อยู่นอก อย่าคิดว่าสบาย

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

ชีวิตฮาๆ ของเด็กนอกในอีกมุม ที่คุณไม่สามารถพบได้ในประเทศไทย

เนื้อเรื่อง

วันนี้นั่งๆเรียนอยู่ก็คิดถึงอดีตขึ้นมาเฉยๆเลย อดีตที่เคยอยู่ออสเตรเลียมา ปีกว่า

ถ้าเล่าให้คนอื่นฟัง เค้าก็จะบอกว่า หรูไฮโซ ขี้อวด บลา...บลา...บลา...

ไอคนที่พูดอ่ะ ลองมาอยู่ดูมั้ย หึหึ ชีวิต หนักกว่าเรียนอยู่ที่ไทยอีก เหอๆ

ยังจำได้ดี เพราะว่าหลังเลยเรียนต้องไปทำงาน เพื่อหาเงินมาซื้อมาม่ากิน ประทังชีวิต

งานที่ได้ทำคือร้าน Hungry Jack's หรือ Burger Kings บ้านเรานี่แหละ

ทำงานตั้งแต่คนเช็ดโต๊ะ จนเสริฟ จนได้เป็น Trainer เทรนพนักงานใหม่ไปคนนึง ภูมิใจ

สุดๆ 555+

ทำงานเสริฟ ฟังเหมือนจะง่าย พอเอาเข้าจริงๆแล้ว แทบจะอ๊วก

เพราะได้ทำงานกับคนแขกอินเดีย หรือโค้ดเนมที่เรียกว่า " อุดร " พูดชื่อประเทศเค้าไม่

ได้ มันแจือกรู้ - -''

ทั้งร้านมีคนไทยอยู่พอประมาน ทำไปก็ด่าไออุดรไป 555+ เพราะไอคนอุดรเนี๊ยะ เค้าไม่

ใช่ พนักงาน แต่มีดีกรีเป็นถึง manager (ด๊อกเตอร์เลยทีเดียว)

แล้วก็อย่างว่า เจองูกะแขกต้อง ก็ต้องตีแขกก่อน เพราะพวกท่านนั่น ขี้โกง สุดจะ

บรรยาย ทำงานครบ แต่จ่ายเงินให้ไม่ครบ ยังไม่พอ ด้วยตำแหน่งสูงเหยียดฟ้า มือนุ่มๆ

ของเค้านั้นไม่สามารถที่จะจับต้องสิ่งของเบื้องล่างได้

เวลาร้านยุ่งๆ แทนที่จะมาช่วย พี่แกก็ยืนโพสท้า หลังตรง ปลายเท้าเหยียด พร้อมกับสาย

ตาอย่างกะนายแบบ แล้วก็ชี้นิ้วสั่ง สั่งอย่างเดียว อย่างที่รู้กัน พวกอุดรเวลาพูดภาษา

อังกฤษเนี๊ยะ เค้าใช้ ผิวหนังในการหายใจ        พูดรัวหยั่งกะ M16

สั่งอย่างเดียวผมไม่ว่า หลังร้านที่เดินมันไม่ค่อยกว้างมากนัก คือประมาณ ครึ่งเมตรได้

คือแบบ ถ้าคนสองคนยืนบนทางเดินเนี๊ยะ แม้กระทั้งมดก็เดินเค้าไม่ได้ (แคบมากๆ)

แล้วท่านแกดันเจือกมาโพสท้าปิดทางเดิน แล้วก็ด่าว่าทำไมชักช้่า

ก็แหม ถ้าคุณพี่ไม่ช่วยผมไม่ว่า แต่รบกวนช่วยไปถ่ายแบบข้างนอกร้านได้มั้ยครับ

หลายคนถาม ว่าทำไมไม่ลาออก หึหึ

ก็ถ้าออกแล้วหางานทำใหม่ได้ก็ไม่มีปัญหา ที่นั้นงานหาค่อนข้างยากคับ เพราะทุกคน

ต่างก็แย่งกันทำ แต่ไม่ทำ เงินก็ไม่พอใช้ เห้ออ!!

บางคนถาม แล้วพ่อแม่ไม่ส่งเงินให้ใช้หรอ ทำไมต้องทำงาน??

ตอบคือ ส่งครับ แต่ไม่พอ ค่าเงินมันต่างกันค่อนข้างเยอะคับ แล้วเราอยู่ตัวคนเดียว

ของใช้ นู้นนี่นั้น ก็จำเป็นต้องซื้อ

แล้วไม่อยากขอเพิ่ม เกรงใจท่านคับ เค้าส่งมาเรียนเยอะแล้ว ถึงเวลาหาเองได้ก็ดี

หึหึ ก็นี่แหละคร้าบบบบ ชีวิตเด็กนอก มันเหมือนฟังช่างเเสนสบาย ดูมีอนาคตไกล

แต่อยากจะบอกว่า มาเรียนเมืองนอก สิ่งที่ได้เพิ่มคือ ประสบการณ์ชีวิต

ไม่ใช่งานในอนาคตที่ดีกว่า เพราะไม่งั้น พ่อกะแม่ผม ก็เก็บขยะขายหมดแล้วสิครับ

ปัจจุบันเรียนอยู่ที่แคนนาดา ตอนนี้ก็อยู่ม.หกแล้ว ในที่สุดปีสุดท้ายก็มาถึง

แต่ยังไม่สามารถทำงานได้ เนื่องจาก วีซ่ายังไม่อนุมัติ ก็ต้องรอ และหามาม่ากินต่อไป

ท่านรู้ไหมว่า มาม่านั้น ไม่ค่อยมีประโยขน์เท่าไหร่   แต่

ท่านรู้ไหมว่า มาม่านั้น ขายดีในเมืองนอกมากกว่าประเทศไทย

ท่านรู้ไหมว่า คนที่ซื้อมาม่าในต่างประเทศ มากกว่า 70 เปอร์เซ็น เป็นคนไทย

แล้ว ท่านรู้ไหมว่า อาหารหลักของเด็กนอกคือ............มาม่า

ทุกวันนี้ แทบไม่ต้องตัดผมแล้ว หึหึ แค่ยืนขึ้น สบัดตัวสองสามที

ก็เตรียมไม้กวาดเก็บผมได้เลย หึหึ แต่ก็ดีนะไม่ต้องเสียเงินค่าตัดผม

แล้วทรงผมไม่เหมือนใครด้วย 555+++ หนูก็หนูเถอะ ถ้าแทะเป็นหย่อมๆได้

นี่โคดเก่งอ่า 5555++

หึหึ วันนี้เอาแค่นี้ เด๋วครั้งหน้าจะเอาเรื่องประสบการณ์ที่ทำงานมาเล่าให้ฟัง

พูดได้คำเดียวว่า ประสบการณ์ในการทำงานทั้งหมดนี้ ไม่สามารถหาได้หาไทย

และเป็นประสบการณ์ที่จะจด (ไม่มีกระดาษ) และจำไปจนวันตายเลยทีเดียว ................



Untill Next time...... ^^