที่เธอได้ทำประโยชน์ให้แก่มาสเตอร์ เพื่อให้ได้รู้ว่าเธอยังมีตัวตนและเป็นคนสำคัญแก่เขา แต่ตอนแรกนั้นโทโมกิกลับปฏิเสธบ่ายเบี่ยง เพราะเขาคิดไม่เหมือนนิมพ์ ที่โทโมกิคิดว่าทำสัญญาดังกล่าวเหมือนทาส หรือคิดว่ามันไม่ใช้คำตอบที่ทำให้นิมพ์มีความสุขได้ เขาต้องการให้นิมพ์มีอิสระ และมีความคิดเป็นของตนเองมากกว่า

                ดังนั้นยุทธการของนิมพ์ในการทำให้โทโมกิยอมรับเธอก็เริ่มต้นขึ้น  การ์ตูนมังงะพยายามนำประเด็นเหล่านี้มาใช้ จนบทของนิมพ์ประทับใจกว่าตัวละครอื่นๆ ในเรื่อง ความซึนและความรักของนิมพ์ประเคนใส่โทโมกิแบบไม่ยั้ง

                  

                ตอนที่ 20 เป็นตอนที่ผมชอบเป็นพิเศษเกี่ยวกับนิมพ์(ไม่นับฉากหื่นในตอนที่ 27 หรืออนิเมชั้น OVA) โดยเฉพาะฉากโทโมกิเกือบจะจูบนิมพ์เป็นครั้งแรก แต่สุดท้ายนิมพ์ก็ปฏิเสธเพราะความซึน(และเป็นฉากที่ฮิคารอสหึ่งเป็นครั้งแรก) ซึ่งการปฏิเสธดังกล่าวทำให้จนบัดนี้นิมพ์ก็ไม่ได้จูบกับโทโมกิเลยสักครั้ง และความสัมพันธ์ระหว่างอิคารอสกับนิมพ์ก็ไปถึงบทสรุปที่ 21 ที่นิมพ์กับฮิคารอสได้ยอมรับซึ่งกันและกันว่าตนนั้นรักโทโมกิ(เหมือนกรณีของลาล่ากับไซเรนจิ ใน To Love Ru)

                 

                ตอนที่ 25(และ Sora no Otoshimono Forte เป็นตอนที่ 3)นิมพ์กินแอปเปิ้ลเชื่อมน้ำตาลแล้วมีความสุข ความสุขนี้ไม่ใช่เพราะความอร่อยของแอ๊ปเปิ้ลเชื่อม แต่เป็นความสุขนี้มาจากการที่สามารถทำประโยชน์แก่โทโมกิ และนี้คือของขวัญที่โทโมกิให้แก่เธอ

ซึ่งเมื่อโทโมกิเห็นนิมพ์มีความสุขก็สงสัยเลยถามไปว่า “แค่นี้พอใจเลยหรอ ทั้งที่จะบอกให้ซื้ออะไรก็ซื้อให้ ก่อนหน้านั้นเธอไม่ชอบแอ๊ปเปิ้ลเชื่อมน้ำตาลเลยนี้”

นิมพ์หยุดเลียแอ็ปเปิ้ลเชื่อมแล้วยิ้มก่อนที่จะชอบว่า “ก็ฉันเริ่มชอบมันแล้วนี้”

                 

                ตอนที่ 30เป็นฉากที่นิมพ์โดนเคออสรังแกอย่างโหดร้าย และตกอยู่ในสถาวะอันตราย ทำให้คนอ่านรู้สึกตื่นเต้น สนใจอยากรู้ว่านิมพ์จะรอดสถานการณ์นั้นได้อย่างไร เมื่อฮิคารอสมาช่วยก็กลายเป็นว่าสาระให้แก่เพื่อนรักอีก จนนิมพ์มีความคิดว่าเธอเป็นของบกพร่องที่ไร้ประโยชน์แล้วจะมีใครต้องการของ(ฉัน) ระหว่างที่นิมพ์กำลังจะถูกเดสด้าทำร้ายนั้น โทโมกิก็เข้ามาพร้อมพูดประโยคมหาเมพว่า “การที่แองจีรอยด์มีความฝันมันผิดด้วยเหรอ การที่แองจีรอยด์ไม่ทำตามคำสั่งมาสเตอร์น่ะ มันผิดด้วยเหรอ การที่แองจีรอยด์มีไม่ปีกน่ะมันผิดด้วยเหรอ การที่แองจีรอยด์ทานแอ๊ปเปิ้ลเชื่อม ร้องไห้ ชอบทานขนม ไปสวนสัตว์ และดูพวกสัตว์ รวมทั้งความสุขนี้ มันผิดด้วยเหรอ สำหรับฉันนะฉันยอมรับ ” เมื่อนิมพ์ได้ยินก็ตื้นตันใจซบอกโทโมกิ

                

                “โทโมกิ โทโมกิ โทโมกิ”

                ตอนที่ 39 (ฉากดังกล่าวอยู่ในภาคหนังโรง) เป็นฉากที่นิมพ์กับฮิคารอสเอาใจโทโมกิที่ไม่สดใสร่าเริง ด้วยการแต่งชุดเมด!! และนิมพ์ก็นอนเตียงนอนกับโทโมกิ!!

ดูเรื่องนิมพ์แล้วได้ข้อคิดอย่างหนึ่งนิมพ์เปรียบเสมือนเทคโนโลยีที่ไม่เคยหักหลังมนุษย์ เทคโนโลยีทุกอย่างล้วนมีประโยชน์ แต่มนุษย์ต่างหากที่ทำใช้เทคโนโลยีเหล่านั้นอย่างไร บางคนใช้มันอย่างไร้คุณค่า บางคนใช้เพื่อผลประโยชน์ตนเอง ยกตัวอย่าง เช่น คอมพิวเตอร์ระบบเน็ตเวิร์ด เป็นสิ่งที่ดี หากแต่มีบุคคลกลุ่มหนึ่งกลับใช้เพื่อผลประโยชน์อย่างการแฮกเกอร์เจาะระบบ ปล่อยไวรัส  หรือจะเป็นพลังงานนิวเคลียร์ถ้านำมาใช้ประโยชน์มันจะกลายเป็นพลังงานที่สามารถใช้ไม่รู้จักจบสิ้น แต่หากนำมาใช้แบบไม่ถูกวิธีมันจะเป็นอาวุธทำลายล้างกลายเป็นเครื่องต่อรองทางการเมือง เมื่อเทคโนโลยีใช้ไม่ถูกต้องสุดท้ายเทคโนโลยีเหล่านี้ก็ย้อนมาทำลายเจ้าของในที่สุด ทางทีดีเทคโนโลยีเหล่านั้นควรจะอย่าในมือของผู้รู้คุณค่า ไม่ว่าจะเป็นเทคโนโลยีแบบไหนจะเก่าหรือใหม่อย่างไร หากเราใช้ถูกวิธีเราก็ได้รับประโยชน์จากเทคโนโลยีเหล่านี้อย่างมีประสิทธิภาพ

จบสักทีกับการวิเคราะห์(หรือเปล่า?) ตัวละครตัวเดียวครั้งแรกในชีวิต นี้ถ้าไม่รักจริงผมคงไม่เขียนและใช้เวลานานขนาดนี้หรอกนะครับ เพราะผมยอมรับเลยว่าผมรักนิมพ์มากๆ เพราะเธอเป็นสาวทวินเทลที่น่ารักที่สุดในโลก!!!!

สุดท้ายผมก็อยากให้บงกตแปล Sora no Otoshimono แล้ววางจำหน่ายให้เร็วๆ หน่อย เพราะตอนนี้ทางญี่ปุ่นออกมา 10 เล่มแล้ว และเล่มต่อมานิมพ์จะเริ่มมีบทบาทมากขึ้น ซึ่งผมพร้อมที่จะซื้อและเก็บไว้บนที่นอนทุกคืน!!