สนุกมากกกก แนวแฟนตาซีและแอคชั่น ชอบมากเหมือนได้กลับไไปสมัยม.ต้นตอนอ่าน แฮรี่ เพอซี อาทิมิสต์ เทพโอลิมปัสอะไรพวกนี้.......ตัวละครแต่ละตัวมีจุดเด่ดที่ไม่เหมือนกันและการพัฒนาของตัวละครก็รวดเร็วดีคะ ติดที่อิความสัมพันธ์มันเนี่ยแหละ จงใจยั่วคนอ่านนะไรท์ ชิชิ(แต่เราชอบนะ5555) มันมีหมดทุกรส ฮาเกรียน ซึ้ง ครอบครัว เพื่อน น้ำตาปริ่มๆ แล้วกว่าแต่ละคู่จะมีฉากหวานๆนะ โหยยยยยรอนานมากกก เชียร์แทบตาย(แม้รู้ว่าเดียวไรท์ก็แต่งมาให้) แต่ลุ้นๆจริงๆ เอาเป็นว่าไม่ขอสปอยเยอะ แต่บอกแค่เวลาหวานเนี่ย มาแบบเนียนๆๆจนอีกคนไม่รู้ตัวไม่ก็ถ้ารู้ตัวนะระเบิดบึ้มเป็นโกโก้ครั้ชเลย ชานลู่โบรแมนซ์คือฟิน ไคเทาคู่หูเกรียน แบคดีโอ้คู่หูคุณผู้หญิงที่(ว่าที่)สามีผวา อย่าพึ่งเข้าใจผิด ขอย้ำว่าฟิค ฮุนฮานคะ แม้ตอนแรกๆมันจะดูหริบหรี่เหลือเกินแต่คือแบบพี่ลู่คนแมนไม่หวั่นไหวบ้างอ๋ออิติ๋มให้ท่าเยอะนะ5555....ตัวละครจาก รร อื่นก็ด้วย พาขำกร๊ากกกจริงๆอันนี้ไม่สปอยไปอ่านเองแล้วคุณจะรักมารค์ วู้ววววว อิตากินแห้วเอ้ยยยย ขอให้เจอคู่ซะทีเลิกม่อได้แล้ววว อย่าไปจีบพวกคนมีเจ้าของถ้าไม่อยากด่วนจากโลกไปอะนะ....เราชอบภาษาที่ไรท์ใช้บรรยายนะมันพาเราเข้าไปในโลกของตัวละครได้ดีมากๆเคลิ้มเลย อยากให้อาจารย์คริสคู่กับอาจารย์เลย์อิอิ ว่าแต่ ใครจะโผล่มาอีกนะ? เทาเทาต้องคู่กับซูโฮดิเน้อออ แต่อยู่ที่ว่าไรท์มาเกริ่นยั่วเอาไว้แล้วหายไปเลย นี่เราเดาพล็อตอยู่นะเนี่ย เดาถูกเยอะด้วย555 เนื่องจากว่าอ่านนิยายหลากหลาย แต่นิยายของไรท์นี่แม้มันจะมีจุดที่ไรท์จงใจให้เดาออกเราก็จะตามอ่านนะ เเละเชื่อว่าหลายๆคนคงอ่านเหมือนกันเพราะสนุกเข้มข้น.....สุดท้ายรักไรท์มากๆนะคะ นี่เราคอมเม้นต์ให้ทุกตอนเลยนะปกติไม่ค่อยคอมเม้นต์แบบคอมเม้นต์ทียาวมากกกกก5555แต่ของไรท์นี่มันยาวทุกบทเลยเขียนให้เยอะๆ555ไรท์จะได้มีกำลังใจแต่งต่อ......อ๋อฝากเรื่องภาษาอังกฤษหรือภาษาต่างชาติด้วยนะคะถ้าจะให้แม่นๆนี่ไปถามเอาเลย ถ้าอังกฤษมาถามเราได้นะช่วยได้เคอะอิอิ......เป็นกำลังใจให้นะคะไรท์ ขอบคุณสำหรับผลงานสร้างสรรค์อีกเรื่องนะคะจะติดตามผลงานต่อๆไปนะคะ :)

กว่าจะได้ฟินก็เกือบฆ่ากันตายผู้อ่านเครียดเลย555 แต่ว่านะเรื่องนี้อยากสมน้ำหน้าฮุนมาก แต่ไปๆมาๆร้องไห้เฉยเลย (TT^TT) โอเซฮุนคนโง่ กว่าจะรู้ตัวก็สายไปซะแล้ว....หวังอย่างเดียวว่าหากได้รับโอกาศอีกครั้งนายจะไม่ทำให้เสี่ยวลู่ผิดหวังนะ(ไม่งั้นจะตามไปกกระทืบจริงๆด้วยชะนีน้อยที่ตามมาจะโดนน้ำกรดสาดแน่ ขอโทษคะ อินมากอยากตบฮุนอะ ฮรื้อออสงสารเสี่ยวลู่อ่านไปเขียนไปน้ำตาไหลไป)อีกอย่างการบรรยายของไรท์ได้ใจเราเลยนะ เข้าถึงตัวละครได้อย่างสุดๆ......มันเกรียนฮาแตกยันหน่วงน้ำตาไหลท่วมห้อง ความรักในอีกรูปแบบนึงที่มันเจ็บปวด มากกกก ไม่ชัดเจนคลุมคลือ เจ็ดวันที่(ยังไม่จบและรอไรท์มาต่อนะ)ยาวนานที่สุดที่เคยอ่านแม้มันจะสั้นๆแต่ความรู้สึกตอนอ่านคือนานมากและลุ้นมาก จากปล้ำลู่เปลี่ยนเป็นกระทืบฮุนแทนนะคะไรท์.........................ขอบคุณสำหรับผลงานสร้างสรรค์อีกเรื่องนะคะ เป็นกำลังใจให้คะ จะติดตามผลงานต่อๆไปนะคะ :)

น่ากลัวคะ เป็นฟิคที่นากลัวมาก ที่น่ากลัวนี่ไม่ได้หมายถึงสิ่งเร้นลับนะ เราหมายถึงสิ่งที่เราไม่รู้ สิ่งที่อีกคนปกปิดเอาไว้ สิ่งที่ต้องใช้เวลาความอดทนความเข้าใจและความรักมาโอบกอด
ให้ตายเถอะไรท์ เราว่าเราอ่านฟิคมาเยอะอ่านมาหลายแนว แต่พอมาเจอเรื่องนี้แล้วคาดว่าตัวเองกังวลมากจนจะเป็นโรคจิตแล้วละ ขอบอกว่าโทษเรื่อง The Closer ของไรท์เลยนะ ทำเราอึนกับพวกฟิคดราม่าไปเลย เป็นโอเพ่นเอนดิ้งของแท้ที่ทำให้อยากปาคอมออกนอกหน้าต่างมาก555 สรภาพว่ากลับไปอ่านมาหลายรอบมากและร้องไห้ทุกรอบเลยแหละ โง้วววว ใครยังไม่ได้อ่านรีบไปอ่านนะคะ เตือนว่าเตรียมทิชชู่ไว้โหลนึงนะ กลับมาต่อเถอะ ฟิคนี้พล็อตแน่นขึ้นเยอะจากเรื่องก่อนๆซึ่งเราชอบมากๆเลย รู้สึกว่ามันมีคุณค่าทางจิตใจแถมมีข้อคิดดีๆแฝงเอาไว้มากมาย สไตล์การเล่าเรื่องที่ขมปนหวานกับบรรยากาศอึนๆหน่วงๆ(ตามแบบของไรท์)ยิ่งเมื่อถึงจุดพีคมันช่าง โอ้ววว@#$%^&*ทุกอย่างมีเหตุผลของมันกับความบังเอิญที่โชคชะตาช่างเล่นตลก(ไม่สปอยนะ555) แต่เมื่อยามที่หวานนี่บอกได้เลยว่าโคตรน่ารักละมุนและอบอุ่นสุดๆจนพาลืมน้ำตาที่เสียไปจนเรารู้สึกว่ามันคุ้มกับการที่แทบจะเป็นโรคจิตไปเอง ฮาาาา แต่ไรท์ชอบทำให้น้ำตากลับมาใหม่เรื่อยเลยง่ะ ร้องไห้ไปหลายลิตรละนะไรท์(._.'') เฮ้ออออ แต่ทำไงได้เราหลงรักสไตล์การเขียนแบบรายละเอียดอัดแน่นแต่กลับกระชับมากๆเลยตัวละครที่ไม่สมบูรณ์แบบ(คือไม่เพอร์เฟ็กเวอร์)มันมีปมที่ชวนหลงไหลมากจริงๆกับพล็อตที่ฆ่าความรู้สึกของแม่ยก ฮฮ ไปหลายรอบแล้วหล่ะ เราอยากขอให้ตอนจบเรื่องนี้สวยงามกว่าเรื่องที่แล้วได้มั้ยคะ? เรากลัวกับตอนจบของไรท์เหลือเกิน (TT^TT) จริงๆนะ เราไม่ขอให้มันสวยงามเหมือนฟิคอื่น แต่เราขอแค่ให้มันไม่เหมือน The closer(มากเกินไป) อ่ะ ไม่งั้นจะงอนจริงๆด้วยนะ งื้อออ แบบกังวลว่าใจพี่ลู่จะสู้ต่อเพื่อฮุนมั้ย?แล้วฮุนละ จะดูแลพี่ลู่ไปตลอดจริงๆรึเปล่า? จะมีอุปสรรค์อะไรเข้ามาอีก?ทีมีเราว่าเยอะนะ เพราะชื่นชอบผลงานของไรท์มากและรักฮฮมากจึงกังวลมาก 555 แต่ยังไงก็จะอ่านถึงตอนจบอยู่ดีแหละ และจะย้อนกลับมาอ่านเมื่อว่างๆด้วยนะ สุดท้ายนี้เป็นกำลังใจให้ไรท์นะคะ ขอให้ไรท์สร้างสรรค์ผลงานดีๆแบบนี้ต่อไป (จริงๆแล้วอยากเห็นไรท์เตอร์เบลเขียนแนวอื่นบ้าง ไม่ใช่ว่าไม่ชอบ แต่อยากอ่านอีก 555 งดดราม่าไปฮาได้มั้ย? เผื่อเราอาจจะได้เห็นมุมเกรียนๆของไรท์บ้าง?)

ขอบคุณพี่เจ้นนะคะที่เขียนนิยายสนุกๆดีๆมาให้รีดเดอร์หลายๆคนอ่าน แถมแฝงข้อคิดดีๆไว้เยอะแต่อันนี้ไม่รู้นะว่าทุกคนจะเจอรึเปล่า ต้องขอโทษอาเจ้นด้วยที่เราไม่ได้เม็นต์ทุกตอน พึ่งอ่านจบเมื่อคืนเองงง!!!! เลยรีบมาเขียนให้ก่อนกลัวลืม ประมาณว่าเม้นต์เยอะไม่ได้คะ อีกสองวันสอบแล้ว อิอิ เลยอ่านหนังสือไปพักอ่านแฟนฟิคของพี่เจ้นไปด้วย
- เฮียคริส....มันน่ารุมกระทืบมากคะ ทำร้ายทั้งแพนด้าน้อยทั้งแบค อยากให้เฮียโดนกลับหนักกว่านี้คะพี่เจ้น สงสารเทา//อิรีดมันโรคจิตอย่าไปสนใจมันนนน
- ฮุนฮาน...ตอนที่อิเน่มันเมา กรี๊ดดดด ม่ายยยยยยย แล้วอาลู่ของฉันละอาลู่...แอคโคไปเรื่อยๆ(ของแกซะเมื่อไหร่?)//รีดเดอร์หลายคนหัวใจสลายเลยนะคพี่เจ้น แต่ชอบที่จบแฮปปี้ อิติ๋มมันกลับมาได้แมนมากกกกปลื้มมม
- ชายปาร์คกับแบคน้อย TT^TT เราร้องไห้หนักมากเลย ทำไมต้องฆ่ากระตายด้วยยยย ฮื้ออออ สงสารแบคๆ สงสารแบคที่สุดเลยตอนแรกก็คิดว่าแบคร้ายนะแต่ไม่ค่อยสนเพราะแบคน่ารักให้อภัยได้(เกี่ยว?)อิชายปาร์คใจร้ายมากเลยเริ่มอยากกระทืมชายมากกว่าเฮียหลายเท่า แล้วพี่เจ้นก็ตัดไปฉับฉับ เรื่องของสองคนนี้มีต่อรึเปล่าคะ อยากอ่านมากคะ มันจบไม่CLEAR!!!!!! รีดเดอร์คนนี้กรี๊ดดดดดร้องงงง พี่เจ้นนนนน!!!! จะเอาชานแบค!!!!! ของร้องนะคะ ไม่ทราบว่ามีต่อในตะวันไร้รักรึเปล่าคะ? เราจะตามไปอ่านหลังสอบเสร็จนะคะ สุดท้ายนี้อยากบอกว่ารักพี่เจ้น จุ๊บๆๆๆๆ เป็นกำลังใจและจะติดตามผลงานพี่ตลอดไปคะ ^^

ฟิครีดน้ำตาจนหมดตัวจนมันจะไหลเป็นสายเลือดแล้วนะไรท์ ตั้งแต่ต้นเรื่องยันตัวอักษรสุดท้ายไรท์แต่งได้ยอดเยี่ยมจริงๆ ความรู้สึกและอารมณ์ที่ถ่ายทอดถึงผู้อ่านเราต้องขออนุญาติบ่นนะ คือมัน เจ็บปวดแทน หน่วง น้ำตาไหล ร้องไห้แบบหนักมาก ถึงตอนนี้พิมพ์ไปร้องไห้ไป ปวดตาสุดๆ เราร้องไห้แต่ต้นๆเรื่องที่เราถือว่าเบามาเมื่อเทียบกับเนื้อเรื่องต่อๆมา เราร้องไห้แบบไม่หยุดเลยปวดใจตลอดการอ่าน และกลัวที่จะอ่านต่อมากๆ มีแค่ไม่กี่ฟิคที่ทำให้เรารู้สึกอย่างนี้ได้จริงๆนะเรื่องนี้เรื่องที่สาม แบบไม่รวมSFเเละเรื่องนี้ก็จะเป็นอีกเรื่องนึงที่จะอยู่ในใจเราตลอด เราชอบภาษาที่ไรท์ใช่และบทเรียนที่แทรกอยู่ในเนื้อเรื่อง หลักๆนะ ไม่มีใครที่สมบูรณ์แบบ อันนี้คือนิยามที่เราให้เรื่องนี้ Nothing's Perfect

ตัวละครที่น่าหลงใหล การกระทำต่างๆที่ทำเรายิ้มแก้มปริ ปวดหัวใจ อยากเข้าไปปลอบยันร้องไห้ตาปวมน้ำมูกไหลมันช่างไร้ที่ติ ไหนจะพล็อตที่เรื่องที่ชวนติดตามและหักมุมแบบทำเราร้องไห้หนักกว่าเดิม คือเรากะไว้แต่ต้นแล้วว่าไรท์คงจะจบนิยายแบบ โอเพนเอนดิ้ง แล้วเราก็ไม่ผิดหวังเลย แม้ก่อนหน้านี้เราจะร้องไห้จน ทบขาดใจ อยากจะเข้าไปในนิยายแล้วกระชากทั้งสองให้คุยกันสักที

เราก็หวังว่าการสบตาครั้งนี้จากถนนคนละฟากจะเป็นครั้งสุดท้ายเพราะหลังจากนี้ทั้งสองจะได้ไม่ละสายตาจากกันอีกตลอดไปตราบสิ้นลมหายใจ ฮื้ออออออ โคตรรักนิยายเรื่องนี้เลยอะไรท์ ย้ำอีกครั้งว่าน้ำตาไหลตลอดทั้งเรื่องไม่ได้โกหกนะ เส้นเลือดขึ้นเลยเราอินมากอะ

มันมีหลายตอนที่เราโคตรอยากจะหัวเราะใส่ตัวละคร แบบสมน้ำหน้า สะใจ แต่เอาจริงๆแล้วเราร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่หน้าคอมพร้อมกองทิชชู่ที่เกลือนและรอยน้ำตาแห้งๆจากตอนก่อนหน้าบนแป้นพิมพ์

ปอลิง เป็นกำลังใจให้ไรท์นะคะ เราจะติดตามผลงานต่อไปเรื่อยๆ ขอบคุณจริงๆสำหรับผลงานสร้างสรรค์ชิ้นนี้ (TTwTT) เรานั่งอ่านตอนตีสองยันรุ่งสรางเลยแหละ ปวดตามากแต่คุ้มจริงๆ

ปกติเราไม่ค่อยเข้ามาเม้นขอโทษด้วยคะเพราะเราไม่ค่อยมีเวลา....
แต่งานนี้สละให้หมดเลยคะ สวยมากๆอาตร์จับใจลูกเล่นเยอะดี เราค้นธีมมาเยอะจนเราท้อ 555 จนปล่อยไปซะนานเพราะเราใช้เด็ดดีไม่ค่อยเป็นแค่แวบอ่านบทความอะไรงี้เลยไม่ได้ให้ความสนใจมาก เราหามาหลายที่แล้วแต่พอมาเจอเพจนี้ปลื้มมากๆ ขอบคุณอีกครั้งคะ เป็นกำลังใจให้แต่งนิยาย&ทำธีม&อะไรก็ตามที่เจ้าของเพจทำนะคะ ขอให้สร้างสันผลงานต่อไปนะคะเพราะมีคนรออยู่เเละเป็นกำลังใจให้(แต่อาจจะไม่เม้นบ่อย555)

อยากบอกว่าอ่านสนุกมากๆ ภาษาลื่นไหลดี ตัวละครแต่ละตัวมีปมของตัวเองที่อิธิบายแล้วเชื่อมโยงกัน เรากะไว้แล้วว่าต้องมีแต่มันคาดไม่ถึงว่าลงลึกเหมือนกัน
-เรื่องนี้มีบทเรียนแทรกเยอะคะ ดีมากๆ อย่างนางเอกกับตัวร้าย(ที่ต้องการจะแก้แค้นแล้วกลับไปหลงรักพระเอก แต่ความจริงรักตัวเองมากกว่า)กับพ่อแม่พระเอก แต่ตอนสุดท้ายก็จบด้วยดี
บางคนอาจจะว่าพระเอกโหด แต่เราว่ามันสมนะ ถ้าเป็นแม่เราบ้างก็คงทนไม่ไหวเหมือนกันสาสมคะ
-เราปลื้มมากกกก พระเอกไม่โง่(แบบดีใจมากกกกกกก) แต่งี้เง่าจนมำให้ความแค้นคลอบคลุมจิตใจ
-อยากถามไรท์คะ เรื่องของหัวหน้าชนเผ่าชื่อขึ้นต้นด้วย ต(?)ที่ไปช่วยชูหวินในกองไฟอะคะที่ตอนแรกจะแย่งฮูหยิน ที่หลงรักชูหวินด้วย อยากให้เเต่งภาคต่อให้พี่แกนะคะ >.,< ตอนแรกเราก็หมันไส้แต่พออ่านไปก็รู้ว่า พี่เเกใจหล่อมากกปลื้มคะๆ
-แล้วนางเอกเราได้กลับไปเยี่ยมคุณย่ากับคุณพ่อ(แท้ๆ)รึเปล่า แบบบ้านคุณย่านะคะ เอาลูกไปด้วย
-ตอนแรกเราแอบหมั่นไส้พระเอก ต่อมาก็ เอ่อ น่ารักขึ้น แล้วก็อยากตบมากๆขี้น้อยใจจนนางเอกเราเข้าใจผิด แถมเอาหญิงสาวคนอื่นมาเย้ยด้วย(- - )สมน้ำหน้าตอนที่ไปง้อนางเอกคะ อยากให้โดนนางเอกสาดน้ำใส่สักหน่อย แต่เราก็เชียร์อยู่นะ แต่เข้าข้างนางเอกมากกว่า แล้วพอลูกน้อยที่น่ารักทั้งสองออกมาพี่แกก็แกล้งคุณชายน้อยจัง แสบพอกันเลย 555 ก้างมารๆ แต่แล้วก็ดีกัน เราแอบงอนพระเอก(แกเป็นใครไปงอนเค้า555)ที่ไม่ค่อยใส่ใจคุณชายน้อย
-ขอบอกนิดนึงนะคะไรท์ ตอนที่อนุฮวากับชูหวินทะเลาะกัน แกล้งกันไปมา เราว่ามันเยอะไปหน่อย/ซ้ำไปปหน่อยคะ เราเข้าใจว่ามันทำให้เป็นเรื่องนู้นี้ตามมาต่อๆ แต่ลดหน่อยนะคะ
-เราอยากอ่านเรื่องของอนุฮวาที่กลับชาติมาเกิดเป็นลูกชายของชูหวินคะ 555 น่ารักมากๆ กับคุณหนูน้อยด้วย โดนพี่ชายแกล้งวาดหนวดให้ สงสารTT^TT
สรุปว่าสนุกมากๆคะ เป็นกำลังใจให้ไรท์นะคะ จะคอยติดตามผลงาน ถ้าพิมพ์ก็บอกด้วยนะคะ

- ความจริงเราเขียนคำนิยมเรื่องนี้ไปให้ไรท์แล้วรอบนึง ยาวมากๆ แต่มันไม่ขึ้นๆฮื้อออ อุสาแอบเขียนระหว่างเรียนฟิสิกส์ เพราะกลัวลืมและรักเรื่องนี้มากจึงอยากเขียนให้ไรท์ได้ฟีดแบคเยอะๆ
- เราเห็นมุมมองที่แตกต่างจากตัวละครหลายตัวในช่วง/ตอน/เวลาเดียวกัน ทำให้เข้าใจตัวละครมายิ่งขึ้น สมเหตุสมผลของการกระทำของแต่ละตัวละคร
- ร้องไห้ให้เรื่องนี้เยอะมาก เค้าสงสารนางเอกที่เฮียเตียคิดว่าเสแสร้ง โอ๊ยปวดเฮดดด
- ตอนฉากหวานก็หวานจริง(น่ารักมากๆ แสดงให้เห็นว่าทั้งสองเชื่อใจกันมากขนาดไหน) พอเกลียดนี่เราไปไม่ถูกเลย เครียดมากๆ อ่านไปขมวดคิ้วไป ปวดหัวสุดๆ แต่แอบเชียร์ให้นางเอกหนีไป เพราะหมันไส้พระเอกที่เอาชูหวินมาเอี่ยว ถึงเเม้ชูหวินอยากจะช่วยและได้ช่วยแต่กลับทำให้สถานะการณ์แย่ลง(ทางด้านจิตใจของนางเอก)กลายเป็นทำร้ายนางเอกโดยไม่รู้ตัว
- รักพระ/นาง พระอกฉลาด ปลื้มมากคะ >_< ถึงแม้ว่าตอไปจะถูกล่อลวงโดยยัยชั่วชุดม่วงนั้น ย้ากกกก เกลียดดดนางงงง ฮึ้ยยๆๆ เกลียดๆ ถึงจะรู้เหตุผลว่าการกระทำมาจากการเข้าใจผิดระหว่างที่ตนเองท้องกับพระเอกแล้วคิดว่าพระเอกวางยาเพื่อให้นางแท้งลูก แต่สุดท้ายแล้วคนชั่วคือเพื่อนนางที่ตายไปแล้ว('''- -)
- เราไม่ใช่พวกชอบนิยายโลกสวยนะ แต่เราก็ไม่ชอบมากๆที่นางม่วงชบา(ตั้งชื่อใหม่ให้เลย555)เคยท้องกับพระเอก TT^TT ไม่ชอบจริงๆนะ เกือบปาคอมออกนอกหน้าต่างแหนะ แต่เราก็พยายามทำใจนะ เพราะพ่อพระเอกต้องการให้พระเอกคู่กับยัยม่วงชบาไง แต่คือเชื่อว่าหลายๆคนไม่อวยคู่นี้อย่างแรง(ยกเว้นพวกตัวละครในเรื่อง)
- แอบอยากให้ตัวลละครบางตัวได้พบจุดจบที่รันทดกว่านี้บ้าง 555(หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ให้สาสมกับความชั่วร้าายของมันนนน)
- แม่เฒ่าแอบสปอยนักอ่านให้รูว่าอีกห้าปีนู้น....โถ่ความหวานหมดลงในพริบตา(สำหรับเรา)
- เห็นความรักที่นางเอกมีให้เฮียเตียแล้วซึ้งคะเลยอินมากๆ
- อยากเห็นตอนที่นางเอกเป็นเหมยแดงคะ ต้องสวยมากๆแน่นเลย (*-*)
- ตอนที่เฮียเตียกับอวี้เป่าพบกันครั้งแรกแล้วไม่รู้ว่าเป็นพ่อลูก น่ารักมากๆเลย แสบมากๆ
- ตอนที่เฮียเตีนง้อน่าจะโดนหนักกว่านี้เยอะๆนะคะ แค้นแทนๆ
- จะรอดูคู่ อวี้เป่ากับลูกชายชูหวินที่กลับชาติมาเกิด เเสบทั้งคู่ ติดตามคะๆ
- นิยายไรท์มีบทเรียน/สอน เยอะมากคะ
จะติดตามตลอดไปนะคะ รักไรท์คะ ขอบคุณที่สร้างสรรค์ผลงานดีๆมาให้นักอ่านตาดำๆอ่านะคะ

เข้ามาอ่านเอาฮา....ได้อะไรกลับไปละ?
ได้ฮาน้ำตาไหลและก็เงิบ...ไปกับความเกรียนที่ไม่มีสิ้นสุดกับมุขแปกๆ
ฮ้าๆๆๆ แต่มันตลกนะเอ่อ ทำเงิบไปเลยอะไรท์แบบขำๆอยู่เงิบทันที

ฮุนช่าง..มโนเป็นชีวิตจิตใจแถมเยอะซะด้วยทั้งวันเลย
"นางฟ้าๆ(●´□`)♡(｡‿｡) //พี่ลู่จึงรู้สึกลำบากใจและตอกกลับไปเป็นคำเรียบๆว่า...(เ_ี่ยยยยย)ตรงที่ว่างกรุณาเติม ช.ช้าง" จนเราแอบคิดว่าสติฮุนไปแล้ว55

พี่ลู่ก็ใช้ภาษาได้งามล้น...//ผิด งามจนบางทีน้องฮุนที่กำลังมโนไปฟินแลนด์ถูกหน้าแข้งของซังนัมจาถีบกลับ(._.'') รู้สึกผวาพี่ลู่มิใช่น้อยแต่ฮุนจะไม่ยอมแพ้ๆ

☆*:.｡. o(≧▽≦)o .｡.:*☆