ลำดับตอนที่ #27
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #27 : [เรื่องยาว]ภารกิจลับพิทักษ์หนุ่มเป๋อ : ตอนที่ 1
- ฉลอง 3000 hitz ด้วยเรื่องยาวครั้งแรกโดยไอ่พีแอล -
....................................
"พี่โตโน่!!!"
....................................
---- ย้อนกลับไปเมื่อ 1 เดือนก่อน... ----
หวัดดีครับทุกคนผม 'ริท' สุดหล่อเองนะคร้าบบบ~ (^0^)
ส่วนคนที่ผมทักไปเมื่อตะกี้คือ 'พี่โตโน่' พี่ชายข้างบ้านผม เจ้า้ของร้านอาหารนี้ที่ผมแวะมาทุกวัน
กับ 'กัน' เพื่อนสนิทของผมนั่นเอง นี่ยังขาด 'เซน' เพื่อนสนิทอีกคนไปนะครับเนี่ย
...พวกเราสามคนมักจะรอที่ร้านของพี่โตโน่เพื่อที่จะไปเรียนที่มหาลัยพร้อมๆกันเสมอ..
โครม!!
กัน/โตโน่ : 0_0!!!
ยังไม่ทันเดินเข้าไปหาทั้งสองคน รู้ตัวอีกทีผมก็ลงไปนั่งกองอยู่กับพื้นซะแล้ว
พร้อมกับน้ำเปล่าเย็นๆทำเอาตาสว่างแต่เช้าเลยแฮะ +___+"
"ริท นี่นายหิวน้ำถึงขนาดนี้เลยหรอ? =A="
/อ้ะ...เสียงคุ้นๆนี้....
'เซน' จริงๆด้วย =v='
โตโน่ : "เอาผ้าไปเช็ดซะริท"พี่โตโน่พูดจบก็ยื่นผ้ามาให้ผมเช็ดทันที
ดีนะครับที่เป็นน้ำเปล่า...ไม่งั้นผมคงได้ไปอาบน้ำใหม่อีกรอบแน่ (=3=')
โตโน่ : "หิวจนตาลายหรือไงฮ่ะ? งั้นเดี๋ยวพี่ไปทำอะไรมาให้กินก่อนไปม.ละกัน =_="
ริท : "ป่าวซักหน่อยอ่ะ พี่โตโน่ !!='="
พี่โตโน่พูดจบก็เดินเข้าไปที่ครัวทันที ปล่อยให้เพื่อนสนิทของผมทั้งสองคนยืนขำกับมุขแป้กๆของพี่โตโน่ต่อไป
/ชีวิตของผมดำเนินไปอย่างปกติทุกวัน จนไม่คิดว่าวันนึงผมต้องมาเจอกับ....
ติ้ด!!ติ้ด!!
...จู่ๆเสียงข้อความมือถือของผมก็ดังขึ้นมาซะงั้น
/ใครส่งข้อความมาแต่เช้าเลยเนี่ย...
ผมนึกบ่นอยู่ในใจ ก่อนจะหยิบมือถือในกระเป๋าของตัวเองขึ้นมาดู...
---- ระวังชีวิตของแกไว้ให้ดีเถอะ!! ----
ริท : "เฮ้ย 0_0 !!"
อันที่จริงผมได้รับข้อความแบบนี้มาเมื่อสองวันที่แล้ว แต่ไม่คิดว่าไอ้ข้อความนี่มันจะส่งมาอีกวันนี้
กัน : "แกล้งกันเล่นหรือป่าวเนี่ย!!"
เซน : "แต่นี่มันถึงขนาดขู่ฆ่าเลยนะ!!"
โตโน่ : "มีอะไรกันงั้นหรอ" พี่โตโน่เดินออกมาจากห้องครัว ตรงเข้ามาถามผมทันที
ริท : "มะ...ไม่มีอะไรครับพี่โตโ่น่ เรื่องไร้สาระนะ"
ผมบอกปัดไป เพราะผมเกรงใจไม่อยากให้พี่โตโน่กังวลเรื่องของผมซักเท่าไหร่นัก
เซน : ทำไมริทไม่บอกพี่โตโน่ไปล่ะ เซนดึงผมมากระซิบก่อนถามผมเบาๆ
ริท : "ริทไม่ใช่เด็กแล้วนะเซน ก็แค่ข้อความแกล้งกันเท่านั้นเอง"
ผมพยายามกลบเกลื่อนความกังวลใจด้วยรอยยิ้ม ก่อนเปลี่ยนเรื่องด้วยการดูนาฬิกาที่ร้าน...
ริท : "เฮ้ย!! แปดโมงแล้วนี่หว่า วันนี้วิชาอังกฤษด้วย เข้าห้องช้าโดนตัดคะแนนแน่!!!"
กัน/เซน : 0[ ]0!!!
โตโน่ : "ขนาดมหาลัยอยู่ใกล้บ้านแค่นี้ยังจะไปสายกันอีกนะพวกเอ็ง"
พี่โตโน่หัวเราะเบาๆใส่พวกเราสามคน ก่อนโยนขนมปังให้ผมหนึ่งซอง
โตโน่ : "อ่ะ เอาไปกินด้วยไป๊!!"
ริท : "งั้นพวกผมลาละคร้าบพี่โตโ่น่ เดี๋ยวเย็นๆจะมาอีกที"
โตโน่ : "........................"
พวกผมสามคนบอกลาพี่โตโ่น่ก่อนจะรีบเดินไปมหาลัยที่อยู่ใกล้ๆบ้านทันที....
/ผมพยายามจะไม่คิดมากกับเรื่องนี้ เพราะอาจจะเป็นเพียงแค่การกลั่นแกล้งของคนโรคจิตละมั้ง?
เซน : "ริท นายเดินเร็วๆหน่อยสิ เดี๋ยวเข้าห้องไม่ทันหรอก"
เซนพยายามเร่งผมที่วิ่งตามหลังของทั้งสองคนอยู่
กัน : "ริทขาสั้นละสิถึงได้เดินช้า ฮ่ะๆ"
น่าน กันล้อเลียนผมอีก ใช่สิ ตูมันเตี้ยนิ จำไว้!! ='=
/ผมบ่นอุ้บอิ้บไปเรื่อยก่อนจะวิ่งข้ามทางม้าลายไปหาทั้งสองคน...
บรื้น!!
กัน : "หืม!!"
เซน : "ริทระวัง!!"
ทันทีที่ผมได้ยินเสียงของเซน รถนั่นพุ่งตรงมาจนเกือบจะถึงตัวผม...
กันคว้าตัวผมให้หลบรถคันนั้น ก่อนจะล้มลงไปข้างๆทางเดินฟุตบาท...
เซน : "ริท กัน!! เป็นอะไรหรือเปล่า"เซนวิ่งเข้ามาหาผมกับกันด้วยสีหน้าตกใจ
ริท : "มะ...ไม่เป็นไร เซน..ฉันไม่เป็นไรมากหรอก"
ผมพยายามพูดพร้อมกับฝืนยิ้มแบบสุดๆ แต่ไหงขาผมมันถึงสั่นไม่หยุดเลยละเนี่ย...
ริท : "ฉันไม่ทันระวังเอง ขอบใจนะกันที่ช่ว..."
กันพูดพร้อมกับจับไหล่ผมด้วยสีหน้าที่เป็นห่วงผมมากๆ
เซน : "อย่าฝืนเลยนะ ถึงจะแค่ถลอก แต่ฉันว่านายสองคนไปหาหมอก่อนดีกว่านะ"
ริท : "อะ...อืม"
กันพยุงผมขึ้นและหันไปพูดกับเซนด้วยสีหน้าครุ่นคิด
กัน : "...แปลกจังรถคันเมื่อกี้นี้ ทั้งทีเห็นรืทกำลังข้ามถนนอยู่แท้ๆอย่างน้อยก็น่าจะเบรคบ้า้ง
แต่กลับเร่งความเร็ว..."
เซน "เหมือนจงใจจะขับชนริทให้ได้ยังงั้นล่ะ"
คราวนี้เซนพูดเสริมมาทำให้ผมถึงกับยิ้มไม่ออกเลยทีเดียว...
/สิ่งที่เกิดขึ้นครั้งนี้ มันทำให้ผมนึกถึงข้อความนั่น!!
...หรือว่าบางที
"อาจมีคนจ้องเล่นงานผมอยู่จริงๆ!!"
...............................................
...........
แชะ!!
ชายหนุ่มค่อยๆลดกล้องถ่ายรูปลง ก่อนจะยิ้มบางๆที่มุมปาก
"ในที่สุดก็เจอตัวจนได้..."
เป้าหมายของอาร์คือ.....?
ปล.ตอนที่สองเกตและหมอเก่งจะได้ออกโรงคะ ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น